1 in finem pro his qui commutabuntur filiis Core ad intellectum canticum pro dilecto
2 Eructavit cor meum verbum bonum dico ego opera mea regi
lingua mea calamus scribae velociter scribentis
3 speciosus forma prae filiis hominum
diffusa est gratia in labiis tuis
propterea benedixit te Deus in aeternum
4 accingere gladio tuo super femur tuum potentissime
5 specie tua et pulchritudine tua
et intende prospere procede et regna
propter veritatem et mansuetudinem et iustitiam
et deducet te mirabiliter dextera tua
6 sagittae tuae acutae populi sub te cadent
in corde inimicorum regis
7 sedis tua Deus in saeculum saeculi
virga directionis virga regni tui
8 dilexisti iustitiam et odisti iniquitatem
propterea unxit te Deus Deus tuus
oleo laetitiae prae consortibus tuis
9 murra et gutta et cassia a vestimentis tuis
a domibus eburneis ex quibus delectaverunt te
10 filiae regum in honore tuo
adstitit regina a dextris tuis in vestitu deaurato circumdata varietate
11 audi filia et vide et inclina aurem tuam
et obliviscere populum tuum et domum patris tui
12 et concupiscet rex decorem tuum
quoniam ipse est dominus tuus et adorabunt
eum
13 ※et: filiae Tyri in muneribus
vultum tuum deprecabuntur divites plebis
14 omnis gloria eius filiae regis ab intus
in fimbriis aureis
15 circumamicta varietatibus
adducentur regi virgines post eam
proximae eius adferentur tibi
16 adferentur in laetitia et exultatione
adducentur in templum regis
17 pro patribus tuis nati sunt tibi filii
constitues eos principes super omnem terram
18 memor ero nominis tui
in omni generatione et generatione
propterea populi confitebuntur tibi
in aeternum et in saeculum saeculi
Mbë të parinë kënkëtuar, për të bijt’ e Koreut, Mashhilll.
1 O Perëndi, me veshët t’anë ndigjuam, edhe atëritë t’anë na dëftyenë punënë që punove ndë ditt t’atyreve, ndë ditt të moçime.
2 Ti nxore jashtë kombe me dorët tënde, edhe i mbolle, shtrëngove llauze edhe i përzure.
3 Sepse nukë trashëguanë dhenë me anë të shpatësë tyre, edhe krahu i atyreve nukë i shpëtoi, po e diathta jote, edhe krahu yt, edhe drit’ e faqesë s’ate, se i pëlqeve.
4 Ti vetë je mbëreti im, o Perëndi, që urdhëron shpëtimet’ e Jakovit.
5 Me anë tënde do të shtyjmë arëmiqtë t’anë, me anë të emërit tënt do të vëmë poshtë ata që ngrihenë kundrë nesh.
6 Sepse nukë do të shpërenj mbë hargunë t’im, edhe shpata ime nukë do të më shpëtonjë.
7 Sepse na shpëtove prej arëmiqet t’anë, edhe turpërove ata që na kanë mëri.
8 Gjithë ditënë do të mburremi mbë Perëndinë, edhe do të lavdurojm’ emërinë tënt për gjithë jetënë. Sellah.
9 Po tani na hodhe tej, edhe na turpërove, edhe nukë del më, o Perëndi, bashkë me fushatat t’ona.
10 Na bëre të kthenemi për së prapi përpara arëmiqet t’anë, edhe ata që na kanë mëri rrëmbenjënë për vetëvetëhenë.
11 Na dhe posi dhëntë për të ngrënë, edhe na përndave ndëpër kombet.
12 Shite llausnë tënt pa nder, edhe nukë shtove (pasëjenë tënde) prej të shituravet atyre.
13 Na bëre çpërnderim ndë fëqinjët t’ona, të përdredhurë buzëtë e të përqeshurë ndër ata që janë rreth nesh.
14 Na bëre përrallëzë ndër kombetët, të tundurë kryetë ndër llauzet.
15 Gjithë ditënë turpi im është përpara meje, edhe turpëria e faqesë s’ime më mbuloi.
16 Për zën’ e ati që qërton e shan, për arëmiknë edhe çpagë-marrësinë.
17 Gjithë këto erthnë mbi ne, po nukë të harruam, edhe nukë duallëm nga udh’ e dhiatësë s’ate,
18 edhe nuk u kthye prapë zëmëra jonë, as nxuarëm çapetë t’anë jashtë udhësë s’ate,
19 ndonëse na dërrmove ndë vënt të drangonjëvet, edhe na mbulove me hijen’ e vdekëjesë.
20 Ndë harronim emërin’ e Perëndisë t’ënë, edhe ndë shtrinim duartë t’ona mbë perëndi të huaj,
21 nukë do t’i kërkontej këto Përëndia? Sepse ay ngjeh të fshehëtat’ e zëmrësë.
22 Se për punët tënde vritemi gjithë ditënë, u numëruam si dhëntë për të therurë.
23 Çohu, ç’fle, o Zot? Ngreu, mos na hith tej për kurdo.
24 Ç’kthen faqenë tënde mbë-nj’-anë? Harron varfërinë t’ënë edhe shtrëngimnë t’ënë?
25 Se na u përgjunj shpirti gjer ndë pluhurë, barku na u ngjit për dhe.
26 Ngreu të na ndihç, dhe shpërble-na për përdëllimnë tënt.