1 psalmus David cum esset in deserto Iudaeae
2 Deus Deus meus ad te de luce vigilo
sitivit in te anima mea quam multipliciter tibi caro mea
3 in terra deserta et invia et inaquosa
sic in sancto apparui tibi
ut viderem virtutem tuam et gloriam tuam
4 quoniam melior est misericordia tua super vitas
labia mea laudabunt te
5 sic benedicam te in vita mea
in nomine tuo levabo manus meas
6 sicut adipe et pinguidine repleatur anima mea
et labia exultationis laudabit os meum
7 si memor fui tui super stratum meum
in matutinis meditabar in te
8 quia fuisti adiutor meus
et in velamento alarum tuarum exultabo
9 adhesit anima mea post te me suscepit dextera tua
10 ipsi vero in vanum quaesierunt animam meam
introibunt in inferiora terrae
11 tradentur in manus gladii partes vulpium erunt
12 rex vero laetabitur in Deo
laudabitur omnis qui iurat in eo
quia obstructum est os loquentium iniqua
Mbë të parinë kankatuer, për Ieduthunë. Psallm’ e Davidit.
1 Vetëmë mbë Perëndinë prahetë shpirti em, sepse shpëtimi emvien prei ati.
2 Vetëm’ ai ashtë shkrepi em, edhe shpëtimi em, mburonjësi em; s’kam me u tundunë së tepëri.
3 Deri kurë keni me i ranë përsiprë njeriut? Ju të gjithë keni me u vramë, jeni porsi mur i pierrë, edhe si garth i shtymë.
4 S’bajënë tietërë këshillë, veç ta shtienë poshtë prei nderit, u pëlqen rrena, bekojënë me gojë, e mallëkojënë me zemërë. Selah.
5 Por ti, o shpirti em, prahu mbë Perëndinë, se tek ai ashtë shpëresa eme.
6 Vetëm’ ai ashtë shkrepi em, edhe shpëtimi em, mburonja eme; s’kam me lueitunë vendit.
7 Shpëtimi em edhe lavdia eme ashtë te Perëndia; shkrepi i fuqisë s’eme, edhe mpshtetëja eme ashtë te Perëndia.
8 Shpëreni mb’atë kur-do, o popuj, hapni zemëratë tueja përpara ati, se Perëndia ashtë ndifmësi ynë. Selah.
9 Vërtet njerëzit’ e dorësë poshtëme janë të kotë, edhe zotënitë janë rrenë: ndë peshoheshinë ndë ziq, të gjithë bashkë do të ishinë ma të letë, se vetë e kota.
10 Mos shpëreni mbë pa-udhëni, edhe mos bahi të kotë ndë rrëmbesë; ndë rriethtë gjaja, mos ngjitni zemrënë tuei mbas asai.
11 Nji herë foli Perëndia, dy herë e gjegja këtë, se fuqia asht’ e Perëndisë.
12 Edhe yti ashtë përdëllimi, o Zot, se ti ke me ia paguem gjithë-se-cillit mbas punëvet ati.