1 Afrohi, o komba, që të dëgjoni, edhe mbani vesh, o gjëndëje: le të dëgjonjë dheu edhe gjithë ç’është nd’ atë, dheu edhe ç’lenjënë nd’ atë.
2 Sepse zemërata e Zotit (është) mbi gjithë kombat, edhe mëria e flakëtë mbi gjith’ ushtërit t’atyreve; i prishi ata fare, dha ndë dorë ata për të therë.
3 Edhe të vrarët’ e atyreve do të hidhenë jashtë, edhe qelbësira e atyreve do të dalë nga kërmat’ e atyreve, edhe maletë do të tretenë nga gjaku i atyreve.
4 Edhe gjith’ ushtëria e qiellit do të tretetë, edhe qiejetë do të pshtillenë posi kartë, edhe gjith’ ushtëria e atyreve do të bierë, sikundrë bie fleta nga vështi, edhe sikundrë bienë (fletëtë) nga druri i fikut.
5 Sepse thika ime u dejt ndë qiell, na tek do të sbresë për gjyq mbi Idhumenë e mbi gjëndëjen’ e prishëjesë s’ime.
6 Thik’ e Zotit është plot me gjak, u maj me dhiamët, me gjakun’ e shqerravet e të cjepëvet, me dhiamë të veshnjevet deshëvet, sepse Zoti ka kurban ndë Bozrah, edhe të therë të math ndë dhet të Idhumesë.
7 Edhe bri-vetëmitë do të sbresënë bashkë me ata, edhe viçatë bashkë me demat, edhe dheu i atyreve do të dehetë nga gjaku, edhe dheu i atyreve do të mahetë nga të majmit.
8 Sepse (është) dit’ e Zotit për të marrë shpagim, vit për të dhënë shpagim për gjyqin’ e Sionësë.
9 Edhe rrymët’ e asaj do të këthenenë mbë pisë, edhe balt’ e asaj mbë squfurë, edhe dheu i asaj do të bënetë pis’ e diegurë.
10 Nat’ e ditë nukë do të shuhetë, tymi i asaj do të venjë përpietë gjithënjë, bres pas brezi do të mbesë e shkretë, edhe nukë do të ketë kush të shkonjë ndëpër atë ndë jetët të jetëvet.
11 Po pelekani edhe eshi do të trashëgonjën’ atë, edhe furrëvejka e korbi do të rrinë nd’ atë, edhe (Zoti) do të ndenjë mb’ atë litar shkretuarëje, edhe masë të rrëzuari.
12 Do të thërresë njerëzit’ e asaj të mëdhenjtë ndë mbëretërit, po as ndonjë nukë do të jet’ atie, edhe gjithë të parët’ e asaj do të jenë për asgjë.
13 Edhe gjëmba do të mbinjënë ndër pallatet t’asaj, hithëra e ferra ndër muret t’asaj, edhe do të jetë të ndënjurë çakajsh, oborr zoq-kamillesh,
14 edhe bishat’ e egra do të përpiqen’ (atie) me macet’ e egra, edhe njeriu me lesh do t’i thërrësë shoqit ti, po edhe qyqeja do të prëhet’ atie, sepse gjen vënt të prëjturi për vetëhen’ e saj.
15 Atie do të bënjë folenë bufi, edhe do të piellë, e do të bënjë ve, e do të mbëledhë (zoqtë) ndënë hiet të ti; atie do të mbëlidhen’ edhe gjypetë, gjithë-se-cili (me) shoqin’ e ti.
16 Kërkoni ndë vivlit të Zotit, edhe këndoni: asndonjë nga këta nukë do të shteretë, asndonjë nukë do të jetë pa shoqin’ e ti, sepse vetë gola (e Zotit) urdhëroi, edhe vetë fryma e ati mbëlodhi këto.
17 Edhe ay (vetë) hodhi shortënë për ato, edhe dor’ e ati u ndau atyre me masë atë (dhenë); do të trashëgonjën’ atë për gjithë jetënë, bres pas brezi do të rrinë nd’ atë.
1 קִרְב֤וּ גוֹיִם֙ לִשְׁמֹ֔עַ וּלְאֻמִּ֖ים הַקְשִׁ֑יבוּ תִּשְׁמַ֤ע הָאָ֨רֶץ֙ וּמְלֹאָ֔הּ תֵּבֵ֖ל וְכָל־צֶאֱצָאֶֽיהָ׃ 2 כִּ֣י קֶ֤צֶף לַֽיהוָה֙ עַל־כָּל־הַגּוֹיִ֔ם וְחֵמָ֖ה עַל־כָּל־צְבָאָ֑ם הֶחֱרִימָ֖ם נְתָנָ֥ם לַטָּֽבַח׃ 3 וְחַלְלֵיהֶ֣ם יֻשְׁלָ֔כוּ וּפִגְרֵיהֶ֖ם יַעֲלֶ֣ה בָאְשָׁ֑ם וְנָמַ֥סּוּ הָרִ֖ים מִדָּמָֽם׃ 4 וְנָמַ֨קּוּ֙ כָּל־צְבָ֣א הַשָּׁמַ֔יִם וְנָגֹ֥לּוּ כַסֵּ֖פֶר הַשָּׁמָ֑יִם וְכָל־צְבָאָ֣ם יִבּ֔וֹל כִּנְבֹ֤ל עָלֶה֙ מִגֶּ֔פֶן וּכְנֹבֶ֖לֶת מִתְּאֵנָֽה׃ 5 כִּֽי־רִוְּתָ֥ה בַשָּׁמַ֖יִם חַרְבִּ֑י הִנֵּה֙ עַל־אֱד֣וֹם תֵּרֵ֔ד וְעַל־עַ֥ם חֶרְמִ֖י לְמִשְׁפָּֽט׃ 6 חֶ֣רֶב לַיהוָ֞ה מָלְאָ֥ה דָם֙ הֻדַּ֣שְׁנָה מֵחֵ֔לֶב מִדַּ֤ם כָּרִים֙ וְעַתּוּדִ֔ים מֵחֵ֖לֶב כִּלְי֣וֹת אֵילִ֑ים כִּ֣י זֶ֤בַח לַֽיהוָה֙ בְּבָצְרָ֔ה וְטֶ֥בַח גָּד֖וֹל בְּאֶ֥רֶץ אֱדֽוֹם׃ 7 וְיָרְד֤וּ רְאֵמִים֙ עִמָּ֔ם וּפָרִ֖ים עִם־אַבִּירִ֑ים וְרִוְּתָ֤ה אַרְצָם֙ מִדָּ֔ם וַעֲפָרָ֖ם מֵחֵ֥לֶב יְדֻשָּֽׁן׃ 8 כִּ֛י י֥וֹם נָקָ֖ם לַֽיהוָ֑ה שְׁנַ֥ת שִׁלּוּמִ֖ים לְרִ֥יב צִיּֽוֹן׃ 9 וְנֶהֶפְכ֤וּ נְחָלֶ֨יהָ֙ לְזֶ֔פֶת וַעֲפָרָ֖הּ לְגָפְרִ֑ית וְהָיְתָ֣ה אַרְצָ֔הּ לְזֶ֖פֶת בֹּעֵרָֽה׃ 10 לַ֤יְלָה וְיוֹמָם֙ לֹ֣א תִכְבֶּ֔ה לְעוֹלָ֖ם יַעֲלֶ֣ה עֲשָׁנָ֑הּ מִדּ֤וֹר לָדוֹר֙ תֶּחֱרָ֔ב לְנֵ֣צַח נְצָחִ֔ים אֵ֥ין עֹבֵ֖ר בָּֽהּ׃ 11 וִירֵשׁ֨וּהָ֙ קָאַ֣ת וְקִפּ֔וֹד וְיַנְשֹׁ֥וף וְעֹרֵ֖ב יִשְׁכְּנוּ־בָ֑הּ וְנָטָ֥ה עָלֶ֛יהָ קַֽו־תֹ֖הוּ וְאַבְנֵי־בֹֽהוּ׃ 12 חֹרֶ֥יהָ וְאֵֽין־שָׁ֖ם מְלוּכָ֣ה יִקְרָ֑אוּ וְכָל־שָׂרֶ֖יהָ יִ֥הְיוּ אָֽפֶס׃ 13 וְעָלְתָ֤ה אַרְמְנֹתֶ֨יהָ֙ סִירִ֔ים קִמּ֥וֹשׂ וָח֖וֹחַ בְּמִבְצָרֶ֑יהָ וְהָיְתָה֙ נְוֵ֣ה תַנִּ֔ים חָצִ֖יר לִבְנ֥וֹת יַעֲנָֽה׃ 14 וּפָגְשׁ֤וּ צִיִּים֙ אֶת־אִיִּ֔ים וְשָׂעִ֖יר עַל־רֵעֵ֣הוּ יִקְרָ֑א אַךְ־שָׁם֙ הִרְגִּ֣יעָה לִּילִ֔ית וּמָצְאָ֥ה לָ֖הּ מָנֽוֹחַ׃ 15 שָׁ֣מָּה קִנְּנָ֤ה קִפּוֹז֙ וַתְּמַלֵּ֔ט וּבָקְעָ֖ה וְדָגְרָ֣ה בְצִלָּ֑הּ אַךְ־שָׁ֛ם נִקְבְּצ֥וּ דַיּ֖וֹת אִשָּׁ֥ה רְעוּתָֽהּ׃ 16 דִּרְשׁ֨וּ מֵֽעַל־סֵ֤פֶר יְהוָה֙ וּֽקְרָ֔אוּ אַחַ֤ת מֵהֵ֨נָּה֙ לֹ֣א נֶעְדָּ֔רָה אִשָּׁ֥ה רְעוּתָ֖הּ לֹ֣א פָקָ֑דוּ כִּֽי־פִי֙ ה֣וּא צִוָּ֔ה וְרוּח֖וֹ ה֥וּא קִבְּצָֽן׃ 17 וְהֽוּא־הִפִּ֤יל לָהֶן֙ גּוֹרָ֔ל וְיָד֛וֹ חִלְּקַ֥תָּה לָהֶ֖ם בַּקָּ֑ו עַד־עוֹלָם֙ יִֽירָשׁ֔וּהָ לְד֥וֹר וָד֖וֹר יִשְׁכְּנוּ־בָֽהּ׃ ס