1 adtingit enim a fine usque ad finem
fortiter
et disponit omnia suaviter
2 hanc amavi et exquisivi a iuventute mea
et quaesivi sponsam mihi adsumere
et amator factus sum formae illius
3 generositatem glorificat contubernium habens Dei
sed et omnium Dominus dilexit illam
4 doctrix est enim disciplinae Dei et electrix operum
illius
5 et si divitiae appetuntur in vita
quid sapientiae locupletius quae omnia operatur
6 si autem sensus operatur
quis horum quae sunt magis quam illa est artifex
7 et si iustitiam quis diligit
labores huius magnas habent virtutes
sobrietatem enim et sapientiam docet
et iustitiam et virtutem quibus utilius nihil est in vita hominibus
8 et si multitudinem
scientiae desiderat quis
scit praeterita et de futuris aestimat
scit versutias sermonum et dissolutiones
argumentorum
signa et monstra scit antequam fiant
et eventus temporum et saeculorum
9 proposui ergo hanc adducere mihi ad convivendum
sciens quoniam communicabit mecum de bonis
et erit adlocutio cogitationis et taedii mei
10 habebo propter hanc claritatem ad turbas
et honorem apud seniores iuvenis
11 acutus inveniar in iudicio
et in conspectu potentium admirabilis ero
et facies principum mirabuntur me
12 tacentem me sustinebunt et loquentem me respicient
et sermocinante plura
manus ori suo inponent
13 propterea habebo per hanc inmortalitatem
et memoriam aeternam his qui post me futuri sunt relinquam
14 disponam populos et nationes mihi erunt subiectae
15 timebunt me audientes reges horrendi
in multitudine videbor bonus et in bello fortis
16 intrans in domum meam conquiescam cum illa
non enim habet amaritudinem conversatio illius
nec taedium convictus ipsius sed laetitiam et gaudium
17 haec cogitans apud me et commemorans in corde meo
quoniam inmortalitas est in cogitatione sapientiae
18 et in amicitia illius delectatio bona
et in operibus manuum illius honestas sine defectione
et in certamine loquellae illius sapientia
et praeclaritas in communicatione sermonum ipsius
circuibam quaerens ut mihi illam adsumerem
19 puer autem eram ingeniosus et sortitus sum animam bonam
20 et cum essem magis bonus veni ad corpus incoinquinatum
21 et ut scivi quoniam aliter non possum esse continens nisi
Deus det
et hoc ipsum erat sapientiae scire cuius esset hoc donum
adii Dominum et deprecatus sum illum
et dixi ex totis praecordiis meis
1 διατείνει δὲ ἀπὸ πέρατος ἐπὶ πέρας εὐρώστως
καὶ διοικεῖ τὰ πάντα χρηστῶς.
2 Ταύτην ἐφίλησα καὶ ἐξεζήτησα ἐκ νεότητός μου
καὶ ἐζήτησα νύμφην ἀγαγέσθαι ἐμαυτῷ
καὶ ἐραστὴς ἐγενόμην τοῦ κάλλους αὐτῆς.
3 εὐγένειαν δοξάζει συμβίωσιν θεοῦ ἔχουσα,
καὶ ὁ πάντων δεσπότης ἠγάπησεν αὐτήν·
4 μύστις γάρ ἐστιν τῆς τοῦ θεοῦ ἐπιστήμης
καὶ αἱρετὶς τῶν ἔργων αὐτοῦ.
5 εἰ δὲ πλοῦτός ἐστιν ἐπιθυμητὸν κτῆμα ἐν βίῳ,
τί σοφίας πλουσιώτερον τῆς τὰ πάντα ἐργαζομένης;
6 εἰ δὲ φρόνησις ἐργάζεται,
τίς αὐτῆς τῶν ὄντων μᾶλλόν ἐστιν τεχνῖτις;
7 καὶ εἰ δικαιοσύνην ἀγαπᾷ τις,
οἱ πόνοι ταύτης εἰσὶν ἀρεταί·
σωφροσύνην γὰρ καὶ φρόνησιν ἐκδιδάσκει,
δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν,
ὧν χρησιμώτερον οὐδέν ἐστιν ἐν βίῳ ἀνθρώποις.
8 εἰ δὲ καὶ πολυπειρίαν ποθεῖ τις,
οἶδεν τὰ ἀρχαῖα καὶ τὰ μέλλοντα εἰκάζει,
ἐπίσταται στροφὰς λόγων καὶ λύσεις αἰνιγμάτων,
σημεῖα καὶ τέρατα προγινώσκει
καὶ ἐκβάσεις καιρῶν καὶ χρόνων.
9 ἔκρινα τοίνυν ταύτην ἀγαγέσθαι πρὸς συμβίωσιν
εἰδὼς ὅτι ἔσται μοι σύμβουλος ἀγαθῶν
καὶ παραίνεσις φροντίδων καὶ λύπης.
10 ἕξω δι᾽ αὐτὴν δόξαν ἐν ὄχλοις
καὶ τιμὴν παρὰ πρεσβυτέροις ὁ νέος·
11 ὀξὺς εὑρεθήσομαι ἐν κρίσει
καὶ ἐν ὄψει δυναστῶν θαυμασθήσομαι·
12 σιγῶντά με περιμενοῦσιν καὶ φθεγγομένῳ προσέξουσιν
καὶ λαλοῦντος ἐπὶ πλεῖον
χεῖρα ἐπιθήσουσιν ἐπὶ στόμα αὐτῶν.
13 ἕξω δι᾽ αὐτὴν ἀθανασίαν
καὶ μνήμην αἰώνιον τοῖς μετ᾽ ἐμὲ ἀπολείψω.
14 διοικήσω λαούς, καὶ ἔθνη ὑποταγήσεταί μοι·
15 φοβηθήσονταί με ἀκούσαντες τύραννοι φρικτοί,
ἐν πλήθει φανοῦμαι ἀγαθὸς καὶ ἐν πολέμῳ ἀνδρεῖος.
16 εἰσελθὼν εἰς τὸν οἶκόν μου προσαναπαύσομαι αὐτῇ·
οὐ γὰρ ἔχει πικρίαν ἡ συναναστροφὴ αὐτῆς
οὐδὲ ὀδύνην ἡ συμβίωσις αὐτῆς,
ἀλλὰ εὐφροσύνην καὶ χαράν.
17 ταῦτα λογισάμενος ἐν ἐμαυτῷ
καὶ φροντίσας ἐν καρδίᾳ μου
ὅτι ἀθανασία ἐστὶν ἐν συγγενείᾳ σοφίας
18 καὶ ἐν φιλίᾳ αὐτῆς τέρψις ἀγαθὴ
καὶ ἐν πόνοις χειρῶν αὐτῆς πλοῦτος ἀνεκλιπὴς
καὶ ἐν συγγυμνασίᾳ ὁμιλίας αὐτῆς φρόνησις
καὶ εὔκλεια ἐν κοινωνίᾳ λόγων αὐτῆς,
περιῄειν ζητῶν ὅπως λάβω αὐτὴν εἰς ἐμαυτόν.
19 παῖς δὲ ἤμην εὐφυὴς
ψυχῆς τε ἔλαχον ἀγαθῆς,
20 μᾶλλον δὲ ἀγαθὸς ὢν ἦλθον εἰς σῶμα ἀμίαντον.
21 γνοὺς δὲ ὅτι οὐκ ἄλλως ἔσομαι ἐγκρατής, ἐὰν μὴ ὁ θεὸς δῷ —
καὶ τοῦτο δ᾽ ἦν φρονήσεως τὸ εἰδέναι τίνος ἡ χάρις —,
ἐνέτυχον τῷ κυρίῳ καὶ ἐδεήθην αὐτοῦ
καὶ εἶπον ἐξ ὅλης τῆς καρδίας μου