1 de filiis
Qui diligit filium suum adsiduat illi flagella
ut laetetur in novissimo suo
2 qui docet filium suum laudabitur in illo
et in medio domesticorum in illo gloriabitur
3 qui docet filium suum in zelum mittit inimicum
et in medio amicorum gloriabitur in illo
4 mortuus est pater illius et quasi non est mortuus
similem enim reliquit sibi post se
5 in vita ipsius vidit et laetatus est in illo
in obitu illius non est contristatus
nec confusus est coram inimicis
6 reliquit enim defensorem domus
et amicis reddentem gratiam
7 pro animabus filiorum conligabit vulnera sua
et super omnem vocem turbabuntur viscera eius
8 equus indomitus evadit durus
et filius remissus evadit praeceps
9 lacta filium et paventem te faciet
lude cum eo et contristabit te
10 non conrideas illi ne doleas
et in novissimo obstupescent dentes tui
11 non des illi potestatem in iuventute et ne despicias cogitatus illius
12 curva cervicem eius in iuventute
et tunde latera illius dum infans est
ne forte induret et non credat tibi et erit tibi dolor animae
13 doce filium tuum et operare in illum
ne in turpitudinem illius offendas
14 melior est pauper sanus et fortis viribus
quam dives inbecillis et flagellatus malitia
15 salus animae in sanctitate iustitiae
et melior omni auro et argento
et corpus validum quam census inmensus
16 non est census super censum salutis corporis
et non est oblectatio super cordis gaudium
17 melior est mors quam vita amara
et requies aeterna quam languor perseverans
18 bona absconsa in ore cluso
quasi adpositiones epularum circumpositae sepulchro
19 quid proderit libatio idolo
nec enim manducat nec odorabitur
20 sic qui effugatur a Domino et portans mercedes iniquitatis
21 videns oculis et ingemescens
sicut spado conplectens virginem et suspirans
22 tristitiam non des animae tuae
et non adfligas temet ipsum in consilio tuo
23 iucunditas cordis haec est vita hominis
et thesaurus sine defectione sanctitatis
et exultatio viri est longevitas
24 miserere animae tuae placens Deo
et contine et congrega cor tuum in sanctitate eius
et tristitiam longe expelle a te
25 multos enim occidit tristitia et non est utilitas in illa
26 zelus et iracundia minuit dies
et ante tempus senectam adducit cogitatus
27 splendidum cor bonum in epulis
epulae enim illius diligenter fiunt
1 Ὁ ἀγαπῶν τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐνδελεχήσει μάστιγας αὐτῷ,
ἵνα εὐφρανθῇ ἐπ᾽ ἐσχάτων αὐτοῦ·
2 ὁ παιδεύων τὸν υἱὸν αὐτοῦ ὀνήσεται ἐπ᾽ αὐτῷ
καὶ ἀνὰ μέσον γνωρίμων ἐπ᾽ αὐτῷ καυχήσεται·
3 ὁ διδάσκων τὸν υἱὸν αὐτοῦ παραζηλώσει τὸν ἐχθρὸν
καὶ ἔναντι φίλων ἐπ᾽ αὐτῷ ἀγαλλιάσεται.
4 ἐτελεύτησεν αὐτοῦ ὁ πατήρ, καὶ ὧς οὐκ ἀπέθανεν·
ὅμοιον γὰρ αὐτῷ κατέλιπεν μετ᾽ αὐτόν.
5 ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ εἶδεν καὶ εὐφράνθη
καὶ ἐν τῇ τελευτῇ αὐτοῦ οὐκ ἐλυπήθη·
6 ἐναντίον ἐχθρῶν κατέλιπεν ἔκδικον
καὶ τοῖς φίλοις ἀνταποδιδόντα χάριν.
7 περιψύχων υἱὸν καταδεσμεύσει τραύματα αὐτοῦ,
καὶ ἐπὶ πάσῃ βοῇ ταραχθήσεται σπλάγχνα αὐτοῦ.
8 ἵππος ἀδάμαστος ἐκβαίνει σκληρός,
καὶ υἱὸς ἀνειμένος ἐκβαίνει προαλής.
9 τιθήνησον τέκνον, καὶ ἐκθαμβήσει σε·
σύμπαιξον αὐτῷ, καὶ λυπήσει σε.
10 μὴ συγγελάσῃς αὐτῷ, ἵνα μὴ συνοδυνηθῇς,
καὶ ἐπ᾽ ἐσχάτων γομφιάσεις τοὺς ὀδόντας σου.
11 μὴ δῷς αὐτῷ ἐξουσίαν ἐν νεότητι·
12 θλάσον τὰς πλευρὰς αὐτοῦ, ὡς ἔστιν νήπιος,
μήποτε σκληρυνθεὶς ἀπειθήσῃ σοι.
13 παίδευσον τὸν υἱόν σου καὶ ἔργασαι ἐν αὐτῷ,
ἵνα μὴ ἐν τῇ ἀσχημοσύνῃ αὐτοῦ προσκόψῃς.
14 Κρείσσων πτωχὸς ὑγιὴς καὶ ἰσχύων τῇ ἕξει
ἢ πλούσιος μεμαστιγωμένος εἰς σῶμα αὐτοῦ.
15 ὑγίεια καὶ εὐεξία βελτίων παντὸς χρυσίου,
καὶ σῶμα εὔρωστον ἢ ὄλβος ἀμέτρητος.
16 οὐκ ἔστιν πλοῦτος βελτίων ὑγιείας σώματος,
καὶ οὐκ ἔστιν εὐφροσύνη ὑπὲρ χαρὰν καρδίας.
17 κρείσσων θάνατος ὑπὲρ ζωὴν πικρὰν
καὶ ἀνάπαυσις αἰῶνος ἢ ἀρρώστημα ἔμμονον.
18 ἀγαθὰ ἐκκεχυμένα ἐπὶ στόματι κεκλεισμένῳ
θέματα βρωμάτων παρακείμενα ἐπὶ τάφῳ.
19 τί συμφέρει κάρπωσις εἰδώλῳ;
οὔτε γὰρ ἔδεται οὔτε μὴ ὀσφρανθῇ·
οὕτως ὁ ἐκδιωκόμενος ὑπὸ κυρίου.
20 βλέπων ἐν ὀφθαλμοῖς καὶ στενάζων
ὥσπερ εὐνοῦχος περιλαμβάνων παρθένον καὶ στενάζων.
21 Μὴ δῷς εἰς λύπην τὴν ψυχήν σου
καὶ μὴ θλίψῃς σεαυτὸν ἐν βουλῇ σου.
22 εὐφροσύνη καρδίας ζωὴ ἀνθρώπου,
καὶ ἀγαλλίαμα ἀνδρὸς μακροημέρευσις.
23 ἀπάτα τὴν ψυχήν σου καὶ παρακάλει τὴν καρδίαν σου
καὶ λύπην μακρὰν ἀπόστησον ἀπὸ σοῦ·
πολλοὺς γὰρ ἀπώλεσεν ἡ λύπη,
καὶ οὐκ ἔστιν ὠφέλεια ἐν αὐτῇ.
24 ζῆλος καὶ θυμὸς ἐλαττοῦσιν ἡμέρας,
καὶ πρὸ καιροῦ γῆρας ἄγει μέριμνα.
25 λαμπρὰ καρδία καὶ ἀγαθὴ ἐπὶ ἐδέσμασιν
τῶν βρωμάτων αὐτῆς ἐπιμελήσεται.