1 in finem pro torcularibus filiis Core psalmus
2 Quam dilecta tabernacula tua Domine virtutum
3 concupiscit et defecit anima mea in atria Domini
cor meum et caro mea exultavit in Deum vivum
4 etenim passer invenit ÷sibi: domum
et turtur nidum sibi ubi ponat pullos suos
altaria tua Domine virtutum rex meus et Deus meus
5 beati qui habitant in domo tua
in saecula saeculorum laudabunt te diapsalma
6 beatus vir cui est auxilium abs te
ascensiones in corde suo disposuit
7 in valle lacrimarum in loco quem posuit
8 etenim benedictiones dabit legis dator
ibunt de virtute in virtutem videbitur Deus deorum in Sion
9 Domine Deus virtutum exaudi orationem meam
auribus percipe Deus Iacob diapsalma
10 protector noster aspice Deus
et respice in faciem christi tui
11 quia melior est dies una in atriis tuis super milia
elegi abiectus esse in domo Dei mei
magis quam habitare in tabernaculis peccatorum
12 quia misericordiam et veritatem ÷diligit: Deus
gratiam et gloriam dabit Dominus
13 non privabit bonis eos qui ambulant in innocentia
Domine virtutum beatus vir qui sperat in te
1 Këngë. Psalm i Asafit.
2 O Perëndi, mos e mbyll gojën!
O Perëndi, mos rri i heshtur e mos u preh!
3 Se ja, armiqtë e tu po turfullojnë,
ata që të urrejnë kanë ngritur krye.
4 Thurin të këqija kundër popullit tënd,
këshillohen me njëri-tjetrin
kundër atyre që ke për zemër.
5 «Ejani», thonë, «T'i shfarosim si komb,
emri i Izraelit mos u kujtoftë më».
6 Kanë rënë të gjithë në një mendje,
kanë lidhur besën kundër teje.
7 Tendat e Edomit dhe ishmaelitët,
Moabi bashkë me hagritët,
8 Gebali, Amoni dhe Amaleku,
Filistea me banorët e Tirit,
9 me ta u bashkua edhe Asiria,
krah iu bënë bijve të Lotit. selah
10 Bëjua atyre siç ia bëre Midianit e Siserit,
siç ia bëre Jabinit në përroin e Kishonit.
11 Në Endor morën fund,
si pleh për tokën u bënë.
12 Bëjua fisnikëve të tyre si Orebit e Zebit,
tërë princave të tyre si Zebahut e Calmunaut.
13 Se thanë: «T'i marrim për vete
kullotat e Perëndisë».
14 O Perëndia im, bëji ata si shakullina,
si kashta që e përpin era.
15 Si zjarri që djeg pyllin,
si flaka që zhurit malet.
16 Ndiqi, pra, me shtrëngatën tënde,
me thëllimin tënd futua tmerrin.
17 Mbulojua fytyrën me turp
dhe emrin tënd do të kërkojnë, o Zot.
18 U turpërofshin e u tmerrofshin përgjithmonë,
u poshtërofshin e marrshin fund.
19 Kështu do ta dinë se «Zot» është emri yt,
se ti je i vetmi i Tejlartë mbi mbarë dheun.