1 in finem psalmus David
2 In te Domine speravi non confundar in aeternum
in iustitia tua libera me
3 inclina ad me aurem tuam adcelera ut eruas me
esto mihi in Deum protectorem et in domum refugii
ut salvum me facias
4 quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu
et propter nomen tuum deduces me et enutries me
5 educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi
quoniam tu es protector meus
6 in manus tuas commendabo spiritum meum
redemisti me Domine Deus veritatis
7 odisti observantes vanitates supervacue
ego autem in Domino speravi
8 exultabo et laetabor in misericordia tua
quoniam respexisti humilitatem meam
salvasti de necessitatibus animam meam
9 nec conclusisti me in manibus inimici
statuisti in loco spatioso pedes meos
10 miserere mei Domine quoniam tribulor
conturbatus est in ira oculus meus anima mea et venter meus
11 quoniam defecit in dolore vita mea et anni mei in gemitibus
infirmata est in paupertate virtus mea
et ossa mea conturbata sunt
12 super omnes inimicos meos factus sum obprobrium
et vicinis meis valde et timor notis meis
qui videbant me foras fugerunt a me
13 oblivioni datus sum tamquam mortuus a corde
factus sum tamquam vas perditum
14 quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu
in eo dum convenirent simul adversus me
accipere animam meam consiliati sunt
15 ego autem in te speravi Domine
dixi Deus meus es tu
16 in manibus tuis sortes meae
eripe me de manu inimicorum meorum et a persequentibus me
17 inlustra faciem tuam super servum tuum
salvum me fac in misericordia tua
18 Domine ne confundar quoniam invocavi te
erubescant impii et deducantur in infernum
19 muta fiant labia dolosa
quae loquuntur adversus iustum iniquitatem
in superbia et in abusione
20 quam magna multitudo dulcedinis tuae ÷Domine:
quam abscondisti timentibus te
perfecisti eis qui sperant in te in conspectu filiorum hominum
21 abscondes eos in abdito faciei tuae
a conturbatione hominum
proteges eos in tabernaculo a contradictione linguarum
22 benedictus Dominus
quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita
23 ego autem dixi in excessu mentis meae
proiectus sum a facie oculorum tuorum
ideo exaudisti vocem orationis meae dum clamarem ad te
24 diligite Dominum omnes sancti eius
÷quoniam: veritates requirit Dominus
et retribuit abundanter facientibus superbiam
25 viriliter agite et confortetur cor vestrum
omnes qui speratis in Domino
1 Psalm i Davidit. Këngë për kushtimin e tempullit.
2 Të madhëroj, o Zot,
se lart më ngrite,
armiqtë e mi nuk i le
të ngazëllejnë mbi mua.
3 O Zot, Perëndia im, ty të thirra
e ti më shërove.
4 Ti, o Zot, ma nxore shpirtin nga skëterra,
ti më mbajte në jetë,
që në varr të mos zbrisja.
5 Këndojini Zotit, ju besnikët e tij,
përlëvdoni kujtimin e shenjtërisë së tij.
6 Zemërimi i tij zgjat veç një çast,
por përkrahja e tij, tërë jetën.
Mbrëmja edhe vjen me lot,
por mëngjesi, plot hare.
7 Kur jetoja në begati, thosha:
«Nuk do të tronditem kurrë».
8 Ti, o Zot, më përkrahe
e më bëre të fortë si malin,
por kur fshehe fytyrën,
më zunë drithërimat.
9 Ty të thërras, o Zot,
Zotit tim i kërkoj mëshirë.
10 Ç'dobi do të kishe nga gjaku im,
nga zbritja ime në varr?
Mos do të të përlëvdojë gjë balta?
Apo mos do ta shpallë ajo të vërtetën tënde?
11 Dëgjomë, o Zot, e mëshiromë!
O Zot, bëhu ndihmëtari im.
12 Vajtimin në valle ma ktheve,
grathoren e zisë ma hoqe
e me hare më ngjeshe,
13 që qenia ime të të këndojë pa pushim.
O Zot, Perëndia im, do të të përlëvdoj përjetë.