1 oratio David
Exaudi Domine iustitiam meam intende deprecationem meam
auribus percipe orationem meam non in labiis dolosis
2 de vultu tuo iudicium meum prodeat
oculi tui videant aequitates
3 probasti cor meum visitasti nocte
igne me examinasti et non est inventa in me iniquitas
4 ut non loquatur os meum opera hominum
propter verba labiorum tuorum ego custodivi vias duras
5 perfice gressus meos in semitis tuis
ut non moveantur vestigia mea
6 ego clamavi quoniam exaudisti me Deus
inclina aurem tuam mihi et exaudi verba mea
7 mirifica misericordias tuas qui salvos facis sperantes in te
8 a resistentibus dexterae tuae custodi me ut pupillam oculi
sub umbra alarum tuarum proteges me
9 a facie impiorum qui me adflixerunt
inimici mei animam meam circumdederunt ※super me:
10 adipem suum concluserunt
os eorum locutum est superbia
11 proicientes me nunc circumdederunt me
oculos suos statuerunt declinare in terram
12 susceperunt me sicut leo paratus ad praedam
et sicut catulus leonis habitans in abditis
13 exsurge Domine praeveni eum et subplanta eum
eripe animam meam ab impio
frameam tuam
14 ab inimicis manus tuae
Domine a paucis de terra divide eos in vita eorum
de absconditis tuis adimpletus est venter eorum
saturati sunt filiis et dimiserunt reliquias suas parvulis suis
15 ego autem in iustitia apparebo conspectui tuo
satiabor cum apparuerit gloria tua
Miktam i Dhavidhit.
1 Ruaj-më, o Zot, se mbë ty shpëreva.
2 I thashë Zotit: Ti je Zoti im, se s’ke nevolë për të mirat e mia.
3 Gjithë dashuria ime është mbë shënjtorët që janë ndë dhet, edhe mbë të cgjedhurit.
4 Do të shumonenë të dhëmburat’ e atyreve që venë pas të tierësh (perëndira), unë s’do të bie kurbanet’ e atyreve të cpërkaturë prej gjakrash, as s’ do të zë n’goje emërat’ e atyreve.
5 Zoti është pies’ e trashëgimit tim, edhe e qeftit t’im, ti je që më vë ndë këmbë trashëgimnë tim.
6 Shkurtatë më ranë ndë (vënde) fort të mirë, sepse trashëgimi em është fort i mirë.
7 Do të bekonj Zonë, që më urtësoi, po edhe natënë më mësuanë veshnjet’ e mia.
8 Keshe ndër sy Zonë për herë, se është prej së diathtash mia, që të mos tundem.
9 Përandaj u gëzua zëmra ime, edhe u ngazëllua gjuha ime, po edhe mishi im do të prehetë mbë shpëresë.
10 Se nukë do të lësh shpirtinë t’im ndë varr, as nukë do të lësh të drejtinë tënt të shohë prishëje.
11 Më dëfteve udhën’ e jetësë, do të më nginjç me gëzim të faqesë sate; gas është kurdo ndë të diathtët tënde.