1 alleluia
Confitemini Domino et invocate nomen eius
adnuntiate inter gentes opera eius
2 cantate ei et psallite ei narrate omnia mirabilia eius
3 laudamini in nomine sancto eius
laetetur cor quaerentium Dominum
4 quaerite Dominum et confirmamini quaerite faciem eius semper
5 mementote mirabilium eius quae fecit
prodigia eius et iudicia oris eius
6 semen Abraham servi eius filii Iacob electi eius
7 ipse Dominus Deus noster in universa terra iudicia eius
8 memor fuit in saeculum testamenti sui
verbi quod mandavit in mille generationes
9 quod disposuit ad Abraham
et iuramenti sui ad Isaac
10 et statuit illud Iacob in praeceptum
et Israhel in testamentum aeternum
11 dicens tibi dabo terram Chanaan funiculum hereditatis vestrae
12 cum essent numero breves
paucissimos et incolas eius
13 et pertransierunt de gente in gentem
et de regno ad populum alterum
14 non reliquit hominem nocere eis et corripuit pro eis reges
15 nolite tangere christos meos
et in prophetis meis nolite malignari
16 et vocavit famem super terram
omne firmamentum panis contrivit
17 misit ante eos virum in servum venundatus est Ioseph
18 humiliaverunt in conpedibus pedes eius
ferrum pertransiit anima eius
19 donec veniret verbum eius
eloquium Domini inflammavit eum
20 misit rex et solvit eum princeps populorum et dimisit eum
21 constituit eum dominum domus suae
et principem omnis possessionis suae
22 ut erudiret principes eius sicut semet ipsum
et senes eius prudentiam doceret
23 et intravit Israhel in Aegyptum
et Iacob accola fuit in terra Cham
24 et auxit populum eius vehementer
et firmavit eum super inimicos eius
25 convertit cor eorum ut odirent populum eius
ut dolum facerent in servos eius
26 misit Mosen servum suum Aaron quem elegit ipsum
27 posuit in eis verba signorum suorum
et prodigiorum in terra Cham
28 misit tenebras et obscuravit et non exacerbavit sermones suos
29 convertit aquas eorum in sanguinem et occidit pisces eorum
30 dedit terra eorum ranas
in penetrabilibus regum ipsorum
31 dixit et venit cynomia
et scinifes in omnibus finibus eorum
32 posuit pluvias eorum grandinem
ignem conburentem in terra ipsorum
33 et percussit vineas eorum et ficulneas eorum
et contrivit lignum finium eorum
34 dixit et venit lucusta et bruchus cuius non erat numerus
35 et comedit omne faenum in terra eorum
et comedit omnem fructum terrae eorum
36 et percussit omne primogenitum in terra eorum
primitias omnis laboris eorum
37 et eduxit eos in argento et auro
et non erat in tribubus eorum infirmus
38 laetata est Aegyptus in profectione eorum
quia incubuit timor eorum super eos
39 expandit nubem in protectionem eorum
et ignem ut luceret eis per noctem
40 petierunt et venit coturnix et panem caeli saturavit eos
41 disrupit petram et fluxerunt aquae abierunt in sicco flumina
42 quoniam memor fuit verbi sancti sui
quod habuit ad Abraham puerum suum
43 et eduxit populum suum in exultatione
÷et: electos suos in laetitia
44 et dedit illis regiones gentium et labores populorum possederunt
45 ut custodiant iustificationes eius et legem eius requirant
1 Beko Zonë, o shpirti im; o Zot Perëndia im, fort u madhove, je veshurë me lavdurim e me madhëri.
2 Ay qi heth përmbi vetëhe dritënë, posi petkë; ay që shtrin qiellë, posi lëkurë.
3 Ay qi mbulon me ujë të lartëtë vëndet’ e ti, ay që bën retë qerre e ti,
4 ay që ecën mbi fletët të erëravet, ay që bën ëngjëjt’ e ti frymëra, edhe shërbëtorët’ e ti flakë ziari,
5 ay që themelon dhenë mbi qëndrim të ati, që të mos tundetë jetë pas jete.
6 Mbulove atë me avyssënë posi me petkë, ujëratë qëndruanë mbi malet.
7 Prej qërtimit tënt iknë; prej zërit bubullimësë s’ate u hoqnë me nxitim,
8 hipnë ndë malet, cbritnë ndë fushat, nd’atë vënt që i themelove.
9 Vure sinuar, që nuk do t’e kapërcenjënë, as do të kthenenë, për të mbuluarë dhenë.
10 Ay që dërgon burime ndër shpellat, që të shkonjënë ujëra për mes malevet;
11 pinë ujë gjith’ egërsirat’ e fushësë, gomarët e egrë shuanjënë etëjen’ e tyre;
12 mbi ato kanë të ndenjuritë shpest’ e qiellit, edhe apënë zë ndë mes të degavet.
13 Ay që ujit maletë prej të lartëvet vëndevet ti, prej pemësë duaret tua nginjetë dheu.
14 Ay që bën të mbinjë bar për bagëtinë, edhe barishte për shërbimn’ e njierëzet, që të nxierrë bukë prej dheut,
15 edhe verë që gëzon zëmërën’ e njieriut.
16 U nginjnë drut’ e Zotit, dëllinjat e Livanit, që mbolli,
17 atie ku bënjënë fole zoqtë; të ndënjurit e lelekut janë bredhatë.
18 Malet’ e lartë për dhit’ e egra; gurëtë janë pshtetëje për lepurat’ e butë.
19 Bëre hënënë për motet; dielli ngjeh të perënduarët’ e ti.
20 Lëshon errëcirë, e bënetë natë; ndë atë shkonjënë gjith’ egërsirat’ e pyllit.
21 Këlyshët’ e leonëvet ulërinjënë për të rrëmbyerë, e për të lypurë prej Perëndisë ushqimn’ e tyre.
22 Edhe posa len dielli, mbëlidhenë, edhe bien’ e flenë ndëpër shtrofkat të tyre;
23 del njieriu ndë punët të ti, e ndë mundimet të ti, gjer mbrëmanet.
24 Sa u madhuanë punët’ e tua, o Zot! të gjitha i bëre me dituri;
25 dheu u mbush me krijesënë tënde, ay det i math e i gjerë, atie janë shtërpënj, që s’kanë numërë, shtëzë të vogëla bashkë me të mëdha;
26 atie shkonjënë magje, (atie është) ky Leviathani, që krijove për të luajturë ndë atë.
27 Gjithë këto shpërenjënë mbë ty, që t’u apç ushqimnë mbë kohë.
28 Kur e ep, mbëledhënë; kur hap ti dorënë, të gjitha nginjenë së mirash,
29 po kur kthen ti faqenë mbë-nj’-anë, përzihenë; u ngre frymënë, edhe shuhenë, edhe kthehenë ndë baltë të tyre;
30 u dërgon frymënë tënde, edhe ndërtonenë, edhe përtërin faqen’ e dheut.
31 Qoftë lavdi’ e Zotit për gjithë jetënë, u gëzoftë Zoti për punët e tia.
32 Ay që shtie sytë mbi dhet, edhe bën atë të dridhetë, ay që përket maletë, edhe nxierrënë tym.
33 Do t’i këndonj Zotit sa të rronj, do t’i psall Perëndisë s’im sa të jem.
34 Mendimi im për atë do të jetë i ëmblë, edhe unë do të gëzonem për Zotnë.
35 U shofshinë fajtorëtë prej dheut, edhe të pa-udhëtë mos qofshinë më. Beko Zotnë, o shpirti im. Allilluja.