1 in finem pro populo qui a sanctis longe factus est David in tituli inscriptione cum tenuerunt eum Allophili in Geth
2 Miserere mei Deus quoniam conculcavit me homo
tota die inpugnans tribulavit me
3 conculcaverunt me inimici mei tota die
quoniam multi bellantes adversum me
4 ab altitudine diei timebo ego vero in te sperabo
5 in Deo laudabo sermones meos
in Deo speravi non timebo quid faciat mihi caro
6 tota die verba mea execrabantur
adversum me omnia consilia eorum in malum
7 inhabitabunt et abscondent
ipsi calcaneum meum observabunt
sicut sustinuerunt animam meam
8 pro nihilo salvos facies illos
in ira populos confringes
Deus
9 vitam meam adnuntiavi tibi
posuisti lacrimas meas in conspectu tuo
sicut et in promissione tua
10 tunc convertentur inimici mei retrorsum
in quacumque die invocavero te
ecce cognovi quoniam Deus meus es
11 in Deo laudabo verbum in Domino laudabo sermonem
in Deo speravi non timebo quid faciat mihi homo
12 in me sunt Deus vota ※tua:
÷quae: reddam laudationes tibi
13 quoniam eripuisti animam meam de morte et pedes meos de lapsu
ut placeam coram Deo in lumine viventium
1 Mjeshtrit të korit. Për vegla me korda. Himn i Davidit.
2 Vëri vesh lutjes sime, o Perëndi,
përgjërimit tim mos iu fshih.
3 Dëgjomë e m'u përgjigj.
Përpëlitem i hidhëruar e gulçoj,
4 prej britmës së armikut,
prej shtypjes së të paudhit.
Kanë sjellë fatkeqësi mbi mua,
tërë zemërim më sulmojnë.
5 Zemra më dridhet përbrenda,
tmerret e vdekjes më kanë pushtuar.
6 Frika e tmerri më kanë kapur,
ngjethem i tëri.
7 E thashë: «Kush do të më japë krahë si të pëllumbit,
që të fluturoj larg e të gjej prehje?
8 Ja, larg do të degdisesha,
në shkretëtirë do të banoja. selah
9 Do të gjeja shpejt një vend strehimi,
nga era e furishme e nga stuhia».
10 Pështjelloji, o Zot, dhe përçaji gjuhët e tyre,
se shoh dhunë e grindje në qytet.
11 Ditë e natë qerthullojnë mbi muret e tij,
brenda tij ka paudhësi e mjerim.
12 E ka pushtuar dinakëria,
dhuna e mashtrimi nuk kanë të sosur udhëve të tij.
13 Po të më poshtëronte armiku,
do të duroja,
po të ngrihej kundër meje ai që më urren,
do t'i fshihesha.
14 Por je ti, njeriu i sërës sime,
miku e i njohuri im.
15 Bashkë kuvendonim ëmbël,
tok shkonim në tempullin e Perëndisë.
16 U rëntë papritur vdekja,
zbritshin të gjallë në skëterrë,
se mes tyre dhe në banesat e tyre,
ka bërë vend e keqja.
17 Por unë do t'i thërras Perëndisë
e Zoti do të më shpëtojë.
18 Në mbrëmje, në mëngjes e në mesditë do të ofshaj,
do të rënkoj e ai do të ma dëgjojë zërin.
19 Do të ma shpengojë shpirtin
e do të më japë prehje prej atyre që më sulmojnë,
se të shumtë janë kundërshtarët e mi.
20 Perëndia do të dëgjojë e do t'i poshtërojë,
ai që rri mbi fron qëmoti. selah
Se për ta nuk ka kthim,
Perëndinë nuk e druajnë.
21 Ngrenë dorë kundër miqve të vet,
besën e dhënë e shkelin.
22 Gojën e kishin më të butë se gjalpin,
por në zemër fshihnin luftë,
fjalët e tyre dukeshin më të lëmuara se vaji,
por vringëllonin si shpata.
23 Lërja barrën tënde Zotit
e ai do të të përkrahë,
se ai nuk do të lejojë asnjëherë,
që të tronditet i drejti.
24 Por ti, o Perëndi,
do t'i plandosësh në gropë të thellë.
Gjakatarë e mashtrues janë
e s'do të arrijnë as gjysmën e ditëve.
Ndërsa unë do të kem besim te ti.