1 Ndë viethtë ndonjë njeri ka a dele, edhe ta therë e ta shesë, atëhere do të paguanjë pesë qe për një ka, edhe katrë dele për një dele. 2 Ndë u gjënttë viedhësi tuke thyerë, edhe t’i bienë e të vdesë, nukë (do të derdhetë) gjak për atë.
3 (Po) ndë linttë dielli sipër ati, (do të derdhetë) gjak për atë; duhetë ta paguanjë, (edhe) ndë mos pastë, të shitetë për të viedhurit’ e ti.
4 Gjëj’ e viedhurë ndë u gjënttë e gjallë ndë duart t’ati, a ka, a gomar, a dele, do ta apë prapë dy piesësh.
5 Ndë qëntë ndonjë që të kullosë arë a vështë, edhe të lërë bagëtin’ e ti të kullotë nd’arë të njeriut huajë, do t’ia shpaguanjë nga më e mira arë e ti, edhe nga më i miri vësht i ti. 6 Ndë daltë zjarr, e të gjënjë gjëmba, edhe të digjenë mullarë drithi, a kalli lërë, a arë, ay që dhezi zjarrinë do ta paguanjë fare.
7 Ndë lëntë ndonjë njeri tek i afërmi i ti argjënt, a enë, për t’(i) ruajturë, edhe të vidhenë nga shtëpia e ati njeriu, ndë u gjënttë viedhësi, do të apë prapë dy piesë,
8 (po) ndë mos u gjenttë viedhësi, atëhere i zoti shtëpisë do të bihetë përpara gjukatëset, (e të viretë ndë be), ndë mos pastë vënë dorën’ e ti mbi gjën’ e të afërmit ti. 9 Për çdo farë dëmi për ka, për gomar, për dele, për rrobe, për gjithë çdo gjë të humburë që thotë (tietëri) se ësht’ e tia, gjyqi i të dy vetëve do të bënetë përpara gjukatëset, (edhe) cilinë të dënonjënë gjukatësitë, ay do t’i apë prapë dy piesë të afërmit ti. 10 Ndë i dhëntë n’dorë ndonjë të afërmit ti gomar, a ka, a dele, a çdo farë bagëtie, për të ruajturë, edhe të ngorthnjë, a të vritetë, a të rrëmbehetë, pa parë ndonjë njeri, 11 be Perëndie do të bënetë ndërmest të dyve, se nukë vuri dorën’ e ti mbi gjën’ e të afërmit ti, edhe i zoti do ta marrë (atë), edhe tiatri nukë do t’ia paguanjë.
12 Po ndë u voth nga ay, do t’ia paguanjë të zot. 13 Ndë e pastë ngrënë bisha, do të bierë atë (për) dëshmi, (edhe) s’ka për të paguarë (për) kafshën’ e ngrënë nga bisha.
14 Ndë u huajtë ndonjë njeri (gjë të gjallë) nga i afërmi i ti, edhe të vritetë, a të ngorthnjë, (edhe) i zoti të mos (jetë) bashkë me atë, nukë do t’(e) paguanjë fare. 15 Po ndë qoft’ i zoti bashkë me atë, nukë do t’(e) paguanjë; ndë e kishte zënë me pagë, erdhi për pagën’ e ti.
16 Ndë gënjeftë ndonjë njeri vajzë të pavluarë, e të flerë bashkë me atë, do t’i apë asai prikë për grua të ti. 17 (Po) i ati asai ndë mos dashtë t’ia apë ati, do të paguanjë argjënt pas prikësë vajzavet. 18 Të mos lëç magjistare të rronjë.
19 Kush të gjëndetë me bagëti të vritetë farë.
20 Kush t’u bënjë kurban perëndirave, përveç Zotit vetëmë, të shuhetë. 21 Mos i bënç keq të huaji, as mos e shtrëngonjç atë, sepse edhe ju qetë të huajë ndë dhe të Egjyptërisë. 22 Mos shtrëngonjç asndonjë (grua) të ve a të varfërë.
23 Ndë shtrëngofshi ata me ndonjë mëndyrë, edhe të thërrasënë tek unë, vërtet do të dëgjonj zën’ e atyreve,
24 edhe zemërimi im do të dhizetë, edhe do t’u vras juve me kordhë, edhe gratë tuaja do të mbesënë të va, edhe djemtë tuai të varfërë. 25 Ndë i dhënç hua argjënt të vobegut të afërmit tënt ndërmest gjëndëjesë sime, nukë do të sillesh tek ay si uzurëtar, të mos i vësh ati uzurë.
26 Ndë marrç penk rrobën’ e të afërmit tënt, t’ia kthenjç ati më përpara se të perëndonjë dielli,
27 sepse këjo vetëm’ (është) mbulesa e ati, këjo vetëm’ (është) rrobeja e lëkurës ati, me se do të flenjë? Edhe kur të më thërresë, do të dëgjonj, sepse unë (jam) i përdëllyeshim.
28 Mos flasç keq për gjukatësit, as mos mallëkonjç të parin’ e gjëndëjesë sate.
29 Duart’ e para të lëmësë sate e të lirit tënt mos i shterç; nga bijt’ e tu do të më apç të paralindurinë; 30 kështu do të bënjç edhe për kanë tënt, (e) për delenë tënde, shtatë dit do të rrijë bashkë me t’ëmënë, të tetënë ditë do të ma apç. 31 Edhe ju do të jeni burra shënjtorë tek unë, edhe të mos hani mish të mbyturë nga bisha ndë fushët, t’ia hithni qënit.
1 אִם־בַּמַּחְתֶּ֛רֶת יִמָּצֵ֥א הַגַּנָּ֖ב וְהֻכָּ֣ה וָמֵ֑ת אֵ֥ין ל֖וֹ דָּמִֽים׃ 2 אִם־זָרְחָ֥ה הַשֶּׁ֛מֶשׁ עָלָ֖יו דָּמִ֣ים ל֑וֹ שַׁלֵּ֣ם יְשַׁלֵּ֔ם אִם־אֵ֣ין ל֔וֹ וְנִמְכַּ֖ר בִּגְנֵבָתֽוֹ׃ 3 אִֽם־הִמָּצֵא֩ תִמָּצֵ֨א בְיָד֜וֹ הַגְּנֵבָ֗ה מִשֹּׁ֧ור עַד־חֲמ֛וֹר עַד־שֶׂ֖ה חַיִּ֑ים שְׁנַ֖יִם יְשַׁלֵּֽם׃ ס
4 כִּ֤י יַבְעֶר־אִישׁ֙ שָׂדֶ֣ה אוֹ־כֶ֔רֶם וְשִׁלַּח֙ אֶת־בְּעִירֹ֔ה וּבִעֵ֖ר בִּשְׂדֵ֣ה אַחֵ֑ר מֵיטַ֥ב שָׂדֵ֛הוּ וּמֵיטַ֥ב כַּרְמ֖וֹ יְשַׁלֵּֽם׃ ס
5 כִּֽי־תֵצֵ֨א אֵ֜שׁ וּמָצְאָ֤ה קֹצִים֙ וְנֶאֱכַ֣ל גָּדִ֔ישׁ א֥וֹ הַקָּמָ֖ה א֣וֹ הַשָּׂדֶ֑ה שַׁלֵּ֣ם יְשַׁלֵּ֔ם הַמַּבְעִ֖ר אֶת־הַבְּעֵרָֽה׃ ס
6 כִּֽי־יִתֵּן֩ אִ֨ישׁ אֶל־רֵעֵ֜הוּ כֶּ֤סֶף אֽוֹ־כֵלִים֙ לִשְׁמֹ֔ר וְגֻנַּ֖ב מִבֵּ֣ית הָאִ֑ישׁ אִם־יִמָּצֵ֥א הַגַּנָּ֖ב יְשַׁלֵּ֥ם שְׁנָֽיִם׃ 7 אִם־לֹ֤א יִמָּצֵא֙ הַגַּנָּ֔ב וְנִקְרַ֥ב בַּֽעַל־הַבַּ֖יִת אֶל־הָֽאֱלֹהִ֑ים אִם־לֹ֥א שָׁלַ֛ח יָד֖וֹ בִּמְלֶ֥אכֶת רֵעֵֽהוּ׃ 8 עַֽל־כָּל־דְּבַר־פֶּ֡שַׁע עַל־שֹׁ֡ור עַל־חֲ֠מוֹר עַל־שֶׂ֨ה עַל־שַׂלְמָ֜ה עַל־כָּל־אֲבֵדָ֗ה אֲשֶׁ֤ר יֹאמַר֙ כִּי־ה֣וּא זֶ֔ה עַ֚ד הָֽאֱלֹהִ֔ים יָבֹ֖א דְּבַר־שְׁנֵיהֶ֑ם אֲשֶׁ֤ר יַרְשִׁיעֻן֙ אֱלֹהִ֔ים יְשַׁלֵּ֥ם שְׁנַ֖יִם לְרֵעֵֽהוּ׃ ס
9 כִּֽי־יִתֵּן֩ אִ֨ישׁ אֶל־רֵעֵ֜הוּ חֲמ֨וֹר אוֹ־שֹׁ֥ור אוֹ־שֶׂ֛ה וְכָל־בְּהֵמָ֖ה לִשְׁמֹ֑ר וּמֵ֛ת אוֹ־נִשְׁבַּ֥ר אוֹ־נִשְׁבָּ֖ה אֵ֥ין רֹאֶֽה׃ 10 שְׁבֻעַ֣ת יְהוָ֗ה תִּהְיֶה֙ בֵּ֣ין שְׁנֵיהֶ֔ם אִם־לֹ֥א שָׁלַ֛ח יָד֖וֹ בִּמְלֶ֣אכֶת רֵעֵ֑הוּ וְלָקַ֥ח בְּעָלָ֖יו וְלֹ֥א יְשַׁלֵּֽם׃ 11 וְאִם־גָּנֹ֥ב יִגָּנֵ֖ב מֵעִמּ֑וֹ יְשַׁלֵּ֖ם לִבְעָלָֽיו׃ 12 אִם־טָרֹ֥ף יִטָּרֵ֖ף יְבִאֵ֣הוּ עֵ֑ד הַטְּרֵפָ֖ה לֹ֥א יְשַׁלֵּֽם׃ פ
13 וְכִֽי־יִשְׁאַ֥ל אִ֛ישׁ מֵעִ֥ם רֵעֵ֖הוּ וְנִשְׁבַּ֣ר אוֹ־מֵ֑ת בְּעָלָ֥יו אֵין־עִמּ֖וֹ שַׁלֵּ֥ם יְשַׁלֵּֽם׃ 14 אִם־בְּעָלָ֥יו עִמּ֖וֹ לֹ֣א יְשַׁלֵּ֑ם אִם־שָׂכִ֣יר ה֔וּא בָּ֖א בִּשְׂכָרֽוֹ׃ ס
15 וְכִֽי־יְפַתֶּ֣ה אִ֗ישׁ בְּתוּלָ֛ה אֲשֶׁ֥ר לֹא־אֹרָ֖שָׂה וְשָׁכַ֣ב עִמָּ֑הּ מָהֹ֛ר יִמְהָרֶ֥נָּה לּ֖וֹ לְאִשָּֽׁה׃ 16 אִם־מָאֵ֧ן יְמָאֵ֛ן אָבִ֖יהָ לְתִתָּ֣הּ ל֑וֹ כֶּ֣סֶף יִשְׁקֹ֔ל כְּמֹ֖הַר הַבְּתוּלֹֽת׃ ס
17 מְכַשֵּׁפָ֖ה לֹ֥א תְחַיֶּֽה׃ ס
18 כָּל־שֹׁכֵ֥ב עִם־בְּהֵמָ֖ה מ֥וֹת יוּמָֽת׃ ס
19 זֹבֵ֥חַ לָאֱלֹהִ֖ים יָֽחֳרָ֑ם בִּלְתִּ֥י לַיהוָ֖ה לְבַדּֽוֹ׃ 20 וְגֵ֥ר לֹא־תוֹנֶ֖ה וְלֹ֣א תִלְחָצֶ֑נּוּ כִּֽי־גֵרִ֥ים הֱיִיתֶ֖ם בְּאֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 21 כָּל־אַלְמָנָ֥ה וְיָת֖וֹם לֹ֥א תְעַנּֽוּן׃ 22 אִם־עַנֵּ֥ה תְעַנֶּ֖ה אֹת֑וֹ כִּ֣י אִם־צָעֹ֤ק יִצְעַק֙ אֵלַ֔י שָׁמֹ֥עַ אֶשְׁמַ֖ע צַעֲקָתֽוֹ׃ 23 וְחָרָ֣ה אַפִּ֔י וְהָרַגְתִּ֥י אֶתְכֶ֖ם בֶּחָ֑רֶב וְהָי֤וּ נְשֵׁיכֶם֙ אַלְמָנ֔וֹת וּבְנֵיכֶ֖ם יְתֹמִֽים׃ פ
24 אִם־כֶּ֣סֶף ׀ תַּלְוֶ֣ה אֶת־עַמִּ֗י אֶת־הֶֽעָנִי֙ עִמָּ֔ךְ לֹא־תִהְיֶ֥ה ל֖וֹ כְּנֹשֶׁ֑ה לֹֽא־תְשִׂימ֥וּן עָלָ֖יו נֶֽשֶׁךְ׃ 25 אִם־חָבֹ֥ל תַּחְבֹּ֖ל שַׂלְמַ֣ת רֵעֶ֑ךָ עַד־בֹּ֥א הַשֶּׁ֖מֶשׁ תְּשִׁיבֶ֥נּוּ לֽוֹ׃ 26 כִּ֣י הִ֤וא כְסוּתֹה֙ לְבַדָּ֔הּ הִ֥וא שִׂמְלָת֖וֹ לְעֹר֑וֹ בַּמֶּ֣ה יִשְׁכָּ֔ב וְהָיָה֙ כִּֽי־יִצְעַ֣ק אֵלַ֔י וְשָׁמַעְתִּ֖י כִּֽי־חַנּ֥וּן אָֽנִי׃ ס
27 אֱלֹהִ֖ים לֹ֣א תְקַלֵּ֑ל וְנָשִׂ֥יא בְעַמְּךָ֖ לֹ֥א תָאֹֽר׃ 28 מְלֵאָתְךָ֥ וְדִמְעֲךָ֖ לֹ֣א תְאַחֵ֑ר בְּכ֥וֹר בָּנֶ֖יךָ תִּתֶּן־לִּֽי׃ 29 כֵּֽן־תַּעֲשֶׂ֥ה לְשֹׁרְךָ֖ לְצֹאנֶ֑ךָ שִׁבְעַ֤ת יָמִים֙ יִהְיֶ֣ה עִם־אִמּ֔וֹ בַּיּ֥וֹם הַשְּׁמִינִ֖י תִּתְּנוֹ־לִֽי׃ 30 וְאַנְשֵׁי־קֹ֖דֶשׁ תִּהְי֣וּן לִ֑י וּבָשָׂ֨ר בַּשָּׂדֶ֤ה טְרֵפָה֙ לֹ֣א תֹאכֵ֔לוּ לַכֶּ֖לֶב תַּשְׁלִכ֥וּן אֹתֽוֹ׃ ס