1 Biri im, ruaj fialët’ e mia, edhe vlo porosit’ e mia mbë vetëhet tënde.
2 Ruaj porosit’ e mia, edhe do të rronjç; edhe nominë t’im, posi dritën’ e syvet.
3 Lidh-i ato mbë gishtërat të tu, gërvisht-i ato mbi rrasët të zemërësë s’ate.
4 Thuaj diturisë: Ti je motëra ime, edhe kluaj urtësinë për fisinë (tënt),
5 që të të ruanjënë nga gruaj’ e huajë, edhe nga e huaja që të përkëdhel me fialët’ e saj.
6 Sepse nga parathireja e shtëpisë s’ime shtiva sytë ndëpër trirët,
7 e pashë ndër të marrët; vështrova ndër djemt një dialosh pa mënt,
8 i cili shkonte rrugësë përanë çipit të atillë gruaje, edhe kish marrë udhënë që vinte ndë shtëpit t’asaj,
9 vonë mbë të ngrysurit të ditësë, ndë t’errët të natësë, e nd’ errësirë,
10 edhe na tek përpiek me atë një grua (që e kish) të parëtë si kurvë, edhe zemërënë gënjeshtare,
11 lomatare edhe e paturpshëme; këmbët’ e asaj nukë qëndronjënë ndë shtëpit t’asaj,
12 tashi gjëndetë jashtë, tashi ndëpër rrugat, ri e prep mbë ç’do çip.
13 Zë atë, edhe e puth, edhe me sy e faqe të paturpshëme i thot’ ati:
14 “Kam kurbane paqtimi, sot lava kushtimet’ e mia,
15 përandaj dola të pres ty, sepse më mori malli të shoh syt’ e tu, edhe të gjeta;
16 kam shtruarë shtratinë t’im me pëlhura të linjta e të leshta qëndisurë me fije të Egjyftërisë;
17 kam pshtymurë shtratinë t’im me smirrnë, e me allojë, e me qinamomë;
18 eja le të dehemi me dashuri gjer mbë të sbardhëllyerë, le të kënaqemi me dashuri,
19 sepse nuk’ është burri ndë shtëpi, ka marrë udhë të largë;
20 mori një kuletë me argjënt ndë dorë të ti, do të kthenetë ndë shtëpi të ti pas kohe.”
21 Me shumë mjeshtëri të saj e gënjeu atë, me laikat’ e buzëvet saj e hoqi pas vetiu.
22 Përnjëherë vate pas asaj, posi kau kur vete të theretë, a posi dreri kur këcen ndë lakt,
23 gjersa t’i depërtonjë mushkurinë shëgjetulla; posi zogu që vete me vrap ndë ngraçkët, edhe nuk’ e di se është kundrë jetësë ti.
24 Tashi pra dëgjomëni, o djem, edhe mbani vesh fialëvet golësë s’ime.
25 Zemëra jote le të mos priretë mb’ udhët t’asaj, as mos kthenesh mbë rrugat t’asaj.
26 Sepse ajo bëri shumë vetë e ranë të plagosurë, edhe burra të fortë janë vrarë prej asaj.
27 Shtëpia e asaj ësht’ udhë pise, që të shpie ndër dhomat të vdekëjesë.
1 Υἱέ, φύλασσε ἐμοὺς λόγους,
τὰς δὲ ἐμὰς ἐντολὰς κρύψον παρὰ σεαυτῷ·
1a υἱέ, τίμα τὸν κύριον, καὶ ἰσχύσεις,
πλὴν δὲ αὐτοῦ μὴ φοβοῦ ἄλλον.
2 φύλαξον ἐμὰς ἐντολάς, καὶ βιώσεις,
τοὺς δὲ ἐμοὺς λόγους ὥσπερ κόρας ὀμμάτων·
3 περίθου δὲ αὐτοὺς σοῖς δακτύλοις,
ἐπίγραψον δὲ ἐπὶ τὸ πλάτος τῆς καρδίας σου.
4 εἶπον τὴν σοφίαν σὴν ἀδελφὴν εἶναι,
τὴν δὲ φρόνησιν γνώριμον περιποίησαι σεαυτῷ,
5 ἵνα σε τηρήσῃ ἀπὸ γυναικὸς ἀλλοτρίας καὶ πονηρᾶς,
ἐάν σε λόγοις τοῖς πρὸς χάριν ἐμβάληται.
6 ἀπὸ γὰρ θυρίδος ἐκ τοῦ οἴκου αὐτῆς εἰς τὰς πλατείας παρακύπτουσα,
7 ὃν ἂν ἴδῃ τῶν ἀφρόνων τέκνων νεανίαν ἐνδεῆ φρενῶν
8 παραπορευόμενον παρὰ γωνίαν ἐν διόδοις οἴκων αὐτῆς
9 καὶ λαλοῦντα ἐν σκότει ἑσπερινῷ,
ἡνίκα ἂν ἡσυχία νυκτερινὴ ᾖ καὶ γνοφώδης,
10 ἡ δὲ γυνὴ συναντᾷ αὐτῷ, εἶδος ἔχουσα πορνικόν,
ἣ ποιεῖ νέων ἐξίπτασθαι καρδίας.
11 ἀνεπτερωμένη δέ ἐστιν καὶ ἄσωτος,
ἐν οἴκῳ δὲ οὐχ ἡσυχάζουσιν οἱ πόδες αὐτῆς·
12 χρόνον γάρ τινα ἔξω ῥέμβεται,
χρόνον δὲ ἐν πλατείαις παρὰ πᾶσαν γωνίαν ἐνεδρεύει.
13 εἶτα ἐπιλαβομένη ἐφίλησεν αὐτόν,
ἀναιδεῖ δὲ προσώπῳ προσεῖπεν αὐτῷ
14 Θυσία εἰρηνική μοί ἐστιν,
σήμερον ἀποδίδωμι τὰς εὐχάς μου·
15 ἕνεκα τούτου ἐξῆλθον εἰς συνάντησίν σοι,
ποθοῦσα τὸ σὸν πρόσωπον εὕρηκά σε·
16 κειρίαις τέτακα τὴν κλίνην μου,
ἀμφιτάποις δὲ ἔστρωκα τοῖς ἀπ᾽ Αἰγύπτου·
17 διέρραγκα τὴν κοίτην μου κρόκῳ,
τὸν δὲ οἶκόν μου κινναμώμῳ·
18 ἐλθὲ καὶ ἀπολαύσωμεν φιλίας ἕως ὄρθρου,
δεῦρο καὶ ἐγκυλισθῶμεν ἔρωτι·
19 οὐ γὰρ πάρεστιν ὁ ἀνήρ μου ἐν οἴκῳ,
πεπόρευται δὲ ὁδὸν μακρὰν
20 ἔνδεσμον ἀργυρίου λαβὼν ἐν χειρὶ αὐτοῦ,
δι᾽ ἡμερῶν πολλῶν ἐπανήξει εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.
21 ἀπεπλάνησεν δὲ αὐτὸν πολλῇ ὁμιλίᾳ
βρόχοις τε τοῖς ἀπὸ χειλέων ἐξώκειλεν αὐτόν.
22 ὁ δὲ ἐπηκολούθησεν αὐτῇ κεπφωθείς,
ὥσπερ δὲ βοῦς ἐπὶ σφαγὴν ἄγεται
καὶ ὥσπερ κύων ἐπὶ δεσμοὺς
23 ἢ ὡς ἔλαφος τοξεύματι πεπληγὼς εἰς τὸ ἧπαρ,
σπεύδει δὲ ὥσπερ ὄρνεον εἰς παγίδα
οὐκ εἰδὼς ὅτι περὶ ψυχῆς τρέχει.
24 νῦν οὖν, υἱέ, ἄκουέ μου
καὶ πρόσεχε ῥήμασιν στόματός μου·
25 μὴ ἐκκλινάτω εἰς τὰς ὁδοὺς αὐτῆς ἡ καρδία σου·
26 πολλοὺς γὰρ τρώσασα καταβέβληκεν,
καὶ ἀναρίθμητοί εἰσιν οὓς πεφόνευκεν·
27 ὁδοὶ ᾅδου ὁ οἶκος αὐτῆς
κατάγουσαι εἰς τὰ ταμιεῖα τοῦ θανάτου.