1 ipsi David
Benedic anima mea Domino
Domine Deus meus magnificatus es vehementer
confessionem et decorem induisti
2 amictus lumine sicut vestimento extendens caelum sicut pellem
3 qui tegis in aquis superiora eius
qui ponis nubem ascensum tuum
qui ambulas super pinnas ventorum
4 qui facis angelos tuos spiritus
et ministros tuos ignem urentem
5 qui fundasti terram super stabilitatem suam
non inclinabitur in saeculum saeculi
6 abyssus sicut vestimentum amictus eius
super montes stabunt aquae
7 ab increpatione tua fugient a voce tonitrui tui formidabunt
8 ascendunt montes et descendunt campi
in locum quem fundasti eis
9 terminum posuisti quem non transgredientur
neque convertentur operire terram
10 qui emittis fontes in convallibus
inter medium montium pertransibunt aquae
11 potabunt omnes bestiae agri expectabunt onagri in siti sua
12 super ea volucres caeli habitabunt
de medio petrarum dabunt vocem
13 rigans montes de superioribus suis
de fructu operum tuorum satiabitur terra
14 producens faenum iumentis et herbam servituti hominum
ut educas panem de terra
15 et vinum laetificat cor hominis
ut exhilaret faciem in oleo
et panis cor hominis confirmat
16 saturabuntur ligna campi et cedri Libani quas plantavit
17 illic passeres nidificabunt erodii domus dux est eorum
18 montes excelsi cervis petra refugium erinaciis
19 fecit lunam in tempora sol cognovit occasum suum
20 posuisti tenebras et facta est nox
in ipsa pertransibunt omnes bestiae silvae
21 catuli leonum rugientes ut rapiant et quaerant a Deo escam sibi
22 ortus est sol et congregati sunt et in cubilibus suis conlocabuntur
23 exibit homo ad opus suum
et ad operationem suam usque ad vesperum
24 quam magnificata sunt opera tua Domine
omnia in sapientia fecisti impleta est terra possessione tua
25 hoc mare magnum et spatiosum ※manibus:
illic reptilia quorum non est numerus animalia pusilla cum magnis
26 illic naves pertransibunt
draco iste quem formasti ad inludendum ei
27 omnia a te expectant ut des illis escam in tempore
28 dante te illis colligent
aperiente te manum tuam omnia implebuntur bonitate
29 avertente autem te faciem turbabuntur
auferes spiritum eorum et deficient et in pulverem suum revertentur
30 emittes spiritum tuum et creabuntur
et renovabis faciem terrae
31 sit gloria Domini in saeculum
laetabitur Dominus in operibus suis
32 qui respicit terram et facit eam tremere
qui tangit montes et fumigant
33 cantabo Domino in vita mea psallam Deo meo quamdiu sum
34 iucundum sit ei eloquium meum
ego vero delectabor in Domino
35 deficiant peccatores a terra et iniqui ita ut non sint
benedic anima mea Domino
Psallm’ e Dhavidhit.
1 Beko Zonë, o shpirti im, edhe gjithë të përbrëndëshmet’ e mia, emërin’ e ati të shënjtëruarinë.
2 Beko Zonë, o shpirti im, edhe mos harro gjithë të miratë, që të ka dhënë,
3 atë që fal gjithë pa-udhërit’ e tua, atë qi shëron gjithë sëmundëjet’ e tua,
4 atë që çpërblen jetënë tënde prej prishëjesë; atë që të kurorëzon me ndëjesë e me përdëllime,
5 ai që ngin dëshërimnë tënt me të mira; djalëria jote përtërihetë posi e shqipesë.
6 Zoti bën drejtëri e gjyq gjithë atyre që u bënetë pa udhë.
7 I dëfteu udhët’ e tia Mojsiut, punët’ e tia të bijet Israillit.
8 Zoti ësht’ i dhëmpshurë e i përdëllyeshim, zëmërë-gjerë e përdëllim-math.
9 Nukë do të zëmëronetë përherë, as nukë do të mbajë mëri për gjithë jetënë.
10 Nukë na e bëri pas pa-udhërivet t’ona, as na e çpagoi pas fajevet t’anë.
11 Se sa i lartë është qielli prej dheut, kaqë i math është përdëllim’ i Zotit mb’ata që i kanë frikë.
12 Sa ndan të lindurit’ e diellit nga të perënduarëtë, kaqë largoj prej nesh pa-udhëritë t’ona.
13 Sikundër i dhëmp atit për diemt, kështu i dhëmp edhe Zotit për ata që i kanë frikë.
14 Se ay ngjeh krijesënë t’ënë, e mba ment se jemi baltë.
15 Ditt’ e njieriut janë pos bari, posi luleja e fushësë, kështu lulëzon.
16 Se shkon era mb’atë, edhe s’është më, edhe vënd’ i ati nukë do t’e ngjohë më.
17 Po përdëllim’ i Zotit është jetë pas jete mbë ata që i kanë frikë, edhe drejtëri e ati mbë të bijt e të bijet,
18 që ruanjënë dhiatën’e ati, edhe mbanë mënt urdhërimet’ e ati, që t’i bënjënë.
19 Zoti bëri gati fron’ e ti ndë qiell, edhe mbëretëria e ati zotëron mbi gjithë.
20 Bekoni Zotnë, ju gjithë ëngjëjt’ e ati, të fortë me fuqi, ju që bëni fjalën’ e ati, ju që ndigjoni zën’ e fjalëvet ati.
21 Bekoni Zotnë, ju gjithë fuqit’ e ati, ju punëtorët’ e ati, që bëni dashurimn’ e ati.
22 Bekoni Zotnë, ju gjithë punët’ e ati, mbë çdo vënt të zotërisë ati; beko Zotnë, o shpirti im.