1 In illa hora accesserunt discipuli ad Iesum dicentes
quis putas maior est in regno caelorum
2 et advocans Iesus parvulum statuit eum in medio eorum
3 et dixit
amen dico vobis
nisi conversi fueritis et efficiamini sicut parvuli
non intrabitis in regnum caelorum
4 quicumque ergo humiliaverit se sicut parvulus iste
hic est maior in regno caelorum
5 et qui susceperit unum parvulum talem in nomine meo me suscipit
6 Qui autem scandalizaverit unum de pusillis istis qui in me credunt
expedit ei ut suspendatur mola asinaria in collo eius
et demergatur in profundum maris
7 vae mundo ab scandalis
necesse est enim ut veniant scandala
verumtamen vae homini per quem scandalum venit
8 Si autem manus tua vel pes tuus scandalizat te
abscide eum et proice abs te
bonum tibi est ad vitam ingredi debilem vel clodum
quam duas manus vel duos pedes habentem mitti in ignem aeternum
9 et si oculus tuus scandalizat te erue eum et proice abs te
bonum tibi est unoculum in vitam
intrare
quam duos oculos habentem mitti in gehennam ignis
10 Videte ne contemnatis unum ex his pusillis
dico enim vobis
quia angeli eorum in caelis semper vident faciem Patris mei qui in
caelis est
11 venit enim Filius hominis salvare quod perierat
12 Quid vobis videtur
si fuerint alicui centum oves et erraverit una ex eis
nonne relinquet nonaginta novem in montibus
et vadit quaerere eam quae erravit
13 et si contigerit ut inveniat eam
amen dico vobis quia gaudebit super eam
magis quam super nonaginta novem quae non erraverunt
14 sic non est voluntas ante Patrem vestrum qui in caelis est
ut pereat unus de pusillis istis
15 Si autem peccaverit in te frater tuus
vade et corripe eum inter te et ipsum solum
si te audierit lucratus es fratrem tuum
16 Si autem non te audierit
adhibe tecum adhuc unum vel duos
ut in ore duorum testium vel trium stet omne verbum
17 quod si non audierit eos dic ecclesiae
si autem et ecclesiam non audierit
sit tibi sicut ethnicus et publicanus
18 Amen dico vobis
quaecumque alligaveritis super terram erunt ligata et in caelo
et quaecumque solveritis super terram erunt soluta et in caelo
19 Iterum dico vobis
quia si duo ex vobis consenserint super terram
de omni re quacumque
petierint
fiet illis a Patre meo qui in caelis est
20 ubi enim sunt duo vel tres congregati in nomine meo
ibi sum in medio eorum
21 Tunc accedens Petrus ad eum dixit
Domine quotiens peccabit in me frater meus et dimittam ei
usque septies
22 dicit illi Iesus
non dico tibi usque septies sed usque septuagies septies
23 Ideo adsimilatum est regnum caelorum homini regi
qui voluit rationem ponere cum servis suis
24 et cum coepisset rationem ponere
oblatus est ei unus qui debebat decem milia talenta
25 cum autem non haberet unde redderet
iussit eum dominus venundari
et uxorem eius et filios et omnia quae habebat et reddi
26 procidens autem servus ille orabat eum
dicens
patientiam habe in me et omnia reddam tibi
27 misertus autem dominus servi illius dimisit eum
et debitum dimisit ei
28 egressus autem servus ille
invenit unum de conservis suis qui debebat ei centum denarios
et tenens suffocabat eum dicens redde quod debes
29 et procidens conservus eius rogabat eum dicens
patientiam habe in me et omnia reddam tibi
30 ille autem noluit
sed abiit et misit eum in carcerem donec redderet debitum
31 videntes autem conservi eius quae fiebant contristati sunt valde
et venerunt et narraverunt domino suo omnia quae facta erant
32 tunc vocavit illum dominus suus et ait illi
serve nequam omne debitum dimisi tibi quoniam rogasti me
33 non ergo oportuit et te misereri conservi tui
sicut et ego tui misertus sum
34 et iratus dominus eius tradidit eum tortoribus
quoadusque redderet universum debitum
35 sic et Pater meus caelestis faciet vobis
si non remiseritis unusquisque fratri suo de cordibus vestris
Krie e tetëmbëdhjetëtë
1 Atë çast erdhë mathititë nde Iisui, e i thanë: Vallë, cili është më i madh ndë mbretëri të Qiellvet?
2 E Iisui thirri një djalë, e e vuri atë shtruara ndë mes të ture.
3 E tha: Me të vërteta u thom juvet, ndë mos u kthefi, e të bëneni si edhe djelmtë, do të mos hini ndë mbretëri të Qiellvet.
4 E ai dha që të tapinosjë vetëhen’ e tij si kij djalë, ai është më i madh ndë mbretëri të Qiellvet.
5 E ai që të presë një të tillë djalë mbë ëmër tim, më pret mua.
6 E ai pa që të skandhalisjë një nga këta të vogjëlitë, që besojënë mbë mua, është më mirë për të, që t’i varetë ndë qafë të tij mokër’ e mulliut, e të shtihetë ndë fund të detit.
7 Ve ndë botë nga skandhaletë, se është shtrëngim të vijënë skandhaletë. Po ve mb’atë njeri, që nga ai vjen skandhali.
8 E nd’është që dora jote, a këmba jote të skandhalis ti, prei ato, e shtjeri nga vetëheja, se është më mirë për tij të hiç ndë jetë i çalë, a pa dorë, se të keç di duar, e di këmbë, e të viheç ndë flakë të pasosurë.
9 E nd’është siu it që të skandhalis, kree atë, e shtjere nga vetëheja, se është më mirë për tij të hiç ndë jetë me një si, se të keç di si, e të viheç ndë pisë të zjarit.
10 Vështroni të mos katafronisni ndonjë nga këta të vogjëlitë, se u thom juvet, që Ëngjëllit’ e ture ndë Qiell kurdo shohënë faqen’ e jatit sim, që është ndë Qiell.
11 Se erdhi i biri i njeriut për të lefterosurë të humburënë.
12 Ç’u duketë juvet, ndë pastë ndonjë njeri njëqind dhënt, e t’i humbasë një nga ato, nukë lë të nëntëdhjet’ e nënta, e vete ndëpër male të kërkojë të humburënë?
13 E ndë qoftë që ta gjejë atë, me të vërteta u thom juvet, se gëzonetë për atë më tepër se për të nëntëdhjet’ e nënta, që s’qenë humburë.
14 Kështu nuk’ ësht’ urdhëri përpara jatit suaj që është ndë Qiell, që të humbasë një nga këta të vogjëlitë.
15 E nd’është që të fëjen ti vëllai it, hajde, e qërtoje atë vetëmë, ti edhe ai bashkë, e ndë të digjoftë, e qerdhese vëllanë tënd.
16 E ndë mos të digjoftë, merr me vetëhe një a di vetë akoma që përpara gojësë di a tre martirëvet, të qëndrojë çdo fjalë.
17 E ndë mos digjoftë edhe ata, thuaja Qishësë edhe llaoit, e ndë mos digjoftë edhe qishësë, le të jetë tek teje sikundrë është Ethnikoi edhe Telloni.
18 Se u thom me të vërteta: Sa të lidhni mbi dhe, do të jenë lidhurë ndës Qiell, e sa të zgjidhni mbi dhe, do të jenë zgjidhurë edhe ndë Qiell.
19 Përsëri u thom juvet, se nd’është që të simfonisjënë di nga juvet për çdofarë punë që të kërkojënë, do t’u bënet’ ature nga jati im që është ndë Qiell.
20 Se tek janë di a tre mbëjedhurë mbë ëmër tim, atje edhe unë jam ndë mes të ture.
21 Atëherë ju qas atij Petrua, e i tha: Zot, sa herë të fëjejë tek u vëllai im e të ja ndëlej atij? Ngjer mbë shtatë?
22 I tha atit Iisui: Nukë të thom ti ngjera mbë shtatë, po ngjera mbë shtatëdhjetë herë nga shtatë.
23 Pra andaj gjan mbretëria e Qiellvet me njeri mbret, që deshi të bën llogari me kopijt’ e tij.
24 E kur nisi të bën llogari i prun atij një njeri që i duaj dhjetë mijë kuleta.
25 E si nukë kish ai të ja ip e porsiti atë zoti tij të shitetë ai, edhe gruaja e tij, edhe djelmtë, edhe gjithë sa kish, e të paguhetë.
26 E kopili ra poshtë, e i lutej atij, e i thosh: Zot, mos u zëmëro tek meje, po pritmë, e do të t’i ap të gjitha.
27 E zotit s’atit kopilit i erdhi likshtë e e lëshoi atë, edhe gjithë borçinë ja dhëroi.
28 E si dolli ateje ai kopil, gjeti një tjatër kopil shokn’ e tij, që i duaj atit njëqind dhinarë, e si e zuri atë e mbit, e i thosh: Amë ato që më do.
29 E ai kopil, shoku i tij, si i ra ndë këmbë të tij, i lutej atit, e i thosh: Mos u zëmëro tek meje, po pritmë, e do të t’i ap të gjitha.
30 E ai nukë duaj, po vate, e vuri atë ndë hapsanë, ngjera sa t’i apë ato që i duaj.
31 E si panë kopijt’ e tjerë ato që u bënë, u helmuanë shumë, e erdhë e i rrëfienë zotit së ture gjith’ ato që u bënë.
32 Ahiere thirri atë zoti tij, e i tha: Kopil i keq, unë të dhërova ti gjith’ atë borç që më doje, sepse m’u lute.
33 Nukë duhej të dhëroje edhe ti kopilit shokut sit, (si)kundrë të dhërova edhe u?
34 E si u zëmërua zoti tij, e dha atë nd’ata që mundojënë, ngjera sa të apë gjith’ ato që kish borç.
35 Kështu edhe jati im i Qiellvet, do të bëjë ndë juvet, ndë mos lafçi cilido vëllait së tij nga zëmëra juaj, fajet’ e ture.