1 Tashi këta (janë) gjyqetë, që do të bësh përpara atyreve. 2 Ndë blefsh shërbëtuar evre, gjashtë viet ka për të shërbyerë, e të shtatinë (vit) ta lironjç, dhurëti. 3 Ndë pastë hyrë i vetëmë, i vetëmë do të dalë; ndë pastë pasurë grua, atëhere edhe gruaja e ati do të dalë bashkë me atë. 4 Ndë i pastë dhënë ati grua i zoti, edhe t’i ketë piellë bij a bila, gruaja edhe djemt’ e asai do të jenë të zot, edhe ay do të dalë i vetëmë. 5 Po shërbëtori ndë thëntë faqeza: Dua tem zot, (e) gruanë time, e djemt’ e mi, nukë dua të dal i lirë, 6 atëhere i zoti do të bierë atë te gjykatësitë, edhe do të bierë atë te dera, a te shtylla e derësë, edhe i zoti do t’i shponjë ati veshinë me truelënë, edhe do t’i shërbenjë ati gjithë jetënë.
7 Edhe ndë shittë ndonjë bilën’ e ti për shërbëtore, s’ka për të dalë sikundrë dalënë shërbëtoretë. 8 Ndë mos e pëlqeftë atë i zoti, që e vloi për vetëhet të ti, atëhere do ta shpërblenjë atë; nukë do të ketë pushtet ta shesë ndë komp të huajë, sepse dolli i pabesë te ajo. 9 Po ndë e vloftë atë mbë të birrë, atëhere do t’ia bënjë asai pas udhësë së bilavet. 10 Ndë marrtë një tietërë për vetëhe, nukë do t’i shterë asai ushqimnë, (e) rrobat’ e asai, detyrën’ e martesës’ asai. 11 Po ndë mos i bëftë asai këto të tria, atëhere do të dalë dhurëti pa argjënt.
12 Kush t’i bierë ndonjë njeriu, edhe të vdesë, do të vritetë fare, 13 po ndë mos pastë përgjuarë, po Perëndia (ja) dha ndë dorë, atëhere unë do të të dëftonj vënt, se ku të ikënjë, 14 edhe ndë u ngrittë ndonjë kundrë të afërmit të ti, që ta vrasë fshehurazi, nga theroreja ime do ta shkëpuç atë, që të vritetë.
15 Edhe kush t’i bierë t’et a s’ëmësë, do të vritetë fare.
16 Edhe kush të viedhë njeri, edhe ta shesë, a ndë u gjënttë ndë dorë t’ati, do të vritetë fare.
17 Edhe kush të flasë keq për tanë, a për t’ëmënë, do të vritetë fare.
18 Edhe ndë u hëngrëshinë me fialë njerës, edhe njëri t’i bierë tiatrit me gur a me grusht, edhe të mos vdesë, por të dergjetë ndë shtrat, 19 ndë u ngritë, edhe të ecënjë jashtë me stapin’ e ti, atëhere ay që i ra do të jet’ i lirë, vetëmë do t’i lanjë pagënë për sa kohë ndenji pa punë, edhe do t’i ketë kujdes gjersa të shëronetë fare.
20 Edhe ndë i raftë ndonjë shërbëtorit ti a shërbëtoresë ti me stap, edhe të vdesë ndënë duart t’ati, do të mundonetë fare, 21 po ndë rroftë një ditë, a dy, nukë do të mundonetë, sepse ësht’ argjëndi i ati.
22 Ndë u zënçinë burra, e t’i bienë gruasë mbarsurë, e të dalë diali i asai, po të mos i gjajë ndonjë e keqe, do t’i paguanjë fare atë pagë që t’i kërkonjë burri i asai, edhe do t’e lanjë, pas (fialësë) gjukatëset. 23 Po ndë i gjaftë ndonjë e keqe, atëhere do të apç jetë ndë vënt jete, 24 sy ndë vënt syri, dhëmp ndë vënt dhëmbi, dorë ndë vënt dore, këmbë ndë vënt këmbe, 25 të diegurë ndë vënt të dieguri, plagë ndë vënt plage, të rënë ndë vënt të rëni.
26 Ndë i raftë njeri syrit shërbëtorit ti, a syrit shërbëtoresë ti, edhe ta verbonjë atë, do ta lironjë atë nga puna e syrit ati. 27 Edhe ndë nxierrtë dhëmbin’ e shërbëtorit ti, a dhëmbin’ e shërbëtoresë ti, do ta lironjë atë nga puna e dhëmbit ati.
28 Edhe ndonjë ka ndë i raftë me bri burri a gruaje edhe të vdesë, (atëhere) do të vritetë me gurë, edhe mishi i ati të mos hahetë, por i zoti kaut të jetë pa faj. 29 Po kau ndë bij me bri që përpara, e iu bë deshmi të zot, edhe nukë ruajti atë, ndë vraftë burr a grua, kau do të vritetë me gurë, po do të vritetë edhe i zoti. 30 Ndë i vufshin’ ati nderë shpërblimi, do t’e apë për shpërblimin’ e jetës’ ati, sado që t’i vënë ati. 31 A ndë i rëntë me bri ndonjë biri, a ndë i rëntë me bri ndonjë bile, do t’i bënet’ ati pas këti gjyqi. 32 Kau ndë i raftë me bri shërbëtori a shërbëtoreje, do t’i apë të zot atyre tridhietë shekëlla argjëndi, edhe kau do të vritetë me gurë.
33 Edhe ndë haptë gropë ndonjë, a ndë rëmoftë gropë ndonjë, edhe të mos e mbulonjë, edhe të bierë nd’atë ka a gomar, 34 i zoti gropësë do të paguanjë dëminë, (e) do t’u apë argjëndinë të zot atyre, edhe kafsha që u vra do të jet’ e ati.
35 Edhe kau i ndonjëj ndë i rëntë me bri kaut të afërmit ati, edhe të ngorthnjë, atëhere do të shesënë kanë e gjallë, edhe do të ndanjën argjëndin’ e ati, edhe atë që u vra do t’e ndanjënë po ashtu. 36 Po ndë dihej, se kau bij me bri që përpara, edhe i zoti nuk’ e ruante atë, do t’i lanjë kanë fare ndë vënt të kaut, edhe ay (kau) që u vra do të jet’ i ati.
1 וְאֵ֨לֶּה֙ הַמִּשְׁפָּטִ֔ים אֲשֶׁ֥ר תָּשִׂ֖ים לִפְנֵיהֶֽם׃ 2 כִּ֤י תִקְנֶה֙ עֶ֣בֶד עִבְרִ֔י שֵׁ֥שׁ שָׁנִ֖ים יַעֲבֹ֑ד וּבַ֨שְּׁבִעִ֔ת יֵצֵ֥א לַֽחָפְשִׁ֖י חִנָּֽם׃ 3 אִם־בְּגַפּ֥וֹ יָבֹ֖א בְּגַפּ֣וֹ יֵצֵ֑א אִם־בַּ֤עַל אִשָּׁה֙ ה֔וּא וְיָצְאָ֥ה אִשְׁתּ֖וֹ עִמּֽוֹ׃ 4 אִם־אֲדֹנָיו֙ יִתֶּן־ל֣וֹ אִשָּׁ֔ה וְיָלְדָה־ל֥וֹ בָנִ֖ים א֣וֹ בָנ֑וֹת הָאִשָּׁ֣ה וִילָדֶ֗יהָ תִּהְיֶה֙ לַֽאדֹנֶ֔יהָ וְה֖וּא יֵצֵ֥א בְגַפּֽוֹ׃ 5 וְאִם־אָמֹ֤ר יֹאמַר֙ הָעֶ֔בֶד אָהַ֨בְתִּי֙ אֶת־אֲדֹנִ֔י אֶת־אִשְׁתִּ֖י וְאֶת־בָּנָ֑י לֹ֥א אֵצֵ֖א חָפְשִֽׁי׃ 6 וְהִגִּישֹׁ֤ו אֲדֹנָיו֙ אֶל־הָ֣אֱלֹהִ֔ים וְהִגִּישׁוֹ֙ אֶל־הַדֶּ֔לֶת א֖וֹ אֶל־הַמְּזוּזָ֑ה וְרָצַ֨ע אֲדֹנָ֤יו אֶת־אָזְנוֹ֙ בַּמַּרְצֵ֔עַ וַעֲבָד֖וֹ לְעֹלָֽם׃ ס
7 וְכִֽי־יִמְכֹּ֥ר אִ֛ישׁ אֶת־בִּתּ֖וֹ לְאָמָ֑ה לֹ֥א תֵצֵ֖א כְּצֵ֥את הָעֲבָדִֽים׃ 8 אִם־רָעָ֞ה בְּעֵינֵ֧י אֲדֹנֶ֛יהָ אֲשֶׁר־לֹ֥א יְעָדָ֖הּ וְהֶפְדָּ֑הּ לְעַ֥ם נָכְרִ֛י לֹא־יִמְשֹׁ֥ל לְמָכְרָ֖הּ בְּבִגְדוֹ־בָֽהּ׃ 9 וְאִם־לִבְנ֖וֹ יִֽיעָדֶ֑נָּה כְּמִשְׁפַּ֥ט הַבָּנ֖וֹת יַעֲשֶׂה־לָּֽהּ׃ 10 אִם־אַחֶ֖רֶת יִֽקַּֽח־ל֑וֹ שְׁאֵרָ֛הּ כְּסוּתָ֥הּ וְעֹנָתָ֖הּ לֹ֥א יִגְרָֽע׃ 11 וְאִם־שְׁלָ֨שׁ־אֵ֔לֶּה לֹ֥א יַעֲשֶׂ֖ה לָ֑הּ וְיָצְאָ֥ה חִנָּ֖ם אֵ֥ין כָּֽסֶף׃ ס
12 מַכֵּ֥ה אִ֛ישׁ וָמֵ֖ת מ֥וֹת יוּמָֽת׃ 13 וַאֲשֶׁר֙ לֹ֣א צָדָ֔ה וְהָאֱלֹהִ֖ים אִנָּ֣ה לְיָד֑וֹ וְשַׂמְתִּ֤י לְךָ֙ מָק֔וֹם אֲשֶׁ֥ר יָנ֖וּס שָֽׁמָּה׃ ס
14 וְכִֽי־יָזִ֥ד אִ֛ישׁ עַל־רֵעֵ֖הוּ לְהָרְג֣וֹ בְעָרְמָ֑ה מֵעִ֣ם מִזְבְּחִ֔י תִּקָּחֶ֖נּוּ לָמֽוּת׃ ס
15 וּמַכֵּ֥ה אָבִ֛יו וְאִמּ֖וֹ מ֥וֹת יוּמָֽת׃ 16 וְגֹנֵ֨ב אִ֧ישׁ וּמְכָר֛וֹ וְנִמְצָ֥א בְיָד֖וֹ מ֥וֹת יוּמָֽת׃ ס
17 וּמְקַלֵּ֥ל אָבִ֛יו וְאִמּ֖וֹ מ֥וֹת יוּמָֽת׃ ס
18 וְכִֽי־יְרִיבֻ֣ן אֲנָשִׁ֔ים וְהִכָּה־אִישׁ֙ אֶת־רֵעֵ֔הוּ בְּאֶ֖בֶן א֣וֹ בְאֶגְרֹ֑ף וְלֹ֥א יָמ֖וּת וְנָפַ֥ל לְמִשְׁכָּֽב׃ 19 אִם־יָק֞וּם וְהִתְהַלֵּ֥ךְ בַּח֛וּץ עַל־מִשְׁעַנְתּ֖וֹ וְנִקָּ֣ה הַמַּכֶּ֑ה רַ֥ק שִׁבְתּ֛וֹ יִתֵּ֖ן וְרַפֹּ֥א יְרַפֵּֽא׃ ס
20 וְכִֽי־יַכֶּה֩ אִ֨ישׁ אֶת־עַבְדּ֜וֹ א֤וֹ אֶת־אֲמָתוֹ֙ בַּשֵּׁ֔בֶט וּמֵ֖ת תַּ֣חַת יָד֑וֹ נָקֹ֖ם יִנָּקֵֽם׃ 21 אַ֥ךְ אִם־י֛וֹם א֥וֹ יוֹמַ֖יִם יַעֲמֹ֑ד לֹ֣א יֻקַּ֔ם כִּ֥י כַסְפּ֖וֹ הֽוּא׃ ס
22 וְכִֽי־יִנָּצ֣וּ אֲנָשִׁ֗ים וְנָ֨גְפ֜וּ אִשָּׁ֤ה הָרָה֙ וְיָצְא֣וּ יְלָדֶ֔יהָ וְלֹ֥א יִהְיֶ֖ה אָס֑וֹן עָנ֣וֹשׁ יֵעָנֵ֗שׁ כַּֽאֲשֶׁ֨ר יָשִׁ֤ית עָלָיו֙ בַּ֣עַל הָֽאִשָּׁ֔ה וְנָתַ֖ן בִּפְלִלִֽים׃ 23 וְאִם־אָס֖וֹן יִהְיֶ֑ה וְנָתַתָּ֥ה נֶ֖פֶשׁ תַּ֥חַת נָֽפֶשׁ׃ 24 עַ֚יִן תַּ֣חַת עַ֔יִן שֵׁ֖ן תַּ֣חַת שֵׁ֑ן יָ֚ד תַּ֣חַת יָ֔ד רֶ֖גֶל תַּ֥חַת רָֽגֶל׃ 25 כְּוִיָּה֙ תַּ֣חַת כְּוִיָּ֔ה פֶּ֖צַע תַּ֣חַת פָּ֑צַע חַבּוּרָ֕ה תַּ֖חַת חַבּוּרָֽה׃ ס
26 וְכִֽי־יַכֶּ֨ה אִ֜ישׁ אֶת־עֵ֥ין עַבְדּ֛וֹ אֽוֹ־אֶת־עֵ֥ין אֲמָת֖וֹ וְשִֽׁחֲתָ֑הּ לַֽחָפְשִׁ֥י יְשַׁלְּחֶ֖נּוּ תַּ֥חַת עֵינֽוֹ׃ ס
27 וְאִם־שֵׁ֥ן עַבְדּ֛וֹ אֽוֹ־שֵׁ֥ן אֲמָת֖וֹ יַפִּ֑יל לַֽחָפְשִׁ֥י יְשַׁלְּחֶ֖נּוּ תַּ֥חַת שִׁנּֽוֹ׃ פ
28 וְכִֽי־יִגַּ֨ח שֹׁ֥ור אֶת־אִ֛ישׁ א֥וֹ אֶת־אִשָּׁ֖ה וָמֵ֑ת סָק֨וֹל יִסָּקֵ֜ל הַשֹּׁ֗ור וְלֹ֤א יֵאָכֵל֙ אֶת־בְּשָׂר֔וֹ וּבַ֥עַל הַשֹּׁ֖ור נָקִֽי׃ 29 וְאִ֡ם שׁוֹר֩ נַגָּ֨ח ה֜וּא מִתְּמֹ֣ל שִׁלְשֹׁ֗ם וְהוּעַ֤ד בִּבְעָלָיו֙ וְלֹ֣א יִשְׁמְרֶ֔נּוּ וְהֵמִ֥ית אִ֖ישׁ א֣וֹ אִשָּׁ֑ה הַשּׁוֹר֙ יִסָּקֵ֔ל וְגַם־בְּעָלָ֖יו יוּמָֽת׃ 30 אִם־כֹּ֖פֶר יוּשַׁ֣ת עָלָ֑יו וְנָתַן֙ פִּדְיֹ֣ן נַפְשֹׁ֔ו כְּכֹ֥ל אֲשֶׁר־יוּשַׁ֖ת עָלָֽיו׃ 31 אוֹ־בֵ֥ן יִגָּ֖ח אוֹ־בַ֣ת יִגָּ֑ח כַּמִּשְׁפָּ֥ט הַזֶּ֖ה יֵעָ֥שֶׂה לּֽוֹ׃ 32 אִם־עֶ֛בֶד יִגַּ֥ח הַשֹּׁ֖ור א֣וֹ אָמָ֑ה כֶּ֣סֶף ׀ שְׁלֹשִׁ֣ים שְׁקָלִ֗ים יִתֵּן֙ לַֽאדֹנָ֔יו וְהַשֹּׁ֖ור יִסָּקֵֽל׃ ס
33 וְכִֽי־יִפְתַּ֨ח אִ֜ישׁ בּ֗וֹר א֠וֹ כִּֽי־יִכְרֶ֥ה אִ֛ישׁ בֹּ֖ר וְלֹ֣א יְכַסֶּ֑נּוּ וְנָֽפַל־שָׁ֥מָּה שֹּׁ֖ור א֥וֹ חֲמֽוֹר׃ 34 בַּ֤עַל הַבּוֹר֙ יְשַׁלֵּ֔ם כֶּ֖סֶף יָשִׁ֣יב לִבְעָלָ֑יו וְהַמֵּ֖ת יִֽהְיֶה־לּֽוֹ׃ ס
35 וְכִֽי־יִגֹּ֧ף שֹֽׁור־אִ֛ישׁ אֶת־שֹׁ֥ור רֵעֵ֖הוּ וָמֵ֑ת וּמָ֨כְר֜וּ אֶת־הַשֹּׁ֤ור הַחַי֙ וְחָצ֣וּ אֶת־כַּסְפּ֔וֹ וְגַ֥ם אֶת־הַמֵּ֖ת יֶֽחֱצֽוּן׃ 36 א֣וֹ נוֹדַ֗ע כִּ֠י שֹׁ֣ור נַגָּ֥ח הוּא֙ מִתְּמ֣וֹל שִׁלְשֹׁ֔ם וְלֹ֥א יִשְׁמְרֶ֖נּוּ בְּעָלָ֑יו שַׁלֵּ֨ם יְשַׁלֵּ֥ם שׁוֹר֙ תַּ֣חַת הַשֹּׁ֔ור וְהַמֵּ֖ת יִֽהְיֶה־לּֽוֹ׃ ס
37 כִּ֤י יִגְנֹֽב־אִישׁ֙ שֹׁ֣ור אוֹ־שֶׂ֔ה וּטְבָח֖וֹ א֣וֹ מְכָר֑וֹ חֲמִשָּׁ֣ה בָקָ֗ר יְשַׁלֵּם֙ תַּ֣חַת הַשֹּׁ֔ור וְאַרְבַּע־צֹ֖אן תַּ֥חַת הַשֶּֽׂה׃