1 in Salomonem
2 Deus iudicium tuum regi da et iustitiam tuam filio regis
iudicare populum tuum in iustitia et pauperes tuos in iudicio
3 suscipiant montes pacem populo et colles iustitiam
4 iudicabit pauperes populi et salvos faciet filios pauperum
et humiliabit calumniatorem
5 et permanebit cum sole
et ante lunam generationes
generationum
6 descendet sicut pluvia in vellus
et sicut stillicidia stillantia super terram
7 orietur in diebus eius iustitia
et abundantia pacis donec auferatur luna
8 et dominabitur a mari usque ad mare
et a flumine usque ad terminos orbis terrarum
9 coram illo procident Aethiopes
et inimici eius terram lingent
10 reges Tharsis et insulae munera offerent
reges Arabum et Saba dona adducent
11 et adorabunt eum omnes reges omnes gentes servient ei
12 quia liberavit pauperem a potente
et pauperem cui non erat adiutor
13 parcet pauperi et inopi et animas pauperum salvas faciet
14 ex usuris et iniquitate redimet animas eorum
et honorabile nomen eorum coram illo
15 et vivet et dabitur ei de auro Arabiae
et orabunt de ipso semper
tota die benedicent ei
16 erit firmamentum in terra in summis montium
superextolletur super Libanum fructus eius
et florebunt de civitate sicut faenum terrae
17 sit nomen eius benedictum in saecula
ante solem permanet nomen eius
et benedicentur in ipso omnes tribus terrae
omnes gentes beatificabunt eum
18 benedictus Dominus Deus Deus Israhel
qui facit mirabilia solus
19 et benedictum nomen maiestatis eius in aeternum
et replebitur maiestate eius omnis terra fiat fiat
20 defecerunt laudes David filii Iesse
1 Shpëreva mbë tyi, o Zot: mos u turpënofsha kurrë.
2 Për dreitëninë tande shpëto-më, edhe liro-më; ul veshinë tand tek unë, edhe shpëtomë.
3 Ban-m’u gur për të ndenjunë, qi të mpshtetem atie përherë; ti urdhënove të më shpëtojsh, se ti je guri em edhe kasteli em.
4 O Perëndia em, shpëto-më prei dorësë të pa-besit,edhe prei dorësë të paudhit edhe të shtrembëtit.
5 Se tije pritëja eme, o Zot Perëndi, shpëresa eme çë prei dielmënisë s’eme.
6 U mpshteta mbë tyi çë prei barkut, ti je mbulesa eme çë prei zorrëvet barkut amësë s’eme, kam për me të lavduruem përherë.
7 U bashë porsi nji kafshë e egrë mbë të shumët, por ti je e forta mpshtetëja eme.
8 U mbushtë goja eme me lavduriminë tand, edhe me lavdinë tande gjithë ditënë.
9 Mos më hith tej ndë kohë të pleqënisë, mos hiq dorë prei meje, kur të më lajë fuqia.
10 Se anëmiqt’ e mi flasinë për mue, edhe ata qi ruejënë shpirtinë t’em, bajënë këshille bashkë,
11 tue thanë: Perëndia hoqi dorë prei ati, ndiqni-a edhe zini-a, se s’ka kush ta shpëtojë.
12 O Perëndi, mos u mërgo prei meje; o Perëndia em, nxito me më ndifunë.
13 U turpënofshin’e u shofshin’ anëmiqt’ e shpirtit t’em, i mbuloftë marrëja e turpëja ata qi kërkojënë të keqenë t’eme.
14 Por unë kam me shpëryem përherë, edhe kam me shtuem lavdurimet’ e tu mbë të gjithë.
15 Goja eme ka me dëftuem dreitëninë tande edhe shpëtiminë tand gjithë ditënë, se nukë ngjof numëratë.
16 Kam me hymë ndë fuqi të Zotit Perëndisë, kam me përmendunë dreitëninë tande vetëmë.
17 O Perëndi, ti më mësove çë prei dielmënisë s’eme, edhe deri tashti dëftoishiem mërekullit’ e tua.
18 Mos hiq’ dorë prei meje as deri ndë pleqënit, edhe deri ndë të sbardhunit e qimevet mia, o Perëndi, deri sa t’i dëftoj krahinë tand këti brezi, edhe fuqinë tande gjith’ atyne qi vinë mbas.
19 Sepse dreitënia jote, o Perëndi, ashtë fort nalt, sepse ti bane punë të mëdha; o Perëndi, kush ashtë si ti,
20 i cilli më dëftove shumë shtrëngime e të këqia, edhe u këtheve e më dhe frymë të gjallë, edhe më nxore përsëri prei abyssavet dheut?
21 Shtove madhëninë t’eme, edhe u këtheve e më ngushullove.
22 Andai edhe unë, o Perëndia em, kam me të lavduruem me organ psallteri tyi, edhe të vërtetënë tande; kam me të psallunë me qitharë, o Shenjt’ i Israelit.
23 Kanë me u gëzuem buzët’ e mia, kur të psall për tyi, edhe shpirti em, qi e shpërbleve.
24 Por edhe gjuha eme ka me folunë për dreitëninë tande gjithë ditënë, sepse u marruen’ e u turpënuen ata qi kërkojënë të keqenë t’eme.