1 infirmum autem in fide adsumite
non in disceptationibus cogitationum
2 alius enim credit manducare omnia
qui autem infirmus est holus manducat
3 is qui manducat non manducantem non spernat
et qui non manducat manducantem non iudicet
Deus enim illum adsumpsit
4 tu quis es qui iudices alienum servum
suo domino stat aut cadit
stabit autem potens est enim Deus statuere illum
5 nam alius iudicat diem plus inter diem
alius iudicat omnem diem
unusquisque in suo sensu abundet
6 qui sapit diem Domino sapit
et qui manducat Domino manducat gratias enim agit Deo
et qui non manducat Domino non manducat
et gratias agit Deo
7 nemo enim nostrum sibi vivit et nemo sibi moritur
8 sive enim vivimus Domino vivimus
sive morimur Domino morimur
sive ergo vivimus sive morimur Domini sumus
9 in hoc enim Christus et mortuus est et revixit
ut et mortuorum et vivorum dominetur
10 tu autem quid iudicas fratrem tuum
aut tu quare spernis fratrem tuum
omnes enim stabimus ante tribunal Dei
11 scriptum est enim vivo ego dicit Dominus
quoniam mihi flectet omne genu
et omnis lingua confitebitur Deo
12 itaque unusquisque nostrum pro se rationem reddet Deo
13 non ergo amplius invicem iudicemus sed hoc iudicate magis
ne ponatis offendiculum fratri vel scandalum
14 scio et confido in Domino Iesu quia nihil commune per ipsum
nisi ei qui existimat quid commune esse illi commune est
15 si enim propter cibum frater tuus contristatur
iam non secundum caritatem ambulas
noli cibo tuo illum perdere pro quo Christus mortuus est
16 non ergo blasphemetur bonum nostrum
17 non est regnum Dei esca et potus
sed iustitia et pax et gaudium in Spiritu Sancto
18 qui enim in hoc servit Christo
placet Deo et probatus est hominibus
19 itaque quae pacis sunt sectemur
et quae aedificationis sunt in invicem
20 noli propter escam destruere opus Dei
omnia quidem munda sunt
sed malum est homini qui per offendiculum manducat
21 bonum est non manducare carnem et non bibere vinum
neque in quo frater tuus offendit
aut scandalizatur aut infirmatur
22 tu fidem habes penes temet ipsum habe coram Deo
beatus qui non iudicat semet ipsum in eo quo probat
23 qui autem discernit si manducaverit damnatus est quia non ex fide
omne autem quod non ex fide peccatum est
Krie e katërmbëdhjetëtë
1 Atij që është i sëmurë ndë besë epni dorënë, e mos qërtoni me të kërkuara.
2 Sepse një beson që ka urdhër të hajë nga të gjitha, ma ai që është i sëmurë ndë besë ha lakëra.
3 Ai që ha, le të mos e shajë atë që nukë ha. E ai që s’ha, le të mos gjukojë atë ha, sepse Perndia e ka atë afër vetiut.
4 Cili je ti që gjukon shërbëtuarin’ e jetërit? Ai rri dreq, a bie për Zotn’ e tij. Ma ai do të qëndrojë mbë këmbë, sepse mund Perndia ta bëjë atë të qëndrojë.
5 Sepse një çquan ditë nga ditë, e tjetër i ka një gjithë ditë. Gjithëkujt le t’i mbushetë koka me mënd të tij.
6 Ai që mban llogori ditësë, për Zotnë mban llogori. E ai që s’mban llogori ditësë, për Zotnë s’mban llogori. Ai që ha, për Zotnë ha, sepse i bën lëvdim Zotit. E ai që nukë ha, për Zotnë nukë ha, e lëvdon Zotnë.
7 Sepse ndonjë nga nesh s’rron për vetëhe, e ndonjë s’vdes për vetëhe.
8 Sepse edhe ndë rrofçim, për Zotnë rrojëmë. Edhe ndë vdekçim, për Zotnë vdesëmë. Edhe ndë rrofçim, edhe ndë vdekçim të Zotit jemi.
9 Sepse Krishti për këtë vdiqi, edhe u ngjall e rron, që të urdhërojë edhe të gjallëtë edhe të vdekuritë.
10 Ma ti përse gjukon vëllanë tënd? A edhe ti përse ksenderon vëllanë tënd? Sepse navet të gjithë do të dalëmë përpara fronit së Krishtit.
11 Sepse është shkruarë: Rroj unë, thotë Zoti, që mbë mua do të ujnjetë çdo gju të më faletë, e gjithë gjuhëtë do të apënë llogori nde Perndia.
12 Cilido nga ju adha do të apë llogori për vetëhe të tij te Perndia.
13 Le të mos gjukojëmë adha më njeri-jatërinë, po më tepërë silloia juaj të jetë që të mos viri dhokan vëllait, a skandallo.
14 Un’ e di, edhe kam tharosnë mbë Zotnë Iisunë, që s’është ndonjë punë e pëgërë mbë vetëhe të saj; po mb’atë që e sillois se ësht’ e pëgërë, mb’atë ësht’ e pëgërë.
15 Ma nd’është që për një të ngrënë helmonetë vëllai it, ti nuk’ ecën më me dashuri. Mos duaj të dërgoç ndë prishëjë atë, që për atë vdiqi Krishti.
16 Le të mos shahetë adha të mirëtë tuaj.
17 Sepse mbretëri e Qiellet nuk’ është të ngrënë e të pirë, po të drejtë e paq edhe gëzim mbë Shpirtinë Shënjt.
18 Sepse kush punon Krishtinë ndë këto, ësht’ i pëlqierë te Perndia, e ndë njerëz ësht’ i dhoqimasurë.
19 Le të vështrojëmë adha ato që vëjejënë për paq, e ato që janë për të dërtuarë njeri-jatërinë.
20 Mos duaj për një gjellë të priç punën’ e Perndisë. Gjithë punëtë me të vërteta janë të qëruara, po bën të keq njëit njeriut që e ha me skandali.
21 Është mirë të mos hajë njeriu mish, a të mos pijë verë, a të mos bëjë ndonjë punë nga ato që spodhisetë, a skandalisetë, a smundetë vëllait it.
22 Ti ke besë, bëje mbanë teje përpara Perndisë. Lum ai që nukë dëmëton vetëhenë mb’atë që kërkon të bëjë.
23 Ma ai që bën të zgjedhurë, ndë hangrëtë, ësht’ i dëmëtuarë, sepse s’hangri me besë. E çdo punë që s’është mbë besë, është faj.