1 et audivi vocem magnam de templo dicentem septem angelis
ite et effundite septem fialas irae Dei in terram
2 et abiit primus et effudit fialam suam in terram
et factum est vulnus saevum ac pessimum in homines
qui habent caracterem bestiae
et eos qui adoraverunt imaginem eius
3 et secundus effudit fialam suam in mare
et factus est sanguis tamquam mortui
et omnis anima vivens mortua est in mari
4 et tertius effudit fialam suam super flumina et super fontes aquarum
et factus est sanguis
5 et audivi angelum aquarum dicentem
iustus es qui es et qui eras sanctus
quia haec iudicasti
6 quia sanguinem sanctorum et prophetarum fuderunt
et sanguinem eis dedisti bibere digni sunt
7 et audivi altare dicens
etiam Domine Deus omnipotens vera et iusta iudicia tua
8 et quartus effudit fialam suam in solem
et datum est illi aestu adficere homines et igni
9 et aestuaverunt homines aestu magno
et blasphemaverunt nomen Dei
habentis potestatem super has plagas
neque egerunt paenitentiam ut darent illi gloriam
10 et quintus effudit fialam suam super sedem bestiae
et factum est regnum eius tenebrosum
et conmanducaverunt linguas suas prae dolore
11 et blasphemaverunt Deum caeli
prae doloribus et vulneribus suis
et non egerunt paenitentiam ex operibus suis
12 et sextus effudit fialam suam in flumen illud magnum
Eufraten
et siccavit aquam eius
ut praepararetur via regibus ab ortu solis
13 et vidi de ore draconis et de ore bestiae et de ore pseudoprophetae
spiritus tres inmundos in modum ranarum
14 sunt enim spiritus daemoniorum facientes signa
et procedunt ad reges totius terrae
congregare illos in proelium
ad diem magnum Dei omnipotentis
15 ecce venio sicut fur
beatus qui vigilat et custodit vestimenta sua
ne nudus ambulet et videant turpitudinem eius
16 et congregavit illos in locum
qui vocatur hebraice Hermagedon
17 et septimus effudit fialam suam in aerem
et exivit vox magna de templo a throno dicens factum est
18 et facta sunt fulgora et voces et tonitrua
et terraemotus factus est magnus
qualis numquam fuit ex quo homines fuerunt super terram
talis terraemotus sic magnus
19 et facta est civitas magna in tres partes
et civitates gentium ceciderunt
et Babylon magna venit in memoriam ante Deum
dare ei calicem vini indignationis irae eius
20 et omnis insula fugit et montes non sunt inventi
21 et grando magna sicut talentum descendit de caelo in homines
et blasphemaverunt homines Deum propter plagam grandinis
quoniam magna facta est vehementer
Krie e gjashtëmbëdhjetëtë
1 E digjova një zë të madh nga naoi, që u thosh të shtatë ëngjëjet: Hajdeni, e derdhni kupat’ e zëmërimit së Perndisë mbë dhe.
2 E vate i pari e derdhi kupën’ e tij mbi dhe; e u bë plagë e keqe e e ligë mbë njerëz, që kishnë nishan’ e bishësë, e mb’ata u falë mbë konismë të saj.
3 E i diti ëngjëll derdhi kupën’ e tij ndë det, e u bë posi gjaku i së vdekurit; e gjithë sa kishnë shpirt që rroijnë ndë det psofisnë.
4 E ëngjëlli i treti e derdhi kupën’ e tij ndë lumëra e ndë kronjëra të ujëravet, e u bënë gjak.
5 E digjova ëngjëllin’ e ujëravet, që thosh: I drejtë je, o Zot, që je, e që jeshe Shënjt, sepse kështu gjukove.
6 Sepse kanë derdhurë gjakn’ e Shënjtorëvet e të profitet, e u dhe ature të pijnë gjak; sepse kështu u duhej.
7 E digjova një tjatër nga thisiastiri, që thosh: Me të vërtetë, o Zot fuqimadh, të vërteta e të drejta janë gjuqërat’ e tua.
8 E i katërti ëngjëll derdhi kupën’ e tij mbi diellinë; e ju dha atij të digj njerëzitë me të ngrohëtë e me zjar.
9 E njerëzitë vuloijnë për të ngrohëtë të shumë, e shajtinë ëmërin’ Perndisë, që ka urdhër mbi këto plagë; e shumë metanoisnë, që t’i ipnë atij lëvdim.
10 E ëngjëlli i pesëti derdhi kupën’ e tij mbi fron të bishësë, e u errëcua mbretëria e saj; e nga të dhëmburitë brijnë vetë gjuhën’ e ture.
11 E shajtinë Perndinë e qiellit nga aformí e të dhëmburavet së ture edhe nga plagët’ e ture; e nukë hoqnë dorë nga punërat’ e ture.
12 E i gjashtëti ëngjëll derdhi kupën’ e tij mbi lumën’ e madh Efratnë; e shtërpoi ujët’ e tij, që të bënetë gati udh’ e mbretëret që janë nga del dielli.
13 E paçë (të dilë) nga goja e dhrakonit, edhe nga goja e bishësë, edhe nga goja e profitit gënjeshtjar tre shpirtëra të pëgëra, që gjaijnë me bretëkosa.
14 Sepse janë shpirtëre të dhemonëvet që bëjënë çudira, e venë ndë mbretërë të dheut, e të gjithë diniasë, të mbëjedhënë ata për luftë të asaj ditësë madhe të Perndisë fuqimadhit.
15 (Ja, që u vij sikundrë vjen kusari; lum ai njeri që rri cgjuarë e ruan rrobat’ e tij, që të mos ecëjë cveshurë e t’i shohënë turpn’ e tij).
16 E i përmbëjodhi ata nd’atë vënd që thuhetë ndë gjuhë të Çifutet Armagjedhon.
17 E ëngjëlli i shtati derdhi kupën’ e tij ndë erë; e dolli një zë i madh nga naoi i qiellit, nga froni, e thosh: U bë.
18 E u bënë zënjëra, e gjëmime, e vetëtimëra. E gjau tërmet i madh, që nuk’ u bë i tilli që kur janë njerëzitë mbi dhe, kaqë tërmet i madh.
19 E quteti i madh u nda ndë tri copë, e qutetet’ e miletevet së tjera ranë mbë dhe, e u bë kujtim përpara Perndisë për Vavillonën’ e madhe, që t’i ipej asaj potiri i verësë s’urgjisë tij.
20 E nisitë iknë gjithë, e maletë nuk’ u gjëndnë.
21 E breshër i madh posi një tallanto ra nga qielli mbi njerëz; e njerëzitë shajtinë Perndinë për plagë të breshërit; sepse ish fort e madhe plaga e atij.