1 Shkretëtira edhe dheu i thatë do të gëzonenë për ato, edhe shkretëtira do të ngazëllonetë, do të lulëzonjë posi triandafil.
2 Do të jetë plot me lule, po edhe do të gëzonetë tuke gëzuar’ e tuke brohorijturë; lavdia e Livanit do t’i epet’ asaj, edhe nderi i Karmillit e i Sharonit, këta (vënde) do të shohënë lavdin’ e Zotit, (edhe) madhërin’ e Perëndisë s’anë.
3 Forconi duart’ e dobëta, edhe shëndoshni gjunjt’ e prerë.
4 Thoni atyre që u është frikësuarë zëmëra: Merrni fuqi, e mos u frikësoni, na Perëndia juaj tek do të vinjë për të marrë shpagim, Perëndia për të dhënë shpagim; ay do të vinjë, e do t’u shpëtonjë juve.
5 Atëherë syt’ e të verburet do të hapenë, edhe veshët’ e të shurdhuret do të dëgjonjënë.
6 Atëherë i çali do të këcenjë posi drë, edhe gluha e të pagojit do të këndonjë, sepse ndë shkretëtirët do të buronjën’ ujëra, edhe ndë vënt të shkretë rryme (ujërash).
7 Edhe dheu i thatë do të bënetë lëqe, edhe dheu i eçim (do të bënetë) gurra uji; ndë vënt të çakajvet, tek dirgjeshinë, do (të jetë) barishtë me kallama e me kulmakë.
8 Edhe atie do të jetë dhrom e udhë, edhe do të kluhetë Udh’ e shënjtëruarë; edhe i ndyri nukë do të shkonjë ndëpër atë, po do të jetë për ata, udhëtari e të marrëtë nukë do të humbasën’ udhënë.
9 Leon nukë do të ket’ atie, edhe ndonjë bishë që rrëmben nukë do të hipënjë atie, nukë do të gjëndet’ atie, po të shpërblyeritë do të ecënjën’ (atie).
10 Edhe të shpërblyerit’ e Zotit do të këthenenë, edhe do të vinjënë me brohori ndë Sionë, edhe gëzimi i përjetëshim (do të jetë) mbi kryet t’atyreve. Ky gëzim e ngazëllim do të trashëgonjënë, edhe hidhërimi e psherëtima do t’ ikënjënë.
1 Εὐφράνθητι, ἔρημος διψῶσα, ἀγαλλιάσθω ἔρημος καὶ ἀνθείτω ὡς κρίνον, 2 καὶ ἐξανθήσει καὶ ἀγαλλιάσεται τὰ ἔρημα τοῦ Ιορδάνου· καὶ ἡ δόξα τοῦ Λιβάνου ἐδόθη αὐτῇ καὶ ἡ τιμὴ τοῦ Καρμήλου, καὶ ὁ λαός μου ὄψεται τὴν δόξαν κυρίου καὶ τὸ ὕψος τοῦ θεοῦ. 3 ἰσχύσατε, χεῖρες ἀνειμέναι καὶ γόνατα παραλελυμένα· 4 παρακαλέσατε, οἱ ὀλιγόψυχοι τῇ διανοίᾳ· ἰσχύσατε, μὴ φοβεῖσθε· ἰδοὺ ὁ θεὸς ἡμῶν κρίσιν ἀνταποδίδωσιν καὶ ἀνταποδώσει, αὐτὸς ἥξει καὶ σώσει ἡμᾶς. 5 τότε ἀνοιχθήσονται ὀφθαλμοὶ τυφλῶν, καὶ ὦτα κωφῶν ἀκούσονται. 6 τότε ἁλεῖται ὡς ἔλαφος ὁ χωλός, καὶ τρανὴ ἔσται γλῶσσα μογιλάλων, ὅτι ἐρράγη ἐν τῇ ἐρήμῳ ὕδωρ καὶ φάραγξ ἐν γῇ διψώσῃ, 7 καὶ ἡ ἄνυδρος ἔσται εἰς ἕλη, καὶ εἰς τὴν διψῶσαν γῆν πηγὴ ὕδατος ἔσται· ἐκεῖ εὐφροσύνη ὀρνέων, ἔπαυλις καλάμου καὶ ἕλη. 8 ἐκεῖ ἔσται ὁδὸς καθαρὰ καὶ ὁδὸς ἁγία κληθήσεται, καὶ οὐ μὴ παρέλθῃ ἐκεῖ ἀκάθαρτος, οὐδὲ ἔσται ἐκεῖ ὁδὸς ἀκάθαρτος· οἱ δὲ διεσπαρμένοι πορεύσονται ἐπ᾽ αὐτῆς καὶ οὐ μὴ πλανηθῶσιν. 9 καὶ οὐκ ἔσται ἐκεῖ λέων, οὐδὲ τῶν θηρίων τῶν πονηρῶν οὐ μὴ ἀναβῇ ἐπ᾽ αὐτὴν οὐδὲ μὴ εὑρεθῇ ἐκεῖ, ἀλλὰ πορεύσονται ἐν αὐτῇ λελυτρωμένοι. 10 καὶ συνηγμένοι διὰ κύριον ἀποστραφήσονται καὶ ἥξουσιν εἰς Σιων μετ᾽ εὐφροσύνης, καὶ εὐφροσύνη αἰώνιος ὑπὲρ κεφαλῆς αὐτῶν· ἐπὶ γὰρ κεφαλῆς αὐτῶν αἴνεσις καὶ ἀγαλλίαμα, καὶ εὐφροσύνη καταλήμψεται αὐτούς, ἀπέδρα ὀδύνη καὶ λύπη καὶ στεναγμός.