1 in finem psalmus David
2 Caeli enarrant gloriam Dei
et opera manuum eius adnuntiat firmamentum
3 dies diei eructat verbum et nox nocti indicat scientiam
4 non sunt loquellae neque sermones
quorum non audiantur voces eorum
5 in omnem terram exivit sonus eorum
et in fines orbis terrae verba eorum
6 in sole posuit tabernaculum suum
et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo
exultavit ut gigans ad currendam viam ÷suam:
7 a summo caeli egressio eius
et occursus eius usque ad summum eius
nec est qui se abscondat a calore eius
8 lex Domini inmaculata convertens animas
testimonium Domini fidele sapientiam praestans parvulis
9 iustitiae Domini rectae laetificantes corda
praeceptum Domini lucidum inluminans oculos
10 timor Domini sanctus permanens in saeculum saeculi
iudicia Domini vera iustificata in semet ipsa
11 desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum
et dulciora super mel et favum
12 etenim servus tuus custodit ea
in custodiendis illis retributio multa
13 delicta quis intellegit
ab occultis meis munda me
14 et ab alienis parce servo tuo
si mei non fuerint dominati tunc inmaculatus ero
et emundabor a delicto maximo
15 et erunt ut conplaceant eloquia oris mei
et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper
Domine adiutor meus et redemptor meus
1 Mjeshtrit të korit. Himn që Davidi, shërbëtori i Zotit, i drejtoi Zotit ditën që Zoti e shpëtoi nga dora e armiqve dhe nga dora e Saulit. 2 Davidi tha këto fjalë:
Të dua, o Zot, fuqia ime.
3 Zoti është shkëmbi im,
fortesa ime dhe çliruesi im,
është Perëndia im,
është shkrepi ku gjej strehë.
Zoti është mburoja ime, fuqia e shpëtimit tim,
ai është kështjella ime.
4 Lavdi pastë Zoti!
I thirra e nga armiqtë shpëtova.
5 Litarët e vdekjes më mbërthyen,
përrenj shkatërrimi më tmerruan.
6 Leqet e skëterrës më rrethuan,
më zunë pritë grackat e vdekjes.
7 Kur u gjenda ngushtë, i thirra Zotit,
i klitha për ndihmë Perëndisë tim.
Nga tempulli i tij e dëgjoi zërin tim,
klithma ime arriti te veshët e tij.
8 Ndaj toka u drodh e u trand,
themelet e maleve u shkundën e luajtën vendit,
prej zjarrit të zemërimit të tij.
9 Tym doli nga flegrat e hundës së tij
e nga goja e tij zjarr shkrumbues.
Thëngjij përvëlues prej tij flakëruan.
10 Qiejt i uli dhe zbriti poshtë,
me një re të errët nën këmbë.
11 Hipur mbi një kerub fluturoi,
flatroi mbi krahët e erës.
12 Errësirën e hodhi rreth vetes si rrobë,
tendë iu bënë retë e dendura si ujërat e errëta.
13 Prej shkëlqimit të tij dilnin
re, breshër e prush i zjarrtë.
14 Zoti bëri të gjëmojnë qiejt,
i Tejlarti bëri t'i dëgjohet zëri,
breshër e thëngjij zjarri.
15 Shigjetat e tij dërgoi e i shpërndau,
me rrufe i gjuajti e i shpartalloi.
16 Burimet e ujërave u dukën,
themelet e tokës u zbuluan,
prej qortimit tënd, o Zot,
prej shfryrjes së flegrave të tua.
17 Dorën shtriu nga lart e më kapi,
më nxori prej ujërave të shumtë.
18 Më shpëtoi nga armiq të fuqishëm,
nga ata që më urrenin,
që ishin më të fortë se unë.
19 M'u vërsulën ditën e fatkeqësisë sime,
por Zoti u bë përkrahësi im.
20 Më nxori në vend të hapur,
më shpëtoi se më kishte për zemër.
21 Kështu bëri Zoti me mua,
se jam i drejtë,
kështu më shpërbleu,
se të pastra duart i kam.
22 Udhët e Zotit kam ndjekur
e nuk jam larguar nga Perëndia im me ligësi.
23 Gjithë vendimet e tij i mbaj parasysh,
nga rregullat e tij nuk shmangem.
24 Kam qenë i ndershëm me të
dhe veten nga paudhësia e kam ruajtur.
25 Zoti më shpërbleu, se jam i drejtë,
se e pa që duart i kam të pastra.
26 Njeriut besnik ti i qëndron besnik,
me të ndershmin i ndershëm tregohesh.
27 Me njeriun e pastër tregohesh i pastër,
por me të mbrapshtin tregohesh dinak.
28 Popullin e përvuajtur e shpëton,
por sytë e krenarëve i ul poshtë.
29 O Zot, ti i jep dritë llambës sime,
Perëndia im ma ndriçon errësirën.
30 Me ty do t'i sulmoj çetat plaçkitëse,
me Perëndinë tim do t'i kapërcej muret.
31 Udha e Perëndisë është e përsosur,
fjala e Zotit e sprovuar në zjarr,
ai është mburojë i të gjithë atyre
që kërkojnë strehë tek ai.
32 Kush tjetër është Perëndi veç Zotit?
Kush tjetër është shkëmb veç Perëndisë tonë?
33 Perëndia që më dha forcë
e ma bëri udhën të përsosur.
34 Këmbët m'i bëri të shpejta si të drerit,
në vende të larta më vuri të qëndroj.
35 Duart m'i mësoi për betejë,
që krahët e mi të ndejnë hark bronzi.
36 Më dhe mburojën e shpëtimit tënd,
e djathta jote m'u bë krah,
mirësia jote më madhëroi.
37 E shtrove udhën para hapave të mi
e këmbët nuk më rrëshqitën.
38 I ndoqa pas armiqtë e i zura,
nuk do të kthehem pa i shkatërruar.
39 I qëllova e më nuk ngrihen,
ranë para këmbëve të mia.
40 Më dhe forcë për të luftuar
e ata që m'u ngritën kundër
nën këmbë m'i përkule.
41 I bëre armiqtë e mi të më kthejnë kurrizin,
ata që më urrenin i zhbiva.
42 Klithën me të madhe,
por s'kishte kush t'i shpëtonte,
i thirrën edhe Zotit,
por nuk iu përgjigj.
43 I thërrmova si pluhurin që e merr era,
i flaka jashtë si baltën e rrugës.
44 Më çlirove nga grindjet e popullit,
në krye të kombeve më vure,
një popull që nuk më njihte më shërbeu.
45 Me të dëgjuar për mua u bindën,
bijtë e të huajve u përkulën para meje.
46 U zbehën, u drodhën,
e nga fortesat e tyre dolën.
47 Zoti është i gjallë!
Bekuar qoftë shkëmbi im!
Perëndia i shpëtimit tim u madhëroftë!
48 Ai merr shpagim për mua,
popujt nën këmbë m'i nënshtron
49 dhe nga armiqtë e mi më çliron.
Ti më ngre mbi kundërshtarët e mi,
prej njeriut të dhunshëm më shpëton.
50 Ndaj të përlëvdoj mes kombeve, o Zot,
dhe emrin tënd përhimnoj.
51 Zoti ia shton fitoret mbretit të tij,
tregon mirësi përjetë ndaj të vajosurit të vet,
Davidit e gjithë pasardhësve të tij.