1 sanctis autem tuis maxima erat lux
et horum quidem vocem audiebant sed figuram non videbant
et quia non et ipsi per eadem passi erant
magnificabant
2 et qui ante laesi erant
quoniam non laedebantur gratias agebant
et ut esset differentia donum petebant
3 propter quod igni ardentem columnam
ducem habuerunt ignotae viae
et solem sine laesura boni hospitii praestitisti
4 digni quidem illi carere luce et pati carcerem tenebrarum
qui inclusos custodiebant filios tuos
per quos incipiebat incorruptum legis lumen saeculo dari
5 cum cogitarent iustorum occidere infantes
et uno exposito filio et liberato
in traductionem illorum multitudinem filiorum abstulisti
et pariter illos perdidisti in aquam validam
6 illa nox ante cognita est a parentibus
nostris
ut vere scientes quibus iuramentis crediderunt animaequiores
essent
7 suscepta est autem a populo tuo sanitas quidem
iustorum
iniustorum autem exterminatio
8 sicut enim laesisti adversarios sic nos provocans magnificasti
9 absconse enim sacrificabant iusti pueri bonorum
et iustitiae legem in concordia disposuerunt
similiter bona et mala percepturos
iustos
patri iam decantantes laudes
10 resonabat autem inconveniens inimicorum vox
et flebilis audiebatur planctus ploratorum infantium
11 simili autem poena servus cum domino adflictus
et popularis homo regi similia passus
12 similiter ergo omnes uno nomine mortis
mortuos habebant innumerabiles
nec enim ad sepeliendum vivi sufficiebant
quoniam uno momento
quae erat praeclarior natio illorum exterminata est
13 de omnibus enim non credentes propter veneficia
tunc cum fuit exterminium
primogenitorum
spoponderunt populum Dei se esse
14 cum enim quietum silentium contineret omnia
et nox in suo cursu medium iter haberet
15 omnipotens sermo tuus de caelo a regalibus sedibus
durus debellator in mediam exterminii terram prosilivit
16 gladius acutus insimulatum imperium tuum portans
et stans replevit omnia morte
et usque ad caelum adtingebat stans in terra
17 tum continuo visus somniorum malorum turbaverunt
illos
et timores supervenerunt insperati
18 et alius alibi proiectus semivivus
propter quam moriebatur causam demonstrabat
19 visiones enim quae illos turbaverunt
haec praemonebant
ne inscii quare mala patiebantur perirent
20 tetigit autem tunc et iustos temptatio mortis
et commotio in heremo facta est
multitudinis
sed non diu permansit ira
21 properans enim homo sine querella propugnavit
proferens servitutis suae scutum orationem
et per incensum deprecationem allegans
restitit irae et finem inposuit necessitati
ostendens quoniam tuus est famulus
22 vicit autem turbas non virtute corporis
nec armatura potentiae
sed verbo vexatorem subiecit
iuramenta parentum et testamentum commemorans
23 cum enim iam acervatim cecidissent super alterutrum
mortui
interstetit et amputavit impetum
et divisit illam quae ad vivos ducebat viam
24 in veste enim poderis quam habebat
totus erat orbis terrarum
et parentum magnalia in quattuor ordinibus lapidum erant sculpta
et magnificentia tua in diademate capitis illius erat
scripta
25 haec autem his cessit qui exterminabat
et haec extimuit
erat enim sola temptatio irae sufficiens
1 Τοῖς δὲ ὁσίοις σου μέγιστον ἦν φῶς·
ὧν φωνὴν μὲν ἀκούοντες μορφὴν δὲ οὐχ ὁρῶντες,
ὅτι μὲν οὐ κἀκεῖνοι ἐπεπόνθεισαν, ἐμακάριζον,
2 ὅτι δ᾽ οὐ βλάπτουσιν προηδικημένοι, ηὐχαρίστουν
καὶ τοῦ διενεχθῆναι χάριν ἐδέοντο.
3 ἀνθ᾽ ὧν πυριφλεγῆ στῦλον
ὁδηγὸν μὲν ἀγνώστου ὁδοιπορίας,
ἥλιον δὲ ἀβλαβῆ φιλοτίμου ξενιτείας παρέσχες.
4 ἄξιοι μὲν γὰρ ἐκεῖνοι στερηθῆναι φωτὸς καὶ φυλακισθῆναι σκότει
οἱ κατακλείστους φυλάξαντες τοὺς υἱούς σου,
δι᾽ ὧν ἤμελλεν τὸ ἄφθαρτον νόμου φῶς τῷ αἰῶνι δίδοσθαι.
5 Βουλευσαμένους δ᾽ αὐτοὺς τὰ τῶν ὁσίων ἀποκτεῖναι νήπια
καὶ ἑνὸς ἐκτεθέντος τέκνου καὶ σωθέντος
εἰς ἔλεγχον τὸ αὐτῶν ἀφείλω πλῆθος τέκνων
καὶ ὁμοθυμαδὸν ἀπώλεσας ἐν ὕδατι σφοδρῷ.
6 ἐκείνη ἡ νὺξ προεγνώσθη πατράσιν ἡμῶν,
ἵνα ἀσφαλῶς εἰδότες οἷς ἐπίστευσαν ὅρκοις ἐπευθυμήσωσιν.
7 προσεδέχθη ὑπὸ λαοῦ σου
σωτηρία μὲν δικαίων, ἐχθρῶν δὲ ἀπώλεια·
8 ᾧ γὰρ ἐτιμωρήσω τοὺς ὑπεναντίους,
τούτῳ ἡμᾶς προσκαλεσάμενος ἐδόξασας.
9 κρυφῇ γὰρ ἐθυσίαζον ὅσιοι παῖδες ἀγαθῶν
καὶ τὸν τῆς θειότητος νόμον ἐν ὁμονοίᾳ διέθεντο
τῶν αὐτῶν ὁμοίως καὶ ἀγαθῶν
καὶ κινδύνων μεταλήμψεσθαι τοὺς ἁγίους
πατέρων ἤδη προαναμέλποντες αἴνους.
10 ἀντήχει δ᾽ ἀσύμφωνος ἐχθρῶν ἡ βοή,
καὶ οἰκτρὰ διεφέρετο φωνὴ θρηνουμένων παίδων·
11 ὁμοίᾳ δὲ δίκῃ δοῦλος ἅμα δεσπότῃ κολασθεὶς
καὶ δημότης βασιλεῖ τὰ αὐτὰ πάσχων,
12 ὁμοθυμαδὸν δὲ πάντες ἐν ἑνὶ ὀνόματι θανάτου
νεκροὺς εἶχον ἀναριθμήτους·
οὐδὲ γὰρ πρὸς τὸ θάψαι οἱ ζῶντες ἦσαν ἱκανοί,
ἐπεὶ πρὸς μίαν ῥοπὴν ἡ ἐντιμοτέρα γένεσις αὐτῶν διέφθαρτο.
13 πάντα γὰρ ἀπιστοῦντες διὰ τὰς φαρμακείας
ἐπὶ τῷ τῶν πρωτοτόκων ὀλέθρῳ ὡμολόγησαν θεοῦ υἱὸν λαὸν εἶναι.
14 ἡσύχου γὰρ σιγῆς περιεχούσης τὰ πάντα
καὶ νυκτὸς ἐν ἰδίῳ τάχει μεσαζούσης
15 ὁ παντοδύναμός σου λόγος ἀπ᾽ οὐρανῶν ἐκ θρόνων βασιλείων
ἀπότομος πολεμιστὴς εἰς μέσον τῆς ὀλεθρίας ἥλατο γῆς
ξίφος ὀξὺ τὴν ἀνυπόκριτον ἐπιταγήν σου φέρων
16 καὶ στὰς ἐπλήρωσεν τὰ πάντα θανάτου
καὶ οὐρανοῦ μὲν ἥπτετο, βεβήκει δ᾽ ἐπὶ γῆς.
17 τότε παραχρῆμα φαντασίαι μὲν ὀνείρων δεινῶν ἐξετάραξαν αὐτούς,
φόβοι δὲ ἐπέστησαν ἀδόκητοι,
18 καὶ ἄλλος ἀλλαχῇ ῥιφεὶς ἡμίθνητος
δι᾽ ἣν ἔθνῃσκον αἰτίαν ἐνεφάνιζεν·
19 οἱ γὰρ ὄνειροι θορυβήσαντες αὐτοὺς τοῦτο προεμήνυσαν,
ἵνα μὴ ἀγνοοῦντες δι᾽ ὃ κακῶς πάσχουσιν ἀπόλωνται.
20 Ἥψατο δὲ καὶ δικαίων πεῖρα θανάτου,
καὶ θραῦσις ἐν ἐρήμῳ ἐγένετο πλήθους.
ἀλλ᾽ οὐκ ἐπὶ πολὺ ἔμεινεν ἡ ὀργή·
21 σπεύσας γὰρ ἀνὴρ ἄμεμπτος προεμάχησεν
τὸ τῆς ἰδίας λειτουργίας ὅπλον
προσευχὴν καὶ θυμιάματος ἐξιλασμὸν κομίσας·
ἀντέστη τῷ θυμῷ καὶ πέρας ἐπέθηκε τῇ συμφορᾷ
δεικνὺς ὅτι σός ἐστιν θεράπων·
22 ἐνίκησεν δὲ τὸν χόλον οὐκ ἰσχύι τοῦ σώματος,
οὐχ ὅπλων ἐνεργείᾳ,
ἀλλὰ λόγῳ τὸν κολάζοντα ὑπέταξεν
ὅρκους πατέρων καὶ διαθήκας ὑπομνήσας.
23 σωρηδὸν γὰρ ἤδη πεπτωκότων ἐπ᾽ ἀλλήλων νεκρῶν
μεταξὺ στὰς ἀνέκοψε τὴν ὀργὴν
καὶ διέσχισεν τὴν πρὸς τοὺς ζῶντας ὁδόν.
24 ἐπὶ γὰρ ποδήρους ἐνδύματος ἦν ὅλος ὁ κόσμος,
καὶ πατέρων δόξαι ἐπὶ τετραστίχου λίθων γλυφῆς,
καὶ μεγαλωσύνη σου ἐπὶ διαδήματος κεφαλῆς αὐτοῦ.
25 τούτοις εἶξεν ὁ ὀλεθρεύων, ταῦτα δὲ ἐφοβήθη·
ἦν γὰρ μόνη ἡ πεῖρα τῆς ὀργῆς ἱκανή.