1 In illo tempore audiit Herodes tetrarcha famam Iesu
2 et ait pueris suis
hic est Iohannes Baptista ipse surrexit a mortuis
et ideo virtutes inoperantur in eo
3 Herodes enim tenuit Iohannem
et alligavit eum et posuit in carcere
propter Herodiadem uxorem fratris sui
4 dicebat enim illi Iohannes non licet tibi habere eam
5 et volens illum occidere timuit populum
quia sicut prophetam eum habebant
6 Die autem natalis Herodis
saltavit filia Herodiadis in medio et placuit Herodi
7 unde cum iuramento pollicitus est ei dare
quodcumque postulasset ab eo
8 at illa praemonita a matre sua
da mihi inquit hic in disco caput Iohannis Baptistae
9 et contristatus est rex
propter iuramentum autem et eos qui pariter
recumbebant iussit dari
10 misitque et decollavit Iohannem in carcere
11 et adlatum est caput eius in disco
et datum est puellae et tulit matri suae
12 et accedentes discipuli eius tulerunt corpus
et sepelierunt illud
et venientes nuntiaverunt Iesu
13 Quod cum audisset Iesus
secessit inde in navicula in locum desertum seorsum
et cum audissent turbae secutae sunt eum pedestres de civitatibus
14 et exiens vidit turbam multam
et misertus est eius et curavit languidos eorum
15 Vespere autem facto accesserunt ad eum discipuli eius dicentes
desertus est locus et hora iam praeteriit
dimitte turbas ut euntes in castella emant sibi escas
16 Iesus autem dixit eis
non habent necesse ire date illis vos manducare
17 responderunt ei
non habemus hic nisi quinque panes et duos pisces
18 qui ait eis adferte illos mihi huc
19 et cum iussisset turbam discumbere supra faenum
acceptis quinque panibus et duobus piscibus
aspiciens in caelum benedixit et fregit
et dedit discipulis panes discipuli autem turbis
20 et manducaverunt omnes et saturati sunt
et tulerunt reliquias duodecim cofinos fragmentorum plenos
21 manducantium autem fuit numerus quinque milia virorum
exceptis mulieribus et parvulis
22 Et statim iussit discipulos
ascendere in navicula
et praecedere eum trans fretum donec dimitteret turbas
23 Et dimissa turba ascendit in montem solus orare
Vespere autem facto solus erat ibi
24 navicula autem in medio mari iactabatur fluctibus
erat enim contrarius ventus
25 quarta autem vigilia noctis venit ad eos ambulans supra
mare
26 et videntes eum supra mare ambulantem
turbati sunt dicentes quia fantasma est
et prae timore clamaverunt
27 statimque Iesus locutus est eis dicens
habete fiduciam ego sum nolite timere
28 Respondens autem Petrus dixit
Domine si tu es iube me venire ad te super aquas
29 at ipse ait veni
et descendens Petrus de navicula ambulabat super aquam
ut veniret ad Iesum
30 videns vero ventum validum timuit
et cum coepisset mergi clamavit dicens
Domine salvum me fac
31 et continuo Iesus extendens manum adprehendit eum
et ait illi modicae fidei quare dubitasti
32 Et cum ascendissent in naviculam cessavit ventus
33 qui autem in navicula erant venerunt et adoraverunt eum dicentes
vere Filius Dei es
34 et cum transfretassent venerunt in terram Gennesar
35 Et cum cognovissent eum viri loci illius
miserunt in universam regionem illam
et obtulerunt ei omnes male habentes
36 et rogabant eum ut vel fimbriam vestimenti eius tangerent
et quicumque tetigerunt salvi facti sunt
Krie e katërmbëdhjetëtë
1 Ahiere mb’atë kohë, digjoi Irodhi Tetrahi zën’ e Iisuit.
2 E u tha djelmet së tij: Kij është Ioanni Vaptistiu, ai u ngre nga të vdekuritë, e andaj bënenë tek ai gjithë këto çudi.
3 Se Irodhi e zuri Ioannë, e e lidhi, e e vuri ndë hapsanë për Irodhiadhënë, gruan’ e Filippoit, vëllait së tij.
4 Se i thosh atij Ioanni: Nuk’është ndëjierë tek ti të keç atë.
5 E duaj ta vrit atë, po trëmbej nga bota, se e kishn’ atë posi Profit.
6 E mbë ditë të së lerit së Irodhit, luajti valle vashëza e Irodhiadhësë ndë mes të ture, e i pëlqeu Irodhit shumë.
7 Pra andaj i taksi me be që t’i ip çdo që t’i kërkon.
8 Edhe ajo si e mpsoi mëm’ e saj, i thotë: Amë mua këtu ndë një kupë kriet’ e Ioannit vaptistiut.
9 E mbreti u helmua; po për be që bëri, edhe për ata që rrijnë me të bashkë, porsiti që t’i ipetë.
10 E dërgoi e i preu krietë Ioannit ndë hapsanë.
11 E e prunë kriet’ e tij ndë kupë, e ja dhanë çupësë, e e pruri te ëmm’ e saj.
12 E vanë mathitit’ e tij, e ngrijtinë kurminë, e e kallë ndë varr. E erdhë nde Iisui, e i than’ atë që u bë.
13 Edhe Iisui si digjoi, iku ateje me varkë, e ndënji vetëmë ndë vënd që s’qe njeri, e si digjuanë bota, vanë pas sij mbë këmbë nga qutetetë.
14 E si dolli Iisui pa shumë botë, e i erdhi likshtë për ata, e u shëroi të sëmurët’ e ture.
15 E si u bë natë (u err) ju qasn’ atij mathitit e tij, e i thanë: Vëndi ësht’ erimi, edhe koha është shkuarë, lësho botënë të venë ndëpër fshatëra, e të blejënë të ngrëna për vetëhe të ture.
16 Edhe Iisui u thot’ ature: Nukë duhetë të venë, epuni ju të hanë.
17 Edhe ata i than’ atij: Nukë kemi këtu, përveçmë pesë bukë, edhe di pishq.
18 Edhe Iisui u thotë: Pa bjermëni ato këtu.
19 E si porsiti botënë të rrijnë mbi barëra, e mori të pesë bukëtë, edhe të di pishqetë, e vështoi ndë Qiell e i bekoi, e i theu, e u dha mathitivet bukëtë, e mathitejtë i ndajtinë ndë botë.
20 E hangrë gjithë, e u frinë e ngrijtinë copatë që u tepëruanë, dimbëdhjetë kofina plot.
21 E ata që hangrë qenë burra ngjera pesë mijë, përveçme gravet, edhe djelmet.
22 E atë çast anangasi Iisui mathitit e tij të hijënë ndë varkë, e të presënë atë përteje ngjera sa të lëshojë botënë.
23 E si lëshoi botënë hipi ndë mal vetëmë të bën të falturit’ e tij, e si u err, mbeti vetëmë atje.
24 E varka ishte ahiere ndë mes të detit, e përpiqej nga tallazetë, se qe era kondrë.
25 E ndë të katërtënë pjesë të natësë, vate mb’ata Iisui, tuke ecurë mbi det.
26 E si e panë atë mathitejtë, që ecën mbi det, u frikuanë, e thoshnë, se është fantasi, e nga frika thirrë.
27 E atë çast u foli ature Iisui, e u tha: Kini tharos, unë jam, e mos u trëmbni.
28 E Petrua ju përgjegj atij, e i tha: Zot, ndë je ti, thuajmë që të vij tek tij mbi ujëra.
29 Edhe ai i thotë: Eja. Edhe Petrua zbriti nga varka, e ecën mbi ujëra, të vin nde Iisui.
30 E si pa erënë të fortë, u frikua, e si nisi të mbitej, thirri, e tha: Zot, shpëtomë.
31 E atëherë Iisui ndëri dorënë, e e zuri, e i thotë: Ndë se dhistakse, besëpakë?
32 E si hinë ata ndë varkë, qëndroi era.
33 E ata që qenë ndë varkë, erdhë, e ju falnë, e i thoshnë: Vërtet biri i Perndisë je.
34 E si shkuanë përteje, vanë ndë vënd të Gjenisaretit.
35 E si e njohnë atë burrat’ e atit vëndit, dërguanë rrotullë gjith’ atit vëndit, e prunë nde ai gjith’ ata që ishnë keq e gjëmuarë.
36 E i luteshin’ atij, që të zijnë pëqin’ e rrobësë tij vetëmë e sa që e zunë, u shëruanë.