Të faniturit’ e shkretëtirësë detit.
1 Posi erat’ e shakullit të mes-ditësë që shkonjënë, (kështu) vien nga shkretëtira, nga dheu i frikëshim.
2 Të faniturë të ashpërë m’u dëftye; shtrëngatësi po shtrëngon, edhe prishësi po prish. Hip, o Elam; qerthullo, o Midhi, pushova gjithë shtrëngimet’ e asaj.
3 Përandaj mesi im është plot me të dhëmburë; më pushtuanë të dhëmbura, posi të dhëmburat’ e asaj që piell; u kurruç të dëgjonj (atë), u trazuaç ndë të parët (t’ati).
4 Zemëra ime po rreh: tristim më mori! Nata e gëzimit t’im m’u këthye ndë frikë.
5 Po bënetë gati truveza, po ruanjënë pritë, po hanë, po pinë; ngrihi, o të parët’ e ushtërisë, bëni gati nburonja.
6 Sepse Zoti më tha kështu: Shko, vërë përgjonjës, që t’apë zë ç’sheh.
7 Edhe pa dy kalorës hipurë kaluarë, një hipurë gomarit e një hipurë kamillesë, edhe mbajti vesh mirë me shumë kujdes.
8 Edhe thërriti (posi) leon, pa prëjturë: O im-zot, po rri ndë pritët ditënë, edhe po ruanj gjithë net,
9 edhe na tek po vinjënë dy burra kalorës hipurë kaluarë. Edhe u përgjeq e tha: Ra, ra Vavillona, edhe gjith’ ikonat’ e latuara të perëndivet asaj u dërrmuanë përdhe.
10 O të shirëtë t’im, edhe o gruri i lëmësë s’ime, u dëfteva juve atë që dëgjova nga Zoti i ushtërivet, Perëndisë Israilit.
11 Të faniturit’ e Dumahësë. Më thërret nga Seiri, Ronjës: Ç’ka natënë, o ronjës? Ç’ka natënë, o ronjës?
12 Ronjësi tha: Mëngjesëja erdhi, po edhe nata; ndë daçi të pyetni, pyetni, këthehi, eni.
13 Të faniturit’ e Arabisë. Do të shkoni natënë ndë pyll të Arabisë, o udhëtarët’ e Dedanimëvet.
14 Bini ujë për t’ i dalë përpara ati që ka et, o vëndësit’ e dheut Themanit; dilni përpara me bukë ati që ikën.
15 Sepse po ikënjënë nga faqeja e kordhavet, nga faqeja e kordhësë sveshurë, edhe nga faqeja e harkut ngrehurë, edhe nga faqeja e fërtymësë luftësë.
16 Sepse kështu më tha Zoti: Ndë mest të një viti, sikundrë (janë) viet e pagëtarit, do të hiqetë me të vërtetë gjithë lavdia e Qidarit;
17 edhe të mbeturit’ e numërit harkorëvet fortë nga të bijt’ e Qidarit do të vogëlonetë, sepse Zoti Perëndia i Israilit foli.
1 Τὸ ὅραμα τῆς ἐρήμου
Ὡς καταιγὶς δι᾽ ἐρήμου διέλθοι ἐξ ἐρήμου ἐρχομένη ἐκ γῆς, φοβερὸν 2 τὸ ὅραμα καὶ σκληρὸν ἀνηγγέλη μοι. ὁ ἀθετῶν ἀθετεῖ, ὁ ἀνομῶν ἀνομεῖ. ἐπ᾽ ἐμοὶ οἱ Αιλαμῖται, καὶ οἱ πρέσβεις τῶν Περσῶν ἐπ᾽ ἐμὲ ἔρχονται. νῦν στενάξω καὶ παρακαλέσω ἐμαυτόν. 3 διὰ τοῦτο ἐνεπλήσθη ἡ ὀσφύς μου ἐκλύσεως, καὶ ὠδῖνες ἔλαβόν με ὡς τὴν τίκτουσαν· ἠδίκησα τὸ μὴ ἀκοῦσαι, ἐσπούδασα τὸ μὴ βλέπειν. 4 ἡ καρδία μου πλανᾶται, καὶ ἡ ἀνομία με βαπτίζει, ἡ ψυχή μου ἐφέστηκεν εἰς φόβον. 5 ἑτοίμασον τὴν τράπεζαν· πίετε, φάγετε· ἀναστάντες, οἱ ἄρχοντες, ἑτοιμάσατε θυρεούς. 6 ὅτι οὕτως εἶπεν κύριος πρός με Βαδίσας σεαυτῷ στῆσον σκοπὸν καὶ ὃ ἂν ἴδῃς ἀνάγγειλον· 7 καὶ εἶδον ἀναβάτας ἱππεῖς δύο, ἀναβάτην ὄνου καὶ ἀναβάτην καμήλου. ἀκρόασαι ἀκρόασιν πολλὴν 8 καὶ κάλεσον Ουριαν εἰς τὴν σκοπιὰν κυρίου. καὶ εἶπεν Ἔστην διὰ παντὸς ἡμέρας καὶ ἐπὶ τῆς παρεμβολῆς ἔστην ὅλην τὴν νύκτα, 9 καὶ ἰδοὺ αὐτὸς ἔρχεται ἀναβάτης συνωρίδος. καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν Πέπτωκεν Βαβυλών, καὶ πάντα τὰ ἀγάλματα αὐτῆς καὶ τὰ χειροποίητα αὐτῆς συνετρίβησαν εἰς τὴν γῆν. 10 ἀκούσατε, οἱ καταλελειμμένοι καὶ οἱ ὀδυνώμενοι, ἀκούσατε ἃ ἤκουσα παρὰ κυρίου σαβαωθ· ὁ θεὸς τοῦ Ισραηλ ἀνήγγειλεν ἡμῖν.
11 Τὸ ὅραμα τῆς Ιδουμαίας
Πρὸς ἐμὲ καλεῖ παρὰ τοῦ Σηιρ Φυλάσσετε ἔπαλξεις. 12 φυλάσσω τὸ πρωὶ καὶ τὴν νύκτα· ἐὰν ζητῇς, ζήτει καὶ παρ᾽ ἐμοὶ οἴκει· 13 ἐν τῷ δρυμῷ ἑσπέρας κοιμηθήσῃ ἐν τῇ ὁδῷ Δαιδαν. 14 εἰς συνάντησιν διψῶντι ὕδωρ φέρετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐν χώρᾳ Θαιμαν, ἄρτοις συναντᾶτε τοῖς φεύγουσιν 15 διὰ τὸ πλῆθος τῶν φευγόντων καὶ διὰ τὸ πλῆθος τῶν πλανωμένων καὶ διὰ τὸ πλῆθος τῆς μαχαίρας καὶ διὰ τὸ πλῆθος τῶν τοξευμάτων τῶν διατεταμένων καὶ διὰ τὸ πλῆθος τῶν πεπτωκότων ἐν τῷ πολέμῳ. 16 ὅτι οὕτως εἶπέν μοι κύριος Ἔτι ἐνιαυτὸς ὡς ἐνιαυτὸς μισθωτοῦ, ἐκλείψει ἡ δόξα τῶν υἱῶν Κηδαρ, 17 καὶ τὸ κατάλοιπον τῶν τοξευμάτων τῶν ἰσχυρῶν υἱῶν Κηδαρ ἔσται ὀλίγον, διότι κύριος ἐλάλησεν ὁ θεὸς Ισραηλ.