1 Et ad discipulos suos ait
inpossibile est ut non veniant scandala
vae autem illi per quem veniunt
2 utilius est illi si lapis molaris inponatur circa collum eius
et proiciatur in mare
quam ut scandalizet unum de pusillis istis
3 Adtendite vobis
si peccaverit frater tuus increpa illum
et si paenitentiam egerit dimitte illi
4 Et si septies in die peccaverit in te
et septies in die conversus fuerit ad te dicens paenitet me
dimitte illi
5 Et dixerunt apostoli Domino adauge nobis fidem
6 dixit autem Dominus
si haberetis fidem sicut granum sinapis
diceretis huic arbori moro
eradicare et transplantare in mare et oboediret vobis
7 Quis autem vestrum habens servum arantem aut
pascentem
qui regresso de agro dicet illi statim transi
recumbe
8 et non dicet ei para quod cenem
et praecinge te et ministra mihi donec manducem et bibam
et post haec tu manducabis et bibes
9 numquid gratiam habet servo illi
quia fecit quae sibi imperaverat
non puto
10 sic et vos
cum feceritis omnia quae praecepta sunt vobis
dicite servi inutiles sumus
quod debuimus facere fecimus
11 et factum est dum iret in Hierusalem
transiebat per mediam Samariam et Galilaeam
12 et cum ingrederetur quoddam castellum
occurrerunt ei decem viri leprosi
qui steterunt a longe
13 et levaverunt vocem dicentes
Iesu praeceptor miserere nostri
14 quos ut vidit dixit ite ostendite vos sacerdotibus
et factum est dum irent mundati sunt
15 unus autem ex illis ut vidit quia mundatus est
regressus est cum magna voce magnificans Deum
16 et cecidit in faciem ante pedes eius gratias agens
et hic erat Samaritanus
17 respondens autem Iesus dixit
nonne decem mundati sunt et novem ubi sunt
18 non est inventus qui rediret et daret gloriam Deo nisi hic alienigena
19 et ait illi surge vade quia fides tua te salvum fecit
20 Interrogatus autem a Pharisaeis quando venit regnum Dei
respondit eis et dixit
non venit regnum Dei cum observatione
21 neque dicent ecce hic aut ecce illic
ecce enim regnum Dei intra vos est
22 Et ait ad discipulos venient dies
quando desideretis videre unum diem Filii hominis et non videbitis
23 Et dicent vobis ecce hic ecce illic
nolite ire neque sectemini
24 Nam sicut fulgur coruscans de sub caelo
in ea quae sub caelo sunt fulget
ita erit Filius hominis in die sua
25 Primum autem oportet illum multa pati
et reprobari a generatione hac
26 Et sicut factum est in diebus Noe
ita erit et in diebus Filii hominis
27 edebant et bibebant uxores ducebant et dabantur ad nuptias
usque in diem qua intravit Noe in arcam
et venit diluvium et perdidit omnes
28 Similiter sicut factum est in diebus Loth
edebant et bibebant emebant et vendebant
plantabant aedificabant
29 qua die autem exiit Loth a Sodomis
pluit ignem et sulphur de caelo et omnes perdidit
30 secundum haec erit qua die Filius hominis revelabitur
31 In illa hora qui fuerit in tecto et vasa eius in domo
ne descendat tollere illa
et qui in agro similiter non redeat retro
32 Memores estote uxoris Loth
33 Quicumque quaesierit animam suam salvare
perdet illam
et qui perdiderit illam vivificabit eam
34 Dico vobis illa nocte erunt duo in lecto uno
unus adsumetur et alter relinquetur
35 duae erunt molentes in unum una adsumetur et altera relinquetur
duo in agro unus adsumetur et alter relinquetur
36 Respondentes dicunt illi ubi Domine
37 qui dixit eis
ubicumque fuerit corpus
illuc congregabuntur aquilae
Krie e shtatëmbëdhjetëtë
1 E u thotë mathitivet: Nuk’ është mumqim të mos vijënë skandhaletë, po ve atij që prej si vijënë.
2 Më mirë qe për të që t’i qe lidhurë mbë qafë të tij një gur mullirit, e të qe hedhurë ndë det, se të bënetë skandallo ndë një nga këta të vogjëjtë.
3 Kini kujdes vetëhenë tuaj. E nd’është që të fëjejë vëllai it tek teje, qërtoje atë; e ndë metanoistë, ta ndëjeç atë.
4 Edhe ndë fëjeftë shtatë herë ditënë kondrë teje, e shtatë herë ditënë të kthenetë tek ti, e të thotë: Metanois, ta ndëjeç atë.
5 E apostojtë i thanë Zotit: Shtona navet besë.
6 E u tha Zoti: Ndë keshëtë besë sa koqe sinapit, do të thoshëtë këtij lisit manit: Shkulu, e fitepsu ndë det, e do t’u digjon juvet.
7 E cili është nga juvet që ka një shërbëtuar që liron nd’arë, a që ruan dhëntë, kur kthenet’ ai nga ara i thotë me një: Eja, e rri ndë mësallë?
8 E nuk’ i thot’ atij më tepër: Bëmë darkë, e përvishu të më bëç husmet, ngjera sa të ha e të pi, e pastaje do të haç e të piç edhe tij?
9 Mos i njeh ndonjë hatër atij shërbëtorit, sepse bëri ato që e porsiti atë? Më duketë jo.
10 Kështu edhe juvet, kur të bëni gjith’ ato që u porsitjënë juvet, thoi: se jemi kopij të pavëjierë, sepse ato që keshëm borç të bëjëm, bëm.
11 E kur vinte ai ndë Ierusalim, shkon ndëpërmes të Samarisë e të Galileësë.
12 E kur do të hin ai ndë një fshat, duallë përpara tij dhjetë njerëz të leprosurë, e ata qëndruanë për së largut.
13 E ngrijtinë zënë, tuke thënë: Iisu dhaskal, le të të vijë keq për nevet.
14 E si i pa, u tha ature: Hajdeni e dëftoni vetëhenë tuaj ndë priftër. E tek vijn’ ata mb’udhë, u qëruanë.
15 E një nga ata, si pa që u shërua, u kthie e lëvdon Perndinë me zë të madh.
16 E ra përmbis përpara këmbëvet së Iisuit, e efharistis atë, e ai qe Samarit.
17 Edhe Iisui u përgjegj e tha: Nuk’ u qëruanë të dhjetë? E po të nëntëtë ku janë?
18 Nuk u gjendnë të ktheneshinë të ipnë lëvdim Perndisë, përveçme këtij së huajit?
19 E i tha atij: Ngreu, e hajde, besa jote të sosi tij.
20 E si e pietnë pa Farisejtë, kur është për t’ardhurë mbretëria e Perndisë, u përgjegj ature, e u tha: Mbretëria e Perndisë nukë vjen me të bërë gati.
21 As nukë thonë: Javua këtu, e javua atje, sepse ja, mbretëria e Perndisë ndë mes tuaj është.
22 E u tha edhe mathitivet: Do të vijënë dit që të dëshëroni të shihni një nga ditë të birit së njeriut, e do të mos e shihni.
23 E do t’u thonë juvet: Javua këtu; a: javua atje; mos víi, as mos i ndiqni pas ata.
24 Sepse sikundrë llamburit vetëtima nga njëra an’ e Qiellit e ngjera mb’anë tjatër feks, kështu do të jetë edhe i biri i njeriut ndë ditë të tij.
25 Po përpara duhetë të pësojë ai shumë, e të shtriretë poshtë nga këjo fili.
26 E sikundrë gjau ndë dit të Noesë, kështu do të jetë edhe ndë dit të birit së njeriut.
27 Haijnë e pijnë, martoijnë e martonishnë, ngjera mb’atë ditë që hiri Noea ndë qivoto, e erdhi kataklismoi, e i humbi të gjithë.
28 Kështu gjau edhe ndë dit të Llotit, haijnë e pijnë, bleijnë e shitnë, fitepsnë e dërtoijnë shtëpira.
29 Po atë ditë që dolli Lloti nga Sodhoma, ra shi i zjartë e i shqufurtë nga Qielli, e i humbi gjithë.
30 Kështu e tila do të jetë mbë ditë që do të dëftonetë i biri i njeriut.
31 Mb’atë ditë ai që të gjëndetë mbi taracë e të ketë mbë shtëpi rrobat’ e tij, le të mos zbresë t’i marrë ato; e ai që gjëndetë nd’arë, ashtu edhe ai le të mos kthenetë prapë.
32 Mbai mënd gruan’ e Llotit.
33 Cilido që kërkon të shpëtojë Shpirtin’ e tij, do ta humbasë atë; e cilido që ta humbasë atë, do ta ruajë atë.
34 E u thom juvet, që ndë këtë natë di do të jenë ndë një stromë, njëri do të mirretë, e tjatëri do të lihetë.
35 Di do të jenë bashkë që të bluajnë, njëra do të mirretë, e tjatëra do të lihetë.
36 Di do të jenë nd’arë, njeri do të mirretë, e tjatëri do të lihetë.
37 E ju përgjegjnë, e i than’ atij: Ku, o Zot? Edhe ai u thot’ ature: Tek është kufoma, atje do të mbëjidhenë edhe shqiponjatë.