1 Aderant autem quidam ipso in tempore nuntiantes illi de Galilaeis
quorum sanguinem Pilatus miscuit cum sacrificiis eorum
2 et respondens dixit illis
putatis quod hii Galilaei prae omnibus Galilaeis peccatores fuerunt
quia talia passi sunt
3 non dico vobis
sed nisi paenitentiam habueritis omnes similiter peribitis
4 sicut illi decem et octo
supra quos cecidit turris in Siloam et occidit eos
putatis quia et ipsi debitores fuerunt
praeter omnes homines habitantes in Hierusalem
5 non dico vobis
sed si non paenitentiam egeritis
omnes similiter peribitis
6 Dicebat autem hanc similitudinem
arborem fici habebat quidam plantatam in vinea sua
et venit quaerens fructum in illa et non invenit
7 dixit autem ad cultorem vineae ecce anni tres sunt
ex quo venio quaerens fructum in ficulnea hac et non invenio
succide ergo illam ut quid etiam terram occupat
8 at ille respondens dixit illi
domine dimitte illam et hoc anno
usque dum fodiam circa illam et mittam stercora
9 et si quidem fecerit fructum
sin autem in futurum succides eam
10 erat autem docens in synagoga eorum sabbatis
11 et ecce mulier quae habebat spiritum infirmitatis annis decem et octo
et erat inclinata nec omnino poterat sursum respicere
12 quam cum videret Iesus vocavit ad se et ait
illi
mulier dimissa es ab infirmitate tua
13 et inposuit illi manus et confestim erecta est et glorificabat Deum
14 Respondens autem archisynagogus
indignans quia sabbato curasset Iesus dicebat turbae
sex dies sunt in quibus oportet operari
in his ergo venite et curamini et non in die sabbati
15 respondit autem ad illum Dominus et dixit
hypocritae unusquisque vestrum sabbato non solvit
bovem suum aut asinum a praesepio
et ducit adaquare
16 hanc autem filiam Abrahae
quam alligavit Satanas ecce decem et octo annis
non oportuit solvi a vinculo isto die sabbati
17 Et cum haec diceret erubescebant omnes adversarii eius
et omnis populus gaudebat in universis quae gloriose fiebant ab eo
18 Dicebat ergo cui simile est regnum Dei
et cui simile esse existimabo illud
19 simile est grano sinapis
quod acceptum homo misit in hortum suum
et crevit et factum est in arborem magnam
et volucres caeli requieverunt in ramis eius
20 Et iterum dixit cui simile aestimabo regnum Dei
21 simile est
fermento
quod acceptum mulier abscondit in farinae sata tria
donec fermentaretur totum
22 Et ibat per civitates et castella docens
et iter faciens in Hierusalem
23 Ait autem illi quidam Domine si pauci sunt qui salvantur
ipse autem dixit ad illos
24 contendite intrare per angustam portam
quia multi dico vobis quaerunt intrare
et non poterunt
25 Cum autem intraverit pater familias et cluserit ostium
et incipietis foris stare et pulsare ostium dicentes
Domine aperi nobis
et respondens dicet vobis nescio vos unde sitis
26 tunc incipietis dicere
manducavimus coram te et bibimus et in plateis nostris docuisti
27 et dicet vobis nescio vos unde sitis
discedite a me omnes operarii iniquitatis
28 ibi erit fletus et stridor dentium
Cum videritis Abraham et Isaac et Iacob
et omnes prophetas in regno Dei
vos autem expelli foras
29 et venient ab oriente et occidente et aquilone et austro
et accumbent in regno Dei
30 Et ecce sunt novissimi qui erunt primi
et sunt primi qui erunt novissimi
31 In ipsa die accesserunt quidam Pharisaeorum dicentes illi
exi et vade hinc quia Herodes vult te occidere
32 et ait illis ite dicite vulpi illi
ecce eicio daemonia et sanitates perficio hodie et cras
et tertia consummor
33 verumtamen oportet me hodie et cras et sequenti ambulare
quia non capit prophetam perire extra Hierusalem
34 Hierusalem Hierusalem quae occidis prophetas
et lapidas eos qui mittuntur ad te
quotiens volui congregare filios tuos
quemadmodum avis nidum suum sub pinnis et noluisti
35 ecce relinquitur vobis domus vestra
dico autem vobis
quia non videbitis me donec veniat cum dicetis
benedictus qui venit in nomine Domini
Krie e trembëdhjetëtë
1 Mb’atë kohë qen’ atje përpara edhe ca që i thoshn’ atij për ata Galilejtë, që u përzeu Pillatua gjakn’ e ture bashkë me kurbane të ture.
2 E u përgjegj Iisui, e u tha ature: Pandehni ju se këta Galilejtë u bënë më fajëtorë se nga gjithë Galilejtë, sepse besuanë të tilatë?
3 Jo, u thom juvet. Po ndë mos metanoiçi, gjith’ ashtu do të humbisni.
4 A ata të tetëmbëdhjetë, që ra mbi ta taraca ndë Silloam, e i vrau ata, pandehni se këta qenë më fajëtorë nga gjithë njerëzitë që rrinë ndë Ierusalim?
5 Jo, u thom juvet. Po ndë mos metanoiçi, gjith’ ashtu do të humbisni.
6 Edhe u thosh këtë paravoli: Një njeri kish fitepsurë ndë vështë të tij një fik; e erdhi të kërkon mbë të pemmë, e nukë gjeti.
7 E i thot’ atij që punon vështënë: Ja, tri vjet vij tuke kërkuarë pemmë mbë këtë fik, e nukë gjej. Pree atë, pse të lërë edhe vëndnë shkret?
8 Edhe ai u përgjegj, e i tha atij: Zot, lee atë edhe këtë vit, ngjera sa të rrëmoj rrotullë tij, e t’i shtie plehë.
9 E ndë bëftë pemmë, mirë, e ndë mos ta preç atë motnë që vjen.
10 E qe që dhidhakste ndë sinaguaj një të shëtunë.
11 E ja e vjen një grua që kish tetëmbëdhjetë vjet një Shpirt që e mban të sëmurë, e qe kamburjasurë, e nukë mund të ngrij sitë fare së lartit.
12 E si e pa atë Iisui, e thirri afër, e i tha asaj: O grua, je lëshuarë nga sëmunda jote.
13 E vuri duart’ e tij sipër mbi të, e atë çast u ngre lart, e u ndreq, e lëvdon Perndinë.
14 E i pari i sinagojit u përgjegj tuke zëmëruarë, sepse e shëroi Iisui të shëtunë, e thosh ndë turmë: Gjashtë dit janë që mbë këto ësht’ e udhësë të punojëmë. Ndë këto dha ejani, e shërouni, e jo ndë ditë të shëtunë.
15 Edhe Zoti ju përgjegj atij, e i tha: O njeri me di faqe, cilido nga juvet nukë zgjidh kan’ e tij, a gomarë nga grashti të shëtunë, e e shtie t’i apë ujë?
16 E këtë që është e bij’ e Avraamit, që e ka lidhurë satanai ja tetëmbëdhjetë vjet, nukë duhej të zgjidhej nga këta të lidhurë ndë ditë të shëtunë?
17 E kur thoshte ai këto fjalë turpëronishnë ata që i rrijnë kondr’ atij. E gjithë turma gëzonishnë për gjithë punët’ e nderçura që bënishnë prej si.
18 E thoshte: Me çfarë gjëit ka të gjarë mbretëria e Perndisë? E me çfarë punë ta barabaris atë?
19 Ka të gjarë me farë të sinapit, që e mori një njeri, e e mbolli ndë kofshtë të tij, e u rrit, e u bë bim’ e madhe, e erdhë e ndëjnë ndë dega të saj zogjt’ e Qiellit.
20 E pagjene tha: Me çfarë punë të barabaris mbretërin’ e Perndisë?
21 Ka të gjarë me ata brumë që një grua e nakatosi me tre matësë miell, ngjera sa u mbru gjithë.
22 E vij tuke dhidhaksurë qutet mbë qutet, e fshat mbë fshat, e bën udhë prej Ierusalimit.
23 E çocili i tha atij: Zot, ndë janë të pakë ata që sosenë? Edhe ai u tha ature:
24 Forcouni të hini ndëpër derë të ngushtë, sepse u thom juvet, që shumë do të kërkojënë të hijënë, e do të mos mundjënë.
25 Kur të ngrihetë i zoti i shtëpisë e të mbilljë derënë, do të ziri të rriji jashtë, e t’i biri derësë tuke thënë: Zot, o Zot, hapna nevet. E ai do t’u përgjegjetë, e do t’u thotë juvet: Nuk’ u di juvet nga jini.
26 Ahiere do të nisni të thoi: Na hangrëm përpara teje, e pim, edhe ndë rrugëra tona dhidhakse.
27 E do t’u thotë: U thom juvet, që nuk’ u di nga jini juvet. Mërgohuni nga meje juvet që bëjëtë paranomitë.
28 Atje do të jetë të qarëtë e të dredhurit’ e dhëmbëvet, kur të shihni Avraamnë, edhe Isaaknë, edhe Iakovnë, edhe gjithë profitëtë ndë mbretëri të Perndisë, e juvet t’u nxjerënë jashtë.
29 E do të vijënë botë nga del edhe nga perëndon Dielli, e prej veriut e notisë, e do të rrinë ndë mbretëri të Perndisë.
30 E ja, janë të pastajmë, që ata do të jenë të parë, e janë të parë që ata do të jenë të pastajmë.
31 Mb’atë ditë erdhë afër ca nga Farisejtë, e i thon’ atij: Dil, e ikë këteje, se Irodhi do të të vrasë tij.
32 E u thot’ ature: Hajdeni e thoi kësaj dhelpërësë: Ja, që nxjer të paudhëtë, edhe bëj shërime sot edhe nesër, e të tretënë ditë teliosem.
33 Po për sot edhe nesër e për ditënë që vjen duhetë të bëj udhënë time, se nukë mund të vritetë profit përjashta Ierusalimit.
34 Ierusalim, Ierusalim, që vret profitëtë, e që shtip me gurë ata që dërgonenë tek teje, sa herë desha të mbëjedhë djelmt’ e tua, sikundrë mbëjedh pula zogjt’ e saj, ndënë pëndë të saj, e nukë deshtë.
35 Ja që u lihetë shtëpia juaj e shkretë, e u thom juvet me të vërteta, që nukë do të shihni mua më ngjera sa të vijë që të më thoi: I bekuarë ai që vjen mb’ëmër të Zotit.