1 Et factum est cum esset in loco quodam orans
ut cessavit dixit unus ex discipulis eius ad eum
Domine doce nos orare
sicut et Iohannes docuit discipulos
suos
2 et ait illis cum oratis dicite
Pater sanctificetur nomen tuum
adveniat regnum tuum
3 panem nostrum cotidianum da nobis cotidie
4 et dimitte nobis peccata nostra
siquidem et ipsi dimittimus omni debenti nobis
et ne nos inducas in temptationem
5 Et ait ad illos quis vestrum habebit amicum
et ibit ad illum media nocte et dicit illi
amice commoda mihi tres panes
6 quoniam amicus meus venit de via ad me
et non habeo quod ponam ante illum
7 et ille de intus respondens dicat
noli mihi molestus esse
iam ostium clausum est et pueri mei mecum sunt in cubili
non possum surgere et dare tibi
8 dico vobis et si non dabit illi surgens eo quod amicus eius sit
propter inprobitatem tamen eius surget
et dabit illi quotquot habet necessarios
9 Et ego vobis dico petite et dabitur vobis
quaerite et invenietis pulsate et aperietur vobis
10 omnis enim qui petit accipit
et qui quaerit invenit et pulsanti aperietur
11 quis autem ex vobis patrem petet panem
numquid lapidem dabit illi
aut piscem numquid pro pisce serpentem dabit illi
12 aut si petierit ovum
numquid porriget illi scorpionem
13 si ergo vos cum sitis mali nostis bona data dare filiis vestris
quanto magis Pater vester de caelo dabit spiritum bonum petentibus se
14 Et erat eiciens daemonium et illud erat mutum
et cum eiecisset daemonium locutus est mutus
et admiratae sunt turbae
15 Quidam autem ex eis dixerunt
in Beelzebub principe daemoniorum eicit daemonia
16 Et alii temptantes signum de caelo quaerebant ab eo
17 Ipse autem ut vidit cogitationes eorum dixit eis
omne regnum in se ipsum divisum desolatur
et domus supra domum cadet
18 si autem et Satanas in se ipsum divisus est
quomodo stabit regnum ipsius
quia dicitis in Beelzebub eicere me daemonia
19 si autem ego in Beelzebub eicio daemonia filii vestri in quo eiciunt
ideo ipsi iudices vestri erunt
20 porro si in digito Dei eicio daemonia
profecto praevenit in vos regnum Dei
21 cum fortis armatus custodit atrium suum
in pace sunt ea quae possidet
22 si autem fortior illo superveniens vicerit eum
universa arma eius aufert in quibus confidebat
et spolia eius distribuit
23 qui non est mecum adversum me est
et qui non colligit mecum dispergit
24 Cum inmundus spiritus exierit de homine
perambulat per loca inaquosa
quaerens requiem et non inveniens dicit
revertar in domum meam unde exivi
25 et cum venerit invenit scopis mundatam
26 et tunc vadit
et adsumit septem alios spiritus nequiores se
et ingressi habitant ibi
et sunt novissima hominis illius peiora prioribus
27 Factum est autem cum haec diceret
extollens vocem quaedam mulier de turba dixit illi
beatus venter qui te portavit et ubera quae suxisti
28 at ille dixit
quippini beati qui audiunt verbum Dei et custodiunt
29 Turbis autem concurrentibus coepit dicere
generatio haec generatio nequam est signum quaerit
et signum non dabitur illi nisi signum Ionae
30 nam sicut Ionas fuit signum Ninevitis
ita erit et Filius hominis generationi isti
31 regina austri surget in iudicio cum viris generationis huius
et condemnabit illos
quia venit a finibus terrae audire sapientiam Salomonis
et ecce plus Salomone hic
32 viri ninevitae surgent in iudicio cum generatione hac
et condemnabunt illam
quia paenitentiam egerunt ad praedicationem Ionae
et ecce plus Iona hic
33 Nemo lucernam accendit et in abscondito ponit
neque sub modio
sed supra candelabrum ut qui ingrediuntur lumen videant
34 Lucerna corporis tui est oculus tuus
si oculus tuus fuerit simplex totum corpus tuum lucidum erit
si autem nequam fuerit etiam corpus tuum tenebrosum erit
35 vide ergo ne lumen quod in te est tenebrae sint
36 si ergo corpus tuum totum lucidum fuerit
non habens aliquam partem tenebrarum
erit lucidum totum
et sicut lucerna fulgoris inluminabit te
37 Et cum loqueretur
rogavit illum quidam Pharisaeus ut pranderet apud se
et ingressus recubuit
38 Pharisaeus autem coepit intra se reputans dicere
quare non baptizatus esset ante prandium
39 et ait Dominus ad illum
nunc vos Pharisaei quod de foris est calicis et catini mundatis
quod autem intus est vestrum plenum est rapina et iniquitate
40 stulti nonne qui fecit quod de foris est
etiam id quod de intus est fecit
41 verumtamen quod superest date elemosynam
et ecce omnia munda sunt vobis
42 Sed vae vobis Pharisaeis
quia decimatis mentam et rutam et omne holus
et praeteritis iudicium et caritatem Dei
haec autem oportuit facere et illa non omittere
43 Vae vobis Pharisaeis
quia diligitis primas cathedras in synagogis
et salutationes in foro
44 Vae vobis quia estis ut monumenta quae non parent
et homines ambulantes supra nesciunt
45 Respondens autem quidam ex legis peritis ait illi
magister haec dicens etiam nobis contumeliam facis
46 at ille ait et vobis legis peritis vae
quia oneratis homines oneribus quae portari non
possunt
et ipsi uno digito vestro non tangitis sarcinas
47 Vae vobis quia aedificatis monumenta prophetarum
patres autem vestri occiderunt illos
48 profecto testificamini quod consentitis
operibus patrum vestrorum
quoniam quidem ipsi eos occiderunt
vos autem aedificatis eorum sepulchra
49 Propterea et sapientia Dei dixit
mittam ad illos prophetas et apostolos
et ex illis occident et persequentur
50 ut inquiratur sanguis omnium prophetarum
qui effusus est a constitutione mundi a generatione ista
51 a sanguine Abel usque ad sanguinem Zacchariae
qui periit inter altare et aedem
ita dico vobis requiretur ab hac generatione
52 Vae vobis legis peritis quia tulistis clavem scientiae
ipsi non introistis et eos qui introibant
prohibuistis
53 Cum haec ad illos diceret
coeperunt Pharisaei et legis periti graviter insistere
et os eius opprimere de multis
54 insidiantes
et quaerentes capere aliquid ex ore eius
ut accusarent eum
Krie e njëmbëdhjetëtë
1 E u bë kur ishte ai ndë një vënd e falej, poqë sosi të falëtë, të i thotë një nga mathitit’ e tij: Zot, dëftona navet të falemi, sikundrë u dëftoi edhe Ioanni mathitivet së tij.
2 E u thot’ ature: Kur të faleni thuajni: Babai inë që je ndër Qiell, qoftë lëvduarë ëmëri it, ardhtë mbretëria jote, u bëftë thelima jote, si ndër Qiell, edhe ndë dhe.
3 Bukënë tonë që na mban epna ngaditë navet.
4 E lena navet fajetë tona, sepse edhe navet lëmë cilitdo që na ka nevet; e mos na kallë navet ndë piraksi, po shpëtona navet nga i ligu.
5 E u thot’ ature: Cili nga juvet do të ketë një mik, edhe do të vejë tek ai ndë mes të natësë, e t’i thotë: Mik, huajmë tri bukë.
6 Se një miku im nga udha erdhi tek u, e s’kam se ç’t’i vë atij përpara.
7 E ai do të përgjegjetë brëndazi, e t’i thotë: Mos më ep zahmet se ndashti është porta mbillturë, e djelmt’ e mi kanë rarë me mua bashkë ndë stromë, nukë mund të ngrihem të t’i ap tij.
8 U thom juvet: Edhe ndë mos u ngreftë t’i apë atij, sepse është mik’ i tij, ndonëse, do të ngrihetë t’i apë atij sa i duhetë, sepse ësht’ i paturpçim.
9 Edhe unë u thom juvet: Lipëni, e do t’u ipetë juvet. Kërkoni, e do të gjeni. Çokanisni, e do t’u hapetë juvet.
10 Se cilido që lipën merr. E ai që kërkon gjen. E atij që çokanis, do t’i hapetë.
11 E ndë kërkoftë ndonjë djalë nga tuajtë jatit së tij bukë, mos do t’i apë atij gur? E nd’i kërkoftë pishk, mos do t’i apë atij ndë vënd të pishkut gjarpër?
12 A nd’i kërkoftë ve, mos do t’i apë atij sfurk?
13 E nd’është që juvet ndonëse ini të këqinj, dini të ipni ndë djelm tuaj të dhëna të mira, sa më tepër jati juaj i Qiellit, do të apë Shpirt Shënjt mb’ata që ja kërkojënë atij.
14 E atëherë kish nxjerë një të paudhë, që qe vuvak, e kur dolli i paudhi, foli vuvi, e turmëtë u çuditnë.
15 E ca nga ata thanë: Me fuqi të Verzevulit, të së parit së djajet, i nxjer djajtë.
16 E të tjerë për të piraksurë, kërkoijnë prej si nishan nga Qielli.
17 E ai si u njih llogjismot’ e ture, u thot’ ature: Çdo mbretëri kur të ndahetë mbë shumë pjesë humbet. Edhe çdo shtëpi ndë u ndaftë nga vetiu gremisetë.
18 E nd’është që u nda satanai nga vetëh’ e tij, qish do të qëndrojë mbretëria e tij? Sepse thoi, që me fuqi të Verzevulit nxjer unë të paudhëtë.
19 E nd’është që unë i nxjer të paudhëtë me fuqi të Verzevulit, bijtë tuaj me ç’fuqi i nxjerënë? Pra andaj ata do të jenë gjukatësitë tuaj.
20 E nd’është që me gjisht të Perndisë nxjer unë të paudhëtë, arriu adha mbretëria e Perndisë mbë juvet.
21 Kur i forti armatosurë ruan shtëpin’ e tij, janë sigurë gjithë plaçkat’ e tij që ka.
22 Ma ndë u ndodhtë të vijë mbi të m’i forti, e ta mundjë atë, i merr armëtë që kish omuthnë mbë to, e ndan pren’ e tij.
23 Ai që s’është me mua, ëshë kondrë mua, e ai që nukë mbëjedh me mua, përhap.
24 Kur të dalë Shpirti i pëgërë nga njeriu, vete ndëpër vënde të thata, e kërkon të prëjturë; e si nukë gjen, thotë: Le të kthenem ndë shtëpi time nga dolla.
25 E si vjen, e gjen të fshirë e të pastruarë.
26 Ahiere vete e merr me vetëhe edhe shtatë të tjera Shpirtëra më të këqinj se vetëhen’ e tij, e hijënë e rrinë atje; e bënenë të pastajmet’ e atij njeriut më të liga se të paratë.
27 E gjau kur u thoshte ai këto, një grua brënda nga turma ngrijti një zë, e i tha atij: Lum barku që të ka mbajturë tij, edhe sisëtë që thithe.
28 Edhe ai tha: Më tepër janë të lumturë ata që digjojënë fjalën’ e Perndisë, e e ruajën’ atë.
29 E kur u mbëjuadhë turmatë, nisi t’u thosh: Këjo fili ësht’ e shtrëmbërë. Nishan kërkon, e nishan do të mos i ipetë asaj, po nishani i profitit Ionait.
30 Se sikundr’ u bë nishan i Ninevitet Ionai, kështu do të jetë edhe i biri i njeriut mbë këtë fili.
31 Mbretëresha e Notisë do të ngrihetë ndë gjuq kondrë njerëzet së kësaj filiet, e do t’i dëmëtojë ata; sepse ajo erdhi nga an’ e dheut, për të digjuarë sofin’ e Sollomoit, e ja këtu është më shumë se Sollomoi.
32 Njerëzit e Ninevisë do të ngrihenë mbë gjuq kondrë kësaj filiet, e do ta dëmëtojënë atë, sepse metanoisnë mbë dhidhahi të Ionait, e ja më shumë se Ionai këtu.
33 E ndonjë kur dhez fotinë nuk’ e vë ndë vënd të fshehurë, as ndënë shinik, po mbi sambdan, që të shohënë dritënë ata që hijënë brënda.
34 Foti e kurmit është siri, e kur të jetë siri it i pastruarë, gjithë kurmi it do të jetë i ndriturë; e kur të jetë i lig, edhe kurmi it do të jetë i errëtë.
35 Vështro dha të mos jetë drita jote skotadh.
36 E ndë qoftë gjithë kurmi it i ndriturë, e të mos ketë ndonjë anë t’errëtë, do të jetë i ndriturë gjithë, posi fotia kur të ndrit tij me dritë të saj.
37 E kur kuvëndonte i lutej atij një Fariseo, që të vij të drekej me të. E si hiri mbë shtëpi, ndënji ndë mësallë.
38 E Fariseua si pa që nuk’ u la përpara bukësë, u çudit.
39 Edhe Zoti i tha atij: Ndashti juvet farisejtë lani të përjashtësmen’ e kupësë e të skuresë, e e brëndësmeja juaj është plot nga të rrëmbiera e djallëzira.
40 Të pamënd, kush bëri të përjashtësmenë, nukë ka bërë ai edhe të brëndësmenë?
41 Ndonëse ipni eleimosin nga ato që u tepërojënë, e pastaj gjithë janë të pastruara për juvet.
42 Po ve mbë juvet farisejtë, se ipni të dhjetën’ e dhjosmosë, e të piganoit, e të gjithë lakëravet, e lini gjuqnë edhe dashurin’ e Perndisë; duhej të bëjëtë këto, edhe ato të mos i lërëtë.
43 Ve mbë juvet farisejtë, se doi vëndn’ e parë ndë sinagoje, edhe t’u përshëndetjënë mb’udhëra.
44 Ve mbë juvet grammatej e farisej me di faqe, sepse ini posi varretë që nukë dukenë, e njerëzitë ecëjënë mbi to, e nuk’ i dinë.
45 E një nga dhaskalët’ e nomit u përgjegj, e i tha atij: Dhaskal, me këto që thua na shan edhe nevet.
46 Edhe ai i thotë: Ve edhe mbë juvet dhaskalët’ e nomit, se ngarkoni njerëzitë barrë që nukë ngrihenë, e juvet këto barrë nukë doi t’i ngisni as me gjisht tuaj.
47 Ve mbë juvet sepse dërtoni varret’ e profitet, e baballarëtë tuaj i vranë ata.
48 Me të vërteta u thom juvet, bëni t’u njohënë bota që veveosni punët’ e baballarëvet suaj, se ata i vranë ata, e juvet u dërtoni varret’ e ture.
49 Pra andaj edhe sofia e Perndisë tha: Do të dërgoj mb’ata profitër edhe Apostollë, e nga ata ca do të vrasënë, e ca do t’i ndjekënë.
50 Që të kërkonetë gjaku i gjithë profitëret, që është derdhurë që ndë të nisurë të jetësë, nga këjo fili.
51 Që nga gjaku i Avelit ngjera mbë gjak të Zaharisë, që u vra ndë mes të thisiastirit e të shtëpisë (Perndisë). Vërtet u thom juvet, do të kërkonetë nga këjo fili.
52 Ve mbë juvet dhaskalët’ e nomit, sepse muartë quçnë e së dijturit, e as juvet nukë hini, edhe mbodhistë ata që hijnë.
53 E kur thoshte ai këto mb’ata, nisnë grammatejtë edhe farisejtë të rrijnë kondrë me shumë fuqi, e ta andrallosnë atë tuke pieturë për shumë punëra.
54 E e përgjoijnë atë, e kërkoijnë të nxirë gjë nga goj’ e tij, që ta kallëzoijnë atë.