1 In illo tempore abiit Iesus sabbato per sata
discipuli autem eius esurientes coeperunt vellere spicas et manducare
2 Pharisaei autem videntes dixerunt ei
ecce discipuli tui faciunt quod non licet eis facere sabbatis
3 at ille dixit eis non legistis quid fecerit David
quando esuriit et qui cum eo erant
4 quomodo intravit in domum Dei et panes propositionis comedit
quos non licebat ei edere neque his qui cum eo erant
nisi solis sacerdotibus
5 Aut non legistis in lege
quia sabbatis sacerdotes in templo sabbatum violant et sine crimine sunt
6 dico autem vobis quia templo maior est hic
7 si autem sciretis quid est misericordiam volo et non sacrificium
numquam condemnassetis innocentes
8 dominus est enim Filius hominis etiam sabbati
9 Et cum inde transisset venit in synagogam eorum
10 et ecce homo manum habens aridam
et interrogabant eum dicentes si licet sabbatis curare
ut accusarent eum
11 ipse autem dixit illis
quis erit ex vobis homo qui habeat ovem unam
et si ceciderit haec sabbatis in foveam
nonne tenebit et levabit eam
12 quanto magis melior est homo ove
itaque licet sabbatis benefacere
13 tunc ait homini extende manum tuam
et extendit et restituta est sanitati sicut altera
14 Exeuntes autem Pharisaei consilium faciebant adversus eum
quomodo eum perderent
15 Iesus autem sciens recessit inde
et secuti sunt eum multi et curavit eos omnes
16 et praecepit eis ne manifestum eum facerent
17 ut adimpleretur quod dictum est per Esaiam prophetam dicentem
18 ecce puer meus quem elegi
dilectus meus in quo bene placuit animae meae
ponam spiritum meum super eum et iudicium gentibus nuntiabit
19 non contendet neque clamabit
neque audiet aliquis in plateis vocem eius
20 harundinem quassatam non confringet
et linum fumigans non extinguet
donec eiciat ad victoriam iudicium
21 et in nomine eius gentes sperabunt
22 Tunc oblatus est ei daemonium habens caecus et mutus
et curavit eum ita ut loqueretur et videret
23 Et stupebant omnes turbae et dicebant
numquid hic est Filius David
24 Pharisaei autem audientes dixerunt
hic non eicit daemones
nisi in Beelzebub principe daemoniorum
25 Iesus autem sciens cogitationes eorum dixit eis
omne regnum divisum contra se desolatur
et omnis civitas vel domus divisa contra se non stabit
26 et si Satanas Satanan eicit adversus se divisus est
quomodo ergo stabit regnum eius
27 et si ego in Beelzebub eicio daemones
filii vestri in quo eiciunt
ideo ipsi iudices erunt vestri
28 si autem ego in Spiritu Dei eicio daemones
igitur pervenit in vos regnum Dei
29 aut quomodo potest quisquam intrare in domum fortis
et vasa eius diripere
nisi prius alligaverit fortem
et tunc domum illius diripiat
30 qui non est mecum contra me est
et qui non congregat mecum spargit
31 Ideo dico vobis
omne peccatum et blasphemia remittetur hominibus
Spiritus autem blasphemia non remittetur
32 et quicumque dixerit verbum contra Filium hominis remittetur ei
qui autem dixerit contra Spiritum Sanctum
non remittetur ei neque in hoc saeculo neque in futuro
33 Aut facite arborem bonam et fructum eius bonum
aut facite arborem malam et fructum eius malum
siquidem ex fructu arbor agnoscitur
34 progenies viperarum quomodo potestis bona loqui cum sitis mali
ex abundantia enim cordis os loquitur
35 Bonus homo de bono thesauro profert bona
et malus homo de malo thesauro profert mala
36 Dico autem vobis
quoniam omne verbum otiosum quod locuti fuerint homines
reddent rationem de eo in die iudicii
37 ex verbis enim tuis iustificaberis et ex verbis tuis condemnaberis
38 Tunc responderunt ei quidam de scribis et Pharisaeis dicentes
magister volumus a te signum videre
39 Qui respondens ait illis
generatio mala et adultera signum quaerit
et signum non dabitur ei nisi signum Ionae prophetae
40 sicut enim fuit Ionas in ventre ceti tribus diebus et tribus noctibus
sic erit Filius hominis in corde terrae tribus diebus et tribus noctibus
41 viri ninevitae surgent in iudicio cum generatione ista
et condemnabunt eam
quia paenitentiam egerunt in praedicatione Ionae
et ecce plus quam Iona hic
42 regina austri surget in iudicio cum generatione ista
et condemnabit eam
quia venit a finibus terrae audire sapientiam Salomonis
et ecce plus quam Salomon hic
43 Cum autem inmundus spiritus exierit ab homine
ambulat per loca arida quaerens requiem et non invenit
44 tunc dicit revertar in domum meam unde exivi
et veniens invenit vacantem
scopis mundatam et ornatam
45 tunc vadit et adsumit septem alios spiritus secum nequiores se
et intrantes habitant ibi
et fiunt novissima hominis illius peiora prioribus
sic erit et generationi huic pessimae
46 Adhuc eo loquente ad turbas
ecce mater eius et fratres stabant foris quaerentes loqui ei
47 dixit autem ei quidam
ecce mater tua et fratres tui foris stant quaerentes te
48 at ipse respondens dicenti sibi ait
quae est mater mea et qui sunt fratres mei
49 et extendens manum in discipulos suos dixit
ecce mater mea et fratres mei
50 quicumque enim fecerit voluntatem Patris mei qui in caelis est
ipse meus et frater et soror et mater est
Krie e dimbëdhjetëtë
1 Atëherë shkonte Iisui të Shëtunë ndëpër ara të mbjella, e mathitivet së tij u vin u, e zunë të fërkoijnë kallësë (ushtëra) e t’i haijnë.
2 E si i panë farisejtë, i than’ atij: Ja mathitit e tua bëjënë atë që nuk’ është ndëjierë të bëjënë të Shëtunatë.
3 Edhe ai u tha ature: Nukë dhiavastë të shihni ç’bëri Dhavidhi kur i erdhi uj atij, edhe aturevet që qenë me të?
4 Qish hiri ndë shtëpi të Perndisë, e hëngri bukët e prothesisë, që s’qe ndëjierë nde ai t’i haj, as nd’ata që qenë me të bashkë, përveçme ndë priftër vetëmë?
5 A nukë dhiavastë ndë nom, se ndë të shëtunatë priftëritë ndë qishë pëgëjënë të shëtunatë e janë të pafajë?
6 Po un’ u thom juvet, se është më shumë nga qisha këtu.
7 E ndë qe që të njohëtë, ç’është këjo: Eleimosin dua, e jo kurban, nukë katigorisjëtë të pafajtë.
8 Se i zoti edhe së shëtunësë është i biri i njeriut.
9 E si iku ateje, erdhi ndë sinaguaj të ture.
10 E ja atje ishte një njeri që kish dorënë të thatë, e e pietnë atë, e i thanë, nd’është ndëlierë të shërojënë të shëtunatë, për të katigorisurë atë.
11 Edhe ai u tha ature: Cili njeri nga juvet do të jetë, që ai të ketë një dele, e nd’i raftë këjo dele ndë gropë të shëtunë, nukë do ta mbajë atë, e ta ngrërë?
12 Sa dha njeriu bën fark nga delea? Pra andaj është ndëlierë të shëtunatë të bëjëmë të mirë.
13 Ahiere i thot’ atij njeriut: Ndër dorënë tënde. E e ndëri, e ju bë e shëndoshë si edhe tjetëra.
14 E Farisejtë si duallë jashtë, u mbëjuadhë e bënë kuvënd kondr’ atij, që ta vrisnë atë.
15 Edhe Iisui si e digjoi fiqir’ e ture, iku ateje, e i vanë pas tij shumë botë, e i shëroi ata të gjithë.
16 E i porsiti ata me frikë, që të mos ta dëftojënë atë.
17 Që të paguhetë ajo që u tha nga Profiti Isaiu, që thotë:
18 Ja, biri im, ai që zgjodha, i dashuri im, që mbë të prëhetë shpirti im, do të vë shpirtinë tim mb’atë, e do të rrëfejë gjuqnë ndë gjithë milete.
19 Nukë do të bëjë fjalë, edhe nukë do të thërresë, as do të digjojë njeri zën’ e tij ndë udhëra.
20 Kallam të shtipurë nukë do të thiejë, e li të timosurë nukë do të shuajë, ngjera sa të sosjë Gjuqin’ e tij.
21 Edhe nd’ëmër të tij do të kenë elpidhënë gjithë miletetë.
22 Ahiere i prun’ atij një të dhemonisurë, të verbërë edhe të vuvosurë e e shëroi atë, kaqë që i verbëri edhe i vuvosuri foli edhe pa.
23 E gjithë bota çuditeshinë e thoshnë: Vallë mos është kij i biri Dhavidhit?
24 E Farisejtë si digjuanë, thanë: Kij nukë nxjer të paudhëtë, po me anë të Veellzevullit, të parit së paudhëvet.
25 Edhe Iisui si kupëtoi fiqiret’ e ture, u tha ature: Çdo mbretëri kur të ndahetë ndë vetëhe të saj nukë qëndron. Edhe çdo qutet a shtëpi kur të ndahetë ndë vetëhe të saj, nukë qëndron.
26 E nd’është që satanai nxjer satananë, u nda ndë vetëhe të tij, qish dha do të qëndrojë mbretëria e tij?
27 E nd’është që me anë të Veellzevullit nxjer unë të paudhëtë, bijtë tuaj me se i nxjerënë? Pra andaj ata do të bënenë gjukatasitë tuaj.
28 Ma nd’është që unë me shpirtn’ e Perndisë nxjer të paudhëtë, arriu adha ndë juvet mbretëria e Perndisë.
29 E qish mund njeri të hijë ndë shtëpi të së fortit, e të rrëmbejë enët’ e tij, ndë mos lidhtë më përpara të fortinë, e ahiere të rrëmbejë enët’ e shtëpisë?
30 Ai që s’është me mua, kondrë muaet është. E ai që nukë mbëjedh me mua, i përhap.
31 Pra andaj u thom juvet, se çdo faj edhe të sharë, do të ndëjenetë ndë njerëz, ma vllasfimia e të sharëtë të Shëntit Shpirtit nukë do t’u ndëjenetë njerëzet.
32 Edhe cilido që të thotë fjalë kondrë Birit së njeriut, do t’i ndëlehenë atij. Ma ai që të thotë kondrë Shpirtit Shëntit, nukë do t’i ndëjenetë atit as ndë këtë jetë, as nd’atë që do të vijë.
33 A bëni lisnë të mirë, edhe pemmët’ e tij të mira, a bëni lisnë të kalbëtë, edhe pemmët’ e tij të kalbëta, se nga pemma njihetë lisi.
34 Pjellat’ e nepërkavet, qish mundni të flitni të mira, kur jeni të këqinj? Nga të tepëruarit’ e zëmërësë flet goja.
35 Njeriu i mirë nga hazine e mirë e zëmërësë tij nxjer të miratë, e njeriu i lig nga hazine e ligë nxjer të ligatë.
36 E u thom juvet se çdo fjalë e pavëjierë, që të flasënë njerëzitë, do të apënë llogari për të ndë ditë të gjukimit.
37 Sepse nga fjalët’ e tua do të dalç i drejtë, edhe nga fjalët’ e tua do të mundoneç.
38 Atëherë u përgjeqnë ca nga grammatikotë edhe nga farisejtë, e i thanë: Dhaskal, nevet duamë të shohëmë prej teje nishan (thavmë).
39 Edhe ai u përgjegj, e u tha ature: Milet i keq, edhe kurvjar, nishan kërkon, e nishan do të mos i ipetë, përveçme nishani i profitit Ionait.
40 Sepse sikundrë qe Ionai ndë bark të Qitit (peshkut së madh) tri dit edhe tri net, kështu do të jetë edhe i biri i njeriut ndë zëmërë të dheut tri dit edhe tri net.
41 Burrat’ e Ninevisë do të ngrihenë mbë Gjuq me këtë milet, e do ta katadhikasjënë atë, se ata metanoisnë ndë të qiriksurë të Ionait, e ja këtu më tepër nga Ionai.
42 Mbretëresh’ e Anatolisë nga notia do të ngrihetë të gjukonetë me këtë farë të njerëzet, e do t’i katadhikasjë ata, se erdhi nga anët’ e dheut për të digjuarë sofinë e të dijturit e Sollomoit, e ja këtu më tepër nga Sollomoi.
43 Ma kur të dalë i pëgëri i paudhë nga njeriu, shkon ndëpër vënde të thata pa ujë, e kërkon vënd të prëhetë e nukë gjen.
44 Ahiere thotë: Le të kthenem ndë shtëpi time nga dolla, e si vjen, e gjen mbrazëtë, të fshijturë e të stolisurë.
45 Ahiere vete, e merr me vetëhe të tij shtatë të tjerë të paudhë, më të këqinj se vetëhen’ e tij, e hijënë e rrinë atje, e bënenë të pastajmet’ e atij njeriut më të këqia se të paratë. Kështu do të jetë edhe ndë këtë melet të lig.
46 E tek flit ai akoma ndë botë, na, e erdhë mëma edhe vëllazërit’ e tij, e rrijnë jashtë, e e kërkoijnë t’i flisnë fjalë.
47 E i tha një njeri atij: Ja, mëma jote edhe vëllazërit’ e tu, rrinë jashtë e kërkojënë tij të të flasënë.
48 Edhe ai u përgjegj, e i tha atij që ja tha: Cila është mëma ime, edhe cilëtë janë vëllazërit’ e mi?
49 E si ndëri dorën’ e tij ndë mathitit’ e tij, u tha: Këta janë mëma ime edhe vëllazërit’ e mi.
50 Sepse ai që të bëjë thelimën’ e jatit sim që është ndë qiell, ai është vëllai im edhe motra, edhe mëma ime.