1 Edhe Jethroi, prifti i Madhiamësë, i vëjehërri Moisiut, kur dëgjoi gjithë sa i bëri Perëndia Moisiut, edhe Israilit gjëndëjesë ti, se Zoti nxori Israilinë nga Egjyptëria, 2 atëhere Jethroi, i vëjehërri Moisiut, mori Zipporahënë, të shoqen’ e Moisiut, që e kishte dërguarë prapa, 3 edhe të dy të bijt’ e asai, nga të cilëtë njëri (e kishte) emërinë Gershom, sepse tha: Ndenja i huajë ndë dhe të huajë, 4 edhe tiatri (e kishte) emërin’ Eliezer, sepse tha: Perëndia i tim et më ndihu, e më shpëtoi nga kordha e Faraonit, 5 edhe Jethroi, i vëjehërri i Moisiut, erdhi te Moisiu, bashkë me të bijt’ e ati, e me të shoqen’ e ati, ndë shkretëtirët, atie ku kishte ngulur ushtërinë ndë malt të Perëndisë, 6 edhe i dha zë Moisiut: Unë Jethroi, yt vëjehërr po vinj te ti, edhe jot shoqe, edhe të dy të bijt’ e asai bashkë me atë.
7 Edhe Moisiu i dolli përpara të vëjehërrit, edhe i unji kryetë, edhe e puthi, pastaj pyetnë njëri jatrinë për shëndetinë, edhe hynë ndë tendët. 8 Edhe Moisiu i tregoi të vëjehërrit gjithë sa i bëri Zoti Faraonit edhe Egjyptianëvet për Israilinë, (edhe) gjithë mundimetë që u gjanë atyre mb’udhë, edhe shpëtoi ata Zoti. 9 Edhe Jethroi u gëzua tepërë për gjithë sa të mira i bëri Israilit Zoti, të cilin’ e shpëtoi prei dorësë Egjyptianëvet. 10 Edhe Jethroi tha: (Qoftë) bekuarë Zoti, që u shpëtoi juve nga dora e Egjyptianëvet, edhe nga dora e Faraonit, i cili shpëtoi gjëndëjenë (që qe) ndënë dorët të Egjyptianëvet, 11 tashi e njoh se Zoti (ësht’) i math përmbi gjithë perëndirat, sepse nd’atë gjë, që u madhështuanë, (u bë) më i lartë se ata.
12 Pastaj Jethroi, i vëjehërri i Moisiut, mori (kurbane) të diegurë gjithë, edhe kurbane për Perëndinë, edhe erdhi Aaroni, edhe gjithë pleqt’ e Israilit, të haninë bukë bashkë me të vëjehërrin’ e Moisiut, përpara Perëndisë.
13 Edhe mbë të nesërmet Moisiu ndenji të gjukonte gjëndëjenë, edhe gjëndëja rrinte përpara Moisiut që ndë mëngjest e gjer mbrëmanet. 14 Edhe i vëjehërri i Moisiut kur pa gjithë sa i bënte gjëndëjesë, tha: Ç’(është) këjo punë, që i bën ti gjëndëjesë? Përse rri ti vetëmë, edhe gjithë gjëndëja rri përpara teje që ndë mëngjest e gjer mbrëmanet? 15 Edhe Moisiu i tha të vëjehërrit: Sepse gjëndëja vien tek unë për të pyeturë Perëndinë, 16 edhe kur kanë ndonjë punë vinjënë tek unë, edhe unë gjukonj ndërmest njërit e jatrit, edhe dëftonj urdhërimet’ e Perëndisë, edhe nomin’ e ati. 17 Edhe i vëjehërri i Moisiut i tha: Nuk’ (ësht’) e mirë këjo punë, që bën ti, 18 me të vërtetë edhe ti do të lodhesh, edhe këjo gjëndëja, që (rri) bashkë me ty, sepse puna (është) fort e rëndë për ty, nukë munt ta bënjç këtë vetëmë, 19 dëgjo pra zënë tim, do të të këshillonj, edhe Perëndia do të jetë bashkë me ty: Ti të jesh përpara Perëndisë për gjëndëjenë, që t’i zësh n’gojë Perëndisë punëtë, 20 edhe u mëso atyreve urdhërimet’ edhe nominë, edhe u dëfto atyre atë udhënë që duhetë të ecënjënë, edhe ato punëtë që duhetë të bënjënë, 21 po sgjith nga gjithë gjëndëja burra të vëlyerë, që t’i kenë frikë Perëndisë, burra të duanë të vërtetënë, t’i kenë mëri lakëmimit e argjëndit, edhe vërë krerë mbi ata kryemilës, e kryeqindës, e kryepesëdhietës, e kryedhietës, 22 edhe le të gjukonjënë gjëndëjenë përherë, edhe çdo punë të madhe, le ta bienë te ti, po çdo punë të vogëlë le ta gjukonjën’ ata, kështu do të lehsonesh, edhe do të mbanjënë (barrënë) bashkë me ty; 23 ndë bëfsh këtë punë, edhe Perëndia të urdhëron (kështu), atëhere do të munç të qëndronjç, pastaj edhe gjithë këjo gjëndëje do të harrinjë ndë vënt të saj me paqtim.
24 Edhe Moisiu dëgjoi zën’ e të vëjehërrit, edhe bëri gjithë sa tha. 25 Edhe Moisiu sgjodhi nga gjith’ Israili burra të zotë, edhe i vuri ata të parë mbi gjëndëjenë, kryemilës, e kryeqindës, e kryepesëdhietës, e kryedhietës, 26 edhe gjukoninë gjëndëjenë mbë çdo kohë, por punët’ e rënda ja bijnë Moisiut, edhe çdo punë të vogëlë e gjukonin’ ata.
27 Pastaj Moisiu përcolli të vëjehërrinë, i cili vate ndë dhe të ti.
1 Ἤκουσεν δὲ Ιοθορ ὁ ἱερεὺς Μαδιαμ ὁ γαμβρὸς Μωυσῆ πάντα, ὅσα ἐποίησεν κύριος Ισραηλ τῷ ἑαυτοῦ λαῷ· ἐξήγαγεν γὰρ κύριος τὸν Ισραηλ ἐξ Αἰγύπτου. 2 ἔλαβεν δὲ Ιοθορ ὁ γαμβρὸς Μωυσῆ Σεπφωραν τὴν γυναῖκα Μωυσῆ μετὰ τὴν ἄφεσιν αὐτῆς 3 καὶ τοὺς δύο υἱοὺς αὐτοῦ· ὄνομα τῷ ἑνὶ αὐτῶν Γηρσαμ λέγων Πάροικος ἤμην ἐν γῇ ἀλλοτρίᾳ· 4 καὶ τὸ ὄνομα τοῦ δευτέρου Ελιεζερ λέγων Ὁ γὰρ θεὸς τοῦ πατρός μου βοηθός μου καὶ ἐξείλατό με ἐκ χειρὸς Φαραω. 5 καὶ ἐξῆλθεν Ιοθορ ὁ γαμβρὸς Μωυσῆ καὶ οἱ υἱοὶ καὶ ἡ γυνὴ πρὸς Μωυσῆν εἰς τὴν ἔρημον, οὗ παρενέβαλεν ἐπ᾽ ὄρους τοῦ θεοῦ. 6 ἀνηγγέλη δὲ Μωυσεῖ λέγοντες Ἰδοὺ ὁ γαμβρός σου Ιοθορ παραγίνεται πρὸς σέ, καὶ ἡ γυνὴ καὶ οἱ δύο υἱοί σου μετ᾽ αὐτοῦ. 7 ἐξῆλθεν δὲ Μωυσῆς εἰς συνάντησιν τῷ γαμβρῷ αὐτοῦ καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ καὶ ἐφίλησεν αὐτόν, καὶ ἠσπάσαντο ἀλλήλους· καὶ εἰσήγαγεν αὐτὸν εἰς τὴν σκηνήν. 8 καὶ διηγήσατο Μωυσῆς τῷ γαμβρῷ πάντα, ὅσα ἐποίησεν κύριος τῷ Φαραω καὶ τοῖς Αἰγυπτίοις ἕνεκεν τοῦ Ισραηλ, καὶ πάντα τὸν μόχθον τὸν γενόμενον αὐτοῖς ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ὅτι ἐξείλατο αὐτοὺς κύριος ἐκ χειρὸς Φαραω καὶ ἐκ χειρὸς τῶν Αἰγυπτίων. 9 ἐξέστη δὲ Ιοθορ ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἀγαθοῖς, οἷς ἐποίησεν αὐτοῖς κύριος, ὅτι ἐξείλατο αὐτοὺς ἐκ χειρὸς Αἰγυπτίων καὶ ἐκ χειρὸς Φαραω. 10 καὶ εἶπεν Ιοθορ Εὐλογητὸς κύριος, ὅτι ἐξείλατο τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐκ χειρὸς Αἰγυπτίων καὶ ἐκ χειρὸς Φαραω· 11 νῦν ἔγνων ὅτι μέγας κύριος παρὰ πάντας τοὺς θεούς, ἕνεκεν τούτου ὅτι ἐπέθεντο αὐτοῖς. 12 καὶ ἔλαβεν Ιοθορ ὁ γαμβρὸς Μωυσῆ ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίας τῷ θεῷ· παρεγένετο δὲ Ααρων καὶ πάντες οἱ πρεσβύτεροι Ισραηλ συμφαγεῖν ἄρτον μετὰ τοῦ γαμβροῦ Μωυσῆ ἐναντίον τοῦ θεοῦ.
13 Καὶ ἐγένετο μετὰ τὴν ἐπαύριον συνεκάθισεν Μωυσῆς κρίνειν τὸν λαόν· παρειστήκει δὲ πᾶς ὁ λαὸς Μωυσεῖ ἀπὸ πρωίθεν ἕως ἑσπέρας. 14 καὶ ἰδὼν Ιοθορ πάντα, ὅσα ἐποίει τῷ λαῷ, λέγει Τί τοῦτο, ὃ σὺ ποιεῖς τῷ λαῷ; διὰ τί σὺ κάθησαι μόνος, πᾶς δὲ ὁ λαὸς παρέστηκέν σοι ἀπὸ πρωίθεν ἕως δείλης; 15 καὶ λέγει Μωυσῆς τῷ γαμβρῷ ὅτι Παραγίνεται πρός με ὁ λαὸς ἐκζητῆσαι κρίσιν παρὰ τοῦ θεοῦ· 16 ὅταν γὰρ γένηται αὐτοῖς ἀντιλογία καὶ ἔλθωσι πρός με, διακρίνω ἕκαστον καὶ συμβιβάζω αὐτοὺς τὰ προστάγματα τοῦ θεοῦ καὶ τὸν νόμον αὐτοῦ. 17 εἶπεν δὲ ὁ γαμβρὸς Μωυσῆ πρὸς αὐτόν Οὐκ ὀρθῶς σὺ ποιεῖς τὸ ῥῆμα τοῦτο· 18 φθορᾷ καταφθαρήσῃ ἀνυπομονήτῳ καὶ σὺ καὶ πᾶς ὁ λαὸς οὗτος, ὅς ἐστιν μετὰ σοῦ· βαρύ σοι τὸ ῥῆμα τοῦτο, οὐ δυνήσῃ ποιεῖν μόνος. 19 νῦν οὖν ἄκουσόν μου, καὶ συμβουλεύσω σοι, καὶ ἔσται ὁ θεὸς μετὰ σοῦ. γίνου σὺ τῷ λαῷ τὰ πρὸς τὸν θεὸν καὶ ἀνοίσεις τοὺς λόγους αὐτῶν πρὸς τὸν θεὸν 20 καὶ διαμαρτυρῇ αὐτοῖς τὰ προστάγματα τοῦ θεοῦ καὶ τὸν νόμον αὐτοῦ καὶ σημανεῖς αὐτοῖς τὰς ὁδούς, ἐν αἷς πορεύσονται ἐν αὐταῖς, καὶ τὰ ἔργα, ἃ ποιήσουσιν. 21 καὶ σὺ σεαυτῷ σκέψαι ἀπὸ παντὸς τοῦ λαοῦ ἄνδρας δυνατοὺς θεοσεβεῖς, ἄνδρας δικαίους μισοῦντας ὑπερηφανίαν, καὶ καταστήσεις αὐτοὺς ἐπ᾽ αὐτῶν χιλιάρχους καὶ ἑκατοντάρχους καὶ πεντηκοντάρχους καὶ δεκαδάρχους, 22 καὶ κρινοῦσιν τὸν λαὸν πᾶσαν ὥραν· τὸ δὲ ῥῆμα τὸ ὑπέρογκον ἀνοίσουσιν ἐπὶ σέ, τὰ δὲ βραχέα τῶν κριμάτων κρινοῦσιν αὐτοὶ καὶ κουφιοῦσιν ἀπὸ σοῦ καὶ συναντιλήμψονταί σοι. 23 ἐὰν τὸ ῥῆμα τοῦτο ποιήσῃς, κατισχύσει σε ὁ θεός, καὶ δυνήσῃ παραστῆναι, καὶ πᾶς ὁ λαὸς οὗτος εἰς τὸν ἑαυτοῦ τόπον μετ᾽ εἰρήνης ἥξει. 24 ἤκουσεν δὲ Μωυσῆς τῆς φωνῆς τοῦ γαμβροῦ καὶ ἐποίησεν ὅσα αὐτῷ εἶπεν. 25 καὶ ἐπέλεξεν Μωυσῆς ἄνδρας δυνατοὺς ἀπὸ παντὸς Ισραηλ καὶ ἐποίησεν αὐτοὺς ἐπ᾽ αὐτῶν χιλιάρχους καὶ ἑκατοντάρχους καὶ πεντηκοντάρχους καὶ δεκαδάρχους, 26 καὶ ἐκρίνοσαν τὸν λαὸν πᾶσαν ὥραν· πᾶν δὲ ῥῆμα ὑπέρογκον ἀνεφέροσαν ἐπὶ Μωυσῆν, πᾶν δὲ ῥῆμα ἐλαφρὸν ἐκρίνοσαν αὐτοί. 27 ἐξαπέστειλεν δὲ Μωυσῆς τὸν ἑαυτοῦ γαμβρόν, καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ.