1 Të bërëtë gati të zemërësë njeriut, edhe të përgjegjurit’ e gluhësë, është prej Zotit.
2 Gjith’ udhët’ e njeriut dukenë të dreita ndër syt t’ati, po Zoti peshon frymatë.
3 Varë punët’ e tua te Zoti, edhe këshillimet’ e tu do të forconenë.
4 Zoti bëri të gjitha për vetëhen’ e ti, po edhe të paudhinë për ditën’ e keqe.
5 Zotit i vien të ndohëtë prej ç’do madhështori ndë zemërët, ndonëse dora rrok dorënë, po ay nukë do të jet’ i pafal.
6 Panomia qëronetë me anë të hirit të së vërtetësë, edhe njerëzitë prapsenë nga e keqeja me anë të frikësë Zotit.
7 Kur i pëlqenjënë Zotit udhët’ e njeriut, paqton edhe arëmiqt’ e ati bashkë me atë.
8 Më mirë pak e me të dreitë, se shumë pronje e me të paudhë.
9 Zëmëra e njeriut mendon udhën’ e ati, po Zoti drejton çapat’ e ati.
10 Fialë Perëndie është ndër buzët të mbëretit, gola e ati nukë fëlen ndë gjyqt.
11 Pesha e dreitë edhe zigarea janë të Zotit, gjithë peshat’ e thesit janë pun’ e ati.
12 Mbëretëret u vien të ndohëtë të punonjënë paudhë, sepse froni forconetë nga dreitëria.
13 Buzët’ e dreita janë të pëlqyera ndër mbëretërit, edhe duan’ atë që flet dreitë.
14 Zemërimi i mbëretit është zë-dhënësi i vdekëjesë, po njeriu i urtë e sbut atë.
15 Ndë dritët të faqesë mbëretit është jetë, edhe të mirët’ e ati është posi re shiu të ri.
16 Sa më mirë është të fitonjë njeriu dituri, se ar! Edhe më mirë të fitonjë urtësi, se argjënt!
17 Udh’ e të dreitëvet është të prapsenë nga e keqeja; kush ruan udhën’ e ti, ruan shpirtin’ e ti.
18 Madhështia shkon përpara prishëjesë, edhe të mbajturit’ e shpirtit mbë të math shkon përpara rënëjesë.
19 Më mirë të jetë ndonjë krye-unjurë bashkë me të përunjuritë, se të ndanjë plaçëka bashkë me madhështorët.
20 Kush ësht’ i mënçëm mbë punët, do të gjenjë mirë, edhe kush shpëren mbë Zotinë ësht’ i lumurë.
21 Ay që ësht’ i mënçëm ndë zemërët do të kluhet’ i urtë, edhe ëmbëlsira e buzëvet shton mësim.
22 Urtësia është gurrë jete te ay që e ka atë, po mësimi i të marrëvet është marrëzi.
23 Zemëra e të urtit urtëson golën’ e ati, edhe shton mësim ndër buzët t’ati.
24 Fialët’ e pëlqyera (janë) hojë mialte, ëmbëlsirë ndë shpirt, e shërim ndër eshtërat.
25 Ka udhë që i duketë njeriut e dreitë, po fundi i asaj ësht’ udhë vdekëje.
26 Kush punon, punon për vetëhen’ e ti, sepse gola e ati e shtrëngon atë.
27 Njeriu i lik rëmon të keqe, edhe ndër buzët t’ati është posi zjarr që diek.
28 Njeriu i shtrembëtë mbiell zënëje, edhe pështëllinjësi ndan më të dashuritë miq.
29 Njeriu shtrëngatës gënjen të afërmin’ e ti, edhe e bie mb’ udhët që s’ësht’ e mirë;
30 kur mbyll syt’ e ti, mendonetë të gjenjë (punë) të shtrembëta, tuke kafshuarë buzët’ e tia bën të keqenë.
31 Flokët’ e sbardhura janë kurorë lavdie që gjëndenë mb’ udhë të dreitërisë.
32 Zëmërë-gjëri (është) më i mirë se i forti; edhe ay që përmba shpirtin’ e ti, se ay që prish një qytet.
33 Shorta hidhetë ndë kuletët, po gjithë gjyqi i asaj (është) nga Zoti.
1 Shestimet e zemrës i takojnë njeriut,
por përgjigjja vjen nga Zoti.
2 Njeriut i duken të pastra të gjitha sjelljet e veta,
por është Zoti ai që peshon shpirtrat.
3 Paraqitja Zotit veprat e tua
dhe shestimet e tua do të zënë vend.
4 Zoti e ka bërë gjithçka me një qëllim,
deri edhe të paudhin për ditën e mbrapshtë.
5 Zotit i neveritet mendjemadhi,
vërtet nuk do të mbesë pa u ndëshkuar.
6 Me mirësi e besnikëri shlyhet faji
e me drojën e Zotit shmanget e keqja.
7 Kur Zotit i pëlqen sjellja e një njeriu,
pajton me të edhe armiqtë e tij.
8 Më mirë pak e me të drejtë,
sesa shumë e pa të drejtë.
9 Njeriu e sheston udhën e vet,
por hapat ia drejton Zoti.
10 Kumti hyjnor është në buzët e mbretit,
goja e tij nuk do të gabojë në gjykim.
11 Masa dhe peshoret e drejta i përkasin Zotit,
të gjithë gurët e peshores janë vepër e tij.
12 Veprat e mbrapshta u neveriten mbretërve,
se froni i ka themelet në drejtësi.
13 Buzët e drejtësisë e gëzojnë mbretin,
ai e do kë flet me drejtësi.
14 Zemërimi i mbretit është lajmëtar i vdekjes,
kush e zbut, është njeri i urtë.
15 Kur ndrin fytyra e mbretit, ka jetë,
përkrahja e tij është si reja e shiut pranveror.
16 Sa mirë kur njeriu fiton urtinë e jo arin,
se duhet zgjedhur mençuria në vend të argjendit.
17 Udha e të drejtëve shmang të keqen,
kush sillet me kujdes, ruan jetën e vet.
18 Krenaria i prin rrënimit
dhe shpirti i sertë sjell rënien.
19 Më mirë të përulesh me të përulurit,
se të ndash prenë me krenarët.
20 Kush i mendon mirë gjërat, gjen të mirën,
kush beson në Zotin, është i lum.
21 Njeriu i urtë do të quhet i mençur,
të folurit ëmbël e shton mësimin.
22 Kush ka urti, ka burimin e jetës,
ndëshkimi i të marrëve është marrëzia.
23 Mendja e të urtit e mençuron gojën,
ua shton mësimin buzëve të tij.
24 Thëniet e këndshme janë hoje mjalti,
ëmbëlsi për shpirtin e shërim për eshtrat.
25 Ka udhë që duket e drejtë,
por në fund shpie në vdekje.
26 Punëtorin e bën uria të punojë,
e nxit goja e vet.
27 Njeriu i pavlerë gatit ligësi,
në buzët e tij një zjarr përvëlues.
28 Njeriu mashtrues mbjell grindje,
kush shpif përçan miqtë.
29 Njeriu i dhunshëm e ngashënjen të afërtin
e udha ku e shpie nuk është e mirë.
30 Kush shkel syrin, synon mashtrimin,
kur rrudh buzët, e ka bërë ligësinë.
31 Flokët e thinjur janë kurorë e ndritshme,
ajo gjendet në udhën e drejtësisë.
32 Më mirë i durueshëm, se i fortë,
më mirë të sundosh veten, se të pushtosh një qytet.
33 Shorti hidhet në prehër,
por vendimi vjen prej Zotit.