1 Quoniam quidem multi conati sunt
ordinare narrationem quae in nobis conpletae sunt rerum
2 sicut tradiderunt nobis qui ab initio ipsi viderunt
et ministri fuerunt sermonis
3 visum est et mihi adsecuto a principio omnibus
diligenter ex ordine tibi scribere optime Theophile
4 ut cognoscas eorum verborum de quibus eruditus es veritatem
5 Fuit in diebus Herodis regis Iudaeae sacerdos quidam
nomine Zaccharias de vice Abia
et uxor illi de filiabus Aaron et nomen eius Elisabeth
6 erant autem iusti ambo ante Deum
incedentes in omnibus mandatis et iustificationibus Domini
sine querella
7 et non erat illis filius eo quod esset Elisabeth sterilis
et ambo processissent in diebus suis
8 factum est autem cum sacerdotio fungeretur
in ordine vicis suae ante Deum
9 secundum consuetudinem sacerdotii
sorte exiit ut incensum poneret ingressus in templum Domini
10 et omnis multitudo erat populi orans foris hora incensi
11 apparuit autem illi angelus Domini stans a dextris altaris incensi
12 et Zaccharias turbatus est videns et timor inruit super eum
13 ait autem ad illum angelus
ne timeas Zaccharia quoniam exaudita est deprecatio tua
et uxor tua Elisabeth pariet tibi filium
et vocabis nomen eius Iohannem
14 et erit gaudium tibi et exultatio
et multi in nativitate eius gaudebunt
15 erit enim magnus coram Domino
et vinum et sicera non bibet
et Spiritu Sancto replebitur adhuc ex utero matris suae
16 et multos filiorum Israhel convertet ad Dominum Deum ipsorum
17 et ipse praecedet ante illum in spiritu et virtute Heliae
ut convertat corda patrum in filios
et incredibiles ad prudentiam iustorum
parare Domino plebem perfectam
18 et dixit Zaccharias ad angelum unde hoc sciam
ego enim sum senex et uxor mea processit in diebus suis
19 et respondens angelus dixit ei
ego sum Gabrihel qui adsto ante Deum
et missus sum loqui ad te et haec tibi evangelizare
20 et ecce eris tacens et non poteris loqui usque in diem quo haec fiant
pro eo quod non credidisti verbis meis
quae implebuntur in tempore suo
21 et erat plebs expectans Zacchariam
et mirabantur quod tardaret ipse in templo
22 egressus autem non poterat loqui ad illos
et cognoverunt quod visionem vidisset in templo
et ipse erat innuens illis et permansit mutus
23 et factum est ut impleti sunt dies officii eius
abiit in domum suam
24 post hos autem dies concepit Elisabeth uxor eius
et occultabat se mensibus quinque dicens
25 quia sic mihi fecit Dominus
in diebus quibus respexit auferre obprobrium meum inter homines
26 in mense autem sexto missus est angelus Gabrihel a Deo
in civitatem Galilaeae cui nomen Nazareth
27 ad virginem desponsatam viro
cui nomen erat Ioseph de domo David
et nomen virginis Maria
28 et ingressus angelus ad eam dixit
have gratia plena Dominus tecum
benedicta tu in mulieribus
29 quae cum vidisset turbata est in sermone eius
et cogitabat qualis esset ista salutatio
30 et ait angelus ei
ne timeas Maria invenisti enim gratiam apud Deum
31 ecce concipies in utero et paries filium
et vocabis nomen eius Iesum
32 hic erit magnus et Filius Altissimi vocabitur
et dabit illi Dominus Deus sedem David patris eius
33 et regnabit in domo Iacob in aeternum
et regni eius non erit finis
34 dixit autem Maria ad angelum
quomodo fiet istud quoniam virum non cognosco
35 Et respondens angelus dixit ei
Spiritus Sanctus superveniet in te
et virtus Altissimi obumbrabit tibi
ideoque et quod nascetur sanctum vocabitur Filius Dei
36 Et ecce Elisabeth cognata tua
et ipsa concepit filium in senecta sua
et hic mensis est sextus illi quae vocatur sterilis
37 quia non erit inpossibile apud Deum omne verbum
38 dixit autem Maria
ecce ancilla Domini fiat mihi secundum verbum tuum
et discessit ab illa angelus
39 exsurgens autem Maria in diebus illis abiit in montana
cum festinatione in civitatem Iuda
40 et intravit in domum Zacchariae et salutavit Elisabeth
41 et factum est ut audivit salutationem Mariae Elisabeth
exultavit infans in utero eius
et repleta est Spiritu Sancto Elisabeth
42 et exclamavit voce magna et dixit
benedicta tu inter mulieres et benedictus fructus ventris tui
43 et unde hoc mihi ut veniat mater Domini mei ad me
44 ecce enim ut facta est vox salutationis tuae in auribus meis
exultavit in gaudio infans in utero meo
45 et beata quae credidit
quoniam perficientur ea quae dicta sunt ei a Domino
46 et ait Maria
Magnificat anima mea Dominum
47 et exultavit spiritus meus in Deo salutari meo
48 quia respexit humilitatem ancillae suae
ecce enim ex hoc beatam me dicent omnes generationes
49 quia fecit mihi magna qui potens est et sanctum nomen eius
50 et misericordia eius in progenies et progenies
timentibus eum
51 fecit potentiam in brachio suo
dispersit superbos mente cordis sui
52 deposuit potentes de sede et exaltavit humiles
53 esurientes implevit bonis et divites dimisit inanes
54 suscepit Israhel puerum suum
memorari misericordiae
55 sicut locutus est ad patres nostros
Abraham et semini eius in saecula
56 mansit autem Maria cum illa quasi mensibus tribus
et reversa est in domum suam
57 Elisabeth autem impletum est tempus pariendi et peperit filium
58 et audierunt vicini et cognati eius
quia magnificavit Dominus misericordiam suam cum illa
et congratulabantur ei
59 et factum est in die octavo venerunt circumcidere puerum
et vocabant eum nomine patris eius
Zacchariam
60 et respondens mater eius dixit
nequaquam sed vocabitur Iohannes
61 et dixerunt ad illam
quia nemo est in cognatione tua qui vocetur hoc nomine
62 innuebant autem patri eius quem vellet vocari eum
63 et postulans pugillarem scripsit dicens
Iohannes est nomen eius
et mirati sunt universi
64 apertum est autem ilico os eius et lingua eius
et loquebatur benedicens Deum
65 et factus est timor super omnes vicinos eorum
et super omnia montana Iudaeae divulgabantur omnia verba haec
66 et posuerunt omnes qui audierant in corde suo dicentes
quid putas puer iste erit
etenim manus Domini erat cum illo
67 et Zaccharias pater eius impletus est Spiritu Sancto
et prophetavit dicens
68 Benedictus Deus Israhel
quia visitavit et fecit redemptionem plebi suae
69 et erexit cornu salutis nobis in domo David pueri sui
70 sicut locutus est per os sanctorum
qui a saeculo sunt prophetarum eius
71 salutem ex inimicis nostris
et de manu omnium qui oderunt nos
72 ad faciendam misericordiam cum patribus nostris
et memorari testamenti sui sancti
73 iusiurandum quod iuravit ad Abraham patrem nostrum
74 daturum se nobis
ut sine timore de manu inimicorum nostrorum liberati
serviamus illi
75 in sanctitate et iustitia coram ipso
omnibus diebus nostris
76 et tu puer propheta Altissimi vocaberis
praeibis enim ante faciem Domini parare vias eius
77 ad dandam scientiam salutis plebi eius
in remissionem peccatorum eorum
78 per viscera misericordiae Dei nostri
in quibus visitavit nos oriens ex alto
79 inluminare his qui in tenebris et in umbra mortis sedent
ad dirigendos pedes nostros in viam pacis
80 puer autem crescebat et confortabatur spiritu
et erat in deserto usque in diem ostensionis suae ad
Israhel
Krie e parë
1 Sepse vunë dorë shumë të rrëfejënë me taks Istorin’ e ature punëravet që nevet i dimë fort mirë.
2 Sikundrë na i dëftuanë navet ata që i panë me si të ture që krie herësë, e që u bënë punëtorë të fjalësë.
3 M’u duk edhe mua mirë, o i larti Theofil, që arçë që krie herësë pas ature të t’i shkruaj ti një e nga një me taks.
4 Që të njohç të vërtetënë e ature punëravet që je dhidhaksurë mbë to.
5 Gjau ndë dit të Irodhit, mbretit së Iudheësë, qe një prift që quhej Zaharia, nga efimeria e Aviait; edhe gruaja e tij qe nga bijat’ e Aaronit, edhe ëmër’ i saj Elisavet.
6 E ishnë që të di përpara Perndisë të drejtë, e ecëijnë ndë gjithë porsi e të drejta të Zotit pa të sharë.
7 E nukë patnë ata djalë, sepse Elisavetja qe shterpë, e të di qenë të shkuarë ndë mot të ture.
8 E gjau tek bënte ai punët’ e priftërisë (mësonte) mbë taks të efimerisë tij, përpara Perndisë.
9 Sikundr’ është adeti i efimerisë, u ndodh që thimjatis, e hiri ndë Nao (qishë) të Zotit.
10 E gjithë turm’ e llaoit ishnë që falejnë jashtë ndë kohë të thimjamësë.
11 E u duk nde ai Ëngjëll’ i Zotit që rrijte mb’anë të djathëtë të thisiastirit së thimjamësë.
12 E si e pa Zaharia, u drodh e ra mbi të të trëmburë.
13 E tha Ëngjëlli nde ai: Mos u trëmb, o Zaharia, se u digjua të luturitë tat; e Elisavetja gruaja jote do të të pjellë ti bir, e do t’i vëç ëmërinë Ioann.
14 E do të jetë tek ti gëzim e lodrë, e shumë do të gëzonenë mbë të lerë të tij.
15 Se do të jet’ i madh përpara Zotit, e do të mos pijë as verë as siqera, e do të mbushetë nga Shpirt Shënjt që nga barku i mëmësë tij.
16 E shumë nga bijt’ e Israilit do të kthejë mbë Zotnë Perndin’ e ture.
17 E ai do të vijë përpara atij me Shpirt e me fuqi të Iliasë, të kthejë zëmërat’ e jatët mbi djem, e të padigjuaritë nd’urtëci të së drejtëvet, e t’i bëjë gati Zotit llao të dërtuarë.
18 E Zaharia i tha Ëngjëllit: Qish do ta kupëtoj këtë punë? Se unë jam plak, e gruaja ime shkuarë nga koh’ e saj.
19 E ju përgjegj Ëngjëlli, e tha atij: Unë jam Gavriili që rri përpara Perndisë, e jam dërguarë të të thom tij, e të të ap tij këtë haber të mirë.
20 Edhe ja, do të pushoç sot di e tutje, e të mos mundç të flaç, ngjera mb’atë ditë që të bënenë këto, sepse nukë besove ndë fjalë të mia, që do të paguhenë mbë kohë të ture.
21 E llaoi e pritnë Zaharianë, e çuditejnë për të mënuarë të tij ndë nao (qishë).
22 E si dolli, nukë mund t’u flit ature. E kupëtuanë që pa ndonjë çudi ndë nao. E ai u bënte ature isharet, e mbeti pa gojë.
23 E u bë si sosnë dit’t’ e punësë së priftërisë tij, vate mbë shtëpi të tij.
24 E pas këture ditet u mbars Elisavetja gruaja e tij, e fshih vetëhen’ e saj pesë muaj, e thoshte.
25 Se kështu bëri Zoti tek meje, mb’ato dit kur deshi të kthenej të vështron për të ngrijturë dhunënë time nga njerëzitë.
26 E ndë të gjashtinë muaj u dërgua Ëngjëlli Gavriil nga Perndia, ndë një qutet të Galileësë, që quhetë Nazaret.
27 Mbë një vergjëreshë që qe aravoniasurë me burrë nga shtëpi e Dhavidhit, që quhej Iosif, e vergjëresha quhej Mariam.
28 E si hiri Ëngjëlli tek ajo, i thotë: Gëzo, o e gëzuarë, Zoti është bashkë me tij, ti je e bekuarë ndë mes të gravet.
29 E ajo si e pa, u drodh për këtë fjalë, e mëndonej me vetëhe të saj: Ç’do të jetë kij hjeretismo?
30 E Ëngjëlli i thot’ asaj: Mos u trëmb Mariam, sepse gjete nder afër Perndisë.
31 E ja do të bëneç me barrë, e do të pjellç djalë, e do t’i vëç ëmërinë Iisu.
32 Kij do të jetë i madh, e do të thuhetë i biri i së lartit, e do t’i apë atij Perndia fron’ e Dhavidhit, babait së tij.
33 E do të mbretërojë mbë shtëpi të Iakovit për gjithë jetë; e mbretëria e tij nukë ka të sosurë.
34 Edhe Mariami i tha Ëngjëllit: Qish do të jetë këjo, se unë burrë nukë njoh?
35 E u përgjegj Ëngjëlli, e i thot’ asaj: Shpirt Shënjt do të vijë mbi tij, e fuqi e së lartit do të të mbulojë tij; pra andaj edhe ajo akoma që të lejë nga teje Shënjt, do thuhetë bir i Perndisë.
36 E ja Elisavetja gjëria jote, edhe ajo u mbars djalë nd’pleqëri të saj; e kij muaj është i gjashti i asaj që quhej shterpë.
37 Se nuk’ është’ e pamundurë ndonjë punë afër Perndisë.
38 E Mariami i tha: Ja kopilia e Zotit, u bëftë tek meje sikundrë thua. E iku nga ajo Ëngjëlli.
39 E Mariami u ngre mb’ato dit, e vate me të shpejta mbë një mal të Iudheësë.
40 E hiri mbë shtëpi të Zahariasë, e i thot’ Elisavetsë: Gëzo.
41 E poqë digjoi Elisavetja gëzimn’ e Mariasë, këceu djali ndë bark të saj, e u mbush prej Shënjtit Shpirt Elisavetja.
42 E thirri me zë të madh, e tha: E bekuarë je ti ndë mes të gravet, edhe pemm’ e barkut sit ësht’ e bekuarë.
43 E nga më erdhi këjo, të vijë tek u, mëm’ e Zotit sim?
44 Se ja, poqë erdhi zëri i gëzimit sit ndë veshë të mia, këceu djali ndë bark tim nga gëzimi.
45 E e lumura ajo që besoi, që do të teliosenë ato që u folë nga Zoti tek tij.
46 E Mariami tha: Madhëcon Shpirti im Zotnë.
47 E gëzonetë Shpirti im mbë Zotnë, që më shpëtoi mua.
48 Sepse ktheu sitë të shih mua kopilen’ e tij të vogëlënë, se ja që ndashti e sot di parë, do të më thonë të lumurë gjithë filitë.
49 Sepse ai që është i fortë bëri punëra të mëdha tek u; e ëmër’ i tij është Shënjt.
50 Edhe ndëjes’ e tij është brez pas brezit, mb’ata që kanë frikën’ e tij.
51 Bëri punëra të forta me llërë të tij; përhapi fodullëtë me silloi të zëmëravet së ture.
52 Zbriti të fortëtë nga fronetë, e ngrijti të vogjëjtë.
53 T’urëtitë i mbushi të mira, e të pasuritë i dërgoi mbrazëtë.
54 I ndihu Israilit, robit së tij, të mos harojë eleimosin’ e tij.
55 (Sikundrë u taksi baballarëvet sanë, Avraamit edhe farësë tij) për gjithë jetë.
56 E mbeti Mariami me atë bashkë ngjera mbë tre muaj, e pasandaj u kthie ndë shtëpi të saj.
57 E Elisavesë i erdhi koha për të pjellë, e polli djalë.
58 E digjuanë të afëritë e gjërit’ e saj, që shtoi Zoti eleimosin’ e tij tek ajo, e gëzonejnë bashkë me atë.
59 E u bë ndë të tetënë ditë, erdhë të peritemnë djalënë, e i vijnë ëmërin’ e tij mbë ëmër të jatit së tij, Zaharia.
60 E ëmma e tij u përgjegj, e tha: Jo, po do të quhetë Ioann.
61 E i than’ asaj, se nuk’ është njeri ndë gjëri tuaj, që të quhetë me këtë ëmër.
62 E i bëijnë isharet edhe jatit së tij, ç’do që të quhet’ ai.
63 E si kërkoi një copë dhogë, e shkroi, e thosh: Ioann është ëmër’ i tij. E u çuditnë të gjithë.
64 E atë çast ju hap goja e tij, edhe gjuha e tij; e flit, e lëvdon Perndinë.
65 E gjithë gjitoninë i muarr frika. E flitejnë këto fjalë ndë gjithë mal të Iudheësë.
66 E gjith’ ata që i digjoijnë i vijnë ndër mënd të ture, e thoshnë: Vallë ç’do të jetë kij djalë? E dor’ e Zotit qe me të.
67 E jati i tij Zaharia u mbush nga Shpirt Shënjt, e profitepsi, e tha:
68 I lëvduarë qoftë Zoti Perndia e Israilit, sepse ktheu sinë, e pa, e lefterosi llaon’ e tij.
69 E ngrijti për nevet ndë shtëpi të Dhavidhit, djalit së tij, fuqi; e do të na shpëtojë.
70 Sikundrë pat folë me gojë të Shënjtorëvet Profitet që herën’ e parë.
71 Ngrijti shpëtim të na shpëtojë nga duart’ e hasmëret sonë, edhe nga gjith’ ata që na duanë ndë keq.
72 Të bëjë ndëjesë me përinjtë tanë, e të kujtojë dhjatën’ e tij të Shënjtëruarënë.
73 Benë që qe betuarë nde Avraami, babai inë, të na ip nevet.
74 Që të na shpëton nga duart’ e hasmëret sonë, e ta lëvdojëmë atë pa frikë.
75 Me Shënjtëri edhe me të vërtetë përpara tij, gjithë dit’ e jetësë sonë.
76 Edhe ti djalë do të quheç profit i së lartit, se do të shkoç përpara faqesë Zotit, të bëç gati udhët’ e tij.
77 Të apç ndë llao të tij të dinë ç’është shpëtim i ture, për të ndëjierë fajet’ e ture.
78 Me anë të zëmërësë lejmonjare të Perndisë sonë, që me ato na pa Dielli që len lartazit.
79 Për të ndriturë nd’ata që rrijnë ndë hie, e ndë skotadh të vdekëjesë, për të ndrequrë këmbëtë tona mb’udhë të paqesë.
80 E djali rritej e forconej prej anet së Shpirtit, e ishte mb’erimira, ngjera mbë ditë që u çfaq ai ndë Israil.