1 in finem ne disperdas David in tituli inscriptione quando misit Saul et custodivit domum eius ut interficeret eum
2 Eripe me de inimicis meis Deus
et ab insurgentibus in me libera me
3 eripe me de operantibus iniquitatem
et de viris sanguinum salva me
4 quia ecce ceperunt animam meam inruerunt in me fortes
5 neque iniquitas mea neque peccatum meum
Domine sine iniquitate cucurri et direxi
6 exsurge in occursum meum et vide
et tu Domine Deus virtutum Deus Israhel
intende ad visitandas omnes gentes
non miserearis omnibus qui operantur iniquitatem diapsalma
7 convertentur ad vesperam
et famem patientur ut canes et circuibunt civitatem
8 ecce loquentur in ore suo
et gladius in labiis eorum quoniam quis audivit
9 et tu Domine deridebis eos
ad nihilum deduces omnes gentes
10 fortitudinem meam ad te custodiam
quia Deus susceptor meus
11 Deus meus voluntas eius praeveniet me
12 Deus ostendet mihi super inimicos meos
ne occidas eos nequando obliviscantur populi mei
disperge illos in virtute tua
et depone eos protector meus Domine
13 delictum oris eorum sermonem labiorum ipsorum
et conprehendantur in superbia sua
et de execratione et mendacio adnuntiabuntur
14 in consummatione
in ira consummationis et non erunt
et scient quia Deus dominatur Iacob finium terrae diapsalma
15 convertentur ad vesperam
et famem patientur ut canes et circuibunt civitatem
16 ipsi dispergentur ad manducandum
si vero non fuerint saturati et murmurabunt
17 ego autem cantabo fortitudinem tuam
et exultabo mane misericordiam tuam
quia factus es susceptor meus
et refugium meum in die tribulationis meae
18 adiutor meus tibi psallam
quia Deus susceptor meus es Deus meus misericordia mea
Mbë të parinë kankatuer, mbi Al-tashheth, Miktam i Davidit.
1 Vallë vërtet flitni dreitëni? Gjykoni dreitë, o të bijt’ e njerëzëvet?
2 Por shumë punoni pa udhë ndë zemërë, shpërdani pa-udhënin’ e duervet tueja ndë dhet.
3 Të pa-besët’ u banë të huej çë prei shtratit barkut, ata qi flasinë rrenë hupnë udhënë çë prei barkut.
4 Vëneri i atyne i shëmbëllen vënerit gjarpënit: porsi i nëpërkësë shurdhe, qi mbyll veshët e vet,
5 e cilla nukë do me ndëgjuem zanin’ e magjistarëvet, qi bajënë magji tue kënduem kankë mieshtërisht.
6 O Perëndi, thyei-u dhambëtë ndë gojët t’atyne, o Zot, dërrmo dhamp-qent’ e leonëvet.
7 Shkrifshinë si ujë qi rrieth; do të sielli shigjetat e veta, deri sa të dërrmohenë.
8 Shkofshinë porsi këthmill qi tretetë, mos pafshinë dritënë, porsi dështak grueje.
9 Gjëmbatë tuei pa lishuem dega, ka më i përpimë të gjallë me erë të fortë, porsi ndë zemërim.
10 I dreiti ka me u gëzuem, kur të shofi të marrë shpagim, ka me lamë kambët’ e veta ndë gjak të pa-besit.
11 Edhe ç’do njeri ka me thanë: Me të vërtetë qenëka pemë për të dreitënë, me të vërtetë qenëka Perëndi qi gjykon mbi dhet.