1 Mjer ata djem që ngritnë krye, thotë Zoti, të cilëtë marrënë këshillë, po jo prej meje; edhe të cilëtë bënjënë dhiata, po jo me anë të frymësë s’ime, që të shtonjënë fal përmbi fal,
2 të cilëtë venë për të sbriturë ndë Egjyftëri edhe nukë pyesënë golënë t’ime, që të forconenë me fuqin’ e Faraonit, edhe t’i zënë besë hiesë Egjyftërisë!
3 Edhe fuqia e Faraonit do të jetë turpëria juaj, edhe shpresa mbë hiet të Egjyftërisë (do të jetë) turpëri.
4 Sepse të parët’ e ati qenë ndë Zoan, edhe të laimët’ e ati erthnë ndë Hanes.
5 Të gjithëve u erdhi turp për një gjëndëje që s’mundi t’u bënte dobi atyreve, as t’u jetë atyre ndihmë a dobi, po më fort turpëri e të sharë.
6 Të faniturit’ e shtëzëvet Mes-ditësë, ndë dhet të shtrëngimit e të ngushtimit, atie ku (gjëndetë) leoni i fortë, edhe leoni i lashtë, nepërka, edhe gjarpëri me krahë të flakëta, (atie) do të bienë pasëjen’ e tyre mbi supet të gomarëvet vegjëlë, edhe thesarët’ e tyre mbi kurrist të kamilevet, të një gjëndëje që nukë do t’u bënjë dobi (atyre).
7 Sepse Egjyftëtë do të ndihënë kot e padobi, përandaj klitha për këtë: Fuqia e atyreve është të rrinë urtë.
8 Tashi shko, shkruaj këtë përpara atyreve mbë kartë, edhe shëno atë ndë vivlit, që të ruhetë për kohënë që vien gjer ndë jetët (të jetëvet),
9 se këjo gjëndëje nukë bindetë, bij të rrem, bij që s’duanë të dëgjonjënë nomin’ e Zotit,
10 të cilët’ u thonë atyre që shohënë: Mos shihni, edhe profitëvet: Mos na profitepsni të drejtatë, (po) na flitni me lajka, profitepsni me të gënjyerë;
11 dilni jasht’ udhësë, priri nga rruga, ngreni prej syvet t’ënë Shënjtin’ e Israilit.
12 Përandaj kështu thotë Shënjti i Israilit: Sepse nukë zini për gjë këtë fialë, edhe shpëreni mbë gënjeshtrënë e mbë të ligënë, edhe mpshteti mbi këto.
13 Përandaj këjo panomi do të jetë ndër ju posi gërmadhë gati për të rënë, (posi) bark mbë mur të lartë, të cilit të rrëzuarëtë vien papandehurë sakaqëherash.
14 Edhe do ta dërrmonjë atë posi të dërrmuar’ ene balte, që dërrmonetë pa të dhëmburë, kaqë sa të mos gjëndetë ndër të thyerat ndonjë copë për të marrë zjarr nga vatra, a për të marrë ujë nga gropa.
15 Sepse kështu thotë Zoti Perëndia, Shënjti i Israilit: Ndë të këthyerët e ndë të prëjturit do të shpëtoni; ndë pushimt e ndë shpëresët do të jetë fuqia juaj, po nukë deshtë
16 edhe thatë: Jo, po do t’ikëjmë kaluar; përandaj do t’ikëni; edhe: Do t’u hipëjmë kuajve këmbë-shpejtëve; përandaj ata që u ndiekënë juve do të jenë këmbë-shpejtë.
17 Do t’ikëni një milë vetë nga frika e njërit, (edhe të gjithë) nga frika e të pesëve, gjersa të mbetni posi shtyllë ndë majët të malit, edhe posi flamure mbi kodrët.
18 Edhe Zoti kështu do të presë, që t’u përdëllenjë juve, edhe kështu do të lartonetë, që t’i vinjë keq për ju, sepse Zoti (është) Perëndi gjyqi; lum gjith’ ata që presën’ atë.
19 Sepse gjëndëja do të rri ndë Sionë ndë Jerusalimë; nukë do të klajsh më, me të vërtetë do të të përdëllenjë ndë zët të klithmësë s’ate, kur të dëgjonjë atë, do të të përgjegjetë.
20 Edhe Zoti (ndë) u ep juve bukë shtrëngimi, edhe ujë ngushtimi, po mësonjësit’ e tu nukë do të hiqenë më, po syt’ e tu do të shohënë mësonjësit’ e tu,
21 edhe veshët’ e tu do të dëgjonjënë fialë prapa teje, tuke thënë: Këjo (ësht’) udha, ecëni nd’ atë, kur të këthehi mb’ anë të diathtë, edhe kur të këthehi mb’ anë të mëngjërë.
22 Edhe do të mërzitni posi gjë të ndohëtë (mbulesën’) e idhullavet argjëntta që janë të gëdhëndura, edhe stolin’ e (idhullavet) arta që janë të derdhura; do t’i hethç ato posi rreckë të ndyrë, do t’u thuaç atyre: Ikni këtej.
23 Atëhere do të lëshonjë shi për farënë tënde, që kishje për të mbiellë nd’ arët, edhe bukën’ e dritht dheut, e cila do të jet’ e majme edhe mjaft; atë ditë bagëtit’ e tua do të kullosënë ndër kullota të gjëra.
24 Edhe qetë, e gomaret’ e ra, që punonjënë dhenë, do të hanë kashtë të qëruarë hedhurë nd’ erët me lopatën’ e me eratorenë.
25 Edhe do të jenë mbë ç’do mal të lartë, e mbë ç’do kodrë të lartë, lumëra e rrëke ujërash, ndë ditët të therëjesë madhe, kur të bienë pirgjetë.
26 Edhe drita e hënësë do të jetë posi drita e diellit, edhe drita e diellit do të jetë shtatë herë (më e madhe), posi drita e të shtatë ditvet, atë ditë që lith Zoti të thyerët’ e gjëndëjesë ti, edhe shëron plagën’ e të plagosurit atyre.
27 Na emëri i Zotit tek po vien për së largu, zemërimi i ati (ësht’) i flakëtë, edhe barra e ati (ësht’) e rëndë, buzët’ e ati janë plot me zemërim, edhe gluha e ati (është) posi zjarr që diek;
28 edhe frym’ e ati (është) rrym që vërshon, edhe harrin gjer ndë mest të qafësë, që të shoshnjë kombatë ndë shoshët të kotësirësë; edhe (do të jetë) ndër nofullat të gjëndëjevet një frë, që do t’i bënjë (ata) të humbasën’ udhënë.
29 Do të jetë kënkë ndër ju, posi natën’ e së kremtesë kur kremtonetë, edhe gëzim zëmëre, posi kur venë me fyeje për të ardhurë ndë mal të Zotit, te i Forti i Israilit.
30 Edhe Zoti do të bënjë të dëgjonetë lavdia e zërit ti, edhe do të dëftenjë t’unjurit’ e krahut ti, me hidhërimin’ e zemëratësë, edhe me flakën’ e zjarrit që diek, të hedhuravet, e erësë fortë, e gurëvet breshërit.
31 Sepse Asyriani do të hidhetë poshtë me zën’ e Zotit, do të rrihetë me shkop.
32 Edhe ku të shkonjë shkopi i urdhëruarë, që do të bierë Zoti mbi atë, do të jenë tymbana e qithara, edhe do të lëftonjë kundrë atyreve me lufta të frikëshime.
33 Sepse Tofeti është bërë gati që moti, po është bërë gati për mbëretinë; ay e bëri (atë) të thellë e të gjërë, zjarri i ati (është) flakë e shumë dru, fryma e Zotit do ta ndesnjë atë, posi rrym squfuri.
1 Οὐαὶ τέκνα ἀποστάται, τάδε λέγει κύριος, ἐποιήσατε βουλὴν οὐ δι᾽ ἐμοῦ καὶ συνθήκας οὐ διὰ τοῦ πνεύματός μου προσθεῖναι ἁμαρτίας ἐφ᾽ ἁμαρτίαις, 2 οἱ πορευόμενοι καταβῆναι εἰς Αἴγυπτον, ἐμὲ δὲ οὐκ ἐπηρώτησαν, τοῦ βοηθηθῆναι ὑπὸ Φαραω καὶ σκεπασθῆναι ὑπὸ Αἰγυπτίων. 3 ἔσται γὰρ ὑμῖν ἡ σκέπη Φαραω εἰς αἰσχύνην καὶ τοῖς πεποιθόσιν ἐπ᾽ Αἴγυπτον ὄνειδος. 4 ὅτι εἰσὶν ἐν Τάνει ἀρχηγοὶ ἄγγελοι πονηροί· μάτην κοπιάσουσιν 5 πρὸς λαόν, ὃς οὐκ ὠφελήσει αὐτοὺς οὔτε εἰς βοήθειαν οὔτε εἰς ὠφέλειαν, ἀλλὰ εἰς αἰσχύνην καὶ ὄνειδος.
6 Ἡ ὅρασις τῶν τετραπόδων τῶν ἐν τῇ ἐρήμῳ
Ἐν τῇ θλίψει καὶ τῇ στενοχωρίᾳ, λέων καὶ σκύμνος λέοντος ἐκεῖθεν καὶ ἀσπίδες καὶ ἔκγονα ἀσπίδων πετομένων, οἳ ἔφερον ἐπ᾽ ὄνων καὶ καμήλων τὸν πλοῦτον αὐτῶν πρὸς ἔθνος ὃ οὐκ ὠφελήσει αὐτοὺς εἰς βοήθειαν, ἀλλὰ εἰς αἰσχύνην καὶ ὄνειδος. 7 Αἰγύπτιοι μάταια καὶ κενὰ ὠφελήσουσιν ὑμᾶς· ἀπάγγειλον αὐτοῖς ὅτι Ματαία ἡ παράκλησις ὑμῶν αὕτη.
8 Νῦν οὖν καθίσας γράψον ἐπὶ πυξίου ταῦτα καὶ εἰς βιβλίον, ὅτι ἔσται εἰς ἡμέρας καιρῶν ταῦτα καὶ ἕως εἰς τὸν αἰῶνα. 9 ὅτι λαὸς ἀπειθής ἐστιν, υἱοὶ ψευδεῖς, οἳ οὐκ ἠβούλοντο ἀκούειν τὸν νόμον τοῦ θεοῦ, 10 οἱ λέγοντες τοῖς προφήταις Μὴ ἀναγγέλλετε ἡμῖν, καὶ τοῖς τὰ ὁράματα ὁρῶσιν Μὴ λαλεῖτε ἡμῖν, ἀλλὰ ἡμῖν λαλεῖτε καὶ ἀναγγέλλετε ἡμῖν ἑτέραν πλάνησιν 11 καὶ ἀποστρέψατε ἡμᾶς ἀπὸ τῆς ὁδοῦ ταύτης, ἀφέλετε ἀφ᾽ ἡμῶν τὸν τρίβον τοῦτον καὶ ἀφέλετε ἀφ᾽ ἡμῶν τὸν ἅγιον τοῦ Ισραηλ. 12 διὰ τοῦτο οὕτως λέγει κύριος ὁ ἅγιος τοῦ Ισραηλ Ὅτι ἠπειθήσατε τοῖς λόγοις τούτοις καὶ ἠλπίσατε ἐπὶ ψεύδει καὶ ὅτι ἐγόγγυσας καὶ πεποιθὼς ἐγένου ἐπὶ τῷ λόγῳ τούτῳ, 13 διὰ τοῦτο ἔσται ὑμῖν ἡ ἁμαρτία αὕτη ὡς τεῖχος πῖπτον παραχρῆμα πόλεως ὀχυρᾶς ἑαλωκυίας, ἧς παραχρῆμα πάρεστιν τὸ πτῶμα, 14 καὶ τὸ πτῶμα αὐτῆς ἔσται ὡς σύντριμμα ἀγγείου ὀστρακίνου, ἐκ κεραμίου λεπτὰ ὥστε μὴ εὑρεῖν ἐν αὐτοῖς ὄστρακον ἐν ᾧ πῦρ ἀρεῖς καὶ ἐν ᾧ ἀποσυριεῖς ὕδωρ μικρόν. 15 οὕτω λέγει κύριος ὁ ἅγιος τοῦ Ισραηλ Ὅταν ἀποστραφεὶς στενάξῃς, τότε σωθήσῃ καὶ γνώσῃ ποῦ ἦσθα· ὅτε ἐπεποίθεις ἐπὶ τοῖς ματαίοις, ματαία ἡ ἰσχὺς ὑμῶν ἐγενήθη. καὶ οὐκ ἠβούλεσθε ἀκούειν, 16 ἀλλ᾽ εἴπατε Ἐφ᾽ ἵππων φευξόμεθα· διὰ τοῦτο φεύξεσθε· καὶ εἴπατε Ἐπὶ κούφοις ἀναβάται ἐσόμεθα· διὰ τοῦτο κοῦφοι ἔσονται οἱ διώκοντες ὑμᾶς. 17 διὰ φωνὴν ἑνὸς φεύξονται χίλιοι, καὶ διὰ φωνὴν πέντε φεύξονται πολλοί, ἕως ἂν καταλειφθῆτε ὡς ἱστὸς ἐπ᾽ ὄρους καὶ ὡς σημαίαν φέρων ἐπὶ βουνοῦ. 18 καὶ πάλιν μενεῖ ὁ θεὸς τοῦ οἰκτιρῆσαι ὑμᾶς καὶ διὰ τοῦτο ὑψωθήσεται τοῦ ἐλεῆσαι ὑμᾶς· διότι κριτὴς κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἐστιν, καὶ ποῦ καταλείψετε τὴν δόξαν ὑμῶν; μακάριοι οἱ ἐμμένοντες ἐν αὐτῷ.
19 Διότι λαὸς ἅγιος ἐν Σιων οἰκήσει, καὶ Ιερουσαλημ κλαυθμῷ ἔκλαυσεν Ἐλέησόν με· ἐλεήσει σε τὴν φωνὴν τῆς κραυγῆς σου· ἡνίκα εἶδεν, ἐπήκουσέν σου. 20 καὶ δώσει κύριος ὑμῖν ἄρτον θλίψεως καὶ ὕδωρ στενόν, καὶ οὐκέτι μὴ ἐγγίσωσίν σοι οἱ πλανῶντές σε· ὅτι οἱ ὀφθαλμοί σου ὄψονται τοὺς πλανῶντάς σε, 21 καὶ τὰ ὦτά σου ἀκούσονται τοὺς λόγους τῶν ὀπίσω σε πλανησάντων, οἱ λέγοντες Αὕτη ἡ ὁδός, πορευθῶμεν ἐν αὐτῇ εἴτε δεξιὰ εἴτε ἀριστερά. 22 καὶ ἐξαρεῖς τὰ εἴδωλα τὰ περιηργυρωμένα καὶ τὰ περικεχρυσωμένα, λεπτὰ ποιήσεις καὶ λικμήσεις ὡς ὕδωρ ἀποκαθημένης καὶ ὡς κόπρον ὤσεις αὐτά. 23 τότε ἔσται ὁ ὑετὸς τῷ σπέρματι τῆς γῆς σου, καὶ ὁ ἄρτος τοῦ γενήματος τῆς γῆς σου ἔσται πλησμονὴ καὶ λιπαρός· καὶ βοσκηθήσεταί σου τὰ κτήνη τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τόπον πίονα καὶ εὐρύχωρον, 24 οἱ ταῦροι ὑμῶν καὶ οἱ βόες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν γῆν φάγονται ἄχυρα ἀναπεποιημένα ἐν κριθῇ λελικμημένα. 25 καὶ ἔσται ἐπὶ παντὸς ὄρους ὑψηλοῦ καὶ ἐπὶ παντὸς βουνοῦ μετεώρου ὕδωρ διαπορευόμενον ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ὅταν ἀπόλωνται πολλοὶ καὶ ὅταν πέσωσιν πύργοι. 26 καὶ ἔσται τὸ φῶς τῆς σελήνης ὡς τὸ φῶς τοῦ ἡλίου καὶ τὸ φῶς τοῦ ἡλίου ἔσται ἑπταπλάσιον ἐν τῇ ἡμέρᾳ, ὅταν ἰάσηται κύριος τὸ σύντριμμα τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, καὶ τὴν ὀδύνην τῆς πληγῆς σου ἰάσεται.
27 Ἰδοὺ τὸ ὄνομα κυρίου διὰ χρόνου ἔρχεται πολλοῦ, καιόμενος ὁ θυμός, μετὰ δόξης τὸ λόγιον τῶν χειλέων αὐτοῦ, τὸ λόγιον ὀργῆς πλῆρες, καὶ ἡ ὀργὴ τοῦ θυμοῦ ὡς πῦρ ἔδεται. 28 καὶ τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ὡς ὕδωρ ἐν φάραγγι σῦρον ἥξει ἕως τοῦ τραχήλου καὶ διαιρεθήσεται τοῦ ἔθνη ταράξαι ἐπὶ πλανήσει ματαίᾳ, καὶ διώξεται αὐτοὺς πλάνησις καὶ λήμψεται αὐτοὺς κατὰ πρόσωπον αὐτῶν. 29 μὴ διὰ παντὸς δεῖ ὑμᾶς εὐφραίνεσθαι καὶ εἰσπορεύεσθαι εἰς τὰ ἅγιά μου διὰ παντὸς ὡσεὶ ἑορτάζοντας καὶ ὡσεὶ εὐφραινομένους εἰσελθεῖν μετὰ αὐλοῦ εἰς τὸ ὄρος τοῦ κυρίου πρὸς τὸν θεὸν τοῦ Ισραηλ; 30 καὶ ἀκουστὴν ποιήσει ὁ θεὸς τὴν δόξαν τῆς φωνῆς αὐτοῦ καὶ τὸν θυμὸν τοῦ βραχίονος αὐτοῦ δείξει μετὰ θυμοῦ καὶ ὀργῆς καὶ φλογὸς κατεσθιούσης· κεραυνώσει βιαίως καὶ ὡς ὕδωρ καὶ χάλαζα συγκαταφερομένη βίᾳ. 31 διὰ γὰρ φωνὴν κυρίου ἡττηθήσονται Ἀσσύριοι τῇ πληγῇ, ᾗ ἂν πατάξῃ αὐτούς. 32 καὶ ἔσται αὐτῷ κυκλόθεν, ὅθεν ἦν αὐτῷ ἡ ἐλπὶς τῆς βοηθείας, ἐφ᾽ ᾗ αὐτὸς ἐπεποίθει· αὐτοὶ μετὰ αὐλῶν καὶ κιθάρας πολεμήσουσιν αὐτὸν ἐκ μεταβολῆς. 33 σὺ γὰρ πρὸ ἡμερῶν ἀπαιτηθήσῃ· μὴ καὶ σοὶ ἡτοιμάσθη βασιλεύειν φάραγγα βαθεῖαν, ξύλα κείμενα, πῦρ καὶ ξύλα πολλά; ὁ θυμὸς κυρίου ὡς φάραγξ ὑπὸ θείου καιομένη.