1 laus cantici David
Qui habitat in adiutorio Altissimi
in protectione Dei caeli commorabitur
2 dicet Domino susceptor meus es tu
et refugium meum Deus meus sperabo in eum
3 quoniam ipse liberabit me de laqueo venantium
et a verbo aspero
4 in scapulis suis obumbrabit te
et sub pinnis eius sperabis
5 scuto circumdabit te veritas eius non timebis a timore nocturno
6 a sagitta volante in die
a negotio perambulante in tenebris
ab incursu et daemonio meridiano
7 cadent a latere tuo mille et decem milia a dextris tuis
ad te autem non adpropinquabit
8 verumtamen oculis tuis considerabis
et retributionem peccatorum videbis
9 quoniam tu Domine spes mea
Altissimum posuisti refugium tuum
10 non accedent ad te mala
et flagellum non adpropinquabit tabernaculo tuo
11 quoniam angelis suis mandabit de te
ut custodiant te in omnibus viis tuis
12 in manibus portabunt te
ne forte offendas ad lapidem pedem tuum
13 super aspidem et basiliscum ambulabis
÷et: conculcabis leonem et draconem
14 quoniam in me speravit et liberabo eum
protegam eum quia cognovit nomen meum
15 clamabit ad me et exaudiam eum
cum ipso sum in tribulatione
eripiam eum et clarificabo eum
16 longitudine dierum replebo eum
et ostendam illi salutare meum
Urata e Moisiut, njieriut Perëndisë.
1 O Zot, ti na u bëre mpshtetëje bres pas brezi.
2 Para se të lenjënë maletë, edhe të gatuajsh dhenë e botënë, edhe që nga jeta e jetësë, ti je Perëndia.
3 Kthen edhe e bën njierinë pluhurë, edhe thua: Kthehuni, o të bijt’ e njierëzet.
4 Se një mijë viet ndë syt të tu janë posi dit’ e dieshme që shkoi, edhe (posi një) të ruajturë nate.
5 I bën t’i rrëmbenjë ujëtë; janë posi ëndërrë, posi bar ndë mëngjes, që përtërihetë.
6 Ndë mëngjes lulëzon e përtërihetë, mbrëmanet këputet’ e thahetë.
7 Se po humbemi prej mërisë s’ate, edhe po përzihemi prej zëmërimit tënt.
8 Vure pa-udhëritë t’ona përpara teje, edhe të mpshehëtatë tona ndë dritë të faqesë s’ate.
9 Se gjithë dittë t’ona shkonjënë ndë zëmërimt tënt; shkojmë vietë t’anë, posi mendim që shkon ndër mënt.
10 Ditt’ e vietvet t’anë janë prej vetiu shtatë-dhietë viet, edhe ndë qofshinë tetë-dhietë viet nga pun’ e shëndetit, po më e shuma (piesë) e atyreve është mundim e dhëmbëje, sepse shkon shpejt, edhe na fluturojmë.
11 Kush ngjeh fuqin’ e mërisë s’ate, edhe të zëmërimit tënt, pas frikësë s’ate?
12 Mëso-na të numërojmë kështu ditt t’ona, që të ngjitmë zëmrënë ndë dituri.
13 Kthehu, o Zot, gjer kur? Edhe bënu i përdëllyeshim mbë shërbëtorët e tu.
14 Nginj-na me përdëllimnë tënt ndë mëngjest, edhe do të gëzonemi e të ngazëllonemi gjithë dittë t’ona.
15 Gëzo-na për ato ditt që na mundove, edhe për ata viet që pam të këqia.
16 U çpërfaqtë puna jote mbë shërbëtorët e tu, edhe lavdia jote mbë të bijt e atyreve,
17 edhe qoftë ndriçimi i Zotit Perëndisë t’anë mbi ne, edhe ndreq punën’ e duaret t’ona ndër ne, edhe punën’ e duaret t’ona ndreq-e.