1 Edhe Zoti iu duk ati ndë list të Mamvrisë, atie ku rrinte ndë derët të tendësë ndë vapët të ditësë. 2 Edhe ay kur ngriti syt’ e ti, pa, edhe na tre burra tek po rrijnë përpara ati, edhe (kur) pa, u sul t’u dalë përpara atyre nga dera e tendësë, edhe unji vetëhen’ e ti gjer përdhe, 3 edhe tha: Zoti im, ndë paça gjeturë hirë përpara syvet tu, mos ikë, të lutem, nga shërbëtori yt, 4 të lutem, le të bienë pak ujë, edhe lani këmbëtë tuaj, edhe prehi ndënë drut, 5 edhe unë do të bie pakëzë bukë, edhe forconi zemrënë tuaj, pastaj do të shkoni, sepse përandaj shkuatë nga shërbëtori juaj. Edhe ata thanë: Bën kështu, si the.
6 Edhe Avraami vate me vrap ndë tendët të Sarrësë, e tha: Shpejto (e) ngjish tri masa mielli të mirë, edhe bën kuleçë. 7 Edhe Avraami vate me vrap ndër lopët, edhe mori një viç të kërthinjë e të mirë, edhe ja dha shërbëtorit, edhe ay shpejtoi t’e bënte gati, 8 pastaj mori gjalpë e klumësht, edhe viçinë që bëri gati, edhe e vuri përpara atyreve, edhe ay rrinte afër’ atyreve ndënë list, edhe ata hëngrë.
9 Edhe i thanë ati: Ku (është) Sarra gruaja jote? Edhe ay tha: Na ndë tendët. 10 Edhe (ay) tha: Me të vërtetë do të kthenem te ti posi mbë këtë kohë të vitit, edhe na Sarra gruaja jote tek do të ketë bir. Edhe Sarra dëgjoi ndë derët të tendësë, që (ishte) prapa ati. 11 Edhe Avraami edhe Sarra (ishinë) pleq të vietërë ndë moshë, Sarrës’ i kishinë mbeturë të ardhurat e gravet. 12 Edhe Sarra qeshi me vetëhen e saj, tuke thënë: Passi u plaka do të më ketë anda? Edhe im zot (është) plak. 13 Edhe Zoti i tha Avraamit: Përse qeshi Sarra, tuke thënë: Passi u plaka unë, a do të piell me të vërtetë? 14 A është gjë që s’munt (ta bënjë) Zoti? Mb’atë kohë që vura do të kthenem te ti, posi mbë këtë kohë të vitit, edhe Sarra do të ketë bir. 15 Atëhere Sarra mohoi, e tha: Nukë qesha; sepse pati frikë. Edhe ay tha: Jo, po qeshe.
16 Edhe burratë si u ngrenë andejë, ja mbajtnë për ndë Sodhoma, edhe Avraami dolli bashkë me ata që t’i përcillte. 17 Edhe Zoti tha: A do t’e fsheh unë nga Avraami, atë që bënj? 18 Edhe Avraami me të vërtetë do të bënetë (një) komb i math e i fortë, edhe gjithë kombet’ e dheut do të bekonenë mb’atë, 19 sepse e njoh atë, se do të porositnjë bijt’ e ti, edhe shtëpin’ e ti, pas vetëhesë ti, edhe do të ruanjën’ udhën’ e Zotit, të bënjënë dreitëri e gjyqë, që të bierë Zoti mbi Avraamnë (gjithë) sa i foli ati.
20 Edhe Zoti tha: Klithma e Sodhomavet edhe e Gomorravet u shumua, edhe faji i atyre (është) fort i math, 21 do të sbres pra, edhe do të shoh, ndë punuanë të tërë pas klithmësë që vien tek unë, ndë mos, po ta di.
22 Edhe burrat’ iknë andej, e vanë ndë Sodhomat, edhe Avraami po qëndronte edhe më përpara Zotit. 23 Edhe Avraami u afrua e tha: Mos do të prishç të dreitinë bashkë me të pabesinë? 24 Ndë qofshinë pesëdhietë të dreitë ndë qytet, vallë do t’i prishç (ata)? Edhe nukë do të ndëlenjç vëndinë për të pesëdhietë të dreitëtë që janë nd’atë? 25 Qoftë lark, ti mos bënjç kurrë të tillë punë, të vraç të dreitinë bashkë me të pabesinë! Qoftë lark prej teje! A s’do të bënjë gjyqë ay që gjukon gjithë dhenë?
26 Edhe Zoti tha: Ndë gjeça pesëdhietë të dreitë ndë qytet të Sodhomavet, do të ndëlenj gjithë vëndinë për ata.
27 Edhe Avraami u përgjeq e tha: Na tashi tek kuxova t’i flas Zotit tim, ndonëse jam dhe e hi, 28 ndë qënçinë më pak se pesë (vetë) nga të pesëdhietë të dreitëtë, a do të prishç gjithë qytetnë për punë të pesëvet? Edhe (Zoti) tha: S’do t’e prish (atë), ndë gjeça atie dyzet’ e pesë.
29 Edhe (Avraami) ngjati fialën’ edhe më, e i tha ati: (po) Ndë u ngjëntçin atie dyzet? Edhe (ay) tha: S’do t’e prish (atë) për të dyzetët.
30 Edhe (Avraami) tha: Le të mos zemëronetë Zoti im, ndë folça edhe më, po ndë u gjëntçin’ atie tridhietë? Edhe (ay) tha: S’do t’e prish (atë), ndë gjeça atie tridhietë.
31 Edhe (Avraami) tha: Na tashi tek kuxova t’i flas Zotit tim, (po) ndë u gjëntçin’ atie njëzet? Edhe (ay) tha: S’do t’e prish (atë) për të njëzetët. 32 Edhe (Avraami) tha: Le të mos zemëronetë Zoti im, ndë folça edhe një herë: (po) ndë u gjëntçin’ atie dhietë? Edhe (ay) tha: S’do t’(e) prish (atë) për të dhietët.
33 Edhe Zoti iku, passi pushoi tuke folë me Avraamnë, edhe Avraami u kthye ndë vënt të ti.
1 Ὤφθη δὲ αὐτῷ ὁ θεὸς πρὸς τῇ δρυὶ τῇ Μαμβρη καθημένου αὐτοῦ ἐπὶ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ μεσημβρίας. 2 ἀναβλέψας δὲ τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ εἶδεν, καὶ ἰδοὺ τρεῖς ἄνδρες εἱστήκεισαν ἐπάνω αὐτοῦ· καὶ ἰδὼν προσέδραμεν εἰς συνάντησιν αὐτοῖς ἀπὸ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ τὴν γῆν 3 καὶ εἶπεν Κύριε, εἰ ἄρα εὗρον χάριν ἐναντίον σου, μὴ παρέλθῃς τὸν παῖδά σου· 4 λημφθήτω δὴ ὕδωρ, καὶ νιψάτωσαν τοὺς πόδας ὑμῶν, καὶ καταψύξατε ὑπὸ τὸ δένδρον· 5 καὶ λήμψομαι ἄρτον, καὶ φάγεσθε, καὶ μετὰ τοῦτο παρελεύσεσθε εἰς τὴν ὁδὸν ὑμῶν, οὗ εἵνεκεν ἐξεκλίνατε πρὸς τὸν παῖδα ὑμῶν. καὶ εἶπαν Οὕτως ποίησον, καθὼς εἴρηκας. 6 καὶ ἔσπευσεν Αβρααμ ἐπὶ τὴν σκηνὴν πρὸς Σαρραν καὶ εἶπεν αὐτῇ Σπεῦσον καὶ φύρασον τρία μέτρα σεμιδάλεως καὶ ποίησον ἐγκρυφίας. 7 καὶ εἰς τὰς βόας ἔδραμεν Αβρααμ καὶ ἔλαβεν μοσχάριον ἁπαλὸν καὶ καλὸν καὶ ἔδωκεν τῷ παιδί, καὶ ἐτάχυνεν τοῦ ποιῆσαι αὐτό. 8 ἔλαβεν δὲ βούτυρον καὶ γάλα καὶ τὸ μοσχάριον, ὃ ἐποίησεν, καὶ παρέθηκεν αὐτοῖς, καὶ ἐφάγοσαν· αὐτὸς δὲ παρειστήκει αὐτοῖς ὑπὸ τὸ δένδρον.
9 Εἶπεν δὲ πρὸς αὐτόν Ποῦ Σαρρα ἡ γυνή σου; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν Ἰδοὺ ἐν τῇ σκηνῇ. 10 εἶπεν δέ Ἐπαναστρέφων ἥξω πρὸς σὲ κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον εἰς ὥρας, καὶ ἕξει υἱὸν Σαρρα ἡ γυνή σου. Σαρρα δὲ ἤκουσεν πρὸς τῇ θύρᾳ τῆς σκηνῆς, οὖσα ὄπισθεν αὐτοῦ. 11 Αβρααμ δὲ καὶ Σαρρα πρεσβύτεροι προβεβηκότες ἡμερῶν, ἐξέλιπεν δὲ Σαρρα γίνεσθαι τὰ γυναικεῖα. 12 ἐγέλασεν δὲ Σαρρα ἐν ἑαυτῇ λέγουσα Οὔπω μέν μοι γέγονεν ἕως τοῦ νῦν, ὁ δὲ κύριός μου πρεσβύτερος. 13 καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Αβρααμ Τί ὅτι ἐγέλασεν Σαρρα ἐν ἑαυτῇ λέγουσα Ἆρά γε ἀληθῶς τέξομαι; ἐγὼ δὲ γεγήρακα. 14 μὴ ἀδυνατεῖ παρὰ τῷ θεῷ ῥῆμα; εἰς τὸν καιρὸν τοῦτον ἀναστρέψω πρὸς σὲ εἰς ὥρας, καὶ ἔσται τῇ Σαρρα υἱός. 15 ἠρνήσατο δὲ Σαρρα λέγουσα Οὐκ ἐγέλασα· ἐφοβήθη γάρ. καὶ εἶπεν Οὐχί, ἀλλὰ ἐγέλασας.
16 Ἐξαναστάντες δὲ ἐκεῖθεν οἱ ἄνδρες κατέβλεψαν ἐπὶ πρόσωπον Σοδομων καὶ Γομορρας, Αβρααμ δὲ συνεπορεύετο μετ᾽ αὐτῶν συμπροπέμπων αὐτούς. 17 ὁ δὲ κύριος εἶπεν Μὴ κρύψω ἐγὼ ἀπὸ Αβρααμ τοῦ παιδός μου ἃ ἐγὼ ποιῶ; 18 Αβρααμ δὲ γινόμενος ἔσται εἰς ἔθνος μέγα καὶ πολύ, καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν αὐτῷ πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς. 19 ᾔδειν γὰρ ὅτι συντάξει τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ καὶ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ μετ᾽ αὐτόν, καὶ φυλάξουσιν τὰς ὁδοὺς κυρίου ποιεῖν δικαιοσύνην καὶ κρίσιν· ὅπως ἂν ἐπαγάγῃ κύριος ἐπὶ Αβρααμ πάντα, ὅσα ἐλάλησεν πρὸς αὐτόν. 20 εἶπεν δὲ κύριος Κραυγὴ Σοδομων καὶ Γομορρας πεπλήθυνται, καὶ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα· 21 καταβὰς οὖν ὄψομαι εἰ κατὰ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται, εἰ δὲ μή, ἵνα γνῶ. 22 καὶ ἀποστρέψαντες ἐκεῖθεν οἱ ἄνδρες ἦλθον εἰς Σοδομα, Αβρααμ δὲ ἦν ἑστηκὼς ἐναντίον κυρίου. 23 καὶ ἐγγίσας Αβρααμ εἶπεν Μὴ συναπολέσῃς δίκαιον μετὰ ἀσεβοῦς καὶ ἔσται ὁ δίκαιος ὡς ὁ ἀσεβής; 24 ἐὰν ὦσιν πεντήκοντα δίκαιοι ἐν τῇ πόλει, ἀπολεῖς αὐτούς; οὐκ ἀνήσεις πάντα τὸν τόπον ἕνεκεν τῶν πεντήκοντα δικαίων, ἐὰν ὦσιν ἐν αὐτῇ; 25 μηδαμῶς σὺ ποιήσεις ὡς τὸ ῥῆμα τοῦτο, τοῦ ἀποκτεῖναι δίκαιον μετὰ ἀσεβοῦς, καὶ ἔσται ὁ δίκαιος ὡς ὁ ἀσεβής. μηδαμῶς· ὁ κρίνων πᾶσαν τὴν γῆν οὐ ποιήσεις κρίσιν; 26 εἶπεν δὲ κύριος Ἐὰν εὕρω ἐν Σοδομοις πεντήκοντα δικαίους ἐν τῇ πόλει, ἀφήσω πάντα τὸν τόπον δι᾽ αὐτούς. 27 καὶ ἀποκριθεὶς Αβρααμ εἶπεν Νῦν ἠρξάμην λαλῆσαι πρὸς τὸν κύριον, ἐγὼ δέ εἰμι γῆ καὶ σποδός· 28 ἐὰν δὲ ἐλαττονωθῶσιν οἱ πεντήκοντα δίκαιοι πέντε, ἀπολεῖς ἕνεκεν τῶν πέντε πᾶσαν τὴν πόλιν; καὶ εἶπεν Οὐ μὴ ἀπολέσω, ἐὰν εὕρω ἐκεῖ τεσσαράκοντα πέντε. 29 καὶ προσέθηκεν ἔτι λαλῆσαι πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν Ἐὰν δὲ εὑρεθῶσιν ἐκεῖ τεσσαράκοντα; καὶ εἶπεν Οὐ μὴ ἀπολέσω ἕνεκεν τῶν τεσσαράκοντα. 30 καὶ εἶπεν Μή τι, κύριε, ἐὰν λαλήσω· ἐὰν δὲ εὑρεθῶσιν ἐκεῖ τριάκοντα; καὶ εἶπεν Οὐ μὴ ἀπολέσω, ἐὰν εὕρω ἐκεῖ τριάκοντα. 31 καὶ εἶπεν Ἐπειδὴ ἔχω λαλῆσαι πρὸς τὸν κύριον, ἐὰν δὲ εὑρεθῶσιν ἐκεῖ εἴκοσι; καὶ εἶπεν Οὐ μὴ ἀπολέσω ἕνεκεν τῶν εἴκοσι. 32 καὶ εἶπεν Μή τι, κύριε, ἐὰν λαλήσω ἔτι ἅπαξ· ἐὰν δὲ εὑρεθῶσιν ἐκεῖ δέκα; καὶ εἶπεν Οὐ μὴ ἀπολέσω ἕνεκεν τῶν δέκα. 33 ἀπῆλθεν δὲ κύριος, ὡς ἐπαύσατο λαλῶν τῷ Αβρααμ, καὶ Αβρααμ ἀπέστρεψεν εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ.