1 Et cum adpropinquarent Hierosolymae et Bethaniae ad montem Olivarum
mittit duos ex discipulis suis
2 et ait illis
ite in castellum quod est contra vos
et statim introeuntes illuc invenietis pullum ligatum
super quem nemo adhuc hominum sedit
solvite illum et adducite
3 et si quis vobis dixerit quid facitis
dicite quia Domino necessarius est
et continuo illum dimittet huc
4 Et abeuntes invenerunt pullum ligatum ante ianuam foris in bivio
et solvunt eum
5 et quidam de illic stantibus dicebant illis
quid facitis solventes pullum
6 qui dixerunt eis sicut praeceperat illis Iesus
et dimiserunt eis
7 et duxerunt pullum ad Iesum
et inponunt illi vestimenta sua
et sedit super eo
8 multi autem vestimenta sua straverunt in via
alii autem frondes caedebant de arboribus et sternebant in via
9 Et qui praeibant et qui sequebantur clamabant dicentes
osanna benedictus qui venit in nomine Domini
10 benedictum quod venit regnum patris nostri David
osanna in excelsis
11 Et introivit Hierosolyma in templum
et circumspectis omnibus
cum iam vespera esset hora
exivit in Bethania cum duodecim
12 et alia die cum exirent a Bethania esuriit
13 cumque vidisset a longe ficum habentem folia
venit si quid forte inveniret in ea
et cum venisset ad eam nihil invenit praeter folia
non enim erat tempus ficorum
14 et respondens dixit ei
iam non amplius in aeternum quisquam fructum ex te
manducet
et audiebant discipuli eius
15 Et veniunt Hierosolymam
et cum introisset templum
coepit eicere vendentes et ementes in templo
et mensas nummulariorum et cathedras vendentium columbas evertit
16 et non sinebat ut quisquam vas transferret per
templum
17 et docebat dicens eis non scriptum est
quia domus mea domus orationis vocabitur omnibus gentibus
vos autem fecistis eam speluncam latronum
18 Quo audito principes sacerdotum et scribae quaerebant
quomodo eum perderent
timebant enim eum
quoniam universa turba admirabatur super doctrina eius
19 Et cum vespera facta esset egrediebatur de civitate
20 et cum mane transirent viderunt ficum aridam factam a radicibus
21 et recordatus Petrus dicit ei
rabbi ecce ficus cui maledixisti aruit
22 Et respondens Iesus ait illis habete fidem Dei
23 amen dico vobis
quicumque dixerit huic monti tollere et
mittere in mare
et non haesitaverit in corde suo
sed crediderit quia quodcumque dixerit fiat fiet ei
24 Propterea dico vobis
omnia quaecumque orantes petitis
credite quia accipietis et veniet vobis
25 Et cum stabitis ad orandum
dimittite si quid habetis adversus aliquem
ut et Pater vester qui in caelis est dimittat vobis peccata vestra
26 quod si vos non dimiseritis
nec Pater vester qui in caelis est dimittet vobis peccata vestra
27 Et veniunt rursus Hierosolymam
et cum ambularet in templo
accedunt ad eum summi sacerdotes et scribae et seniores
28 et dicunt illi in qua potestate haec facis
et quis tibi dedit hanc potestatem ut ista facias
29 Iesus autem respondens ait illis
interrogabo vos et ego unum verbum
et respondete mihi et dicam vobis in qua potestate haec faciam
30 baptismum Iohannis de caelo erat an ex hominibus
respondete mihi
31 at illi cogitabant secum dicentes
si dixerimus de caelo
dicet quare ergo non credidistis ei
32 sed dicemus ex hominibus
timebant populum
omnes enim habebant Iohannem quia vere propheta esset
33 et respondentes dicunt Iesu nescimus
respondens Iesus ait illis
neque ego dico vobis in qua potestate haec faciam
Krie e njëmbëdhjetëtë
1 E si erdhë afër Ierusalimit ndë Vithfagji, e ndë Vithani, afër malit së ullinjet, dërgon di nga mathitit’ e tij.
2 E u thot’ ature: Hajdeni mbë fshat që është përtej juvet, e atë çast që të hini brënda do të gjeni një kroç lidhurë, që mb’atë nukë hipi ndonjë njeri, e si ta sgjidhni atë, birie këtu.
3 E nd’u thashtë njeri juvet: Pse e bëni këtë? thoi se i duhetë zotit së tij; e atëherë do ta dërgojë atë këtu.
4 E vanë e gjenë kroçnë përjashta derësë lidhurë, ndë një udhëkruqëjë, e sgjidhnë atë.
5 E ca nga ata që rrijnë atje, u thon’ ature: Ç’bëni, që sgjidhni kroçnë?
6 Edhe ata u than’ ature sikundrë i porsiti Iisui, e i lan’ ata.
7 E e prunë kroçnë nde Iisui, e vunë mbi të rrobat’ e ture, e ndënji mbi të.
8 E shumë shtroijnë rrobat’ e ture mb’udhë, e të tjerë prisnë dega nga lisatë, e i përhapnë mb’udhë.
9 E ata që vijnë përpara, edhe ata që vijnë pas thërrisnë, e thoshnë: Osanna, i bekuarë ësht’ ai që vjen mb’ëmër të Zotit.
10 E bekuarë mbretëria që vjen mb’ëmër të Zotit, të jatit sonë Dhavidhit. Osanna ndë më të lartinë Qiell.
11 E hiri Iisui ndë Ierusalim, edhe ndë Iero; e si vështroi gjithë rrotullë, sepse koha qe afër mbë t’erturë, dolli e vate ndë Vithani bashkë me të dimbëdhjetë.
12 E nesërët si duallë ata nga Vithania, e muar uja.
13 E si pa një fik për së largut që kish fleta, u afërua të gjen gjë mbi të. E si erdhi mbë të nukë gjeti tjatër, përveçme fleta, se nukë qe koh’ e fiqet.
14 E u përgjegj Iisui mbë të, e tha: Mos hangrëtë më njeri nga teje pemë ndë jetë. E mathitit’ e tij e digjuanë.
15 E vijënë ndë Ierusalim, e si hiri Iisui ndë Iero, zuri të nxir jashtë ata që shitnë e bleijnë ndë iero, edhe trapezet’ e sarafëvet, edhe fronet’ e ature që shitnë pëllumbatë ua ktheu mb’anë tjatër.
16 E nukë lijte njeri që të shkon ndonjë enë ndëpërmes të naoit.
17 E i dhidhaks ata, e u thosh: Nuk’ është shkruarë, se shtëpia ime do të thuhetë shtëpi e së falturit për gjithë miletë? E juvet e bëtë atë shpile të kusarëvet.
18 E digjuanë Grammatejtë edhe të parët’ e Priftëret, e kërkoijnë me çfarë tropo ta vrisnë atë, sepse i trëmbejn’ atij se gjithë turma çuditejnë ndë dhidhahi të tij.
19 E si u err dolli jashtë nga quteti.
20 E ndë mëngjes si shkoijn’ ateje, panë fiknë që ishte tharë që nga rrënjatë.
21 E Petrua u kujtua, e i thot’ atij: Dhaskal, ja fiku që i dhe nëmënë, u tha.
22 E u përgjegj Iisui, e u thot’ ature: Kini besë mbë Perndinë.
23 Se me të vërteta u thom juvet, që cilido që t’i thotë këtij malit: Ngreu, e bjerë mbë det e të mos ketë di mënde ndë zëmërë të tij, po të besojë se ato që thotë bënenë, do të bënenë nde ai çdo që të thotë.
24 Pra andaj u thom juvet: Gjithë sa të kërkoni kur faleni, besoni, se i mirri, e do t’u bënenë juvet.
25 E kur të rriji ndë të falë, ndëjeni ndë keni gjë hasmëri me ndonjë, që t’u ndëjejë juvet edhe jati juaj që është ndë Qiell fajetë tuaj.
26 E ndë mos ndëjefi juvet, as jati juaj që është ndë Qiell do t’u ndëjejë fajetë tuaj.
27 E vijënë pagjene ndë Ierusalim, e tek ecënte ai ndë Iero vijënë afër tij të parët’ e priftëret, edhe Grammatejtë, edhe pleqtë.
28 E i thon’ atij: Me ç’urdhër bën ti këto? Edhe cili ta dha ti këtë urdhër të bëç këto?
29 Edhe Iisui u përgjegj, e u thot’ ature: Do t’u pies edhe unë juvet një fjalë, e të më përgjegjeni mua, edhe unë do t’u thom juvet me ç’urdhër i bëj këto.
30 Pagëzimi i Ioannit nga Qielltë qe, a nga njerëzitë? Përgjegjuni mua.
31 E mendonejnë me vetëhe të ture, e thoshnë: Ndë thafçim nga Qielltë, do na thotë navet: E po ju pse nukë besuatë atij?
32 E pameta ndë thafçim nga njerëzitë, trëmbejnë turmënë, se të gjithë e kishnë Ioannë se qe profit i vërtetë.
33 E ju përgjegjnë e i than’ Iisuit: Nuk’ e dimë. Edhe Iisui u përgjegj, e u thot’ ature: As unë nuk’ u thom juvet me ç’urdhër i bëj këto.