1 Edhe kur dëgjoi mbëreti Ezeqi, çori rrobat’ e tia, edhe u mbulua me thes, edhe hyri ndë shtëpi të Zotit. 2 Edhe dërgoi Eliaqiminë kujdestarinë, edhe Shebnanë shkronjësinë, edhe pleqt’ e priftëret mbëluarë me thasë, te profiti Isai, te i biri i Amosit, 3 edhe i thanë ati: Kështu thotë Ezeqia. Ditë shtrëngate, e të shari, e të nëmuri, (është) këjo ditë, sepse djemvet u erdhi koha për të lindurë, po s’ka fuqi ajo që piell; 4 makar të ketë dërguarë Zoti Perëndia yt fialët’ e Rabshaqehut, që dërgoi mbëreti i Asyrisë, i zoti, për të sharë Perëndin’ e gjallë, edhe për të folë ato fialë të këqia që dëgjoi Zoti Perëndia yt, përandaj lutu lart për atë që ka mbetur’ e gjëndetë.
5 Edhe shërbëtorët’ e Ezeqisë erthnë te Isaia. 6 Edhe Isaia u tha atyre: Kështu kini për t’i thënë zotit tuaj, kështu thotë Zoti: Mos u frikëso nga ato fialë që dëgjove, me të cilatë shërbëtorët’ e mbëretit Asyrisë më shanë, 7 na unë tek do t’i vë ati (një të këtillë) frymë, që të dëgjonjë një turbullim, edhe të kthenetë ndë dhe të ti, edhe do t’e bënj atë të marrë mort prej thike ndë dhet të ti.
8 Rabshaqehu pra u kthye, edhe gjeti mbëretin’ e Asyrisë tuke lëftuarë kundrë Libnahësë, sepse dëgjoi se iku nga Llaqishi. 9 Edhe (mbëreti) dëgjoi se thoshinë për Tirhakahunë mbëretin’ e Ethiopisë: Dolli të të lëftonjë. Edhe kur dëgjoi (këtë) dërgoi të laim te Ezeqia, e tha: 10 Kështu kini për të thënë Ezeqisë, mbëretit Judhësë, tuke thënë: Perëndia yt, që shpëren mb’ atë, le të mos të gënjenjë, tuke thënë: Jerusalima nukë do t’ipetë ndë dorë të mbëretit Asyrisë. 11 Na ti tek dëgjove ç’u bënë gjithë vëndevet mbëretërit’ e Asyrisë, tuke prishtur’ ata, e ti do të shpëtojsh? 12 Sos i shpëtuanë perëndit’ e kombavet ata që prishnjë atërit’ e mi, Gozanë, e Haranë, e Rezefënë, e të bijt’ e Edenit që ishinë ndë Tellasar? 13 Ku (është) mbëreti i Hamatësë, edhe mbëreti i Arfadhësë, edhe mbëreti i qytetit Sefarvaimit, Hena, e Ivaha?
14 Edhe Ezeqia mori kartënë nga dora e të laimëvet, edhe e këndoi, edhe Ezeqia hipi ndë shtëpi të Zotit, edhe e sbëlodhi atë përpara Zotit,
15 Edhe Ezeqia iu fal Zotit, e tha:
16 Zot i ushtërivet, Perëndia i Israilit, që rri mbi qeruvimët, ti vetë je Perëndia, i vetëmi, të gjithë mbëretërivet dheut, ti bëre qiellin’ edhe dhenë. 17 Kthe veshinë tënt, o Zot, edhe dëgjo; hap syt’ e tu, o Zot, edhe shih; edhe dëgjo gjithë fialët’ e Sennaqeribit, që dërgoi (këtë) për të sharë Perëndin’ e gjallë. 18 Me të vërtetë, o Zot, mbëretërit’ e Asyrisë shkretuanë gjithë kombatë, edhe vëndet’ e atyreve, 19 edhe hothnë ndë zjarr perëndit’ e atyreve, sepse nuk’ ishinë perëndi, po punë duarsh njerëzish, dru e gurë, përandaj përmbysnë ata. 20 Tashi pra, o Zot Perëndia ynë, shpëto-na nga dora e ati, që ta njohënë gjithë mbëretërit’ e dheut, se ti je Zoti, i vetëmi.
21 Atëherë Isaia, i biri Amosit, dërgoi te Ezeqia, e tha: Kështu thotë Zoti Perëndia i Israilit: (Dëgjova për) sa m’u lute për Sennaqeribinë, mbëretin’ e Asyrisë.
22 Këjo (është) fiala që foli Zoti për atë:
Vashëza, e bil’ e Sionësë s’të zuri për gjë, lozi me ty; e bil’ e Jerusalimësë tundi kryetë prapa teje.
23 Cilinë shave e vllasfimise? Edhe mbi cilinë lëshove zë, e ngrite lart syt’ e tu? Mbi Shënjtin e Israilit.
24 Shave Zotinë me anë të shërbëtorëvet tu, edhe the:
“Me shumicën’ e qerrevet mia hipa ndë majët të malevet, ndë brinjët të Livanit.
Edhe do të pres dulenjat’ e ati të lartatë, bredhat’ e ati të sgjedhuritë.
Edhe do të hynj ndër të lartat anë t’ati, ndë pyllt të Karmillit ati.
25 Unë rëmova, edhe piva ujë, edhe me gjurmën’ e këmbëvet mia thava gjithë lumrat’ e të qerthulluarëvet.”
26 Mos nukë dëgjove (se) unë bëra këtë që moti, edhe kujtova atë që nga dit e para?
(Edhe) tashi e mbarova këtë, që të jesh për të prishurë qytete të fortë (posi) togje gërmadhash,
27 përandaj vëndësit’ e atyreve (kishinë) pak fuqi, u trempnë e u turpëruanë.
Ishinë posi bari i arësë, posi barishta e dhomavet, edhe posi gruri që digjetë përpara se të rritetë.
28 Po un’ e di të ndenjuritë t’at, e të dalëtë t’at, e të hyrëtë t’at, edhe turbiminë tënt kundrë meje.
29 Sepse turbimi yt kundrë meje, edhe madhështia jote hipnë ndër veshët të mi,
përandaj do të vë rrethinë t’im ndë fejet të hundësë s’ate, edhe frënë t’im ndër buzët tua, edhe do të të këthenj nga ajo udhë që erdhe.
30 Edhe këjo shenjë do të jetë për ty, këtë vit do të hani ç’mbin prej vetiu, edhe vitin’ e dytë ç’del prej ati vetë, po të tretinë vit, mbillni, e korrni, e viri vëreshtë, edhe hani pemën’ atyreve.
31 Edhe ç’ka mbeturë nga shtëpia e Judhësë, që shpëtoi, do të zërë rrënjë përsëri përposhtë, edhe do t’apë pemë përsipër.
32 Sepse nga Jerusalima do të dalë ç’ka mbeturë, edhe nga mali i Sionësë ç’ka shpëtuarë; zëlia e Zotit ushtërivet do të mbaronjë këtë.
33 Andaj kështu thotë Zoti për mbëretin’ e Asyrisë: Nukë do të hynjë ndë qytet, as nukë do të hedhë atie shëgjetë, as nukë do të vërë mburonja kundrë asaj, as nukë do të ngrerë ledhe kundrë asaj;
34 nga ajo udhë që erdhi, ndëpër atë do të këthenetë, edhe nukë do të hynjë ndë këtë qytet, thotë Zoti,
35 sepse do ta mburonj këtë qytet, kaqë sa ta shpëtonj atë, për mua, edhe për Dhavidhinë shërbëtorinë t’im.
36 Atëherë dolli ëngjëlli i Zotit, edhe i ra ushtëris’ Asyrianëvet një qint e katrë-zet e pesë milë, edhe kur u ngrenë ndë mëngjes, na tek ishinë të gjithë kurma të vdekurë.
37 Edhe Sennaqerivi, mbëreti i Asyrisë, u ngre e iku, edhe u këthye, e ndenji ndë Ninevi. 38 Edhe kur po falej ndë shtëpit të Nisrokut Perëndisë ti, Adramelehu edhe Sharezeri të bijt’ e ati i ranë ati me thikë, edhe ata iknë ndë dhet t’Armenisë, edhe mbëretëroi ndë vënt t’ati Esar-haddoni i biri.
1 וַיְהִ֗י כִּשְׁמֹ֨עַ֙ הַמֶּ֣לֶךְ חִזְקִיָּ֔הוּ וַיִּקְרַ֖ע אֶת־בְּגָדָ֑יו וַיִּתְכַּ֣ס בַּשָּׂ֔ק וַיָּבֹ֖א בֵּ֥ית יְהוָֽה׃ 2 וַ֠יִּשְׁלַח אֶת־אֶלְיָקִ֨ים אֲשֶׁר־עַל־הַבַּ֜יִת וְאֵ֣ת ׀ שֶׁבְנָ֣א הַסּוֹפֵ֗ר וְאֵת֙ זִקְנֵ֣י הַכֹּהֲנִ֔ים מִתְכַּסִּ֖ים בַּשַּׂקִּ֑ים אֶל־יְשַֽׁעְיָ֥הוּ בֶן־אָמ֖וֹץ הַנָּבִֽיא׃ 3 וַיֹּאמְר֣וּ אֵלָ֗יו כֹּ֚ה אָמַ֣ר חִזְקִיָּ֔הוּ יוֹם־צָרָ֧ה וְתוֹכֵחָ֛ה וּנְאָצָ֖ה הַיּ֣וֹם הַזֶּ֑ה כִּ֣י בָ֤אוּ בָנִים֙ עַד־מַשְׁבֵּ֔ר וְכֹ֥חַ אַ֖יִן לְלֵדָֽה׃ 4 אוּלַ֡י יִשְׁמַע֩ יְהוָ֨ה אֱלֹהֶ֜יךָ אֵ֣ת ׀ דִּבְרֵ֣י רַב־שָׁקֵ֗ה אֲשֶׁר֩ שְׁלָח֨וֹ מֶֽלֶךְ־אַשּׁ֤וּר ׀ אֲדֹנָיו֙ לְחָרֵף֙ אֱלֹהִ֣ים חַ֔י וְהוֹכִ֨יחַ֙ בַּדְּבָרִ֔ים אֲשֶׁ֥ר שָׁמַ֖ע יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֑יךָ וְנָשָׂ֣אתָ תְפִלָּ֔ה בְּעַ֥ד הַשְּׁאֵרִ֖ית הַנִּמְצָאָֽה׃ 5 וַיָּבֹ֗אוּ עַבְדֵ֛י הַמֶּ֥לֶךְ חִזְקִיָּ֖הוּ אֶל־יְשַׁעְיָֽהוּ׃ 6 וַיֹּ֤אמֶר אֲלֵיהֶם֙ יְשַֽׁעְיָ֔הוּ כֹּ֥ה תֹאמְר֖וּן אֶל־אֲדֹנֵיכֶ֑ם כֹּ֣ה ׀ אָמַ֣ר יְהוָ֗ה אַל־תִּירָא֙ מִפְּנֵ֤י הַדְּבָרִים֙ אֲשֶׁ֣ר שָׁמַ֔עְתָּ אֲשֶׁ֧ר גִּדְּפ֛וּ נַעֲרֵ֥י מֶלֶךְ־אַשּׁ֖וּר אוֹתִֽי׃ 7 הִנְנִ֨י נוֹתֵ֥ן בּוֹ֙ ר֔וּחַ וְשָׁמַ֥ע שְׁמוּעָ֖ה וְשָׁ֣ב אֶל־אַרְצ֑וֹ וְהִפַּלְתִּ֥יו בַּחֶ֖רֶב בְּאַרְצֽוֹ׃ 8 וַיָּ֨שָׁב֙ רַב־שָׁקֵ֔ה וַיִּמְצָא֙ אֶת־מֶ֣לֶךְ אַשּׁ֔וּר נִלְחָ֖ם עַל־לִבְנָ֑ה כִּ֣י שָׁמַ֔ע כִּ֥י נָסַ֖ע מִלָּכִֽישׁ׃ 9 וַיִּשְׁמַ֗ע עַל־תִּרְהָ֤קָה מֶֽלֶךְ־כּוּשׁ֙ לֵאמֹ֔ר יָצָ֖א לְהִלָּחֵ֣ם אִתָּ֑ךְ וַיִּשְׁמַע֙ וַיִּשְׁלַ֣ח מַלְאָכִ֔ים אֶל־חִזְקִיָּ֖הוּ לֵאמֹֽר׃ 10 כֹּ֣ה תֹאמְר֗וּן אֶל־חִזְקִיָּ֤הוּ מֶֽלֶךְ־יְהוּדָה֙ לֵאמֹ֔ר אַל־יַשִּֽׁאֲךָ֣ אֱלֹהֶ֔יךָ אֲשֶׁ֥ר אַתָּ֛ה בּוֹטֵ֥חַ בּ֖וֹ לֵאמֹ֑ר לֹ֤א תִנָּתֵן֙ יְר֣וּשָׁלִַ֔ם בְּיַ֖ד מֶ֥לֶךְ אַשּֽׁוּר׃ 11 הִנֵּ֣ה ׀ אַתָּ֣ה שָׁמַ֗עְתָּ אֲשֶׁ֨ר עָשׂ֜וּ מַלְכֵ֥י אַשּׁ֛וּר לְכָל־הָאֲרָצ֖וֹת לְהַחֲרִימָ֑ם וְאַתָּ֖ה תִּנָּצֵֽל׃ 12 הַהִצִּ֨ילוּ אוֹתָ֜ם אֱלֹהֵ֤י הַגּוֹיִם֙ אֲשֶׁ֣ר הִשְׁחִ֣יתוּ אֲבוֹתַ֔י אֶת־גּוֹזָ֖ן וְאֶת־חָרָ֑ן וְרֶ֥צֶף וּבְנֵי־עֶ֖דֶן אֲשֶׁ֥ר בִּתְלַשָּֽׂר׃ 13 אַיֵּ֤ה מֶֽלֶךְ־חֲמָת֙ וּמֶ֣לֶךְ אַרְפָּ֔ד וּמֶ֖לֶךְ לָעִ֣יר סְפַרְוָ֑יִם הֵנַ֖ע וְעִוָּֽה׃ 14 וַיִּקַּ֨ח חִזְקִיָּ֧הוּ אֶת־הַסְּפָרִ֛ים מִיַּ֥ד הַמַּלְאָכִ֖ים וַיִּקְרָאֵ֑הוּ וַיַּ֨עַל֙ בֵּ֣ית יְהוָ֔ה וַיִּפְרְשֵׂ֥הוּ חִזְקִיָּ֖הוּ לִפְנֵ֥י יְהוָֽה׃ 15 וַיִּתְפַּלֵּל֙ חִזְקִיָּ֔הוּ אֶל־יְהוָ֖ה לֵאמֹֽר׃ 16 יְהוָ֨ה צְבָא֜וֹת אֱלֹהֵ֤י יִשְׂרָאֵל֙ יֹשֵׁ֣ב הַכְּרֻבִ֔ים אַתָּה־ה֤וּא הָֽאֱלֹהִים֙ לְבַדְּךָ֔ לְכֹ֖ל מַמְלְכ֣וֹת הָאָ֑רֶץ אַתָּ֣ה עָשִׂ֔יתָ אֶת־הַשָּׁמַ֖יִם וְאֶת־הָאָֽרֶץ׃ 17 הַטֵּ֨ה יְהוָ֤ה ׀ אָזְנְךָ֙ וּֽשְׁמָ֔ע פְּקַ֧ח יְהוָ֛ה עֵינֶ֖ךָ וּרְאֵ֑ה וּשְׁמַ֗ע אֵ֚ת כָּל־דִּבְרֵ֣י סַנְחֵרִ֔יב אֲשֶׁ֣ר שָׁלַ֔ח לְחָרֵ֖ף אֱלֹהִ֥ים חָֽי׃ 18 אָמְנָ֖ם יְהוָ֑ה הֶחֱרִ֜יבוּ מַלְכֵ֥י אַשּׁ֛וּר אֶת־כָּל־הָאֲרָצ֖וֹת וְאֶת־אַרְצָֽם׃ 19 וְנָתֹ֥ן אֶת־אֱלֹהֵיהֶ֖ם בָּאֵ֑שׁ כִּי֩ לֹ֨א אֱלֹהִ֜ים הֵ֗מָּה כִּ֣י אִם־מַעֲשֵׂ֧ה יְדֵֽי־אָדָ֛ם עֵ֥ץ וָאֶ֖בֶן וַֽיְאַבְּדֽוּם׃ 20 וְעַתָּה֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהֵ֔ינוּ הוֹשִׁיעֵ֖נוּ מִיָד֑וֹ וְיֵֽדְעוּ֙ כָּל־מַמְלְכ֣וֹת הָאָ֔רֶץ כִּֽי־אַתָּ֥ה יְהוָ֖ה לְבַדֶּֽךָ׃ 21 וַיִּשְׁלַח֙ יְשַֽׁעְיָ֣הוּ בֶן־אָמ֔וֹץ אֶל־חִזְקִיָּ֖הוּ לֵאמֹ֑ר כֹּֽה־אָמַ֤ר יְהוָה֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל אֲשֶׁר֙ הִתְפַּלַּ֣לְתָּ אֵלַ֔י אֶל־סַנְחֵרִ֖יב מֶ֥לֶךְ אַשּֽׁוּר׃ 22 זֶ֣ה הַדָּבָ֔ר אֲשֶׁר־דִּבֶּ֥ר יְהוָ֖ה עָלָ֑יו בָּזָ֨ה לְךָ֜ לָעֲגָ֣ה לְךָ֗ בְּתוּלַת֙ בַּת־צִיּ֔וֹן אַחֲרֶ֨יךָ֙ רֹ֣אשׁ הֵנִ֔יעָה בַּ֖ת יְרוּשָׁלִָֽם׃ 23 אֶת־מִ֤י חֵרַ֨פְתָּ֙ וְגִדַּ֔פְתָּ וְעַל־מִ֖י הֲרִימ֣וֹתָה קּ֑וֹל וַתִּשָּׂ֥א מָר֛וֹם עֵינֶ֖יךָ אֶל־קְד֥וֹשׁ יִשְׂרָאֵֽל׃ 24 בְּיַ֣ד עֲבָדֶיךָ֮ חֵרַ֣פְתָּ ׀ אֲדֹנָי֒ וַתֹּ֗אמֶר בְּרֹ֥ב רִכְבִּ֛י אֲנִ֥י עָלִ֛יתִי מְר֥וֹם הָרִ֖ים יַרְכְּתֵ֣י לְבָנ֑וֹן וְאֶכְרֹ֞ת קוֹמַ֤ת אֲרָזָיו֙ מִבְחַ֣ר בְּרֹשָׁ֔יו וְאָבוֹא֙ מְר֣וֹם קִצּ֔וֹ יַ֖עַר כַּרְמִלּֽוֹ׃ 25 אֲנִ֥י קַ֖רְתִּי וְשָׁתִ֣יתִי מָ֑יִם וְאַחְרִב֙ בְּכַף־פְּעָמַ֔י כֹּ֖ל יְאֹרֵ֥י מָצֽוֹר׃ 26 הֲלֽוֹא־שָׁמַ֤עְתָּ לְמֵֽרָחוֹק֙ אוֹתָ֣הּ עָשִׂ֔יתִי מִ֥ימֵי קֶ֖דֶם וִיצַרְתִּ֑יהָ עַתָּ֣ה הֲבֵאתִ֔יהָ וּתְהִ֗י לְהַשְׁא֛וֹת גַּלִּ֥ים נִצִּ֖ים עָרִ֥ים בְּצֻרֽוֹת׃ 27 וְיֹֽשְׁבֵיהֶן֙ קִצְרֵי־יָ֔ד חַ֖תּוּ וָבֹ֑שׁוּ הָי֞וּ עֵ֤שֶׂב שָׂדֶה֙ וִ֣ירַק דֶּ֔שֶׁא חֲצִ֣יר גַּגּ֔וֹת וּשְׁדֵמָ֖ה לִפְנֵ֥י קָמָֽה׃ 28 וְשִׁבְתְּךָ֛ וְצֵאתְךָ֥ וּבוֹאֲךָ֖ יָדָ֑עְתִּי וְאֵ֖ת הִֽתְרַגֶּזְךָ֥ אֵלָֽי׃ 29 יַ֚עַן הִתְרַגֶּזְךָ֣ אֵלַ֔י וְשַׁאֲנַנְךָ֖ עָלָ֣ה בְאָזְנָ֑י וְשַׂמְתִּ֨י חַחִ֜י בְּאַפֶּ֗ךָ וּמִתְגִּי֙ בִּשְׂפָתֶ֔יךָ וַהֲשִׁ֣יבֹתִ֔יךָ בַּדֶּ֖רֶךְ אֲשֶׁר־בָּ֥אתָ בָּֽהּ׃ 30 וְזֶה־לְּךָ֣ הָא֔וֹת אָכ֤וֹל הַשָּׁנָה֙ סָפִ֔יחַ וּבַשָּׁנָ֥ה הַשֵּׁנִ֖ית שָׁחִ֑יס וּבַשָּׁנָ֣ה הַשְּׁלִישִׁ֗ית זִרְע֧וּ וְקִצְר֛וּ וְנִטְע֥וּ כְרָמִ֖ים וְאִכְולֻ֥ פִרְיָֽם׃ 31 וְיָ֨סְפָ֜ה פְּלֵיטַ֧ת בֵּית־יְהוּדָ֛ה הַנִּשְׁאָרָ֖ה שֹׁ֣רֶשׁ לְמָ֑טָּה וְעָשָׂ֥ה פְרִ֖י לְמָֽעְלָה׃ 32 כִּ֤י מִירֽוּשָׁלִַ֨ם֙ תֵּצֵ֣א שְׁאֵרִ֔ית וּפְלֵיטָ֖ה מֵהַ֣ר צִיּ֑וֹן קִנְאַ֛ת יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת תַּֽעֲשֶׂה־זֹּֽאת׃ ס
33 לָכֵ֗ן כֹּֽה־אָמַ֤ר יְהוָה֙ אֶל־מֶ֣לֶךְ אַשּׁ֔וּר לֹ֤א יָבוֹא֙ אֶל־הָעִ֣יר הַזֹּ֔את וְלֹֽא־יוֹרֶ֥ה שָׁ֖ם חֵ֑ץ וְלֹֽא־יְקַדְּמֶ֣נָּה מָגֵ֔ן וְלֹֽא־יִשְׁפֹּ֥ךְ עֳלֶ֖יהָ סֹלְלָֽה׃ 34 בַּדֶּ֥רֶךְ אֲשֶׁר־בָּ֖א בָּ֣הּ יָשׁ֑וּב וְאֶל־הָעִ֥יר הַזֹּ֛את לֹ֥א יָב֖וֹא נְאֻם־יְהוָֽה׃ 35 וְגַנּוֹתִ֛י עַל־הָעִ֥יר הַזֹּ֖את לְהֽוֹשִׁיעָ֑הּ לְמַֽעֲנִ֔י וּלְמַ֖עַן דָּוִ֥ד עַבְדִּֽי׃ ס
36 וַיֵּצֵ֣א ׀ מַלְאַ֣ךְ יְהוָ֗ה וַיַּכֶּה֙ בְּמַחֲנֵ֣ה אַשּׁ֔וּר מֵאָ֛ה וּשְׁמֹנִ֥ים וַחֲמִשָּׁ֖ה אָ֑לֶף וַיַּשְׁכִּ֣ימוּ בַבֹּ֔קֶר וְהִנֵּ֥ה כֻלָּ֖ם פְּגָרִ֥ים מֵתִֽים׃ 37 וַיִּסַּ֣ע וַיֵּ֔לֶךְ וַיָּ֖שָׁב סַנְחֵרִ֣יב מֶֽלֶךְ־אַשּׁ֑וּר וַיֵּ֖שֶׁב בְּנִֽינְוֵֽה׃ 38 וַיְהִי֩ ה֨וּא מִֽשְׁתַּחֲוֶ֜ה בֵּ֣ית ׀ נִסְרֹ֣ךְ אֱלֹהָ֗יו וְֽאַדְרַמֶּ֨לֶךְ וְשַׂרְאֶ֤צֶר בָּנָיו֙ הִכֻּ֣הוּ בַחֶ֔רֶב וְהֵ֥מָּה נִמְלְט֖וּ אֶ֣רֶץ אֲרָרָ֑ט וַיִּמְלֹ֛ךְ אֵֽסַר־חַדֹּ֥ן בְּנ֖וֹ תַּחְתָּֽיו׃ ס