1 postquam vero cenaverunt introduxerunt iuvenem ad eam
2 recordatus itaque Tobias sermonem angeli
protulit de cassidile suo partem iecoris
posuitque eam super carbones vivos
3 tunc Rafahel angelus adprehendit daemonium
et religavit eum in deserto superioris Aegypti
4 tunc hortatus est virginem Tobias dixitque ei
Sarra exsurge deprecemus Deum
hodie et cras et secundum cras
quia istis tribus noctibus Deo iungimur
tertia autem transacta nocte in nostro erimus coniugio
5 filii quippe sanctorum sumus
et non possumus ita coniungi
sicut et gentes quae ignorant Deum
6 surgentes autem pariter
instanter orabant ambo ut sanitas daretur eis
7 dixitque Tobias Domine Deus patrum nostrorum
benedicant te caeli et terra et mare
fontes et flumina et omnis creatura tua quae in eis sunt
8 tu fecisti Adam de limo terrae dedistique ei adiutorium Evam
9 et nunc Domine tu scis
quia non luxuriae causa accipio sororem meam
sed sola posteritatis dilectione
in qua benedicatur nomen tuum in saecula saeculorum
10 dixit itaque Sarra
miserere nobis Domine miserere nobis
et consenescamus ambo pariter sani
11 et factum est circa pullorum cantum
accersiri iussit Raguhel servos suos
et abierunt pariter ut foderent sepulchrum
12 dicebat enim ne simili modo evenerit ei
quod et ceteris illis septem
qui sunt ingressi ad eam
13 cumque parassent fossam
reversus ad uxorem suam Raguhel dixit
14 mitte unam ex ancillis tuis et videat si mortuus est
ut sepeliam illum antequam inlucescat
15 at illa mittens unam ex ancillis suis
ingressa cubiculum
repperitque eos incolomes
secum pariter dormientes
16 reversa nuntiavit bonum nuntium
et benedixerunt Deum
Raguhel videlicet et Anna uxor eius
17 et dixerunt benedicimus te Domine Deus Israhel
quia non contigit nobis quemadmodum putabamus
18 fecisti enim nobiscum misericordiam tuam
et exclusisti a nobis inimicum persequentem nos
19 misertus es autem duobus unicis
fac eos Domine in plenius benedicere te
et sacrificium tibi laudis tuae et suae sanitatis offerre
ut cognoscat universitas gentium
quia tu es Deus solus in universa terra
20 statimque praecepit servis suis Raguhel
ut replerent fossam quam fecerant priusquam lucesceret
21 uxori autem suae dixit ut instrueret convivium
et praepararet omnia quae in cibos erant iter agentibus necessaria
22 duas quoque vaccas pingues et quattuor arietes occidi fecit
et parari epulas omnibus vicinis suis et cunctis amicis
23 et adiuravit Raguhel Tobiam ut duas ebdomadas moraretur apud eum
24 de omnibus autem quae possidebat Raguhel dimidiam partem dedit Tobiae
et fecit hanc scripturam
ut pars dimidia quae supererat post obitum eorum Tobis dominio deveniret
1 Ὅτε δὲ συνετέλεσαν δειπνοῦντες, εἰσήγαγον Τωβιαν πρὸς αὐτήν. 2 ὁ δὲ πορευόμενος ἐμνήσθη τῶν λόγων Ραφαηλ καὶ ἔλαβεν τὴν τέφραν τῶν θυμιαμάτων καὶ ἐπέθηκεν τὴν καρδίαν τοῦ ἰχθύος καὶ τὸ ἧπαρ καὶ ἐκάπνισεν. 3 ὅτε δὲ ὠσφράνθη τὸ δαιμόνιον τῆς ὀσμῆς, ἔφυγεν εἰς τὰ ἀνώτατα Αἰγύπτου, καὶ ἔδησεν αὐτὸ ὁ ἄγγελος. 4 ὡς δὲ συνεκλείσθησαν ἀμφότεροι, ἀνέστη Τωβιας ἀπὸ τῆς κλίνης καὶ εἶπεν Ἀνάστηθι, ἀδελφή, καὶ προσευξώμεθα, ἵνα ἡμᾶς ἐλεήσῃ ὁ κύριος. 5 καὶ ἤρξατο Τωβιας λέγειν Εὐλογητὸς εἶ, ὁ θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ εὐλογητὸν τὸ ὄνομά σου τὸ ἅγιον καὶ ἔνδοξον εἰς τοὺς αἰῶνας· εὐλογησάτωσάν σε οἱ οὐρανοὶ καὶ πᾶσαι αἱ κτίσεις σου. 6 σὺ ἐποίησας Αδαμ καὶ ἔδωκας αὐτῷ βοηθὸν Ευαν στήριγμα τὴν γυναῖκα αὐτοῦ· ἐκ τούτων ἐγενήθη τὸ ἀνθρώπων σπέρμα. σὺ εἶπας Οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον, ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν ὅμοιον αὐτῷ. 7 καὶ νῦν, κύριε, οὐ διὰ πορνείαν ἐγὼ λαμβάνω τὴν ἀδελφήν μου ταύτην, ἀλλ᾽ ἐπ᾽ ἀληθείας· ἐπίταξον ἐλεῆσαί με καὶ ταύτῃ συγκαταγηρᾶσαι. 8 καὶ εἶπεν μετ᾽ αὐτοῦ Αμην. 9 καὶ ἐκοιμήθησαν ἀμφότεροι τὴν νύκτα.
10 Καὶ ἀναστὰς Ραγουηλ ἐπορεύθη καὶ ὤρυξεν τάφον λέγων Μὴ καὶ οὗτος ἀποθάνῃ. 11 καὶ ἦλθεν Ραγουηλ εἰς τὴν οἰκίαν ἑαυτοῦ 12 καὶ εἶπεν Εδνα τῇ γυναικὶ αὐτοῦ Ἀπόστειλον μίαν τῶν παιδισκῶν, καὶ ἰδέτωσαν εἰ ζῇ· εἰ δὲ μή, ἵνα θάψωμεν αὐτὸν καὶ μηδεὶς γνῷ. 13 καὶ εἰσῆλθεν ἡ παιδίσκη ἀνοίξασα τὴν θύραν καὶ εὗρεν τοὺς δύο καθεύδοντας. 14 καὶ ἐξελθοῦσα ἀπήγγειλεν αὐτοῖς ὅτι ζῇ. 15 καὶ εὐλόγησεν Ραγουηλ τὸν θεὸν λέγων Εὐλογητὸς εἶ σύ, ὁ θεός, ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ καθαρᾷ καὶ ἁγίᾳ, καὶ εὐλογείτωσάν σε οἱ ἅγιοί σου καὶ πᾶσαι αἱ κτίσεις σου, καὶ πάντες οἱ ἄγγελοί σου καὶ οἱ ἐκλεκτοί σου εὐλογείτωσάν σε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. 16 εὐλογητὸς εἶ ὅτι ηὔφρανάς με, καὶ οὐκ ἐγένετό μοι καθὼς ὑπενόουν, ἀλλὰ κατὰ τὸ πολὺ ἔλεός σου ἐποίησας μεθ᾽ ἡμῶν. 17 εὐλογητὸς εἶ ὅτι ἠλέησας δύο μονογενεῖς· ποίησον αὐτοῖς, δέσποτα, ἔλεος, συντέλεσον τὴν ζωὴν αὐτῶν ἐν ὑγιείᾳ μετὰ εὐφροσύνης καὶ ἐλέους. 18 ἐκέλευσεν δὲ τοῖς οἰκέταις χῶσαι τὸν τάφον.
19 Καὶ ἐποίησεν αὐτοῖς γάμον ἡμερῶν δέκα τεσσάρων. 20 καὶ εἶπεν αὐτῷ Ραγουηλ πρὶν ἢ συντελεσθῆναι τὰς ἡμέρας τοῦ γάμου ἐνόρκως μὴ ἐξελθεῖν αὐτόν, ἐὰν μὴ πληρωθῶσιν αἱ δέκα τέσσαρες ἡμέραι τοῦ γάμου, 21 καὶ τότε λαβόντα τὸ ἥμισυ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ πορεύεσθαι μετὰ ὑγιείας πρὸς τὸν πατέρα· καὶ τὰ λοιπά, ὅταν ἀποθάνω καὶ ἡ γυνή μου.