1 magna enim sunt iudicia tua
et inenarrabilia verba tua
propter hoc indisciplinatae animae erraverunt
2 dum enim persuasum habent iniqui posse dominari nationi sanctae
vinculis tenebrarum et longae noctis conpediti
inclusi sub tectis fugitivi perpetuae providentiae iacuerunt
3 et dum putant se latere in obscuris peccatis
tenebroso oblivionis velamento dispersi sunt
paventes horrende et cum admiratione nimia perturbati
4 neque enim quae continebat illos spelunca sine timore custodiebat
quoniam sonitus descendens perturbabat illos
et personae tristes apparentes pavorem illis praestabant
5 et ignis quidem nulla vis poterat illis
lumen praebere
nec siderum limpidae flammae inluminare poterant illam noctem horrendam
6 apparebat autem illis subitaneus ignis timore plenus
et timore percussi illius quae non videbatur
faciei
aestimabant deteriora esse quae videbantur
7 et magicae artis adpositi erant derisus
et sapientiae gloriae correptio cum contumelia
8 illi enim qui promittebant timores turbationes
expellere se ab anima languente
hi cum derisu pleni timore languebant
9 nam et si nihil illos ex monstris perturbabat
transitu animalium et serpentium sibilatione commoti
tremebundi peribant
et aerem quem nulla ratione quis effugere
posset negantes se videre
10 cum sit enim timida nequitia
dat testimonium condemnata
semper enim praesumit saeva conturbata
conscientia
11 nihil enim est timor nisi praesumptionis adiutorium
proditio cogitationis auxiliorum
12 et dum ab intro minor est expectatio
maiorem putat scientiam eius causae
de qua tormentum praestat
13 illi autem qui inpotentem vere noctem
et ab infimis et ab altissimis inferis supervenientem
eundem somnum dormientes
14 aliquando monstrorum exagitabantur timore
aliquando animae deficiebant traductione
subitaneus enim illis et insperatus timor supervenerat
15 deinde si quicumque ex illis
decidisset
custodiebatur in carcere sine ferro reclusus
16 si enim rusticus quis erat aut pastor
aut agri laborum operarius
praeoccupatus esset
ineffugibilem sustinebat
necessitatem
17 una enim catena tenebrarum omnes erant conligati
sive spiritus sibilans
aut inter spissos ramos avium sonus suavis
aut vis aquae decurrentis nimium
18 aut sonus validus praecipitarum petrarum
aut ludentium animalium cursus invisus
aut mugientium valida bestiarum vox
aut resonans de altissimis montibus echo
deficientes faciebat illos prae
timore
19 omnis enim orbis terrarum limpido luminabatur
lumine
et non inpeditis operibus continebatur
20 solis autem illis superposita erat gravis nox
imago tenebrarum quae superventura illis erat
ipsi ergo sibi erant graviores tenebris
1 Μεγάλαι γάρ σου αἱ κρίσεις καὶ δυσδιήγητοι·
διὰ τοῦτο ἀπαίδευτοι ψυχαὶ ἐπλανήθησαν.
2 ὑπειληφότες γὰρ καταδυναστεύειν ἔθνος ἅγιον ἄνομοι
δέσμιοι σκότους καὶ μακρᾶς πεδῆται νυκτὸς
κατακλεισθέντες ὀρόφοις φυγάδες τῆς αἰωνίου προνοίας ἔκειντο.
3 λανθάνειν γὰρ νομίζοντες ἐπὶ κρυφαίοις ἁμαρτήμασιν
ἀφεγγεῖ λήθης παρακαλύμματι
ἐσκορπίσθησαν θαμβούμενοι δεινῶς
καὶ ἰνδάλμασιν ἐκταρασσόμενοι.
4 οὐδὲ γὰρ ὁ κατέχων αὐτοὺς μυχὸς ἀφόβους διεφύλαττεν,
ἦχοι δ᾽ ἐκταράσσοντες αὐτοὺς περιεκόμπουν,
καὶ φάσματα ἀμειδήτοις κατηφῆ προσώποις ἐνεφανίζετο.
5 καὶ πυρὸς μὲν οὐδεμία βία κατίσχυεν φωτίζειν,
οὔτε ἄστρων ἔκλαμπροι φλόγες
καταυγάζειν ὑπέμενον τὴν στυγνὴν ἐκείνην νύκτα.
6 διεφαίνετο δ᾽ αὐτοῖς μόνον
αὐτομάτη πυρὰ φόβου πλήρης,
ἐκδειματούμενοι δὲ τῆς μὴ θεωρουμένης ἐκείνης ὄψεως
ἡγοῦντο χείρω τὰ βλεπόμενα.
7 μαγικῆς δὲ ἐμπαίγματα κατέκειτο τέχνης,
καὶ τῆς ἐπὶ φρονήσει ἀλαζονείας ἔλεγχος ἐφύβριστος·
8 οἱ γὰρ ὑπισχνούμενοι δείματα καὶ ταραχὰς ἀπελαύνειν ψυχῆς νοσούσης,
οὗτοι καταγέλαστον εὐλάβειαν ἐνόσουν.
9 καὶ γὰρ εἰ μηδὲν αὐτοὺς ταραχῶδες ἐφόβει,
κνωδάλων παρόδοις καὶ ἑρπετῶν συριγμοῖς ἐκσεσοβημένοι
διώλλυντο ἔντρομοι
καὶ τὸν μηδαμόθεν φευκτὸν ἀέρα προσιδεῖν ἀρνούμενοι.
10 δειλὸν γὰρ ἰδίῳ πονηρία μάρτυρι καταδικαζομένη,
ἀεὶ δὲ προσείληφεν τὰ χαλεπὰ συνεχομένη τῇ συνειδήσει·
11 οὐθὲν γάρ ἐστιν φόβος εἰ μὴ προδοσία τῶν ἀπὸ λογισμοῦ βοηθημάτων,
12 ἔνδοθεν δὲ οὖσα ἥττων ἡ προσδοκία
πλείονα λογίζεται τὴν ἄγνοιαν τῆς παρεχούσης τὴν βάσανον αἰτίας.
13 οἱ δὲ τὴν ἀδύνατον ὄντως νύκτα
καὶ ἐξ ἀδυνάτου ᾅδου μυχῶν ἐπελθοῦσαν
τὸν αὐτὸν ὕπνον κοιμώμενοι
14 τὰ μὲν τέρασιν ἠλαύνοντο φαντασμάτων,
τὰ δὲ τῆς ψυχῆς παρελύοντο προδοσίᾳ·
αἰφνίδιος γὰρ αὐτοῖς καὶ ἀπροσδόκητος φόβος ἐπεχύθη.
15 εἶθ᾽ οὕτως, ὃς δή ποτ᾽ οὖν ἦν ἐκεῖ καταπίπτων,
ἐφρουρεῖτο εἰς τὴν ἀσίδηρον εἱρκτὴν κατακλεισθείς·
16 εἴ τε γὰρ γεωργὸς ἦν τις ἢ ποιμὴν
ἢ τῶν κατ᾽ ἐρημίαν ἐργάτης μόχθων,
προλημφθεὶς τὴν δυσάλυκτον ἔμενεν ἀνάγκην,
μιᾷ γὰρ ἁλύσει σκότους πάντες ἐδέθησαν·
17 εἴ τε πνεῦμα συρίζον
ἢ περὶ ἀμφιλαφεῖς κλάδους ὀρνέων ἦχος εὐμελὴς
ἢ ῥυθμὸς ὕδατος πορευομένου βίᾳ
ἢ κτύπος ἀπηνὴς καταρριπτομένων πετρῶν
18 ἢ σκιρτώντων ζῴων δρόμος ἀθεώρητος
ἢ ὠρυομένων ἀπηνεστάτων θηρίων φωνὴ
ἢ ἀντανακλωμένη ἐκ κοιλότητος ὀρέων ἠχώ,
παρέλυεν αὐτοὺς ἐκφοβοῦντα.
19 ὅλος γὰρ ὁ κόσμος λαμπρῷ κατελάμπετο φωτὶ
καὶ ἀνεμποδίστοις συνείχετο ἔργοις·
20 μόνοις δὲ ἐκείνοις ἐπετέτατο βαρεῖα νὺξ
εἰκὼν τοῦ μέλλοντος αὐτοὺς διαδέχεσθαι σκότους,
ἑαυτοῖς δὲ ἦσαν βαρύτεροι σκότους.