1 laus cantici David
Venite exultemus Domino iubilemus Deo salutari nostro
2 praeoccupemus faciem eius in confessione
et in psalmis iubilemus ei
3 quoniam Deus magnus Dominus et rex magnus super omnes deos
4 quia in manu eius fines terrae
et altitudines montium ipsius sunt
5 quoniam ipsius est mare et ipse fecit illud
et siccam manus eius formaverunt
6 venite adoremus et procidamus
et ploremus ante Dominum qui fecit nos
7 quia ipse est Deus noster
et nos populus pascuae eius et oves manus eius
8 hodie si vocem eius audieritis nolite obdurare corda vestra
9 sicut in inritatione secundum diem temptationis in deserto
ubi temptaverunt me patres vestri
probaverunt ※me: et viderunt opera mea
10 quadraginta annis offensus fui generationi illi
et dixi semper errant corde
11 et isti non cognoverunt vias meas
ut iuravi in ira mea si intrabunt in requiem meam
1 O Perëndia i të marrit çpagime, o Zot Perëndia i të marrit çpagime, duku.
2 Lartohu, o gjykatës i dheut, ep çpagime madhështorëvet.
3 Gjer kur fajtorëtë, o Zot, gjer kur do të mburrenë fajtorëtë?
4 (Gjer kur) do të flasënë e do të ligjëronjënë të shtrëmbëra? Do të mburrenë gjithë ata që punonjënë pa-udhë?
5 Po shtrëngonjënë llausnë tënt, o Zot, edhe po i bënjënë keq trashëgimit tënt.
6 Vrasënë të venë e të huajnë, edhe vrasënë të varfëritë.
7 Edhe thonë: Nukë do të shohë Zoti, as do të kupëtonjë Perëndia i Jakovit.
8 Kupëtoni pra, ju të pa-mënçimit’ e llauzit. Edhe ju të marrëtë, kur do të urtësohi?
9 Ay që mbolli veshnë, nukë do të ndigjonjë, ay që krjoi synë, nukë do të shohë?
10 Ay që urtëson kombetë, nukë do të qërtonjë?
11 Ay që mëson njierëzitë mënt? Zoti ngjeh mendimet’ e njierëzet, se janë të kotë.
12 Lum ay njieri që e urtëson, o Zot, edhe e mëson me anët të nomit tënt.
13 Që t’e prënjç nga ditt’ e zeza, gjer sa të rrëmonetë gropë fajtorit.
14 Se Zoti nukë do të hedhë tej llausn’ e ti, edhe nukë do të heqë dorë prej trashëgimit ti.
15 Gjer sa të kthenetë gjyqi ndë drejtëri, edhe t’i venë pas gjithë ata që kanë zëmërë të drejtë.
16 Kush do të ngrihetë për mua kundrë të këqivet, kush do të dalë përpara për mua kundrë atyre që punonjënë pa udhë?
17 Se ndë mos më ndihtej Zoti, për pak shpirti im do të rrintej ndë vënt të pushimit.
18 Kur thoshnja: Shkau këmba ime, përdëllimi yt, o Zot, më ndihtej.
19 Ndë të shumëtit e të dhëmburavet zëmrësë s’ime, ngushëllimet’ e tu gëzuanë shpirtinë tim.
20 Mos ka shoqëri bashkë me ty fron’ i pa-udhërisë, që mendon shtrëmbëri ndë vënt të nomit?
21 Ata gjuanjënë shpirtin’ e të drejtit, edhe dëmëtonjënë gjak të pa-fajm.
22 Po Zoti më është mpshtetëje, edhe Perëndia im është ndihmësi i shpëresësë s’ime.
23 Edhe do t’ua apë pas pa-udhërisë atyre, edhe do t’i prishnjë pas së keqesë atyre. Zoti Perëndia ynë do t’i prishnjë.