1 in finem ne disperdas David in tituli inscriptione cum fugeret a facie Saul in spelunca
2 Miserere mei Deus miserere mei
quoniam in te confidit anima mea
et in umbra alarum tuarum sperabo donec transeat iniquitas
3 clamabo ad Deum altissimum Deum qui benefecit mihi
4 misit de caelo et liberavit me
dedit in obprobrium conculcantes me diapsalma
misit Deus misericordiam suam et veritatem suam
5 et eripuit animam meam de medio catulorum leonum
dormivi conturbatus
filii hominum dentes eorum arma et sagittae
et lingua eorum gladius acutus
6 exaltare super caelos Deus et in omnem terram gloria tua
7 laqueum paraverunt pedibus meis et incurvaverunt animam meam
foderunt ante faciem meam foveam
et inciderunt in eam diapsalma
8 paratum cor meum Deus paratum cor meum
cantabo et psalmum dicam
9 exsurge gloria mea exsurge psalterium et cithara
exsurgam diluculo
10 confitebor tibi in populis Domine
psalmum dicam tibi in gentibus
11 quoniam magnificata est usque ad caelos misericordia tua
et usque ad nubes veritas tua
12 exaltare super caelos Deus et super omnem terram gloria tua
1 Mjeshtrit të korit. Sipas melodisë «Pëllumbat e lisave të largët». Himn i Davidit, kur filistinët e zunë rob në Gat.
2 Mëshiromë, o Perëndi, se po më përndjekin,
kundërshtarët po më shtypin tërë ditën.
3 Armiqtë po më shkelin çdo ditë me këmbë,
të shumtë janë ata që më sulmojnë nga lart .
4 Ditën që do të më pushtojë frika,
te ti do të kem besim.
5 Te Perëndia, të cilit ia përlëvdoj fjalën,
te Perëndia kam besim,
prandaj nuk frikësohem.
Ç'do të më bëjë njeriu prej mishi?
6 Tërë ditën i shtrembërojnë fjalët e mia,
për mua shestojnë të keqen.
7 Janë vërsulur, kanë zënë pusi,
më ruajnë hapat, jetën të më marrin.
8 Shpërbleji sipas paudhësive të tyre ,
o Perëndi, në zemërimin tënd rrëzoji popujt!
9 Ti e di mirë sa herë kam mërguar.
Mblidhi lotët e mi në calikun tënd!
A s'janë të shkruara në librin tënd?
10 Atëherë do të zmbrapsen armiqtë e mi,
ditën që do të të thërras.
Këtë e di, sepse Perëndia është me mua.
11 Te Perëndia, të cilit ia përlëvdoj fjalën,
te Zoti, të cilit ia përlëvdoj fjalën,
12 te Perëndia e kam varur shpresën,
prandaj nuk frikësohem.
Ç'do të më bëjë njeriu?
13 Do t'i përmbush zotimet që të kam bërë, o Perëndi,
do të të kushtoj fli falënderimi,
14 se më ke shpëtuar jetën prej vdekjes,
këmbët m'i ke ruajtur nga rrëshqitja,
që të eci në prani të Perëndisë,
në dritën e jetës.