1 Biri im, ndë priç fialët’ e mia, edhe ndë vlofsh porosit’ e mia ndë vetëhet tënde,
2 që t’i mbash vesh diturisë, edhe të unjç zemërënë tënde ndë urtësit,
3 ndë thërritç diturinë, edhe të gresh zënë tënt ndë urtësit,
4 ndë kërkofsh atë posi argjënt, edhe ndë kërkofsh atë posi thesarë të fshehurë,
5 atëherë do të kupëtonjç frikën’ e Zotit, edhe do të gjënjç të njohurit’ e Perëndisë.
6 Sepse Zoti ep dituri, prej golës’ ati del mëndëje e urtësi.
7 Vlon shpëtim për të dreitët, është mburonjë mb’ ata që ecënjënë dreitë,
8 tuke mbaruar’ udhët’ e dreitërisë, edhe tuke ruajtur’ udhën’ e të dreitëvet ti.
9 Atëhere do të kupëtonjç dreitëri, e gjyqë, e të dreitë, e ç’do udhë të mirë.
10 Ndë hyftë urtësia ndë zemërët tënde, edhe të kupëtuarëtë të kënaqnjë shpirtinë tënt,
11 këshillej’ e dreitë do të ruanjë, urtësia do të të mbanjë,
12 që të të shpëtonjë nga udh’ e ligë, nga njeriu që flet gaba,
13 të cilëtë lënë mbë-nj’-anë udhët’ e dreitërisë, që të ecënjënë nd’ udhët t’errësirësë,
14 të cilëvet u pëlqen të bënjënë keq, edhe gëzonenë, ndë shtrembërit të së keqesë,
15 udhët’ e atyreve janë të shtrembëta, edhe të ecurit’ e atyre të përthyerë,
16 që të të shpëtonjë nga gruaj’ e huajë, nga e huaja që të përkëdhel me fialët’ e saj,
17 e cila hoqi dorë nga i dashuri i vajzërisë saj, edhe harroi dhiatën’ e Perëndisë saj,
18 sepse shtëpia e asaj sbret ndë vdekëjet, edhe çapat’ e asaj ndër të vdekurit;
19 gjithë sa hynjënë tek ajo nukë kthenenë, as nukë marrënë më udhët’ e jetësë;
20 që të ecëjsh mb’ udhët të mirëvet, edhe të ruajsh rrugat’ e të dreitëvet.
21 Sepse të dreitëtë do të rrinë ndë dhet, edhe të sosuritë do të mbetenë nd’ atë.
22 Po të pabesëtë do të këputenë nga dheu, edhe të panomëtë do të shkulenë prej ati.
1 Υἱέ, ἐὰν δεξάμενος ῥῆσιν ἐμῆς ἐντολῆς κρύψῃς παρὰ σεαυτῷ,
2 ὑπακούσεται σοφίας τὸ οὖς σου,
καὶ παραβαλεῖς καρδίαν σου εἰς σύνεσιν,
παραβαλεῖς δὲ αὐτὴν ἐπὶ νουθέτησιν τῷ υἱῷ σου.
3 ἐὰν γὰρ τὴν σοφίαν ἐπικαλέσῃ
καὶ τῇ συνέσει δῷς φωνήν σου,
τὴν δὲ αἴσθησιν ζητήσῃς μεγάλῃ τῇ φωνῇ,
4 καὶ ἐὰν ζητήσῃς αὐτὴν ὡς ἀργύριον
καὶ ὡς θησαυροὺς ἐξερευνήσῃς αὐτήν,
5 τότε συνήσεις φόβον κυρίου
καὶ ἐπίγνωσιν θεοῦ εὑρήσεις.
6 ὅτι κύριος δίδωσιν σοφίαν,
καὶ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ γνῶσις καὶ σύνεσις·
7 καὶ θησαυρίζει τοῖς κατορθοῦσι σωτηρίαν,
ὑπερασπιεῖ τὴν πορείαν αὐτῶν
8 τοῦ φυλάξαι ὁδοὺς δικαιωμάτων
καὶ ὁδὸν εὐλαβουμένων αὐτὸν διαφυλάξει.
9 τότε συνήσεις δικαιοσύνην καὶ κρίμα
καὶ κατορθώσεις πάντας ἄξονας ἀγαθούς.
10 ἐὰν γὰρ ἔλθῃ ἡ σοφία εἰς σὴν διάνοιαν,
ἡ δὲ αἴσθησις τῇ σῇ ψυχῇ καλὴ εἶναι δόξῃ,
11 βουλὴ καλὴ φυλάξει σε,
ἔννοια δὲ ὁσία τηρήσει σε,
12 ἵνα ῥύσηταί σε ἀπὸ ὁδοῦ κακῆς
καὶ ἀπὸ ἀνδρὸς λαλοῦντος μηδὲν πιστόν.
13 ὦ οἱ ἐγκαταλείποντες ὁδοὺς εὐθείας
τοῦ πορεύεσθαι ἐν ὁδοῖς σκότους,
14 οἱ εὐφραινόμενοι ἐπὶ κακοῖς
καὶ χαίροντες ἐπὶ διαστροφῇ κακῇ,
15 ὧν αἱ τρίβοι σκολιαὶ
καὶ καμπύλαι αἱ τροχιαὶ αὐτῶν
16 τοῦ μακράν σε ποιῆσαι ἀπὸ ὁδοῦ εὐθείας
καὶ ἀλλότριον τῆς δικαίας γνώμης.
17 υἱέ, μή σε καταλάβῃ κακὴ βουλὴ
ἡ ἀπολείπουσα διδασκαλίαν νεότητος
καὶ διαθήκην θείαν ἐπιλελησμένη·
18 ἔθετο γὰρ παρὰ τῷ θανάτῳ τὸν οἶκον αὐτῆς
καὶ παρὰ τῷ ᾅδῃ μετὰ τῶν γηγενῶν τοὺς ἄξονας αὐτῆς·
19 πάντες οἱ πορευόμενοι ἐν αὐτῇ οὐκ ἀναστρέψουσιν
οὐδὲ μὴ καταλάβωσιν τρίβους εὐθείας·
οὐ γὰρ καταλαμβάνονται ὑπὸ ἐνιαυτῶν ζωῆς.
20 εἰ γὰρ ἐπορεύοντο τρίβους ἀγαθάς,
εὕροσαν ἂν τρίβους δικαιοσύνης λείους.
21 χρηστοὶ ἔσονται οἰκήτορες γῆς,
ἄκακοι δὲ ὑπολειφθήσονται ἐν αὐτῇ,
ὅτι εὐθεῖς κατασκηνώσουσι γῆν,
καὶ ὅσιοι ὑπολειφθήσονται ἐν αὐτῇ·
22 ὁδοὶ ἀσεβῶν ἐκ γῆς ὀλοῦνται,
οἱ δὲ παράνομοι ἐξωσθήσονται ἀπ᾽ αὐτῆς.