1 Posi bora ndë verë, edhe posi shiu ndë të korrët, kështu nuk’ i ka hie nderi të marrit.
2 Sikundrë silletë zogu, sikundrë fluturon dellandysheja, kështu s’ka për të harriturë mallëkimi i paudhë.
3 Shufra (është) për kalënë, frëri për gomarinë, edhe shkopi për kurrizin’ e të marrëvet.
4 Mos iu përgjeq të marrit pas marrëzis’ ati, që të mos bënesh edhe ti shoqi i ati.
5 Përgjegjju të marrit pas marrëzis’ ati, që të mos jet’ i urtë ndër syt t’ati.
6 Kush dërgon gjëmë me dorë të marrit, pret këmbët’ (e tia) edhe pi dëm.
7 (Posi) shalët’ e të çalit që varenë padobi, (kështu ësht’) edhe fial’ e urtë ndë golët të marrëvet.
8 Posi ay që lith gurë ndë hobet, kështu ësht’ ay që i bën nderë të marrit.
9 (Posi) gjëmbi që nguletë ndë dorët të dejturit, kështu (ësht’) edhe fial’ e urtë ndë golët të marrëvet.
10 Njeriu i math ndyr të gjitha, edhe pajton të marrëtë, pajton edhe nom-prishësitë.
11 Posi qëni që kthenetë ndë të viellët të ti, (kështu edhe) i marri kthenetë ndë marrëzit të ti.
12 A pe njeri që kujton vetëhen’ e ti të urtë? Më tepërë shpëresë është nga i marri, se nga ay.
13 Kush purton thotë: Leon (është) mb’ udhë, leon (është) ndëpër rrugat.
14 Posi dera që silletë mbi boshtet të saj, kështu (sillet’ edhe) ay që purton mbi shtrat të ti.
15 Ay që purton ngjyen dorën’ e ti ndë kupët, (edhe) rëndonetë ta shpierë atë ndë golët të ti.
16 Ay që purton kujton vetëhen’ e ti më të urtë se shtatë të urtë që apënë mënt.
17 Kush shkon udhësë edhe përzihetë ndë qartë që nuk’ i (përpiek) ati, (i gjan) ati që zë qënë për veshësh.
18 Posi i çëmënduri që heth flakë, shëgjeta, e mort,
19 kështu ësht’ ay njeri që gënjen t’afërminë, edhe thotë: A nuk’ (e bëra) unë (këtë) tuke lozurë?
20 Tek s’ka dru zjarri shuhetë, edhe tek s’ka pështëllonjës qarta pushon.
21 Thëngjijtë (janë) për prushinë, edhe drutë për zjarrinë, edhe ay njeri që do qarta është për të dhezurë qarta.
22 Fialët’ e pështëllonjësit përpihen’ ëmbëlë, edhe sbresënë përbrënda barkut.
23 Buzët’ e dhezura edhe zëmëra e keqe, (janë posi) ndryshk argjëndi lyerë mbi enë të balttë.
24 Kush mërzit, e mpsheh me buzët e tia, edhe mendonetë kobim ndë zemërët të ti.
25 Kur flet me buzë mbë gaz, mos i beso, sepse ka shtatë (palë) ndyrësira ndë zëmërët të ti.
26 (Kush) mbulon të mërzituritë me kobim, dreqësia e ati do të çfaqetë ndë mest të përmbëledhëjesë.
27 Kush rëmon gropë do të bierë nd’ atë, edhe guri do të kthenetë mbi atë që e rrukullis.
28 Gluha e rreme mërzit ata që shtrëngonenë nga ajo, edhe gola gënjeshtare punon prishëje.
1 Nderimi për të marrin është i pavend,
si bora në verë e shiu në të korra.
2 Si zog flatrues e si dallëndyshe që përendet,
kalon pa goditur mallkimi i kotë.
3 Kalit, frushkullin; gomarit, frerët;
të marrit shkopin kurrizit.
4 Mos iu përgjigj të marrit sipas marrëzisë së tij,
që të mos bëhesh edhe ti si ai.
5 Përgjigjju të marrit sipas marrëzisë së tij,
që të mos i duket vetja i urtë.
6 Kush çon fjalë me anë të të marrit,
i këput këmbët vetes e pi hidhërim.
7 Si zvargia e këmbëve të të çalit,
fjala e urtë në gojën e të marrit.
8 Nderimi për të marrin,
si guri lidhur në hobe.
9 Si ferrat në dorën e të dehurit
është fjala e urtë në gojën e të marrit.
10 Kush merr në punë të marrin dhe endacakun
është si një shigjetar që plagos këdo.
11 Si qeni që kthehet në të vjellat e veta,
i marri që i kthehet marrëzisë.
12 Po të shohësh një njeri që i duket vetja i urtë,
atëherë prit më shumë prej të marrit se prej tij.
13 Përtaci thotë: «Luanesha në rrugë!
Luani në shesh!».
14 Dera rrotullohet në menteshat e veta
e përtaci në shtratin e vet.
15 Përtaci e zhyt dorën në pjatë,
por përton ta çojë te goja.
16 Përtacit i duket vetja më i urtë
se shtatë vetë që përgjigjen me mend.
17 Kush përzihet kalimthi në zënkat që s'i përkasin,
është si ai që kap qenin për veshi.
18 Porsi i çmenduri që gjuan me shigjeta
e heshta vdekjeprurëse,
19 është kush gënjen mikun
e i thotë: «Po bëja hoka!».
20 Kur s'ka dru, fiket zjarri,
kur mungon shpifësi, pushojnë grindjet.
21 Si thëngjilli për prushin e druri për zjarrin,
ashtu është grindaveci për grindjet.
22 Fjalët e shpifësit janë si gjella e shijshme:
zbresin gjer te zorrët e barkut.
23 Si shtresë argjendi në një enë balte
janë fjalët përvëluese në zemrën e ligë.
24 Kush urren, shtiret me fjalë,
por brenda vetes gatuan mashtrimin.
25 Mos i beso kur e hijeshon zërin,
se në zemër ka një mijë të liga .
26 Edhe pse e mbulon urrejtjen me shtirje,
ligësia e tij do të dalë në shesh.
27 Kush bën gropën, në gropë do të bjerë;
guri kthehet mbi atë që e rrokullis.
28 Kush gënjen, i urren të gënjyerit e vet;
fjalët lajkatare përgatisin rrëzimin.