1 Pastaj Moisiu edhe Aaroni hynë, e i thanë Faraonit: Kështu thotë Zoti Perëndia i Israilit: Lësho gjëndëjenë time, që të kremtonjënë për mua ndë shkretëtirët. 2 Edhe Faraoni tha: Cili (është) Zoti, që t’i dëgjonj zën’ ati, për të lëshuarë Israilinë? Nukë njoh Zonë, edhe as Israilinë s’kam për të lëshuarë. 3 Edhe ata thanë: Perëndia i Evrevet u poq me ne, lèrna pra të vemi tri dit udhë ndë shkretëtirët, që t’i bëjmë kurban Zotit Perëndisë tënë, se mos vinjë mbi ne me murtajë, a me thikë. 4 Edhe mbëreti i Egjyptërisë u tha atyre: Përse, o Moisi edhe o Aaron, pritni gjëndëjenë nga punëtë? Shkoni ndë punët tuai. 5 Edhe Faraoni tha: Na gjëndëja e vëndit (tek është) tashi tepërë shumë, edhe i bëni ata të pushonjënë nga punët e tyre.
6 Edhe atë ditë Faraoni urdhëroi ata që nxitoninë mbë punë gjëndëjenë, edhe krerët’ e atyreve, tuke thënë: 7 Të mos i epni më kësaj gjëndëje kashtë posi die edhe pardie, që të bënjënë pëqisa. Le të venë ata, edhe le të mbëledhënë kashtë për vetëhen’ e tyre, 8 edhe do t’u veni atyre aqë pëqisa, sa bënjinë përpara, fare të mos ua vogëloni atë, sepse mbetënë pa punë, (edhe) përandaj thërresën’ e thonë: Lërna t’i bëjmë kurban Perëndisë tënë, 9 le të rëndonenë punët’ e (këtyre) njerëzet, që të jenë ndër punë, e të mos u venë vesh fialëvet kota.
10 Duallë pra ata që nxitoninë mbë punë gjëndëjenë, edhe të parët’ e atyreve, edhe i folnë gjëndëjesë, edhe thanë: Kështu tha Faraoni: Nuk’ u ap kashtë juve, 11 ju vetë shkoni e mbëlithni kashtë, ku të muntni të gjeni, po nukë do të vogëlonetë asgjë nga punëtë tuaia. 12 Edhe gjëndëja u shpërnda ndëpër gjithë dhen’ e Egjyptërisë, për të mbëledhurë kallame ndë vënt të kashtësë. 13 Edhe ata që i nxitoninë mbë punë (i) shtrëngoninë tuke thënë: Mbaroni punëtë tuaia që bënit përdita sikundrë edhe kur epej kashta. 14 Edhe u frushkulluanë krerët’ e të bijet Israilit, që ishinë vënë mbi ata nga njerëzit’ e Faraonit që i nxitoninë mbë punë, tuke thënë: Përse nukë mbaruatë die edhe sot, ato pëqisa që jan’ urdhëruarë, posi përpara?
15 Edhe krerët’ e të bijet Israilit klithnë te Faraoni, edhe thanë: Përse u bën kështu shërbëtorëvet tu? 16 Kashtë nuk’ u epetë shërbëtorëvet tu, edhe na thonë: Bëni pëqisa, edhe na tek u frushkulluanë shërbëtorët’ e tu, po faji (ësht’) i gjëndëjesë sate. 17 Edhe ay u përgjeq: Purtoni, purtoni, përandaj thoni: Lërna të vemi, e t’i bëjmë kurban Zotit,
18 shkoni tashi pra, (e) punoni, sepse nukë do t’u epetë kashtë juve, po aqë pëqisa do t’epni.
19 Edhe të parët’ e të bijet Israilit shihninë vetëhen e tyre mbë (shtrëngim) të keq, passi (u) thanë (atyre): Nukë do të pakësonetë gjëkafshë nga pëqisatë që bënitë përditë. 20 Edhe ata si duallë nga Faraoni, u poqnë me Moisinë e me Aaroninë, që kishinë dalë t’i pritinë, 21 edhe u thanë atyre: Zoti u paftë juve, e u gjukoftë, sepse ju bëtë të qelbur’ erënë tonë përpara Faraonit, e përpara shërbëtorëvet ati, kaqë sa të epni kordhë ndë duart t’atyre që të na vrasënë.
22 Edhe Moisiu u kthye te Zoti, e tha: Zot-o, përse e shtrëngove këtë gjëndëje? Përse më dërgove? 23 Sepse passi erdha te Faraoni, e i fola mb’emërit tënt, shtrëngoi këtë gjëndëje, edhe ti aspak nukë shpëtove gjëndëjenë tënde.
1 Καὶ μετὰ ταῦτα εἰσῆλθεν Μωυσῆς καὶ Ααρων πρὸς Φαραω καὶ εἶπαν αὐτῷ Τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ Ἐξαπόστειλον τὸν λαόν μου, ἵνα μοι ἑορτάσωσιν ἐν τῇ ἐρήμῳ. 2 καὶ εἶπεν Φαραω Τίς ἐστιν οὗ εἰσακούσομαι τῆς φωνῆς αὐτοῦ ὥστε ἐξαποστεῖλαι τοὺς υἱοὺς Ισραηλ; οὐκ οἶδα τὸν κύριον καὶ τὸν Ισραηλ οὐκ ἐξαποστέλλω. 3 καὶ λέγουσιν αὐτῷ Ὁ θεὸς τῶν Εβραίων προσκέκληται ἡμᾶς· πορευσόμεθα οὖν ὁδὸν τριῶν ἡμερῶν εἰς τὴν ἔρημον, ὅπως θύσωμεν τῷ θεῷ ἡμῶν, μήποτε συναντήσῃ ἡμῖν θάνατος ἢ φόνος. 4 καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ βασιλεὺς Αἰγύπτου Ἵνα τί, Μωυσῆ καὶ Ααρων, διαστρέφετε τὸν λαόν μου ἀπὸ τῶν ἔργων; ἀπέλθατε ἕκαστος ὑμῶν πρὸς τὰ ἔργα αὐτοῦ. 5 καὶ εἶπεν Φαραω Ἰδοὺ νῦν πολυπληθεῖ ὁ λαός· μὴ οὖν καταπαύσωμεν αὐτοὺς ἀπὸ τῶν ἔργων. 6 συνέταξεν δὲ Φαραω τοῖς ἐργοδιώκταις τοῦ λαοῦ καὶ τοῖς γραμματεῦσιν λέγων 7 Οὐκέτι προστεθήσεται διδόναι ἄχυρον τῷ λαῷ εἰς τὴν πλινθουργίαν καθάπερ ἐχθὲς καὶ τρίτην ἡμέραν· αὐτοὶ πορευέσθωσαν καὶ συναγαγέτωσαν ἑαυτοῖς ἄχυρα. 8 καὶ τὴν σύνταξιν τῆς πλινθείας, ἧς αὐτοὶ ποιοῦσιν καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν, ἐπιβαλεῖς αὐτοῖς, οὐκ ἀφελεῖς οὐδέν· σχολάζουσιν γάρ· διὰ τοῦτο κεκράγασιν λέγοντες Πορευθῶμεν καὶ θύσωμεν τῷ θεῷ ἡμῶν. 9 βαρυνέσθω τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων τούτων, καὶ μεριμνάτωσαν ταῦτα καὶ μὴ μεριμνάτωσαν ἐν λόγοις κενοῖς. 10 κατέσπευδον δὲ αὐτοὺς οἱ ἐργοδιῶκται καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ ἔλεγον πρὸς τὸν λαὸν λέγοντες Τάδε λέγει Φαραω Οὐκέτι δίδωμι ὑμῖν ἄχυρα· 11 αὐτοὶ ὑμεῖς πορευόμενοι συλλέγετε ἑαυτοῖς ἄχυρα ὅθεν ἐὰν εὕρητε, οὐ γὰρ ἀφαιρεῖται ἀπὸ τῆς συντάξεως ὑμῶν οὐθέν. 12 καὶ διεσπάρη ὁ λαὸς ἐν ὅλῃ Αἰγύπτῳ συναγαγεῖν καλάμην εἰς ἄχυρα· 13 οἱ δὲ ἐργοδιῶκται κατέσπευδον αὐτοὺς λέγοντες Συντελεῖτε τὰ ἔργα τὰ καθήκοντα καθ᾽ ἡμέραν καθάπερ καὶ ὅτε τὸ ἄχυρον ἐδίδοτο ὑμῖν. 14 καὶ ἐμαστιγώθησαν οἱ γραμματεῖς τοῦ γένους τῶν υἱῶν Ισραηλ οἱ κατασταθέντες ἐπ᾽ αὐτοὺς ὑπὸ τῶν ἐπιστατῶν τοῦ Φαραω λέγοντες Διὰ τί οὐ συνετελέσατε τὰς συντάξεις ὑμῶν τῆς πλινθείας, καθάπερ ἐχθὲς καὶ τρίτην ἡμέραν, καὶ τὸ τῆς σήμερον; 15 εἰσελθόντες δὲ οἱ γραμματεῖς τῶν υἱῶν Ισραηλ κατεβόησαν πρὸς Φαραω λέγοντες Ἵνα τί οὕτως ποιεῖς τοῖς σοῖς οἰκέταις; 16 ἄχυρον οὐ δίδοται τοῖς οἰκέταις σου, καὶ τὴν πλίνθον ἡμῖν λέγουσιν ποιεῖν, καὶ ἰδοὺ οἱ παῖδές σου μεμαστίγωνται· ἀδικήσεις οὖν τὸν λαόν σου. 17 καὶ εἶπεν αὐτοῖς Σχολάζετε, σχολασταί ἐστε· διὰ τοῦτο λέγετε Πορευθῶμεν θύσωμεν τῷ θεῷ ἡμῶν. 18 νῦν οὖν πορευθέντες ἐργάζεσθε· τὸ γὰρ ἄχυρον οὐ δοθήσεται ὑμῖν, καὶ τὴν σύνταξιν τῆς πλινθείας ἀποδώσετε. 19 ἑώρων δὲ οἱ γραμματεῖς τῶν υἱῶν Ισραηλ ἑαυτοὺς ἐν κακοῖς λέγοντες Οὐκ ἀπολείψετε τῆς πλινθείας τὸ καθῆκον τῇ ἡμέρᾳ. 20 συνήντησαν δὲ Μωυσῇ καὶ Ααρων ἐρχομένοις εἰς συνάντησιν αὐτοῖς ἐκπορευομένων αὐτῶν ἀπὸ Φαραω 21 καὶ εἶπαν αὐτοῖς Ἴδοι ὁ θεὸς ὑμᾶς καὶ κρίναι, ὅτι ἐβδελύξατε τὴν ὀσμὴν ἡμῶν ἐναντίον Φαραω καὶ ἐναντίον τῶν θεραπόντων αὐτοῦ δοῦναι ῥομφαίαν εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ ἀποκτεῖναι ἡμᾶς. 22 ἐπέστρεψεν δὲ Μωυσῆς πρὸς κύριον καὶ εἶπεν Κύριε, διὰ τί ἐκάκωσας τὸν λαὸν τοῦτον; καὶ ἵνα τί ἀπέσταλκάς με; 23 καὶ ἀφ᾽ οὗ πεπόρευμαι πρὸς Φαραω λαλῆσαι ἐπὶ τῷ σῷ ὀνόματι, ἐκάκωσεν τὸν λαὸν τοῦτον, καὶ οὐκ ἐρρύσω τὸν λαόν σου.