1 multis autem turbis circumstantibus
ita ut se invicem conculcarent
coepit dicere ad discipulos suos
Adtendite a fermento Pharisaeorum quae est hypocrisis
2 Nihil autem opertum est quod non reveletur
neque absconditum quod non sciatur
3 quoniam quae in tenebris dixistis in lumine dicentur
et quod in aurem locuti estis in cubiculis
praedicabitur in tectis
4 dico autem vobis amicis meis
ne terreamini ab his qui occidunt corpus
et post haec non habent amplius quod faciant
5 ostendam autem vobis quem timeatis
timete eum qui postquam occiderit habet potestatem mittere in gehennam
ita dico vobis hunc timete
6 nonne quinque passeres veneunt dipundio
et unus ex illis non est in oblivione coram Deo
7 sed et capilli capitis vestri omnes numerati sunt
nolite ergo timere multis passeribus pluris estis
8 dico autem vobis
omnis quicumque confessus fuerit in me coram hominibus
et Filius hominis confitebitur in illo coram angelis Dei
9 Qui autem negaverit me coram hominibus
denegabitur coram angelis Dei
10 Et omnis qui dicit verbum in Filium hominis remittetur illi
ei autem qui in Spiritum Sanctum blasphemaverit non remittetur
11 Cum autem inducent vos in synagogas
et ad magistratus et potestates
nolite solliciti esse qualiter aut quid respondeatis aut
quid dicatis
12 Spiritus enim Sanctus docebit vos in ipsa hora
quae oporteat dicere
13 Ait autem quidam ei de turba
magister dic fratri meo ut dividat mecum hereditatem
14 at ille dixit ei
homo quis me constituit iudicem aut divisorem super vos
15 dixitque ad illos videte et cavete ab omni avaritia
quia non in abundantia cuiusquam vita eius est ex his quae possidet
16 dixit autem similitudinem ad illos dicens
hominis cuiusdam divitis uberes fructus ager adtulit
17 et cogitabat intra se dicens quid faciam
quod non habeo quo congregem fructus meos
18 et dixit hoc faciam destruam horrea mea et maiora faciam
et illuc congregabo omnia quae nata sunt mihi et bona mea
19 et dicam animae meae
anima habes multa bona posita in annos plurimos
requiesce comede bibe epulare
20 dixit autem illi Deus
stulte hac nocte animam tuam repetunt a te
quae autem parasti cuius erunt
21 sic est qui sibi thesaurizat et non est in Deum dives
22 Dixitque ad discipulos suos ideo dico vobis
nolite solliciti esse animae quid manducetis
neque corpori quid vestiamini
23 anima plus est quam esca
et corpus quam vestimentum
24 considerate corvos quia non seminant neque metunt
quibus non est cellarium neque horreum
et Deus pascit illos
quanto magis vos pluris estis illis
25 quis autem vestrum cogitando potest adicere ad staturam suam cubitum
unum
26 si ergo neque quod minimum est potestis
quid de ceteris solliciti estis
27 considerate lilia quomodo crescunt
non laborant non nent
dico autem vobis
nec Salomon in omni gloria sua vestiebatur sicut unum ex
istis
28 si autem faenum quod hodie in agro est
et cras in clibanum mittitur Deus sic vestit
quanto magis vos pusillae fidei
29 et vos nolite quaerere quid manducetis aut quid bibatis
et nolite in sublime tolli
30 haec enim omnia gentes mundi quaerunt
Pater autem vester scit quoniam his indigetis
31 verumtamen quaerite regnum Dei
et haec omnia adicientur vobis
32 Nolite timere pusillus grex
quia conplacuit Patri vestro dare vobis regnum
33 Vendite quae possidetis et date elemosynam
Facite vobis sacculos qui non veterescunt
thesaurum non deficientem in caelis
quo fur non adpropiat neque tinea corrumpit
34 ubi enim thesaurus vester est ibi et cor vestrum erit
35 Sint lumbi vestri praecincti et lucernae ardentes
36 et vos similes hominibus expectantibus dominum suum
quando revertatur a nuptiis
ut cum venerit et pulsaverit confestim aperiant ei
37 Beati servi illi quos cum venerit dominus invenerit vigilantes
amen dico vobis
quod praecinget se et faciet illos discumbere
et transiens ministrabit illis
38 et si venerit in secunda vigilia
et si in tertia vigilia venerit et ita invenerit
beati sunt servi illi
39 Hoc autem scitote
quia si sciret pater familias qua hora fur veniret
vigilaret utique et non sineret perfodiri domum suam
40 et vos estote parati
quia qua hora non putatis Filius hominis venit
41 Ait autem ei Petrus
Domine ad nos dicis hanc parabolam an et ad omnes
42 dixit autem Dominus
quis putas est fidelis dispensator et prudens
quem constituet dominus super familiam
suam
ut det illis in tempore tritici mensuram
43 beatus ille servus
quem cum venerit dominus invenerit ita facientem
44 vere dico vobis
quia supra omnia quae possidet constituet illum
45 Quod si dixerit servus ille in corde suo
moram facit dominus meus venire
et coeperit percutere pueros et ancillas
et edere et bibere et inebriari
46 veniet dominus servi illius in die qua non sperat et hora qua nescit
et dividet eum partemque eius cum infidelibus ponet
47 Ille autem servus qui cognovit voluntatem domini sui
et non praeparavit et non fecit secundum voluntatem eius
vapulabit multas
48 qui autem non cognovit et fecit digna plagis
vapulabit paucis
omni autem cui multum datum est multum quaeretur ab eo
et cui commendaverunt multum plus petent ab eo
49 Ignem veni mittere in terram
et quid volo si accendatur
50 baptisma autem habeo baptizari
et quomodo coartor usque dum perficiatur
51 putatis quia pacem veni dare in terram
non dico vobis sed separationem
52 erunt enim ex hoc quinque in domo una divisi
tres in duo et duo in tres
53 dividentur
pater in filium et filius in patrem suum
mater in filiam et filia in matrem
socrus in nurum suam et nurus in socrum suam
54 Dicebat autem et ad turbas
cum videritis nubem orientem ab occasu
statim dicitis nimbus venit et ita fit
55 et cum austrum flantem
dicitis quia aestus erit et fit
56 hypocritae faciem terrae et caeli nostis probare
hoc autem tempus quomodo non probatis
57 quid autem et a vobis ipsis non iudicatis quod iustum est
58 Cum autem vadis cum adversario tuo ad principem
in via da operam liberari ab illo
ne forte trahat te apud iudicem
et iudex tradat te exactori et exactor mittat te in carcerem
59 dico tibi non exies inde donec etiam novissimum minutum reddas
Krie e dimbëdhjetëtë
1 Ndë mes të këture, u mbëjuadhë shumë mijëra turmet, sa shkelnë njëri-jatërinë. E nisi t’u thosh mathitivet së tij: Protoparë ruajni vetëhenë tuaj nga brumët’ e farisejet, që ësht’ ipokrisi.
2 E nuk’ është ndonjë e mbuluarë, që të mos zbulonetë, e e fshehurë që të mos njihetë.
3 Andaj sa thatë nd’erësirë, do të digjonenë ndë dritë; e atë që thatë ndë vesh mbë shtëpira, do të digjonetë mbi qiramidhe.
4 Edhe u thom juvet miqet së mi: Mos kini frikë nga ata që u vrasënë kurminë, e që pastaje nukë kanë se ç’t’u bëjënë më tepër.
5 Po unë do t’u dëftoj juvet nga cili të keni frikë. Të trëmbi atë që si t’u ngrërë jetënë, ka eksusi të vërë ndë pisë. Këtë u thom vërtet të trëmbi.
6 Nuk’ është vërtet që pesë zogj shitenë për di asprë? E asnjë nga këta nuk’ është haruara përpara Perndisë.
7 Po edhe qimet’ e kreit suaj u janë nëmëruarë; mos u trëmbni adha se juvet ini më të lartë nga shumë zogj.
8 E u thom juvet, që cilido që të kujtojë mua përpara njerëzet, edhe i biri njeriut do ta kujtojë atë përpara Ëngjëjet së Perndisë.
9 E ai që të m’arnisjë mua përpara njerëzet, do t’arnisetë përpara Ëngjëjet së Perndisë.
10 Edhe cilido që të flasë fjalë kondrë birit së njeriut, do t’i ndëjenetë atij; ma atij që të vllasfimisjë kondrë Shënjtit Shpirt, do të mos i ndëjenetë.
11 E kur t’u bienë juvet ndë sinagoje, e përpara arhondëvet, edhe zotërinjet, mos viri mënd qish, e çfarë lloi të përgjegji, a ç’të thoi.
12 Se Shënjti Shpirt do t’u dhidhaksjë juvet atëherë ato që duhenë të thoi.
13 E i tha atij një nga turma: Dhaskal, thuaj vëllait sim të ndajë me mua klironominë.
14 Edhe ai i tha atij: O njeri, kush më vuri mua t’u gjukoj, a t’u ndaj pjesë juvet?
15 E u thot ature: Vështroni, e ruajuni nga lakëmimi; sepse nukë qëndron jet’ e njeriut nga mbëjedhëja e gjërit që ka.
16 E u tha ature një paravoli, e u thotë: Njëjt njeriut së pasurë i polli ara.
17 E mëndonej me vetëhe të tij, e thoshte: Ç’të bëj? Se nukë kam ku të mbëjedh drithërat’ e mia.
18 E tha: Kështu do të bëj, të prish ambaret’ e mia, e të bëj më të mëdha, e do të mbëjedh atje gjithë drithërat’ e mia, edhe të mirat’ e mia.
19 E do t’i thom Shpirtit sim: O Shpirt, ke shumë të mira vënë mbënjanë për shumë vitera, ha, e pi, e prëju, e gëzou.
20 E i thot’ atij Perndia: I pamënd, këtë natë të kërkojënë prej teje Shpirtinë, e ato që ke vënë mbënjanë, të kujt do të jenë?
21 Kështu vete për atë që mbëjedh për vetëhe, e nuk’ ësht’ i pasurë për Perndinë.
22 E u thotë mathitivet së tij: Pra andaj u thom juvet: Mos u silloisni me Shpirt tuaj ç’të hai, a ç’të vishni ndë kurm tuaj.
23 Shpirti vëjen më tepër se të ngrënëtë, edhe kurmi më tepër se rroba.
24 Silloisni korbëtë, që as mbjellënë, as korrjënë, e nukë kanë as qilar as ambar, e Perndia i ushqen ata. Sa fark bëni juvet nga zogjtë?
25 Kush është nga jush, që me shumë të silloisurë të mëndit së tij, mund të shtojë ndë shtat të tij një kut?
26 E ndë mos mundni ndë të vogëlënë, pse vritni kokënë për të tjeratë?
27 Vështroni luletë qish rritenë; nukë mundonenë, as tjerënë; e u thom juvet, që as Sollomoni me gjithë nder të tij u vesh si një nga këto.
28 E nd’është që barë, që sot është ndë fushë e nesër vihetë ndë furrë e vesh Perndia kështu, sa më tepër do të veshjë juvet, besëpakë?
29 Edhe juvet mos kërkoi ç’të hai, a ç’të píi, e mos doi të ngrihi shumë lart.
30 Sepse të gjitha këto punëra njerëzit’ e kësaj jetet i kërkojënë, ma babai juaj e di që u duhenë gjithë këto.
31 Po kërkoni mbretërin’ e Perndisë, e gjithë këto do t’u ipenë juvet me të shtuarë.
32 Mos u trëmb ti, o griq e vogëlë, se kështu i pëlqeu babait suaj t’u apë juvet mbretërinë.
33 Shitni plashkatë tuaj që kini, e ipni eleimosin. Bëni për vetëhe tuaj kuleta që nukë vjetëronenë, hazine ndë Qiell që nukë prishetë, tek nukë qasetë kusar, as krimbi e pret.
34 Sepse tek’ është hazinea juaj, atje do të jetë edhe zëmëra juaj.
35 Le të jenë mesetë tuaj ngjeshurë, edhe llambadhatë dhezurë.
36 E bëni juvet si ata që presënë zotn’ e ture, kur do të kthenetë nga dasmëtë, që kur të vijë e t’i bjerë portësë, atë çast t’i hapjënë atij.
37 Lum ata kopij, që kur të vijë zoti do t’i gjejë zgjuarë. Me të vërteta u thom juvet, që do të përveshjë rrobatë, e do t’i vërë ata të rrinë; e do të shkojë të ju bëjë husmet ature.
38 E nd’artë mbë të ditë të natësë, a mbë të tretë të natësë, e t’i gjejë kështu, të lumurë jan’ ata kopij.
39 Edhe këtë diji, se ta dij i zoti i shtëpisë ç’kohë vjen kusari, do të rrijte zgjuarë, e nukë duaj të lij t’i shponej shtëpia e tij.
40 Edhe juvet dha bënuni gati, se mb’atë kohë që nuk’ e pandehni vjen i biri i njeriut.
41 E i thot’ atij Petrua: Zot, për nevet e thua këtë paravoli, a edhe për të gjithë?
42 Edhe Zoti i tha: Cili vallë është konomi i besuari e i urti, që do ta vërë zoti mbë fëmijë të tij, për të dhënë mbë kohë masën’ e grurit?
43 Lum ai kopil, që kur të vijë zoti i tij do ta gjejë që bën kështu.
44 Vërtet u thom juvet, që do ta vërë atë pitrop mbë gjithë punët’ e tij.
45 E ndë thashtë ai kopil ndë zëmërë të tij: Mënon im zot të vijë, e të nisjë të rrahë kopijtë edhe kopiletë, e të hajë, e të pijë, e të dehetë.
46 Do të vijë zoti i atij kopilit, nd’atë ditë që s’e pandeh, e mb’atë sahat që nuk’ e di, e do ta bëjë atë di copa, e pjesën’ e tij do ta vërë me të pabesëtë.
47 E ai kopil që di thelimën’ e zotit së tij, e s’është bërë gati, e as ka vaturë pas thelimësë tij, do të rrihetë shumë shkopinj.
48 E ai që s’e di, e ka bënë punëra për të rrahurë, do të rrihetë pakëzë; e nde cilido që është dhënë shumë, shumë do të kërkonetë nga ai; edhe nde ai që e besuanë, e i dhanë shumë, më tepër do t’i kërkojënë atij.
49 Zjar arçë të vë mbë dhe, e ç’dua, nd’është që u dhez ndashti?
50 E pagëzim kam të pagëzonem, e sa mundim kam ngjera sa të sosetë?
51 Pandehni se arçë të vë mbë dhe paq? Jo, u thom juvet, po të përçuarë.
52 Se sot di e parë, do të jenë pesë ndë një shtëpi përçuarë, tre kondrë divet, e di kondrë trevet.
53 E do të ndahetë babai prej birit, e biri prej babait, e mëma prej bijësë, e bija prej mëmësë; vjehëra prej nusesë saj, e nusia prej vjehërësë saj.
54 E u thoshte edhe turmavet: Kur shihni mjergullë që del nga perëndon Dielli, atëherë thoi: Shi vjen. E bënetë ashtu.
55 E kur shihni që frin erë noti, thoi, se vapë do të bëjë, e bënetë.
56 Njerëz me di faqe, të dukurit e dheut edhe të Qiellit díi të njihni, e këtë kohë ndashti si nukë mundni të njihni?
57 E qish nukë mundni të njihni nga vetiu të drejtënë?
58 Kur të veç pa me armiknë tënd tek ai që urdhëron, bën mb’udhë çdolloi punë që mund, të shpëtoç prej si, se mos ndodhetë e të heqjë tij te gjukatësi, e gjukatësi të ep te Çbiri, e çbiri të vë ndë hapsanë.
59 Të thom tij: Do të mos dalç ateje, ngjera sa të paguaç edhe asprën’ e pastajme.