1 psalmus David
Exultate iusti in Domino rectos decet laudatio
2 confitemini Domino in cithara
in psalterio decem cordarum psallite illi
3 cantate ei canticum novum
bene psallite in vociferatione
4 quia rectum est verbum Domini et omnia opera eius in fide
5 diligit misericordiam et iudicium
misericordia Domini plena est terra
6 verbo Domini caeli firmati sunt
et spiritu oris eius omnis virtus eorum
7 congregans sicut in utre aquas maris
ponens in thesauris abyssos
8 timeat Dominum omnis terra
ab eo autem commoveantur omnes inhabitantes orbem
9 quoniam ipse dixit et facta sunt ipse mandavit et creata sunt
10 Dominus dissipat consilia gentium
reprobat autem cogitationes populorum
÷et reprobat consilia principum:
11 consilium autem Domini in aeternum manet
cogitationes cordis eius in generatione et generationem
12 beata gens cuius est Dominus Deus eius
populus quem elegit in hereditatem sibi
13 de caelo respexit Dominus vidit omnes filios hominum
14 de praeparato habitaculo suo
respexit super omnes qui habitant terram
15 qui finxit singillatim corda eorum
qui intellegit omnia opera illorum
16 non salvatur rex per multam virtutem
et gigans non salvabitur in multitudine virtutis suae
17 fallax equus ad salutem
in abundantia autem virtutis suae non salvabitur
18 ecce oculi Domini super metuentes eum
qui sperant super misericordia eius
19 ut eruat a morte animas eorum et alat eos in fame
20 anima nostra sustinet Dominum
quoniam adiutor et protector noster est
21 quia in eo laetabitur cor nostrum
et in nomine sancto eius speravimus
22 fiat misericordia tua Domine super nos
quemadmodum speravimus in te
Psallm’ e Davidit. Mashhil.
1 Lum kuit iu ndëjye pa-udhënia, edhe iu mbulue faji.
2 Lum ai njeri, qi s’i numëron faj Zoti, edhe s’ka gënjeshtrë ndë frymët t’ati.
3 Kur pushova, u vietëruenë eshtënat’ e mia prei klithmësë s’eme gjithë ditënë,
4 sepse nat’ e ditë u randue dora jote mbi mue, lagësina eme u këthye mbë thatësinë vere. Selah.
5 Të dëfteva fajinë t’em, edhe s’mpëshefa pa-udhëninë t’eme; thashë: Kam me i rëfyem Zotit pa-udhëniat’ e mia: edhe ti fale pa-udhënin’ e fajit t’em. Selah.
6 Përandai qish do i dreitë ka me t’u falunë ndë kohë qi duhetë, por ndë përmbytëje shumë ujënash, s’kanë me i prekun’ ati.
7 Ti je mpshtetëja eme, ke me më rueitunë prei shtrëngimit, ke me më qarkuem me gëzim shpëtimi. Selah.
8 Unë kam me të dhanë mend, edhe kam me të mësuem nd’atë udhë qi duhetë me ecunë: kam me të këshilluem, syni emka me qenunë mbë tyi.
9 Mos u bani si kalë, a si mushkë, qi s’kanë mend, të cillavet goja duhetë me u mbaitunë me gojëzë e me fre, tietrazi s’kishinë me u afëruem te ti.
10 Thuprat’ e të pa-besit janë shumë, por atë qi shpëren mbë Zotinë, ka me e qarkuen përdëllim.
11 Gëzohi për Zotinë, edhe gazmohi, o të dreitë, edhe brohorini, ju gjithë zemërë-dreitëtë.