1 Zemëra e mbëretit (është) ndë dorët të Zotit posi rriedhë ujërash: ku të dojë, këthen atë.
2 Gjith’ udhët’ e njeriut i dukenë të dreita ndër syt t’ati, po Zoti peshon zemëratë.
3 Të bënjë ndonjë dreitëri e gjyq, është më e pëlqyerë te Zoti se kurbani.
4 Syri i keq, e zemëra madhështore, e drit’ e të pabesëvet, (janë) fale.
5 Mendimet’ e kujdestarit (janë) vetëmë mbë të plotë, po ç’do madhështori (janë) me të vërtetë për nevolë.
6 Të fituarët’ e gjësë me gluhë të rreme (është) të kotë të paqëndruarë ndër ata që kërkonjënë vdekëje.
7 Rrëmbesat’ e të pabesëvet do t’i humbasnjën ata, sepse s’duanë të bënjënë të dreitënë.
8 Udh’ e njeriut prishurë (ësht’) e shtrëmbëtë, po pun’ e të qëruarit (ësht’) e dreitë.
9 Më mirë të rrijë (njeriu) ndë çipt të dhomësë, se ndë shtëpi të gjërë bashkë me grua që do zënëje.
10 Shpirti i të paudhit dëshëron të ligënë, i afërmi nukë gjën hirë ndër syt t’ ati.
11 Kur mundonetë përqeshësi, i mituri bënetë më i urtë; edhe i urti kur mësonetë, xë mënt.
12 I dreiti mendonetë për shtëpin’ e të paudhit, (po) të paudhëtë rrëzonenë ndë të keqet.
13 Kush zë veshët’ e ti, kur klëthet i vobegu, do të klëthasë edhe ay, po nukë do të dëgjonetë.
14 Dhurat’ e fshehurë sbut zemëratë, edhe dhurëtia ndë gji (sbut) mëri të fortë.
15 (Është) gëzim për të dreitinë të bënjë gjyq, po për punëtorët’ e së paudhësë (është) prishëje.
16 Njeriu që ka humbur’ udhën’ e urtësisë ka për të ndenjurë ndë mbëledhëjet të vrarëvet.
17 Kush do dëshërimnë (do të bënet’) i vobek; kush do verë e mirrë nukë do të bënet’ i pasurë.
18 I pabesi (do të jetë) shkëmbes’ e të dreitit, edhe faltori (do të jetë) shpërblim i të dreitëvet.
19 Më mirë të rri (njeriu) ndë dhe të shkretë, se bashkë me grua qartatore e zemërake.
20 Thesar i paçimuarë edhe mirra (gjëndenë) ndë shtëpi të urtit, po njeriu i marrë i prish ato.
21 Kush gjuan dreitëri e përdëllim do të gjënjë jetë, e dreitëri, e lavdi.
22 I urti rrëzon qytetin’ e të fortëvet, edhe heth poshtë murin’ e shpëresës’ ati.
23 Kush ruan golën’ e ti e gluhën’ e ti, ruan shpirtin’ e ti nga shtrëngimetë.
24 Madhështuar e perqeshës krye-lartë kluhet’ ay që punon me zemërim madhështie.
25 Dëshërimetë vrasën’ atë që purton, sepse duart’ e ati nukë duanë të punonjënë;
26 gjithë ditënë dëshëron dëshërime, po i dreiti ep edhe s’kurcen.
27 Kurbani i të pabesëvet (ësht’) i ndohtë; shumë më tepërë (kur) e bien’ atë me dreqësi.
28 Deshmitari i rrem do të vdiretë, po ay njeri që bindetë do të flasë përherë.
29 Njeriu i paudhë ashpëron faqen’ e ti, po i dreiti drejton udhët’ e tia.
30 S’ka dituri, as urtësi, as këshille, kundrë Zotit.
31 Kali bënetë gati për ditën’ e luftësë, po shpëtimi është prej Zotit.
1 ὥσπερ ὁρμὴ ὕδατος, οὕτως καρδία βασιλέως ἐν χειρὶ θεοῦ·
οὗ ἐὰν θέλων νεύσῃ, ἐκεῖ ἔκλινεν αὐτήν.
2 πᾶς ἀνὴρ φαίνεται ἑαυτῷ δίκαιος,
κατευθύνει δὲ καρδίας κύριος.
3 ποιεῖν δίκαια καὶ ἀληθεύειν
ἀρεστὰ παρὰ θεῷ μᾶλλον ἢ θυσιῶν αἷμα.
4 μεγαλόφρων ἐφ᾽ ὕβρει θρασυκάρδιος,
λαμπτὴρ δὲ ἀσεβῶν ἁμαρτία.
6 ὁ ἐνεργῶν θησαυρίσματα γλώσσῃ ψευδεῖ
μάταια διώκει ἐπὶ παγίδας θανάτου.
7 ὄλεθρος ἀσεβέσιν ἐπιξενωθήσεται·
οὐ γὰρ βούλονται πράσσειν τὰ δίκαια.
8 πρὸς τοὺς σκολιοὺς σκολιὰς ὁδοὺς ἀποστέλλει ὁ θεός·
ἁγνὰ γὰρ καὶ ὀρθὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ.
9 κρεῖσσον οἰκεῖν ἐπὶ γωνίας ὑπαίθρου
ἢ ἐν κεκονιαμένοις μετὰ ἀδικίας καὶ ἐν οἴκῳ κοινῷ.
10 ψυχὴ ἀσεβοῦς οὐκ ἐλεηθήσεται ὑπ᾽ οὐδενὸς τῶν ἀνθρώπων.
11 ζημιουμένου ἀκολάστου πανουργότερος γίνεται ὁ ἄκακος,
συνίων δὲ σοφὸς δέξεται γνῶσιν.
12 συνίει δίκαιος καρδίας ἀσεβῶν
καὶ φαυλίζει ἀσεβεῖς ἐν κακοῖς.
13 ὃς φράσσει τὰ ὦτα τοῦ μὴ ἐπακοῦσαι ἀσθενοῦς,
καὶ αὐτὸς ἐπικαλέσεται, καὶ οὐκ ἔσται ὁ εἰσακούων.
14 δόσις λάθριος ἀνατρέπει ὀργάς,
δώρων δὲ ὁ φειδόμενος θυμὸν ἐγείρει ἰσχυρόν.
15 εὐφροσύνη δικαίων ποιεῖν κρίμα,
ὅσιος δὲ ἀκάθαρτος παρὰ κακούργοις.
16 ἀνὴρ πλανώμενος ἐξ ὁδοῦ δικαιοσύνης
ἐν συναγωγῇ γιγάντων ἀναπαύσεται.
17 ἀνὴρ ἐνδεὴς ἀγαπᾷ εὐφροσύνην
φιλῶν οἶνον καὶ ἔλαιον εἰς πλοῦτον·
18 περικάθαρμα δὲ δικαίου ἄνομος.
19 κρεῖσσον οἰκεῖν ἐν γῇ ἐρήμῳ
ἢ μετὰ γυναικὸς μαχίμου καὶ γλωσσώδους καὶ ὀργίλου.
20 θησαυρὸς ἐπιθυμητὸς ἀναπαύσεται ἐπὶ στόματος σοφοῦ,
ἄφρονες δὲ ἄνδρες καταπίονται αὐτόν.
21 ὁδὸς δικαιοσύνης καὶ ἐλεημοσύνης εὑρήσει ζωὴν καὶ δόξαν.
22 πόλεις ὀχυρὰς ἐπέβη σοφὸς
καὶ καθεῖλεν τὸ ὀχύρωμα, ἐφ᾽ ᾧ ἐπεποίθεισαν οἱ ἀσεβεῖς.
23 ὃς φυλάσσει τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ τὴν γλῶσσαν,
διατηρεῖ ἐκ θλίψεως τὴν ψυχὴν αὐτοῦ.
24 θρασὺς καὶ αὐθάδης καὶ ἀλαζὼν λοιμὸς καλεῖται·
ὃς δὲ μνησικακεῖ, παράνομος.
25 ἐπιθυμίαι ὀκνηρὸν ἀποκτείνουσιν·
οὐ γὰρ προαιροῦνται αἱ χεῖρες αὐτοῦ ποιεῖν τι.
26 ἀσεβὴς ἐπιθυμεῖ ὅλην τὴν ἡμέραν ἐπιθυμίας κακάς,
ὁ δὲ δίκαιος ἐλεᾷ καὶ οἰκτίρει ἀφειδῶς.
27 θυσίαι ἀσεβῶν βδέλυγμα κυρίῳ·
καὶ γὰρ παρανόμως προσφέρουσιν αὐτάς.
28 μάρτυς ψευδὴς ἀπολεῖται,
ἀνὴρ δὲ ὑπήκοος φυλασσόμενος λαλήσει.
29 ἀσεβὴς ἀνὴρ ἀναιδῶς ὑφίσταται προσώπῳ,
ὁ δὲ εὐθὴς αὐτὸς συνίει τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ.
30 οὐκ ἔστιν σοφία, οὐκ ἔστιν ἀνδρεία,
οὐκ ἔστιν βουλὴ πρὸς τὸν ἀσεβῆ.
31 ἵππος ἑτοιμάζεται εἰς ἡμέραν πολέμου,
παρὰ δὲ κυρίου ἡ βοήθεια.