1 et vidi in dextera sedentis super thronum
librum scriptum intus et foris signatum sigillis septem
2 et vidi angelum fortem praedicantem voce magna
quis est dignus aperire librum et solvere signacula eius
3 et nemo poterat in caelo
neque in terra neque subtus terram
aperire librum neque respicere illum
4 et ego flebam multum quoniam nemo dignus inventus est
aperire librum nec videre eum
5 et unus de senioribus dicit mihi ne fleveris
ecce vicit leo de tribu Iuda radix David
aperire librum et septem signacula eius
6 et vidi et ecce in medio throni et quattuor animalium
et in medio seniorum
agnum stantem tamquam occisum
habentem cornua septem et oculos septem
qui sunt spiritus Dei missi in omnem terram
7 et venit et accepit de dextera sedentis de
throno
8 et cum aperuisset librum
quattuor animalia et viginti quattuor seniores ceciderunt coram agno
habentes singuli citharas
et fialas aureas plenas odoramentorum
quae sunt orationes sanctorum
9 et cantant novum canticum dicentes
dignus es accipere librum et aperire signacula eius
quoniam occisus es et redemisti nos Deo in sanguine tuo
ex omni tribu et lingua et populo et natione
10 et fecisti eos Deo nostro regnum et sacerdotes
et regnabunt super terram
11 et vidi et audivi vocem angelorum multorum
in circuitu throni et animalium et seniorum
et erat numerus eorum milia milium
12 dicentium voce magna
dignus est agnus qui occisus est
accipere virtutem et divinitatem et sapientiam et fortitudinem
et honorem et gloriam et benedictionem
13 et omnem creaturam quae in caelo est
et super terram et sub terram
et quae sunt in mari et quae in ea
omnes audivi dicentes sedenti in throno et agno
benedictio et honor et gloria et potestas in saecula saeculorum
14 et quattuor animalia dicebant amen
et seniores ceciderunt
et adoraverunt
Krie e pesëtë
1 E paçë mb’anë të djathëtë t’atij që rrij mbë fron, një kartë të shkruarë brënda, e jashtë vulosurë me shtatë vula.
2 E paçë Ëngjëll të fortë që thërrit me zë të madh: Cili ësht’ i zoti të hapjë kartënë e të prishjë vulat’ e saj?
3 Ndonjë nukë mund as ndë qiell, as ndë dhe, as ndënë dhe, të hap kartënë, as ta shih atë.
4 E unë qajë shumë shumë, sepse nuk’ u gjënd njeri i zoti ta hap e ta dhiavas kartënë, as ta shih atë.
5 E një nga pleqtë më thotë mua: Mos qaj, ja, që mund leondari që është nga filia e Iudhësë, rrënja e Dhavidhit, të hapjë kartënë e të prishjë të shtatë vulat’ e asaj.
6 E vura re, e ja ndë mes të fronit, e ndë mes të kafshëvet, e ndë mes të pleqet një qengj që rrij mbë këmbë posi i therturë, që kish shtatë brira e shtatë si, që janë të shtatë Shpirtëret’ e Perndisë të dërguaratë mbë gjithë dhe.
7 E erdhi e mori kartënë nga dor’ e atij që rrij mbë fron.
8 E poqë mori kartënë, të katër kafshëtë e të njëzet e katër pleqtë ranë përmbis përpara qengjit e kishnë cilido qithara e kupa t’arta plot me mirudhira. Ato janë të falat’ e Shënjtorëvet.
9 E psalljënë psallmodhi të re, e thoshnë: I zoti je të març kartënë e të hapç vulat’ e saj, sepse u there, e na bleve te Perndia nevet me gjak tënd, nga çdofarë filiet, e gjuhet’, e llaoit, e miletit.
10 E na ke bërë nevet për Perndinë tënë mbretër e priftër, e do të mbretërojmë mbi dhe.
11 E vura re, e digjova zë shumë Ëngjëjet rrotullë fronit, e kafshëvet, edhe pleqet. E nëmuri i ature mijëra miliunit.
12 Ata thoshnë me zë të madh: I zoti është qengji i therturë të marrë fuqinë, e të pasuritë, e sofinë, e kuvetnë, e nderë, e lëvdimnë, edhe bekimnë.
13 E gjithë punërat’ e bëra që janë ndër qiell, e mbi dhe, e ndënë dhe, e ndë det, sa janë e sa gjëndenë ndë këto vëndëra të gjitha i digjova që thoshnë: mb’atë që rri ndë fron e mbë qengjnë bekimi, edhe nderi, edhe lëvdimi, edhe mbretëria, ndë jetë pas jetet.
14 E të katër kafshëtë thoshnë: Vërtet. E të njëzet e katër pleqtë ranë përmbis e u falë atij që rron ndë jetë të jetëvet.