1 Factum est autem cum turbae inruerent in eum
ut audirent verbum Dei
et ipse stabat secus stagnum Gennesareth
2 et vidit duas naves stantes secus stagnum
piscatores autem descenderant et lavabant retia
3 ascendens autem in unam navem quae erat Simonis
rogavit eum a terra reducere
pusillum
et sedens docebat de navicula turbas
4 Ut cessavit autem loqui dixit ad Simonem
duc in altum et laxate retia vestra in capturam
5 et respondens Simon dixit illi
praeceptor per totam noctem laborantes nihil cepimus
in verbo autem tuo laxabo rete
6 et cum hoc fecissent concluserunt piscium multitudinem copiosam
rumpebatur autem rete eorum
7 et annuerunt sociis qui erant in alia navi
ut venirent et adiuvarent eos
et venerunt et impleverunt ambas naviculas
ita ut mergerentur
8 Quod cum videret Simon Petrus procidit ad genua Iesu dicens
exi a me quia homo peccator sum Domine
9 stupor enim circumdederat eum et omnes qui cum illo erant
in captura piscium quam ceperant
10 similiter autem Iacobum et Iohannem filios Zebedaei
qui erant socii Simonis
Et ait ad Simonem Iesus noli timere
ex hoc iam homines eris capiens
11 et subductis ad terram navibus
relictis omnibus secuti sunt illum
12 Et factum est cum esset in una civitatum
et ecce vir plenus lepra
et videns Iesum et procidens in faciem
rogavit eum dicens Domine si vis potes me mundare
13 et extendens manum tetigit illum dicens volo
mundare
et confestim lepra discessit ab illo
14 et ipse praecepit illi ut nemini diceret
sed vade ostende te sacerdoti
et offer pro emundatione tua
sicut praecepit Moses in testimonium illis
15 Perambulabat autem magis sermo de illo
et conveniebant turbae multae ut audirent
et curarentur ab infirmitatibus suis
16 Ipse autem secedebat in deserto et orabat
17 Et factum est in una dierum et ipse sedebat docens
et erant Pharisaei sedentes et legis doctores
qui venerant ex omni castello Galilaeae et Iudaeae et Hierusalem
et virtus erat Domini ad sanandum eos
18 Et ecce viri portantes in lecto hominem qui erat paralyticus
et quaerebant eum inferre et ponere ante eum
19 et non invenientes qua parte illum inferrent prae turba
ascenderunt supra tectum
per tegulas submiserunt illum cum
lecto
in medium ante Iesum
20 quorum fidem ut vidit dixit homo remittuntur tibi peccata tua
21 et coeperunt cogitare scribae et Pharisaei dicentes
quis est hic qui loquitur blasphemias
quis potest dimittere peccata nisi solus Deus
22 ut cognovit autem Iesus cogitationes eorum
respondens dixit ad illos quid cogitatis in cordibus vestris
23 quid est facilius dicere dimittuntur tibi peccata
an dicere surge et ambula
24 ut autem sciatis quia Filius hominis potestatem habet in
terra dimittere peccata
ait paralytico
tibi dico surge tolle lectum tuum et vade in domum tuam
25 et confestim surgens coram illis tulit
in quo iacebat
et abiit in domum suam magnificans Deum
26 et stupor adprehendit omnes et magnificabant Deum
et repleti sunt timore dicentes quia vidimus mirabilia hodie
27 Et post haec exiit
et vidit publicanum nomine Levi sedentem ad teloneum
et ait illi sequere me
28 et relictis omnibus surgens secutus est eum
29 Et fecit ei convivium magnum Levi in domo sua
et erat turba multa publicanorum et aliorum
qui cum illis erant discumbentes
30 et murmurabant Pharisaei et scribae eorum dicentes ad discipulos eius
quare cum publicanis et peccatoribus manducatis et bibitis
31 Et respondens Iesus dixit ad illos
non egent qui sani sunt medico sed qui male habent
32 non veni vocare iustos sed peccatores in paenitentiam
33 at illi dixerunt ad eum
quare discipuli Iohannis ieiunant frequenter et obsecrationes faciunt
similiter et Pharisaeorum
tui autem edunt et bibunt
34 quibus ipse ait
numquid potestis filios sponsi dum cum illis est
sponsus facere ieiunare
35 venient autem dies
et cum ablatus fuerit ab illis sponsus
tunc ieiunabunt in illis diebus
36 dicebat autem et similitudinem ad illos
quia nemo commissuram a vestimento novo inmittit in
vestimentum vetus
alioquin et novum rumpit
et veteri non convenit commissura a novo
37 et nemo mittit vinum novum in utres veteres
alioquin rumpet vinum novum utres
et ipsum effundetur et utres peribunt
38 sed vinum novum in utres novos mittendum est
et utraque conservantur
39 et nemo bibens vetus statim vult novum
dicit enim vetus melius est
Krie e pesëtë
1 E u bë kur u përmbëjuadh turma të digjoijnë fjalën’ e Perndisë, e ai rrijte mbanë gjolit së Gjennisaretit.
2 E pa di varka që ishnë mb’anë të gjolit, e pishkëtorëtë si duallë nga ato, laijnë rrjetetë.
3 E si hiri ndë një nga ato varka që qe e Simonit, i thotë të largon pakëzë nga dheu, e ndënji e dhidhakste turmëtë nga varka.
4 E si pushoi nga dhidhahia i thotë Simonit: Hikni më brënda ndë gjol, e shtiri rrjetetë tuaj për gja.
5 E ju përgjegj Simoni, e i thot’ atij: Dhaskal, gjithë natënë u munduam, e nukë zum gjë, ndonëse me fjalënë tënde të shtie rrjetinë.
6 E si bënë këtë u mbillë një turm’ e madhe pishqet, e u çirej rrjeti ture.
7 E u bënë isharet shokëvet që qenë ndë tjetërënë varkë, të vijnë, e t’u ndihnë ature; e erdhë e i mbushnë të di varkatë, saqë mbiteshin’ ato.
8 E si pa Simon Petrua, ra ndër këmbë të Iisuit, e i thosh: Dil nga meje, Zot, se jam njeri fajëtuar.
9 Sepse e zuri atë tromara, edhe ata që qenë bashkë me atë, nga gjaja e madhe e pishqet që zunë.
10 Ashtu edhe Iakovonë edhe Ioannë, të bijt’ e Zevedheosë, që qenë shokë të Simonit, e i thot’ Iisui Simonit: Mos u trëmb se sot di e parë, do të zëç njerëz.
11 E si hoqnë varkatë mbë dhe, i lanë të gjitha, e vanë pas sij.
12 E u bë kur gjëndej ai ndë një qutet, ja e vjen një njeri mbluarë me leprë, e poqë pa Iisunë ra përmbis, e i lutej, e i thosh: Zot, ndë daç mund të më qëroç.
13 E ndëri dorënë, e si e zuri atë me dorë, i tha: Dua, qërou. E atë çast iku lepra prej sij.
14 E ai e porsiti atë të mos thosh njeriut. Po haide e dëfto vetëhenë tënde priftit, e shpjerë dhurëtinë për të qëruarë tat, sikundrë porsiti Moisiu për martiri të ture.
15 E zëri përhapej më tepër kudo, e mbëjidheshnë shumë turmë të digjoijnë, e të shëronishnë prej si nga sëmundët’ e ture.
16 Po ai shtëmëngej ndë vënde që s’qenë njerëz, e falej.
17 E u bë një ditë tek dhidhaks ai, e rrijnë farisejtë edhe dhaskalët’ e nomit që kishnë ardhurë nga çdo fshat të Galileësë, e të Iudheësë, e të Ierusalimit, e fuqi e Zotit qe atje, për të dhënë shëndet aturevet.
18 E ja ca njerëz bijnë ndë një shtrat një njeri të mbajturë, e kërkoijnë ta shpijn’ atë brënda, e ta vijnë përpara tij.
19 E si nukë gjenë udhë nga ta klisnë atë, për turmë të madhe që qe, hipnë mbi shtëpi, e e lëshuan’ atë bashkë me shtrat nga qeramidhetë, ndë mes të shtëpisë, përpara Iisuit.
20 E si pa besën’ e ture, i thot’ atij: O njeri, të janë ndëjierë tij fajet’ e tua.
21 E Grammatejtë nisnë të mëndonejnë, e të thoshnë: Ç’është kij që flet vllasfimira? Kush mund të ndëjejë fajetë, përveçme vetëmë Perndisë?
22 E Iisui sepse kupëtoi silloit’ e ture, u përgjegj, e u thot’ ature: Pse mendoneni ndë zëmëra tuaj?
23 Cila është m’e kollajtë, të thom: Të qofinë ndëjierë fajet’ e tua, a të thom: Ngreu, e ecë?
24 Po që të shihni se i biri njeriut ka eksusi të ndëjejë fajetë mbi dhe (i thotë së mbajturit): Ti të thom, ngreu, e merr shtratnë tënd, e hajde ndë shtëpi tënde.
25 E si u ngre atë çast përpara gjithëvet, mori shtratthinë që dergjej mbë të, e vate ndë shtëpi të tij tuke lëvduarë Perndinë.
26 E çuditejnë, e lijnë mëntë të gjithë, e lëvdoijnë Perndinë, e u mbushnë friket, e thoshnë, se pam çudira sot.
27 E pasandaj dolli, e pa një kumerqar, që quhej Levi, që rrijte mbë kumerq, e i tha atij: Eja pas meje.
28 E si la të gjitha, u ngre, e vate pas tij.
29 E i bëri gosti të madhe atij Leviu ndë shtëpi të tij. E ishnë turmë kumerqarëvet e madhe, e botësë tjerë, që qenë me të bashkë ndë mësallë.
30 E mçoijnë Grammatejt’ e ture edhe Farisejtë mbë mathitit’ e tij, e u thoshnë: Pse hai e píi bashkë me kumerqarë e me fajëtorë?
31 Edhe Iisui u përgjegj, e u tha ature: Nukë duhenë të shëndoshëtë jatro, po ata që kanë të keq.
32 Nuk’ arçë të thërres të drejtëtë ndë metani, po fajëtorëtë.
33 Edhe ata i than’ atij: Pse mathitit’ e Ioannit, ashtu edhe ata të Farisejet agjërojënë nëndurë, edhe falenë, e të tutë hanë e pinë?
34 Edhe ai u thot’ ature: Mos mundni juvet të bëni shokët’ e dhëndërit t’agjërojënë kur kanë dhëndërinë mb’anë të ture?
35 Po do të vijënë dit, kur të mirretë dhëndëri nga ata, e ahiere mb’ato dit do t’agjërojënë.
36 E u thosh ature edhe paravoli, që: Ndonjë njeri nukë kolis mbi një rrobë të vjetrë një copë nga rrobë të re; e ndë mos e reja prish të vjetërënë e nuk’ ujdis mballoma e re.
37 E asndonjë nukë vë verë të re ndë kaçupe të vjetëra, ma ndë vuftë do të shpojë vera e re kaçupetë, edhe ajo do të derdhetë, edhe kaçupetë do të humbasënë.
38 Po verën’ e re ndë kaçupe të ra duhetë të vëmë, e të dia do të ruhenë.
39 E asndonjë që pi verë të vjetërë, atë çast do të re, sepse thotë: E vjetëra është m’e mirë.