1 numquid non sapientia clamitat et prudentia dat vocem suam
2 in summis excelsisque verticibus
super viam in mediis semitis stans
3 iuxta portas civitatis in ipsis foribus loquitur dicens
4 o viri ad vos clamito et vox mea ad filios hominum
5 intellegite parvuli astutiam et insipientes animadvertite
6 audite quoniam de rebus magnis locutura sum
et aperientur labia mea ut recta praedicent
7 veritatem meditabitur guttur meum
et labia mea detestabuntur impium
8 iusti sunt omnes sermones mei
non est in eis pravum quid neque perversum
9 recti sunt intellegentibus et aequi invenientibus scientiam
10 accipite disciplinam meam et non pecuniam
doctrinam magis quam aurum eligite
11 melior est enim sapientia cunctis pretiosissimis
et omne desiderabile ei non potest conparari
12 ego sapientia habito in consilio
et eruditis intersum cogitationibus
13 timor Domini odit malum
arrogantiam et superbiam et viam pravam et os bilingue detestor
14 meum est consilium et aequitas
mea prudentia mea est fortitudo
15 per me reges regnant et legum conditores iusta decernunt
16 per me principes imperant et potentes decernunt iustitiam
17 ego diligentes me diligo et qui mane vigilant ad me invenient me
18 mecum sunt divitiae et gloria
opes superbae et iustitia
19 melior est fructus meus auro et pretioso lapide
et genimina mea argento electo
20 in viis iustitiae ambulo in medio semitarum iudicii
21 ut ditem diligentes me et thesauros eorum repleam
22 Dominus possedit me initium viarum
suarum
antequam quicquam faceret a principio
23 ab aeterno ordita sum et ex antiquis
antequam terra fieret
24 necdum erant abyssi et ego iam concepta eram
necdum fontes aquarum eruperant
25 necdum montes gravi mole constiterant
ante colles ego parturiebar
26 adhuc terram non fecerat et flumina et cardines orbis terrae
27 quando praeparabat caelos aderam
quando certa lege et gyro vallabat abyssos
28 quando aethera firmabat sursum et librabat fontes aquarum
29 quando circumdabat mari terminum suum
et legem ponebat aquis ne transirent fines suos
quando adpendebat fundamenta terrae
30 cum eo eram cuncta conponens
et delectabar per singulos dies ludens coram eo omni tempore
31 ludens in orbe terrarum
et deliciae meae esse cum filiis hominum
32 nunc ergo filii audite me
beati qui custodiunt vias meas
33 audite disciplinam et estote sapientes et nolite abicere eam
34 beatus homo qui audit me
qui vigilat ad fores meas cotidie
et observat ad postes ostii mei
35 qui me invenerit inveniet vitam et hauriet salutem a Domino
36 qui autem in me peccaverit laedet animam suam
omnes qui me oderunt diligunt mortem
1 Σὺ τὴν σοφίαν κηρύξεις, ἵνα φρόνησίς σοι ὑπακούσῃ·
2 ἐπὶ γὰρ τῶν ὑψηλῶν ἄκρων ἐστίν,
ἀνὰ μέσον δὲ τῶν τρίβων ἕστηκεν·
3 παρὰ γὰρ πύλαις δυναστῶν παρεδρεύει,
ἐν δὲ εἰσόδοις ὑμνεῖται
4 Ὑμᾶς, ὦ ἄνθρωποι, παρακαλῶ
καὶ προΐεμαι ἐμὴν φωνὴν υἱοῖς ἀνθρώπων·
5 νοήσατε, ἄκακοι, πανουργίαν,
οἱ δὲ ἀπαίδευτοι, ἔνθεσθε καρδίαν.
6 εἰσακούσατέ μου, σεμνὰ γὰρ ἐρῶ
καὶ ἀνοίσω ἀπὸ χειλέων ὀρθά·
7 ὅτι ἀλήθειαν μελετήσει ὁ φάρυγξ μου,
ἐβδελυγμένα δὲ ἐναντίον ἐμοῦ χείλη ψευδῆ.
8 μετὰ δικαιοσύνης πάντα τὰ ῥήματα τοῦ στόματός μου,
οὐδὲν ἐν αὐτοῖς σκολιὸν οὐδὲ στραγγαλῶδες·
9 πάντα ἐνώπια τοῖς συνιοῦσιν
καὶ ὀρθὰ τοῖς εὑρίσκουσι γνῶσιν.
10 λάβετε παιδείαν καὶ μὴ ἀργύριον
καὶ γνῶσιν ὑπὲρ χρυσίον δεδοκιμασμένον,
ἀνθαιρεῖσθε δὲ αἴσθησιν χρυσίου καθαροῦ·
11 κρείσσων γὰρ σοφία λίθων πολυτελῶν,
πᾶν δὲ τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτῆς ἐστιν.
12 ἐγὼ ἡ σοφία κατεσκήνωσα βουλήν,
καὶ γνῶσιν καὶ ἔννοιαν ἐγὼ ἐπεκαλεσάμην.
13 φόβος κυρίου μισεῖ ἀδικίαν,
ὕβριν τε καὶ ὑπερηφανίαν καὶ ὁδοὺς πονηρῶν·
μεμίσηκα δὲ ἐγὼ διεστραμμένας ὁδοὺς κακῶν.
14 ἐμὴ βουλὴ καὶ ἀσφάλεια,
ἐμὴ φρόνησις, ἐμὴ δὲ ἰσχύς·
15 δι᾽ ἐμοῦ βασιλεῖς βασιλεύουσιν,
καὶ οἱ δυνάσται γράφουσιν δικαιοσύνην·
16 δι᾽ ἐμοῦ μεγιστᾶνες μεγαλύνονται,
καὶ τύραννοι δι᾽ ἐμοῦ κρατοῦσι γῆς.
17 ἐγὼ τοὺς ἐμὲ φιλοῦντας ἀγαπῶ,
οἱ δὲ ἐμὲ ζητοῦντες εὑρήσουσιν.
18 πλοῦτος καὶ δόξα ἐμοὶ ὑπάρχει
καὶ κτῆσις πολλῶν καὶ δικαιοσύνη·
19 βέλτιον ἐμὲ καρπίζεσθαι ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον,
τὰ δὲ ἐμὰ γενήματα κρείσσω ἀργυρίου ἐκλεκτοῦ.
20 ἐν ὁδοῖς δικαιοσύνης περιπατῶ
καὶ ἀνὰ μέσον τρίβων δικαιώματος ἀναστρέφομαι,
21 ἵνα μερίσω τοῖς ἐμὲ ἀγαπῶσιν ὕπαρξιν
καὶ τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν ἐμπλήσω ἀγαθῶν.
21a ἐὰν ἀναγγείλω ὑμῖν τὰ καθ᾽ ἡμέραν γινόμενα,
μνημονεύσω τὰ ἐξ αἰῶνος ἀριθμῆσαι.
22 κύριος ἔκτισέν με ἀρχὴν ὁδῶν αὐτοῦ εἰς ἔργα αὐτοῦ,
23 πρὸ τοῦ αἰῶνος ἐθεμελίωσέν με ἐν ἀρχῇ,
24 πρὸ τοῦ τὴν γῆν ποιῆσαι καὶ πρὸ τοῦ τὰς ἀβύσσους ποιῆσαι,
πρὸ τοῦ προελθεῖν τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων,
25 πρὸ τοῦ ὄρη ἑδρασθῆναι,
πρὸ δὲ πάντων βουνῶν γεννᾷ με.
26 κύριος ἐποίησεν χώρας καὶ ἀοικήτους
καὶ ἄκρα οἰκούμενα τῆς ὑπ᾽ οὐρανόν.
27 ἡνίκα ἡτοίμαζεν τὸν οὐρανόν, συμπαρήμην αὐτῷ,
καὶ ὅτε ἀφώριζεν τὸν ἑαυτοῦ θρόνον ἐπ᾽ ἀνέμων.
28 ἡνίκα ἰσχυρὰ ἐποίει τὰ ἄνω νέφη,
καὶ ὡς ἀσφαλεῖς ἐτίθει πηγὰς τῆς ὑπ᾽ οὐρανὸν
29 καὶ ἰσχυρὰ ἐποίει τὰ θεμέλια τῆς γῆς,
30 ἤμην παρ᾽ αὐτῷ ἁρμόζουσα,
ἐγὼ ἤμην ᾗ προσέχαιρεν.
καθ᾽ ἡμέραν δὲ εὐφραινόμην ἐν προσώπῳ αὐτοῦ ἐν παντὶ καιρῷ,
31 ὅτε εὐφραίνετο τὴν οἰκουμένην συντελέσας
καὶ ἐνευφραίνετο ἐν υἱοῖς ἀνθρώπων.
32 νῦν οὖν, υἱέ, ἄκουέ μου.
34 μακάριος ἀνήρ, ὃς εἰσακούσεταί μου,
καὶ ἄνθρωπος, ὃς τὰς ἐμὰς ὁδοὺς φυλάξει
ἀγρυπνῶν ἐπ᾽ ἐμαῖς θύραις καθ᾽ ἡμέραν
τηρῶν σταθμοὺς ἐμῶν εἰσόδων·
35 αἱ γὰρ ἔξοδοί μου ἔξοδοι ζωῆς,
καὶ ἑτοιμάζεται θέλησις παρὰ κυρίου.
36 οἱ δὲ εἰς ἐμὲ ἁμαρτάνοντες ἀσεβοῦσιν τὰς ἑαυτῶν ψυχάς,
καὶ οἱ μισοῦντές με ἀγαπῶσιν θάνατον.