1 Edhe Rahila kur pa se nuk’ i bënte djem Jakovit, Rahila kishte cmir të motërënë, edhe i tha Jakovit: Nemë djem, se ndë mos, do të vdes. 2 Edhe Jakovi u zemërua kundrë Rahilësë, e tha: Sos (jam) unë ndë vënt të Perëndisë, i cili të shteri nga pema e barkut? 3 Edhe ajo tha: Na shërbëtoreja ime Bilhaha, hyr te ajo, edhe do të piellë mbi gjunjt të mi, që të fitonj edhe unë djem nga ajo. 4 Edhe i dha ati Bilhahënë shërbëtoren’ e saj për grua, edhe Jakovi hyri te ajo. 5 Edhe Bilhaha u mbars, e i polli dialë Jakovit,
6 edhe Rahila tha: Perëndia më gjukoi, edhe më dëgjoi zënë, edhe më dha dialë, përandaj ja vuri emërinë Dan.
7 Edhe Bilhaha shërbëtoreja e Rahilësë u mbars përsëri, edhe i polli Jakovit një dialë të dytë, 8 edhe Rahila tha: Me të math të përpiekë u përpoqa me time motërë, edhe dolla e fortë; edhe ja vuri emërinë Nefthali.
9 Edhe Leaha kur pa se pushoi së pielli, mori Zilpahënë shërbëtoren’ e saj, edhe ja dha Jakovit për grua. 10 Edhe Zilpaha, shërbëtoreja e Leahësë, i polli dialë Jakovit. 11 Edhe Leaha tha: Po vien fat i mirë, edhe ja vuri emërin’ ati Gadh.
12 Edhe Zilpaha shërbëtoreja e Leahësë, i polli Jakovit një dialë të dytë. 13 Edhe Leaha tha: Lum unë, se do të më lumëronjënë gratë, edhe ja vuri emërin’ Ashir.
14 Edhe Ruvini vate ndë dit të korrit grurit, edhe gjeti motrëgore nd’arët, edhe ja pruri Leahësë s’ëmësë ti. Edhe Rahila i tha Leahësë: Të lutem, nemë nga motrëgoret’ e tyt biri. 15 Edhe ajo i tha asaj: Nuk’ (është) mjaft që më more burrinë? Po do të marrç edhe motrëgoret’ e tim biri? Edhe Rahila tha: Le të flerë pra bashkë me ty sonte, për motrëgoret e tyt biri. 16 Edhe Jakovi erdhi mbrëmanet nga ara, edhe Leaha i dolli përpara, edhe i tha: Tek unë do të hynjç, sepse me të vërtetë të kam pajtuarë me motrëgoret e tim biri. Edhe ay fjeti bashkë me atë atë natë.
17 Edhe Perëndia i dëgjoi Leahësë, edhe u mbars, e i polli Jakovit një dialë të pesëtë, 18 edhe Leaha tha: Perëndia më dha pagënë, sepse i dhashë burrit tim shërbëtorenë time; edhe ja vuri emërin’ ati Issahar.
19 Edhe Leaha u mbars përsëri, e i polli Jakovit një dialë të gjashtë, 20 edhe Leaha tha: Perëndia më dha dhuratë të mirë, tashi burri im do të rrijë bashkë me mua, sepse i polla ati gjashtë bij, edhe ia vuri emërin’ ati Zavullon.
21 Edhe pastaj polli një bilë, edhe ja vuri emërin’ asaj Dinahë. 22 Edhe Perëndia kujtoi Rahilënë, edhe Perëndia i dëgjoi asaj, e i hapi shtratinë, 23 edhe u mbars, e polli dialë, edhe tha: Perëndia më hoqi turpërinë. 24 Edhe ja vuri emërinë Josif, tuke thënë: Perëndia më dhashtë pas këti edhe një tiatërë bir!
25 Edhe Rahila passi polli Josifinë, Jakovi i tha Llavanit: Dërgomë, që të vete ndë vënt tim, edhe ndë dhethit tim, 26 nëmë grat’ e mia, edhe djemt’ e mi, për të cilatë të shërbeva, që të shkonj, sepse ti e njeh shërbesënë time, që të shërbeva. 27 Edhe Llavani i tha ati: Të lutem, të gjenj hirë përpara teje, e njoha nga puna, se Zoti më bekoi nga puna jote. 28 Edhe tha: Shquajmë pagënë tënde, edhe (ta) kam për të dhënë.
29 Edhe (ay) i tha ati: Ti e di se qysh të kam shërbyerë, edhe sa qenë bagëtit’ e tua bashkë me mua, 30 sepse sa kishnje para meje (ishinë) të paka, edhe (tashi) u shtuanë fort tepërë, edhe Zoti t’i bekoi mbë këmbët time, edhe tashi kurë do të ndërtonj edhe unë shtëpi për vetëhenë time? 31 Edhe (ay) tha: Ç’të ap ty? Edhe Jakovi tha: S’më ke për të dhënë farë gjëje, ndë më bëfsh këtë punë, përsëri do të kullot tufënë tënde (edhe) t’(e) ruanj, 32 të shkonj sot për mes gjithë tufësë sate, tuke ndarë prej asaj çdo dele që ësht’ e larme edhe me pulla, edhe çdo qënq të zeshkëtë prej shqerrash, edhe çdo dhi të larme edhe me pulla ndë mest të dhivet, edhe (këto të jenë) për pagënë time, 33 edhe këtu e tutie dreitëria ime do të dëshmonjë për mua, kur të vinj përpara teje për pagënë time, cilado që të mos jet’ e larme e me pulla ndërmest dhish, edhe e zeshkëtë ndërmest shqerravet, do të kluhet e viedhurë prej meje.
34 Edhe Llavani tha: Kështu le të jetë pas fialësë sate. 35 Edhe atë ditë ndau veç sqepët’ e larm e me pulla, edhe gjithë dhitë që ishinë të larme e me pulla, gjithë sa ishinë të bardha, edhe gjithë sa ishinë të zeshkëta ndërmest të shqerravet, edhe ua dha ndë duart të bijet ati, 36 edhe vuri tri dit udhë ndërmes vetëhesë ti edhe Jakovit, edhe Jakovi kulloste ato që mbetnë prej tufësë Llavanit.
37 Edhe Jakovi mori për vetëhen’ e ti shkopinj të njomë prej plepi, e prej arre, e prej rrapi, edhe u çvoshku atyre cipënë vënde-vënde, kaqë sa dukej të bardhëtë ndë shkopinjt, 38 edhe vuri ata shkopinjtë që çvoshku cipënë, ndë vija të ujit, ndëpër magjet, atie tek vininë dhëntë e pinin’ ujë, që të mbarseshinë tufatë tek vininë e pinin’ ujë. 39 Edhe mbarseshin’ (ato) tufatë që shihinë shkopinjtë, edhe pillinë shqerra të larme, e pikaloshe, e me pulla.
40 Edhe Jakovi ndau veç shqerratë, edhe u ktheu faqetë dhënet të tufësë Llavanit nga të larmetë, e nga gjithë të zeshkatë, edhe tufat’ e ti i vuri veç, edhe nuk’ i vuri ato bashkë me dhënt e Llavanit. 41 Edhe nd’atë kohë kur vininë të mbarseshinë dhënt’ e lashtë, Jakovi vuri shkopinjtë ndëpër vijat përpara syvet tufësë, që të mbarseshinë (tuke parë) shkopinjtë, 42 po kur ishinë të kërthinja dhëntë, nuk’ (i) vinte, edhe kështu të kërthinjat’ ishinë të Llavanit, edhe të lashtatë të Jakovit. 43 Edhe njeriu hipi fort shumë, edhe fitoi shumë tufa, e shërbëtore, e shërbëtorë, e kamille, e gomarë.
1 Ἰδοῦσα δὲ Ραχηλ ὅτι οὐ τέτοκεν τῷ Ιακωβ, καὶ ἐζήλωσεν Ραχηλ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς καὶ εἶπεν τῷ Ιακωβ Δός μοι τέκνα· εἰ δὲ μή, τελευτήσω ἐγώ. 2 ἐθυμώθη δὲ Ιακωβ τῇ Ραχηλ καὶ εἶπεν αὐτῇ Μὴ ἀντὶ θεοῦ ἐγώ εἰμι, ὃς ἐστέρησέν σε καρπὸν κοιλίας; 3 εἶπεν δὲ Ραχηλ τῷ Ιακωβ Ἰδοὺ ἡ παιδίσκη μου Βαλλα· εἴσελθε πρὸς αὐτήν, καὶ τέξεται ἐπὶ τῶν γονάτων μου, καὶ τεκνοποιήσομαι κἀγὼ ἐξ αὐτῆς. 4 καὶ ἔδωκεν αὐτῷ Βαλλαν τὴν παιδίσκην αὐτῆς αὐτῷ γυναῖκα· εἰσῆλθεν δὲ πρὸς αὐτὴν Ιακωβ. 5 καὶ συνέλαβεν Βαλλα ἡ παιδίσκη Ραχηλ καὶ ἔτεκεν τῷ Ιακωβ υἱόν. 6 καὶ εἶπεν Ραχηλ Ἔκρινέν μοι ὁ θεὸς καὶ ἐπήκουσεν τῆς φωνῆς μου καὶ ἔδωκέν μοι υἱόν· διὰ τοῦτο ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Δαν. 7 καὶ συνέλαβεν ἔτι Βαλλα ἡ παιδίσκη Ραχηλ καὶ ἔτεκεν υἱὸν δεύτερον τῷ Ιακωβ. 8 καὶ εἶπεν Ραχηλ Συνελάβετό μοι ὁ θεός, καὶ συνανεστράφην τῇ ἀδελφῇ μου καὶ ἠδυνάσθην· καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Νεφθαλι.
9 Εἶδεν δὲ Λεια ὅτι ἔστη τοῦ τίκτειν, καὶ ἔλαβεν Ζελφαν τὴν παιδίσκην αὐτῆς καὶ ἔδωκεν αὐτὴν τῷ Ιακωβ γυναῖκα. 10 εἰσῆλθεν δὲ πρὸς αὐτὴν Ιακωβ, καὶ συνέλαβεν Ζελφα ἡ παιδίσκη Λειας καὶ ἔτεκεν τῷ Ιακωβ υἱόν. 11 καὶ εἶπεν Λεια Ἐν τύχῃ· καὶ ἐπωνόμασεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Γαδ. 12 καὶ συνέλαβεν Ζελφα ἡ παιδίσκη Λειας καὶ ἔτεκεν ἔτι τῷ Ιακωβ υἱὸν δεύτερον. 13 καὶ εἶπεν Λεια Μακαρία ἐγώ, ὅτι μακαρίζουσίν με αἱ γυναῖκες· καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ασηρ.
14 Ἐπορεύθη δὲ Ρουβην ἐν ἡμέραις θερισμοῦ πυρῶν καὶ εὗρεν μῆλα μανδραγόρου ἐν τῷ ἀγρῷ καὶ ἤνεγκεν αὐτὰ πρὸς Λειαν τὴν μητέρα αὐτοῦ. εἶπεν δὲ Ραχηλ τῇ Λεια Δός μοι τῶν μανδραγορῶν τοῦ υἱοῦ σου. 15 εἶπεν δὲ Λεια Οὐχ ἱκανόν σοι ὅτι ἔλαβες τὸν ἄνδρα μου; μὴ καὶ τοὺς μανδραγόρας τοῦ υἱοῦ μου λήμψῃ; εἶπεν δὲ Ραχηλ Οὐχ οὕτως· κοιμηθήτω μετὰ σοῦ τὴν νύκτα ταύτην ἀντὶ τῶν μανδραγορῶν τοῦ υἱοῦ σου. 16 εἰσῆλθεν δὲ Ιακωβ ἐξ ἀγροῦ ἑσπέρας, καὶ ἐξῆλθεν Λεια εἰς συνάντησιν αὐτῷ καὶ εἶπεν Πρός με εἰσελεύσῃ σήμερον· μεμίσθωμαι γάρ σε ἀντὶ τῶν μανδραγορῶν τοῦ υἱοῦ μου. καὶ ἐκοιμήθη μετ᾽ αὐτῆς τὴν νύκτα ἐκείνην. 17 καὶ ἐπήκουσεν ὁ θεὸς Λειας, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν τῷ Ιακωβ υἱὸν πέμπτον. 18 καὶ εἶπεν Λεια Ἔδωκεν ὁ θεὸς τὸν μισθόν μου ἀνθ᾽ οὗ ἔδωκα τὴν παιδίσκην μου τῷ ἀνδρί μου· καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ισσαχαρ, ὅ ἐστιν Μισθός. 19 καὶ συνέλαβεν ἔτι Λεια καὶ ἔτεκεν υἱὸν ἕκτον τῷ Ιακωβ. 20 καὶ εἶπεν Λεια Δεδώρηταί μοι ὁ θεὸς δῶρον καλόν· ἐν τῷ νῦν καιρῷ αἱρετιεῖ με ὁ ἀνήρ μου, ἔτεκον γὰρ αὐτῷ υἱοὺς ἕξ· καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ζαβουλων. 21 καὶ μετὰ τοῦτο ἔτεκεν θυγατέρα καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτῆς Δινα.
22 Ἐμνήσθη δὲ ὁ θεὸς τῆς Ραχηλ, καὶ ἐπήκουσεν αὐτῆς ὁ θεὸς καὶ ἀνέῳξεν αὐτῆς τὴν μήτραν, 23 καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν τῷ Ιακωβ υἱόν. εἶπεν δὲ Ραχηλ Ἀφεῖλεν ὁ θεός μου τὸ ὄνειδος· 24 καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ιωσηφ λέγουσα Προσθέτω ὁ θεός μοι υἱὸν ἕτερον.
25 Ἐγένετο δὲ ὡς ἔτεκεν Ραχηλ τὸν Ιωσηφ, εἶπεν Ιακωβ τῷ Λαβαν Ἀπόστειλόν με, ἵνα ἀπέλθω εἰς τὸν τόπον μου καὶ εἰς τὴν γῆν μου. 26 ἀπόδος τὰς γυναῖκάς μου καὶ τὰ παιδία, περὶ ὧν δεδούλευκά σοι, ἵνα ἀπέλθω· σὺ γὰρ γινώσκεις τὴν δουλείαν, ἣν δεδούλευκά σοι. 27 εἶπεν δὲ αὐτῷ Λαβαν Εἰ εὗρον χάριν ἐναντίον σου, οἰωνισάμην ἄν· εὐλόγησεν γάρ με ὁ θεὸς τῇ σῇ εἰσόδῳ. 28 διάστειλον τὸν μισθόν σου πρός με, καὶ δώσω. 29 εἶπεν δὲ αὐτῷ Ιακωβ Σὺ γινώσκεις ἃ δεδούλευκά σοι καὶ ὅσα ἦν κτήνη σου μετ᾽ ἐμοῦ· 30 μικρὰ γὰρ ἦν ὅσα σοι ἦν ἐναντίον ἐμοῦ, καὶ ηὐξήθη εἰς πλῆθος, καὶ ηὐλόγησέν σε κύριος ἐπὶ τῷ ποδί μου. νῦν οὖν πότε ποιήσω κἀγὼ ἐμαυτῷ οἶκον; 31 καὶ εἶπεν αὐτῷ Λαβαν Τί σοι δώσω; εἶπεν δὲ αὐτῷ Ιακωβ Οὐ δώσεις μοι οὐθέν· ἐὰν ποιήσῃς μοι τὸ ῥῆμα τοῦτο, πάλιν ποιμανῶ τὰ πρόβατά σου καὶ φυλάξω. 32 παρελθάτω πάντα τὰ πρόβατά σου σήμερον, καὶ διαχώρισον ἐκεῖθεν πᾶν πρόβατον φαιὸν ἐν τοῖς ἀρνάσιν καὶ πᾶν διάλευκον καὶ ῥαντὸν ἐν ταῖς αἰξίν· ἔσται μοι μισθός. 33 καὶ ἐπακούσεταί μοι ἡ δικαιοσύνη μου ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ αὔριον, ὅτι ἐστὶν ὁ μισθός μου ἐνώπιόν σου· πᾶν, ὃ ἐὰν μὴ ᾖ ῥαντὸν καὶ διάλευκον ἐν ταῖς αἰξὶν καὶ φαιὸν ἐν τοῖς ἀρνάσιν, κεκλεμμένον ἔσται παρ᾽ ἐμοί. 34 εἶπεν δὲ αὐτῷ Λαβαν Ἔστω κατὰ τὸ ῥῆμά σου. 35 καὶ διέστειλεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τοὺς τράγους τοὺς ῥαντοὺς καὶ τοὺς διαλεύκους καὶ πάσας τὰς αἶγας τὰς ῥαντὰς καὶ τὰς διαλεύκους καὶ πᾶν, ὃ ἦν λευκὸν ἐν αὐτοῖς, καὶ πᾶν, ὃ ἦν φαιὸν ἐν τοῖς ἀρνάσιν, καὶ ἔδωκεν διὰ χειρὸς τῶν υἱῶν αὐτοῦ. 36 καὶ ἀπέστησεν ὁδὸν τριῶν ἡμερῶν ἀνὰ μέσον αὐτῶν καὶ ἀνὰ μέσον Ιακωβ· Ιακωβ δὲ ἐποίμαινεν τὰ πρόβατα Λαβαν τὰ ὑπολειφθέντα. — 37 ἔλαβεν δὲ ἑαυτῷ Ιακωβ ῥάβδον στυρακίνην χλωρὰν καὶ καρυίνην καὶ πλατάνου, καὶ ἐλέπισεν αὐτὰς Ιακωβ λεπίσματα λευκὰ περισύρων τὸ χλωρόν· ἐφαίνετο δὲ ἐπὶ ταῖς ῥάβδοις τὸ λευκόν, ὃ ἐλέπισεν, ποικίλον. 38 καὶ παρέθηκεν τὰς ῥάβδους, ἃς ἐλέπισεν, ἐν ταῖς ληνοῖς τῶν ποτιστηρίων τοῦ ὕδατος, ἵνα, ὡς ἂν ἔλθωσιν τὰ πρόβατα πιεῖν ἐνώπιον τῶν ῥάβδων, ἐλθόντων αὐτῶν εἰς τὸ πιεῖν, 39 ἐγκισσήσωσιν τὰ πρόβατα εἰς τὰς ῥάβδους· καὶ ἔτικτον τὰ πρόβατα διάλευκα καὶ ποικίλα καὶ σποδοειδῆ ῥαντά. 40 τοὺς δὲ ἀμνοὺς διέστειλεν Ιακωβ καὶ ἔστησεν ἐναντίον τῶν προβάτων κριὸν διάλευκον καὶ πᾶν ποικίλον ἐν τοῖς ἀμνοῖς· καὶ διεχώρισεν ἑαυτῷ ποίμνια καθ᾽ ἑαυτὸν καὶ οὐκ ἔμιξεν αὐτὰ εἰς τὰ πρόβατα Λαβαν. 41 ἐγένετο δὲ ἐν τῷ καιρῷ, ᾧ ἐνεκίσσησεν τὰ πρόβατα ἐν γαστρὶ λαμβάνοντα, ἔθηκεν Ιακωβ τὰς ῥάβδους ἐναντίον τῶν προβάτων ἐν ταῖς ληνοῖς τοῦ ἐγκισσῆσαι αὐτὰ κατὰ τὰς ῥάβδους· 42 ἡνίκα δ᾽ ἂν ἔτεκον τὰ πρόβατα, οὐκ ἐτίθει· ἐγένετο δὲ τὰ ἄσημα τοῦ Λαβαν, τὰ δὲ ἐπίσημα τοῦ Ιακωβ. 43 καὶ ἐπλούτησεν ὁ ἄνθρωπος σφόδρα σφόδρα, καὶ ἐγένετο αὐτῷ κτήνη πολλὰ καὶ βόες καὶ παῖδες καὶ παιδίσκαι καὶ κάμηλοι καὶ ὄνοι.